Search the Community

[NEWS_IMG=Βitfenix Survivor: Ένα ξεχωριστό midi-tower]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614dd5b19d2562f.png[/NEWS_IMG]Κουτιά, κουτιά, κουτιά! Οι λύσεις και τα ερεθίσματα που μπορεί να βρει κανείς στα οnline stores, σε διάφορα καταστήματα με PC Hardware και σε άλλα σημεία πώλησης είναι φυσικά αμέτρητες. Οι εταιρείες του είδους πάρα πολλές και οι περισσότερες αρκετά γνωστές. Βέβαια εδώ και λίγο καιρό μια νέα εταιρεία εισέρχεται δυναμικά στο πολυπληθή αυτό χώρο και είναι έτοιμη να ανοίξει διάπλατα τα φτερά της. Για όσους δεν την έχουν ακούσει ακόμα, το όνομα αυτής BitFenix, και σίγουρα θα έχετε σταθεί πάνω από λεπτό για να χαζέψετε κάποια από τα δημιουργήματα της. Ίσως μερικές κυματιστές γραμμές με έντονο μπλε φωτισμό κατά μήκος ενός case σας θυμίζουν τίποτα; Η ανάλυση μας βέβαια θα βρει στο στόχαστρο της ένα κάπως διαφορετικό concept, ενός ιδιαίτερου case με την ονομασία Survivor. Γιατί όμως η BitFenix να το ονομάσει έτσι; Μήπως έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που του δίνουν μεγαλύτερη αντοχή ή κρύβει άλλους άσσους στο μανίκι; Οι απαντήσεις θα δοθούν στις επόμενες σελίδες, όπου και θα αναδείξουμε και όλα τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου κουτιού. Για την ώρα μπορούμε να τονίσουμε την ομοιότητα του με το Silverstone TJ 07, ένα από τα λίγα cases για το οποία έχουν γραφτεί αμέτρητες σελίδες σε όλο το διαδίκτυο. Το Survivor ακολουθεί τον ίδιο τύπο καμπυλών, ωστόσο είναι αισθητά μικρότερο, κάτι που του δίνει μια εντελώς διαφορετική προοπτική. Η μαύρη ματ υφή του με το φωτιζόμενο σήμα της εταιρείας προκαλούν θετικά συναισθήματα από την πρώτη κιόλας ματιά, ενώ η ποιότητα του ξεπερνά κάθε προσδοκία. Ας αφήσουμε τις "σάλτσες" και ας δούμε τη πραγματικά μας κρύβει η Bitfenix! Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε το review... [img_ALT=Βitfenix Survivor: Ένα ξεχωριστό midi-tower]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7474dd13df6bd07d.jpg[/img_ALT] .

[news_img=SSD_RoundUp]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304cedef6b8cf66.jpg[/news_img] Ο τομέας της τεχνολογίας που αφορά τα SSD drives ολοένα και ανανεώνεται. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο οι τιμές έπεσαν δραματικά και οι επιδόσεις αυξήθηκαν σημαντικά. Κύριο ρόλο σε αυτό έπαιξε για αρχή η αποδοχή του κοινού ότι ένα SSD drive δίνει σημαντική ώθηση στις επιδόσεις ενός προσωπικού υπολογιστή ή ενός laptop. Όλες οι εταιρίες είχαν να παρουσιάσουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το σημαντικό, κάτι το πρωτοπόρο στον τομέα των SSD drives. Ποια είναι όμως αυτή που αξίζει της προσοχής μας; Πολλές προτάσεις από εταιρίες όπως η OCZ, η Crucial, η Samsung χρησιμοποιώντας άλλες φορές συνηθισμένες για την εποχή λύσεις (Sandforce controller) και άλλες φορές παρουσιάζοντας δικές τους λύσεις (Micron controller, Samsung controller) όλες επιδιώκουν να ρίξουν τον «βασιλιά» από το θρόνο. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον πολύ δημοφιλή, Intel X25-M. Σε αυτό το SSD Round Up λοιπόν, θα δούμε αρκετές νέες προτάσεις SSD drives από τις εταιρίες του χώρου, καθώς επίσης και παλιότερες προτάσεις που για πολύ καιρό κρατούσαν τα σκήπτρα στις επιδόσεις. Επίσης καθαρά για λόγους σύγκρισης και μόνο έχουμε συμπεριλάβει στο Round Up μας και έναν από τους γρηγορότερους μηχανικούς δίσκους, τον WD Velociraptor. Υποβάλλοντας το κάθε SSD drive σε μία πληθώρα από benchmarks, καθημερινές εργασίες αλλά και benchmarks καθημερινών εργασιών, θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε το νέο βασιλιά, αν τελικά αυτός υπάρχει. Στην επόμενη σελίδα μας θα δείτε τις λύσεις που προτιμήσαμε σε αυτό το Round Up. [bREAK= Διαγωνιζόμενοι] Intel X25-M 80GB MLC Postville Πάνω από ένα χρόνο παρουσίας έχει ο Postville στην αγορά και όμως συνεχίζει να είναι μία από τις καλύτερες λύσεις στους SSD. Ο κόσμος τον προτίμησε, τόσο για την ευκολία χρήσης του, όσο και για την δελεαστική τιμή που είχε σε σχέση με παλαιότερες λύσεις (Indillix barefoot). Μετά την παρουσίαση του νέου μοντέλου των 120GB που έκανε η Intel, ο «μικρός» 80αρης, μπορεί να βρεθεί στα ράφια των καταστημάτων με νέα, πιο χαμηλή τιμή. Όμως αξίζει ακόμα τα λεφτά που ζητάει; Intel X25-E 32GB SLC Mε 2 χρόνια στην πλάτη του, μπορούμε να πούμε ότι ο καιρός του πέρασε. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η Intel θα τον αποσύρει από την κυκλοφορία αρχές του νέου έτους (2011) και την θέση του θα πάρει η νέα γενιά Lyndonville. Μπορεί να υπερτερεί σε επιδόσεις έναντι πολλών SSD που κυκλοφορούν στην αγορά αλλά του λείπουν βασικές λειτουργίες όπως π.χ. TRIM support. OCZ Vertex 2 120GB MLC Η πρώτη πρόταση από την OCZ χρησιμοποιεί controller της SandForce, τον πολύ δημοφιλή SF-1222. Οι θεωρητικές ταχύτητες που υπόσχεται αγγίζουν το όριο του SATA II προτύπου (285ΜB/s sequential Read, 275MB/s sequential Write). Κάνοντας χρήση ειδικού (γρήγορου) firmware η OCZ υπόσχεται Random Write 4K IOPS της τάξης των 50.000. Θα μπορέσει άραγε να εκθρονίσει τον X25-M/E και να στεφθεί ο νέος βασιλιάς των SSD; OCZ Agility 2 64GB MLC Δεύτερη πρόταση από την OCZ που ακούει στο όνομα Agility 2. Επίσης γίνεται χρήση του ίδιου Sanforce controller SF-1222 αλλά αυτή τη φορά με πιο αργό firmware. Θέλοντας η OCZ να καλύψει μεγάλη γκάμα από ανάγκες αλλά και πορτοφόλια, κυκλοφόρησε τον Agility 2, πιο αργός υποτίθεται από τον γρήγορο αδερφό Vertex 2, αλλά και με χαμηλότερη τιμή. Crucial RealSSD C300 64GB MLC Ο μοναδικός SATAIII SSD της δοκιμής μας, δεν είναι άλλος από τον πασίγνωστο Crucial RealSSD C300. Χρησιμοποιώντας controller της Micron η Crucial παρουσίασε ένα SSD drive που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους μεγάλους ανταγωνιστές της (Intel, Samsung, Sandforce). Κατά καιρούς έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο η φήμη, ότι ο controller έγινε με συνεργασία της Micron με την Intel. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα, είναι ότι ο συγκεκριμένος SSD δεν θα μπορούσε να λείπει από το συγκριτικό μας. Samsung 470 SSD 64GB MLC Νέο προϊόν από τη Samsung. Μετά τον PB22-J η Samsung παρουσίασε μία νέα γκάμα SSD drives που ονόμασε 470. Το όνομα δόθηκε στη συγκεκριμένη σειρά από τις ταχύτητες σειριακής ανάγνωσης και εγγραφής που μπορούν τα μοντέλα να πετύχουν. 250ΜΒ/s sequential Read και 220ΜΒ/s sequential Write (σύνολο 470ΜΒ/s) οπότε η σειρά ονομάστηκε 470. Αυτό που περιμένουμε από την Samsung εκτός από τις καλές επιδόσεις είναι η απόλυτα απροβλημάτιστη λειτουργία του. WD Velociraptor 150GB Για να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα των επιδόσεων που μπορεί να προσφέρει ένα SSD drive στο σύστημα μας, συμπεριλάβαμε σε αυτό το Round Up και ένα από τους γρηγορότερους μηχανικούς δίσκους. Όχι ο γρηγορότερος σε transfer speeds όσο σε access times. O λόγος γίνεται φυσικά για τον WD Velociraptor 150GB. Προχωρούμε παρακάτω ώστε να δούμε το σύστημα της δοκιμής μας, καθώς επίσης και τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για να μετρήσουμε τους διαγωνιζόμενους αυτού του συγκριτικού. [bREAK= Μεθοδολογία μετρήσεων και σύστημα δοκιμής] Τη λίστα με τα προγράμματα, αρχεία αλλά και benchmarks που χρησιμοποιήθηκαν μπορείτε να τη δείτε παρακάτω. Έγιναν μετρήσεις με πολλά δημοφιλή μετροπρογράμματα για δίσκους/SSD, με μετροπρογράμματα καθημερινών εργασιών, αλλά και μετρήσεις πραγματικών καθημερινών εργασιών που κάνουμε στον υπολογιστή μας, όπως archiving ή copy. Ας δούμε τη λίστα με τα προγράμματα: 1) AS SSD Benchmark 2) CrystalDiskMark 3.0 x64 3) HD Tach 3.0.4.0 4) Atto Disk Benchmark 2.41 5) WinSat (Windows Assessment Tool) Windows 7 6) HD Tune Pro 4.6 7) IOMeter 2006 8) PCMark 2005 1.3 9) PCMark Vantage 1.02 10) WinRAR 3.93 x64 Και παρακάτω η λίστα με τα αρχεία που χρησιμοποιήθηκαν: 1) 5 φάκελοι με 1000 φωτογραφίες μεγέθους από 1 εως 5ΜΒ, συνολικού μεγέθους 2.2GB 2) 1 AVI αρχείο μεγέθους 800ΜΒ 3) 1 MKV αρχείο μεγέθους 15.3GB 4) 1 φάκελος με 10000 αρχεία των 100ΚΒ συνολικού μεγέθους 1GB 5) 1 φάκελος με 1000 αρχεία του 1ΜΒ συνολικού μεγέθους 1GB 6) 1 φάκελος με 100 αρχεία των 10ΜΒ συνολικού μεγέθους 1GB 7) 1 φάκελος με 10 αρχεία των 100ΜΒ συνολικού μεγέθους 1GB Σε κάθε περίπτωση το SSD drive λειτουργούσε σαν δεύτερο drive του λειτουργικού συνδεμένο κάθε φορά στη ίδια θύρα του ICH10R του συστήματος, εκτός από τις μετρήσεις SATAIII του Crucial RealSSD C300 όπου εκεί χρησιμοποιήθηκε ο SATAIII Marvell Controller της μητρικής. Το σύστημα που χρησιμοποιήθηκε για τις δοκιμές ήταν το εξής: [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddf8726a4f.swf]align="middle" quality=high width=650 height=550 parameter=parameter_value Ξεκινούμε στην επόμενη σελίδα με τις πρώτες μετρήσεις και το CrystalDiskMark. [bREAK= CrystalDiskMark 3.0 x64] To CrystalDiskMark φτάνοντας αισίως στην έκδοση 3, είναι το πρόγραμμα που με μία απλή εικόνα έδειξε τις διαφορές που έχουν οι μηχανικοί δίσκοι από τους νεότερους SSD. Στα γραφήματα των αποτελεσμάτων του Round Up μας, θα δείτε ξεχωριστά τα αποτελέσματα Read και Write για κάθε drive πρώτα χρησιμοποιώντας σαν test file ένα αρχείο 100ΜΒ και στη συνέχεια ένα αρχείο 1000ΜΒ (1GB). CrystalDiskMark 3.0 x64 100MB Test file [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304cedecbb3e5d1.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Όλοι οι SSD της δοκιμής μας πλην των δύο Sandforce based (Vertex 2, Agility 2) είναι κοντά στο όριο του SATA II προτύπου όταν πρόκειται για σειριακή ανάγνωση. Μάλιστα το όριο αυτό ο Crucial το ξεπερνάει εύκολα όταν συνδεθεί στον SATAIII controller. Στα 4Κ και 4K QD32 τα πράγματα αλλάζουν. Οι δύο SSD της Intel μένουν πίσω μαζί με το drive της Samsung. Micron και Sandforce έκανα αρκετά καλή δουλειά εδώ, μιας και όταν αναφερόμαστε σε drive λειτουργικού συστήματος, αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2031505.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στο Write 100MB test τα πράγματα αλλάζουν. Ο X25-E αν και 2 χρόνια στην αγορά ακόμα δεν έχει αντίπαλο, ειδικά στις σειριακές εγγραφές και στις τυχαίες εγγραφές με QD32. Αυτό βέβαια μπορεί να οφείλεται στην επιλογή των εταιριών να βάλουνε όριο στους SSD τους (Micron C300, Intel X25-M) ή απλά στο ότι ο controller δεν φτάνει τις θεωρητικές του ταχύτητες (Sandforce 275MB/s). Στις random 4Κ εγγραφές όμως βλέπουμε τους Agility 2 και Vertex 2 να περνάνε μπροστά με όχι και τόσο σημαντική διαφορά. Εντύπωση κάνουν οι χαμηλές ταχύτητες του Samsung 470. CrystalDiskMark 3.0 x64 1000MB Test file [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304cedecbb44b5e.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Ρυθμίζοντας στο CrystalDiskMark το test file στο 1GB το σκηνικό στις αναγνώσεις δεν αλλάζει. Την κατάταξη οδηγεί ο Crucial C300 συνδεμένος σε SATA II και SATA III θύρα και ακολουθούν οι Intel και ο Samsung. Οι Sandforce based SSD, για άλλη μία φορά δεν φτάνουν τις θεωρητικές ταχύτητες των 285ΜΒ/s sequential reads. Ας δούμε και τις εγγραφές... [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd203e803.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value O Crucial και ο X25-M για άλλη μία φορά μένουν πίσω λόγο bottleneck του κατασκευαστή. Οι Sanforce δεν φτάνουν τις θεωρητικές μέγιστες ταχύτητες τους σε σειριακή εγγραφή, αλλά στα 4K κάνουν διαφορά. Ειδικά ο Vertex 2 είναι κοντά στα 100ΜΒ/s, νούμερο εκπληκτικό για μονό drive. O Samsung απογοητεύει, όντας ο πιο αργός όταν μετράμε τα 4Κ και 4K QD32. Στην συνέχεια των δοκιμών μας θα δούμε το AS SSD Benchmark. [bREAK= AS SSD Benchmark] To AS SSD Benchmark έγινε και αυτό γνωστό τελευταία ως το πρόγραμμα για δοκιμή των επιδόσεων των SSD drives. Αν και μοιάζει αρκετά με το CrystalDiskMark, δίνει τη δυνατότητα της αλλαγής του view απο MB/s σε IOps και επίσης περιέχει και το Copy Benchmark, όπου γίνεται δοκιμή του drive σε αντιγραφές αρχείων. Πάμε να δούμε τα πρώτα αποτελέσματα στις αναγνώσεις. AS SSD Benchmark Read [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd1ff3e74.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Δεν βλέπουμε καμία αλλαγή από το αντίστοιχο CrystalDiskMark. Ο Crucial οδηγεί φτάνοντας τα 355ΜΒ/s σειριακής ανάγνωσης, ακολουθούν οι 2 Intel και ο Samsung και τέλος οι 2 Sandforce. Μελανό σημείο για τον Samsung τα 4Κ όπου δεν έφτασε ούτε καν τα 20ΜΒ/s ανάγνωσης κάτι που εύκολα ξεπέρασαν όλοι οι άλλοι SSD της δοκιμής. AS SSD Benchmark Write [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2007d2d.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στις εγγραφές τώρα ο Samsung υπερτερεί όταν πρόκειται για σειριακή ταχύτητα ακόμα και έναντι του Intel X25-E. Δεν ισχύει το ίδιο όμως στα 4Κ και 4K QD32 όπου εκεί πέφτει τελευταίος στην κατάταξη. Ο Crucial και ο X25-M βρίσκουν πάλι όριο κοντά στα 80ΜΒ/s και οι δύο Sandforce δίνουν ρεσιτάλ στα 4Κ και 4K QD32. Στο Copy benchmark του AS SSD γίνεται αντιγραφή αρχείων τα οποία χωρίζονται σε 3 κατηγορίες. Πρώτη κατηγορία η αντιγραφή ISO η οποία είναι καθαρά σειριακή αντιγραφή. Δεύτερη κατηγορία η αντιγραφή Program η οποία περιέχει και μερικές random αναγνώσεις και εγγραφές και τελευταία η κατηγορία Game όπου εκεί περιέχονται περισσότερες Random αντιγραφές απ'οτι sequential. AS SSD Copy Benchmark [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd200dac7.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Ο Χ25-Ε οδηγεί την ομάδα με δεύτερο, αρκετά κοντά τον Samsung. Ακολουθεί ο Vertex 2 και o X25-M με τον Crucial σε σύνδεση SATA III. Στο τέλος της κατάταξης βρίσκουμε τον Agility 2 και τον Crucial με συνδεσμολογία SATA II. [bREAK= HD Tune Pro 4.60] To HD Tune Pro έφτασε στην έκδοση 4.60. Σαν μετροπρόγραμμα για δίσκους αλλά και SSD δείχνει να είναι το πιο πλήρες απ' όλα όσα κυκλοφορούν. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τα Random Access tests που περιέχει καθώς και τα νέα Extra tests. Τα Random Access tests, δείχνουν τους χρόνους που χρειάζεται ένα drive για ανάγνωση ή εγγραφή αρχείων διαφορετικού μεγέθους καθώς επίσης και την ταχύτητα που γίνεται αυτό (MBps). Χωρίζεται σε κατηγορίες μεγέθους των 512b, 4K, 64K, 1MB και random. Ας δούμε για αρχή τις ταχύτητες τυχαίας ανάγνωσης που πέτυχε κάθε drive: HD Tune Pro 4.60 Random Access Tests Read [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2061668.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Όπως θα είδατε και από το γράφημα οι ταχύτητες μετρούνται σε IOps (Input/Outputs Operations per second). Αν και στα 512b οι 2 Intel είναι μπροστά, στα 4Κ πέφτουν πίσω, με τους δύο Sandforce να προηγούνται και τον Crucial ανεξάρτητα από τη συνδεσμολογία που χρησιμοποιήθηκε (SATA2/3) να τους ακολουθεί. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο "αργός" Sandforce Agility 2, είναι γρηγορότερος από τον Vertex 2. Πάμε να δούμε και τα writes... HD Tune Pro 4.60 Random Access Tests Write [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2066887.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στα Random Access writes τη μεγάλη εντύπωση προκαλεί η βουτιά που κάνει στα 512b ο Crucial, είτε σε SATA II, είτε σε SATA III mode. Είναι υπερβολικά ΛΙΓΑ τα 1500 IOps όταν λύσεις από τις άλλες εταιρίες δίνουν μερικές δεκάδες χιλιάδες. Ευτυχώς δεν ισχύει το ίδιο και στα 4Κ αν και πάλι μένει τελευταίος στην κατάταξη. Σε όλες σχεδόν τις μετρήσεις οι Sandforce based SSDs προηγούνται με τους Intel και τον Samsung να ακολουθούν. Τα Extra Tests είναι ένα νέο test που προστέθηκε στο HD Tune Pro. Αν και μοιάζει να είναι περισσότερο test για σκληρούς δίσκους και όχι για SSD, εμείς πήραμε μετρήσεις για τους SSD μας και παραθέτουμε αποτελέσματα, σε εγγραφές και αναγνώσεις, για 4Κ, 64Κ, 8ΜΒ. Παρακάτω τα αποτελέσματα του τεστ ανάγνωσης: HD Tune Pro 4.60 Extra Tests Read [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2053f99.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Ίδιο σκηνικό και εδώ με τα Random Access tests. Οι Intel προηγούνται στο Random Seek κομμάτι (λογικά το συγκεκριμένο πρέπει να είναι το αντίστοιχο του 512b στα Random Access tests) και μετά πέφτουν πίσω από Sandforce και Crucial σε όλα τα υπόλοιπα. Τελευταίος στην κατάταξη πάλι ο Samsung 470. Ας περάσουμε και στα Extra tests εγγραφής: HD Tune Pro 4.60 Extra Tests Write [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd205c47d.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Μία από τα ίδια κι εδώ σε σχέση πάντα με τα Random Access Writes του ίδιου προγράμματος. Ο Crucial εκτός της δοκιμής στα 4Κ είναι τελευταίος, οι Intel βρίσκονται μπροστά μόνο στο Random Seek test, ενώ οι 2 Sandforce δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό στα 4Κ writes. Εντύπωση προκαλεί η διπλάσια ταχύτητα του Intel X25-E στα 64Κ απ' όλους τους υπόλοιπους SSD της κατάταξης, καθώς επίσης και τα 700 περισσότερα IOps που παρουσιάζει στα 4Κ ο αργός Agility 2 σε σχέση με τον γρήγορο αδερφό του, Vertex 2. Προχωράμε παρακάτω για λίγο old time classic benchmarking.... [bREAK= HD Tach 3.0.4.0 και ATTO Disk Benchmark 2.41] To HD Tach είναι από τα πιο δημοφιλή benchmarks για σκληρούς δίσκους. Χρησιμοποιείται ακόμα και για τις μετρήσεις SSD drives. Παρέχοντας πληροφορίες για το burst rate, Average speed και Access time είναι από τα πρώτα προγράμματα που χρησιμοποιούμε για να μετρήσουμε ταχύτητες των drive μας. Ας δούμε πως τα πήγαν οι SSD του Round Up μας, σε αυτό το μετροπρόγραμμα... HD Tach 3.0.4.0 Read and Burst Speed [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd204981d.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Μικρές διαφορές εδώ εκτός φυσικά από τον Crucial σε SATA 3 mode, o οποίος αφήνει πίσω το όριο του SATA II προτύπου και επιτυγχάνει 319MB/s σειριακής ανάγνωσης. Το Burst rate του (ή αλλιώς το bandwith του Marvell controller) φτάνει σχεδόν τα 4GB/s. Καθόλου άσχημα. Παρακάτω θα δούμε αποτελέσματα από το γνωστό ΑTTO 2.41 Disk Benchmark. Αφήσαμε τις default ρυθμίσεις του προγράμματος εκτός από τη ρύθμιση του Direct I/O, όπου χρησιμοποιήσαμε την επιλογή neither, έτσι ώστε να μην επηρεάσει ο controller τα αποτελέσματα με την cache μνήμη του. Κάνοντας απλό κλικ σε κάθε drive, θα σας δοθούν τα αποτελέσματά του με zoom 100%. Atto 2.41 Disk Benchmark <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0"><tr><td width="10"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278a9333725.gif" width="10" height="10"></td><td style="background-image: url('http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b26d358df3d0.gif');"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278927af715.gif" width="1" height="10"/></td><td width="10"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278a9337221.gif" width="10" height="10"></td></tr><tr><td style="background-image: url('http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b26d358ecd6f.gif');"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278927af715.gif" height="10" width="1"/></td><td><table style="margin-bottom: 0px;" width="800" height=""align="center" background="" bgcolor="#ffffff" border="0" bordercolor="#00ffff" cellspacing="10"><tbody><tr><td colspan="4" align="center" height=30"><center><p> SSD Round Up </p><p> ATTO Disk Benchmark </p></center></td></tr><tr></tr><tr><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136fed97e8.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136fed97e8.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136feee01c.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136feee01c.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff0ceac.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff0ceac.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff20720.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff20720.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td></tr><tr><td><div>OCZ Agility 2 64GB</div></td><td><div>Crucial C300 64GB (SATA2)</div></td><td><div>Crucial C300 64GB (SATA3)</div></td><td><div>SAMSUNG 470 64GB</div></td></tr><tr><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff33bae.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff33bae.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff46c51.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff46c51.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff5a205.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff5a205.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td><td> <a onClick="return hs.expand(this, {})" class="highslide" href=" http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff6d564.jpg" id="highslide" rel="nofollow" style=""><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464cf136ff6d564.jpg" width="190" border="0" title=""/></a> </td></tr><tr><td><div>WD Velociraptor 150GB</div></td><td><div>OCZ Vertex 2 120GB</div></td><td><div>Intel X25-E 32GB</div></td><td><div>Intel X25-M Postville 80GB</div></td></tr></tbody></table><table height="30" width="825" bgcolor="" cellspacing="0" background="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354bd2ec56d6220.jpg"><tbody><tr><td></td></tr></tbody></table></td><td style="background-image: url('http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b26d358ecd6f.gif');"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278927af715.gif" width="1" height="8" /></td></tr><tr><td><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278a932c524.gif" width="10" height="10"></td><td style="background-image: url('http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b26d358df3d0.gif');"><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278927af715.gif" width="1" height="1"/></td><td><img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354b278a9330027.gif" width="10" height="10"></td></tr></table> Όλοι οι SSD του Round Up φτάνουν τις μέγιστες θεωρητικές τους ταχύτητες. Μερικοί από αυτούς τις ξεπερνάνε κιόλας. Μάλλον το ATTO χρησιμοποιούν οι εταιρίες για να βγάλουν τις μαρκετίστικες ταχύτητες των προϊόντων τους. [bREAK= Windows System Assessment Tool και Windows 7 BootTimer] To Windows System Assessment Tool είναι το ενσωματωμένο πρόγραμμα στα Windows Vista/7 που χρησιμοποιεί η Microsoft για να δώσει το αντίστοιχο rating στον υπολογιστή μας. Στην ουσία είναι ένα σύνολο από εντολές που τρέχουν στο background όταν εμείς θα πατήσουμε στα properties του My Computer, το Windows Exprerience Index link. Αν μέσα από το command line των Windows τρέξουμε την εντολή winsat disk, θα μπορέσουμε να πάρουμε αποτέλεσμα για το rating του drive που είναι εγκατεστημένο το λειτουργικό μας. Από τα αποτελέσματα που πήραμε, σας παραθέτουμε τα Sequential Read 64K, Random Read 16K και Sequential Write 64K. Windows System Assessement Tool Disk [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd42bc37f.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Εντυπωσιακό για αρχή το νούμερο του Crucial στα Sequential Read, συνδεδεμένος στη SATA 3 θύρα. 360ΜΒ/s δεν είναι και λίγα όταν χρειάζεσαι 3 τουλάχιστον WD Velociraptor για να επιτύχεις τέτοια νούμερα. Δυστυχώς στα writes όμως, βρίσκει το όριο του στα 77ΜΒ/s. Οι 2 Sandforce μαζί με τον Samsung είναι πρώτοι Overall, αφού καταφέρνουν εύκολα να ξεπεράσουν τους αντίστοιχους Intel X25-E και Μ. Το BootTimer είναι ένα μικρό προγραμματάκι το οποίο κάνει αυτό ακριβώς που λέει και το όνομα του. Μετράει το χρόνο που χρειάζεται ο υπολογιστής για να φορτώσει το λειτουργικό σύστημα. Πάμε στα αποτελέσματα: Windows 7 BootTimer [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2013c73.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Οι διαφορές είναι απειροελάχιστες. Η διαφορά του πρώτου με τον τελευταίο στην κατάταξη SSD δεν είναι ούτε ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο. Ας προχωρήσουμε στα every day synthetic benchmarks λοιπόν... [bREAK= PCMark 05 και PCMark Vantage] Το PCMark 05 είναι ένα σύνθετο μετροπρόγραμμα, το οποίο μετράει την ταχύτητα ολόκληρου του υπολογιστή μας (μνήμες, κάρτα γραφικών 2D,3D, επεξεργαστή, drive του συστήματος). Επιλέξαμε να εκτελέσουμε τη σουίτα HDD Test suite και σας παραθέτουμε τα αποτελέσματα των SSD της δοκιμής μας. PCMark 2005 HDD Test Suite [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd42b13c1.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στα subtests XP StartUp και Application loading o Χ25-Μ κυριαρχεί, με τους 2 Sandforce και τον Samsung να ακολουθούν. Μετά το σκηνικό αλλάζει και βλέπουμε τους Samsung και Sanforce based να περνάνε μπροστά στα άλλα 3 subtests. Να σημειώσουμε απλά ότι στο συγκεκριμένο synthetic benchmark o Crucial C300 με SATA II συνδεσμολογία ήταν πιο γρήγορος σε ΟΛΑ τα test απ'ότι με SATA3 συνδεσμολογία. Στην συνέχεια η πιο νέα έκδοση του PCMark, το PC Mark Vantage. Κι εδώ εκτελέσαμε μόνο την HDD Test σουίτα. PCMark Vantage HDD Test Suite Part 1 [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd208931d.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Διαφορετικά αποτελέσματα από το PCMark05 μας επιφυλάσσουν τα πρώτα 4 τεστ της σουίτας. Ο X25-M ηγείται της κατάταξης σχεδόν σε όλα τα τεστ, με 2ο τον Crucial C300 σε SATA3 σύνδεση και τους 2 Sandforce με τον Samsung να ακολουθούν. Μελανό σημείο στην κατάταξη ο X25-E οπού σε όλα τα subtest είναι τελευταίος. [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd42ab609.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στα επόμενα 2 subtest του PCMark Vantage (Video Editing, Windows Media Center) οι 2 Sandforce μαζί με τον Samsung 470 περνάνε πανηγυρικά μπροστά. Στα τελευταία 2 subtest κονταροχτυπιούνται ο Vertex 2 με τον Χ25-Μ με τους υπόλοιπους SSD να ακολουθούν. Ο Crucial απογοητεύει σε αυτά τα τεστ, όντα τελευταίος στην κατάταξη, είτε συνδεδεμένος σε SATA II, είτε σε SATA III πρότυπο. [bREAK= IOMeter 2006.07.27] To IOMeter είναι ένα πρόγραμμα το όποιο μπορεί να μετρήσει Input/Outputs Operations per seconds δημιουργώντας custom σενάρια για τον έλεγχο της ταχύτητας του drive. π.χ. Να ορίσουμε το μέγεθος του αρχείου δοκιμής, το ποσοστό εγγραφών ή αναγνώσεων, το είδος των εγγραφών ή αναγνώσεων (τυχαίες, σειριακές) κα. Ορίσαμε το test file σε κάθε drive στα 16GB, το test pattern στα 4Κ και εκτελέσαμε σε κάθε drive 4 test. Ένα test σειριακής ανάγνωσης, ένα test σειριακής εγγραφής, ένα test 100 % τυχαίας ανάγνωσης και ένα τελευταίο test 100% τυχαίων εγγραφών. Παρακάτω παραθέτουμε 4 γραφήματα. Στο πρώτο γράφημα αναφέρονται τα IOps που έφτασε κάθε drive ανάλογα με το test που έτρεξε. Στο δεύτερο γράφημα τα MB/s που έφτασε κάθε drive κατά την διάρκεια των test (ανάλογα των IOps). Στο τρίτο γράφημα θα δούμε το μέσο χρόνο απόκρισης κάθε drive στα request του προγράμματος και στο τέταρτο το μέγιστο χρόνο απόκρισης κάθε drive. Πάμε να τα δούμε όλα αυτά... IOMeter 2006 IOs Per Second [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd20727dc.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στα Sequential Reads βλέπουμε ότι αυτός που ξεχωρίζει με διαφορά απ' όλα τα άλλα drives είναι ο Crucial σε SATA3 mode. Στους υπόλοιπους τώρα τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά για τους Sandforce μιας και πέφτουν πιο πίσω ακόμα και από τον Velociraptor. Το σκηνικό αλλάζει στα random reads όπου πάλι έχουμε τον Crucial πρώτο αυτή τη φορά όμως στη SATA II συνδεσμολογία. Πιο αργός αυτή τη φορά ο Samsung αλλά με διαφορά 4300IOps περίπου από το μηχανικό Velociraptor, δηλαδή 20 φορές πιο γρήγορος, δείχνει για πιο λόγο υπήρχε η ανάγκη για SSD drives στην αγορά. Στα sequential writes τώρα την κατάταξη οδηγεί ο Vertex 2 με τον Χ25-Ε και τον Samsung 470 να ακολουθούν από κοντά. Αυτή τη φορά είναι ο μικρός Sandforce και ο Crucial σε SATA3 αυτοί που πέφτουν πίσω ακόμα και από τον Velociraptor. Στα random writes 4K προηγείται ο Intel X25-M με τον Samsung 470 να ακολουθεί από κοντά και όλους τους υπόλοιπους να πέφτουν κάτω από τις 4500ΙΟps. Ακόμα όμως και ο πιο αργός Crucial C300 σε SATA3 σύνδεση είναι τουλάχιστον 5 φορές πιο γρήγορος από τον μηχανικό velociraptor. IOMeter 2006 Megabytes Per Second [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2083d13.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Το παραπάνω γράφημα είναι αντιστοιχία των IOps σε MBps. Δεν έχουμε να αναφέρουμε κάτι άλλο εδώ. Ισχύει ότι και στο πρώτο γράφημα του IOMeter. IOMeter 2006 Average Responce time in ms [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd206ba8a.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Παρατηρώντας το γράφημα βλέπουμε για αρχή είναι ότι ο μέσος όρος απόκρισης ενός μηχανικού δίσκου σε σχέση με έναν SSD είναι στην καλύτερη περίπτωση (για τον μηχανικό) 5πλασιος. Ο Crucial δυστυχώς στις τυχαίες εγγραφές απογοητεύει φτάνωντας σχεδόν το μισο ms σαν μέσο χρόνο απόκρισης στα requests του IOMeter. Οι υπόλοιποι SSD κυμαίνονται σχεδόν όλοι στα ίδια επίπεδα. IOMeter 2006 Maximum Responce time in ms [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd207e35f.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Η κατάταξη αλλάζει όταν μιλάμε όμως για μέγιστο χρόνο απόκρισης. Ο μόνος αλώβητος από το IOMeter είναι ο Samsung ο οποίος ήταν αψεγάδιαστος σε όλα τα requests. Αυτό σημαίνει ότι το drive "απαντούσε" σε λογικό για SSD χρονικό διάστημα. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν να δείξουν κάποιο μελανό σημείο. Το αποκορύφωμα φυσικά ήταν του velociraptor o οποίος έφτασε σχεδόν το 1sec για το ζητούμενο request. Εδώ τελειώνουμε με τα benchmarks και synthetic benchmarks και προχωράμε παρακάτω για να δούμε κάποιες real life καταστάσεις. [bREAK= Copy Tests και WinRAR 3.93] Μετρώντας με χρονόμετρο το χρόνο ολοκλήρωσης, κάναμε κάποιες αντιγραφές και εγγραφές σε κάθε drive. Χρησιμοποιώντας ένα αρχείο AVI μεγέθους 800ΜΒ, ένα αρχείο MKV μεγέθους 15.2GB και ένα φάκελο με 5 υποφακέλους γεμάτους από 1000 φωτογραφίες, συνολικού μεγέθους 2.2GB, μετρήσαμε το χρόνο που χρειάζεται κάθε drive για να αντιγράψει τα αρχεία από ένα σημείο του partition του σε ένα άλλο. Copy File tests [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd2022e90.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Την κατάταξη για την αντιγραφή του AVI αρχείου οδηγεί ο Crucial C300 σε SATA3 με μόλις 4 δευτερόλεπτα και ακολουθούν οι Χ25-Ε και Samsung. Οι Χ25-Μ και Agility 2 απογοητεύουν μιας και μπαίνουν στη κατάταξη πίσω ακόμα και από τον Velociraptor. Στην αντιγραφή των φωτογραφιών, όλοι πλην του Samsung, Vertex 2 και X25-E πέφτουν πίσω από το μηχανικό δίσκο της WD. Αυτό όμως αλλάζει στο MKV αρχείο. Μπορεί ονομαστικά ο Velociraptor να ξεπερνά σε εγγραφή αρκετούς SSD, αλλά δεν μετράει μόνο αυτό. Η ταχύτητα ανάγνωσης αλλά και το responce time των SSD κάνει τη διαφορά ακόμα και αν αυτή είναι μικρή. Μόνο ο Agility 2 έπεσε πίσω και σε αυτό το test από το Velociraptor. Στο παρακάτω test κρατήσαμε σταθερό το συνολικό μέγεθος των αρχείων στο 1GB και απλά αλλάζαμε το πλήθος και το μέγεθος του κάθε αρχείου ξεχωριστά. Να αναφέρουμε ότι τα αρχεία ήταν φορτωμένα σε ram drive έτσι ώστε να μετρήσουμε αυτή τη φορά μόνο την ταχύτητα εγγραφής. Πάμε στα αποτελέσματα... Copy 1GB TXT Files tests [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd201c902.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Στα μικρά αρχεία των 100ΚΒ, όλοι οι SSD ξεπερνούν τον μηχανικό αντίπαλο αν και με μικρές διαφορές. Μην ξεχνάμε όμως ότι και το συνολικό μέγεθος των αρχείων είναι μικρό, μολις 1GB. Η κατάταξη αλλάζει στα αρχεία του ενός megabyte όπου εκεί ο Crucial και o X25-M πέφτουν πίσω από τον Velociraptor για να ξαναπεράσουν μπροστά στα υπόλοιπα tests. Κορυφαίες επιδόσεις σε όλα τα test είχε να δείξει ο Vertex 2 με τον X25-E να τον ακολουθεί από κοντά. Τους 5 υποφακέλους με τις φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν και στο copy test, χρησιμοποιήσαμε και για τα archive-extract tests. Σύνολο 2.2GB από φωτογραφίες διαφόρων μεγεθών συμπιέστηκαν και στην συνέχεια αποσυμπιέστηκαν ώστε να μετρήσουμε τους χρόνους που χρειάστηκε το κάθε drive. WinRAR 3.93 x64 Archive-Extract tests [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/7304ceddd42b69cf.swf]align="middle" quality=high width=800 height=800 parameter=parameter_value Κορυφαίες ταχύτητες συμπίεσης και αποσυμπίεσης έχει να δείξει ο Samsung 470 μαζί με τον X25-E. To ίδιο και ο Vertex 2. Οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι περνάνε μπροστά από τον WD στη συμπίεση αλλά πέφτουν πίσω στην αποσυμπίεση των φωτογραφιών. Και με αυτό το γράφημα φτάνουμε στο τέλος των δοκιμών της νέας γενιάς SSD. Πάμε να δούμε μαζί μερικά συμπεράσματα... [bREAK= Απόψεις - Επίλογος] Τελειώνοντας αυτό το review κάθισα και σκέφτηκα αρκετά τι να γράψω για επίλογο. Και αυτό γιατί εν μέρει απογοητεύτηκα. Περίμενα κάτι περισσότερο από τις εταιρίες κατασκευής SSD μετά από 2 χρόνια που αγόρασα το πρώτο μου SSD drive. Ίσως οι προσδοκίες μου ήταν αρκετά ψηλότερα απʼ όσο έπρεπε ή απλά ο X25-E που είχα όλα αυτά τα χρόνια έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά. Θα κλείσω λοιπόν αυτό το review γράφοντας κάποια λόγια για κάθε υλοποίηση ξεχωριστά. WD Velociraptor Αν και είπα ότι ο Velociraptor θα μπει σε αυτό το SSD Round Up μόνο και μόνο για λόγους σύγκρισης, δεν μπορώ να μην αναφερθώ έστω και λίγο στα αποτελέσματα του. Η τιμή λιανικής ενός Velociraptor την ώρα που γραφόταν αυτός ο επίλογος ήταν κοντά στα 100?. 100? για 150GB όταν μία υλοποίηση SSD κοστίζει 2.5 ως 3 φορές περισσότερα. Αξίζει άραγε η αλλαγή; Εξαρτάται τη χρήση που κάνει ο καθένας. Δεν μπορείς σε κάποιον που δουλεύει Word ή Excel και μπαίνει στο Facebook μία στο τόσο να του πεις να δώσει τόσα λεφτά για έναν SSD. Από την άλλη όμως ούτε Velociraptor μπορείς να του προτείνεις. Ένας power user όμως που θέλει αυτό το κάτι παραπάνω από το σύστημα του σε ταχύτητα, θα καταφύγει στη λύση του SSD. Άποψη μου και νομίζω του κάθε power user είναι ότι, με τις τιμές να πέφτουν κατακόρυφα κάθε χρόνο, δεν νοείται καλό σύστημα χωρίς SSD drive. Αν και τα λεφτά που θα ζητήσει ένας SSD ξεπερνούν κατά 3 φορές τα λεφτά που θα ζητήσει ο Velociraptor, τα οφέλη είναι πολλά περισσότερα. Crucial RealSSD C300 Ο Crucial με προβλημάτισε αρκετά. Ειδικά η υλοποίηση των 64GB που δοκίμασα με απογοήτευσε. Σκέφτηκα όμως μετά ότι δεν ήταν θέμα καθαρά της υλοποίησης αλλά της εταιρίας παρασκευής του. Ο SSD “φωνάζει” BOTTLENECK συνέχεια. Bottleneck λόγω SATA II πρωτοκόλλου, bottleneck λόγω SATA III controller στα IOPS, bottleneck στα 70MB/s sequential writes γιατί έτσι αποφάσισε η Crucial. Δεν μπορείς να παρουσιάζεις ένα τόσο καλό προϊόν σε Reads, το οποίο κιόλας το διαφημίζεις ότι είναι SATA III να το καταρρακώνεις στα 70MB/s writes. Αυτές ήταν πολιτικές της Intel, αλλά τότε (2008) δεν υπήρχε ανταγωνισμός. Όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος Χ25-Μ μπορεί να μην είχε τα νούμερα στα writes αλλά είχε τις επιδόσεις, εκεί όπου οι άλλοι χώλαιναν. Και τελειώνω με τον Crucial με το ερώτημα. SATA II ή SATA III; H απάντηση είναι SATA III. Μπορεί τα IOps να είναι λιγότερα στις δοκιμές του Round Up αλλά το drive overall δουλεύει πιο γρήγορα σε SATA III συνδεσμολογία. Αν ο controller ήταν ενσωματωμένος στο chipset τότε δεν θα υπήρχε καν ερώτημα. OCZ Agility 2 O OCZ Agility 2 με εξέπληξε όταν άρχισα να τον δοκιμάζω. Τα νούμερα ήταν αρκετά καλά, ιδίως στα IOps, τα MB σε CrystalDiskMark και AS SSD αρκετά ψηλά (όχι όμως τα υποσχόμενα από την OCZ) αλλά με απογοήτευσε πλήρως στις καθημερινές εργασίες. Περίμενα πολλά περισσότερα ή τέλος πάντων καλύτερους χρόνους σε σχέση με αυτά που έβλεπα στα benchmarks. To θέμα είναι όμως ότι δεν αγοράζουμε ένα drive για τα νούμερα αλλά για τη διαφορά που θα δούμε στη καθημερινότητά μας. Και εκεί η διαφορά δεν είναι αισθητή. Μπορεί να είναι γρήγορος όπως κάθε άλλος SSD, στο να εκκινήσει τα Windows ή να ανοίξει το Photoshop, αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που ζητάει ένας χρήστης από το drive με το λειτουργικό του. Και εκεί η συγκεκριμένη υλοποίηση δεν τραβάει. Αν βέβαια στην εξίσωση βάλουμε και τον παράγοντα κόστος, τότε είναι μία λύση που θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά. Samsung 470 Ο Samsung ήταν ο SSD που με καθυστέρησε ώστε να ανέβει αυτό το Round Up. Και αυτό γιατί έκανε 9 ημέρες να έρθει από Γερμανία. Από Γερμανία γιατί μόνο από εκεί μπορούσα να τον παραγγείλω λόγω διαθεσιμότητας. Απογοητεύτηκα όταν είδα τα πρώτα νούμερα. Το CDM 3.0, το AS SSD Benchmark, το HD Tune Pro όλα έδειχναν ότι πρόκειται για έναν αργό SSD. Ένα SSD που αν κυκλοφορούσε πριν 1 χρόνο θα έκανε πάταγο. Τα πράγματα όμως άλλαξαν όταν ξεκίνησαν οι δοκιμές καθημερινών εργασιών και synthetic benchmarks. Το drive σε όλα τα αποτελέσματα ήταν μέσα στην πρώτη 3αδα, δείχνοντας ακριβώς που έριξε το βάρος η Samsung. Και αυτό είναι η εμπειρία του χρήστη. Το κακό με την υλοποίηση της Samsung είναι η τιμή. Δυστυχώς υπάρχουν SSD στην αγορά που προσφέρουν overall πολλά περισσότερα σε καλύτερη τιμή από τα 140? λιανικής που ζητάει ο 64αρης 470. Και ίσως αυτό αποτρέψει πολλούς από την αγορά του. Θετικό του συγκεκριμένου drive, το Garbage Collection που έχει το οποίο δουλεύει σε ΟΛΑ τα λειτουργικά και όχι μόνο σε αυτά που υποστηρίζουν TRIM. Intel X25-M Λίγα έχω να πω για τον συγκεκριμένο SSD μιας και τα περισσότερα έχουν ήδη ειπωθεί στο Internet αρκετές φορές. Μιλάνε άλλωστε και οι εμπειρίες των χρηστών. Το συγκεκριμένο drive θα μπορούσε εύκολα να είναι στην κορυφή του Round Up αλλά του λείπει η ταχύτητα στις εγγραφές. Ο αντίστοιχος 120αρης που κυκλοφόρησε πρόσφατα ή ο 160αρης που κυκλοφορούσε παράλληλα μπορεί να δώσουν αυτό το κάτι παραπάνω, δεν είναι όμως αρκετό για να τον φέρουν πάλι στην κορυφή της κατάταξης. Πιστεύω πως αυτό θα το πετύχει η 3η γενιά του, που θα παρουσιάσει σύντομα η μαμά Intel. Intel X25-E O παππούς του review με σχεδόν 2 χρόνια στην πλάτη του από την ημέρα παρουσίασής του και σχεδόν 19 μήνες χρήσης από τον γράφοντα. Δεν μπορώ να πω πολλά γιʼ αυτό το drive, όχι γιατί δεν θέλω να δείξω ότι ευλογώ τα γένια μου, αλλά γιατί τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Είτε πρόκειται για benchmarks, synthetic benchmarks ή καθημερινές εργασίες ο X25-E ήταν εκεί, ανάμεσα στους πρώτους, δείχνοντας σε όλους τι καταπληκτική δουλειά είχε κάνει η Intel τότε και πως μετά από 2 χρόνια τα καταφέρνει ακόμα το ίδιο καλά. Ο καιρός του όμως πέρασε. Λίγο η έλλειψη του TRIM Support, λίγο τα χαμηλά ΙΟps ήρθε ο καιρός για την αλλαγή του, κάτι που κατάλαβε η Intel και θα μας δώσει σε λίγο καιρό τον διάδοχο Lyndonville. Αν βέβαια σε όλα τα παραπάνω βάλουμε και τον παράγοντα κόστος, τότε είναι μία ξεπερασμένη, ακριβή λύση για τα σημερινά δεδομένα. OCZ Vertex 2 To drive που πήρε το θρόνο. Όχι μόνο από τον X25-M αλλά και από τον X25-E χωρίς να αναλογιστεί κανείς το κόστος. Καθαρά από άποψης επιδόσεων. Το drive σχεδόν σε όλα τα benchmarks και synthetic benchmarks ήταν πρώτο, θέση που κράτησε και στις καθημερινές εργασίες. Απʼ όλες τις απόψεις είναι γρήγορος. Random Reads και Writes στα 4Κ, 4Κ QD32, QD64, ΙΟps, PCMark05 και Vantage, copy, archive, extract, ότι ζητήσετε. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και το κόστος αγοράς τότε είναι σχεδόν μονόδρομος. Και λέω σχεδόν γιατί πλέον και άλλες υλοποιήσεις (Corsair Force) χρησιμοποιούν το γρήγορο firmware για τους Sanforce τους. Οπότε η επιλογή είναι καθαρά θέμα προτίμησης εταιρίας. Κλείνοντας αυτό το Round Up θα ήθελα για αρχή να αναφέρω ότι όλα τα παραπάνω είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και πώς είδα εγώ τα πράγματα μετά από την εμπειρία μου με κάθε drive. Εννοείται ότι ο καθένας τα νούμερα μπορεί να τα ερμηνεύσει διαφορετικά. Κάποιος μπορεί να αρέσκεται στο να βλέπει μεγάλα νούμερα στο CrystalDiskMark, άλλος στο PCMark05 και πάει λέγοντας. Εγώ κατέθεσα απλά την προσωπική μου άποψη. Τα νούμερα μπορούν να τα δουν όλοι και να κρίνει ο καθένας τι είναι καλύτερο για εκείνον. Αυτό που περιμένω εγώ για την επόμενη φορά είναι την νέα γενιά της Intel και φυσικά τον Crucial P300 μαζί με τους νέους Sandforce 2000 series. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον κο Ζυγκοστιώτη Ζήνων για την παραχώρηση του OCZ Vertex 2 του, ώστε να ολοκληρωθεί αυτό το Round Up καθώς επίσης και τον κο Πούσια Αθανάσιο (γνωστός στο φόρουμ ως $@39@) για την παραχώρηση του OCZ Agility 2 του.

[NEWS_IMG=NVIDIA GTX 590: Το τέρας επιδόσεων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του!]http://reviews.hwbox.gr/news/nvidia.jpg[/NEWS_IMG]H NVIDIA παρουσίασε σήμερα με μεγάλη περηφάνια την GeForce GTX 590, η οποία κατά τα λεγόμενα της πράσινης αποτελεί την δυνατότερη και πιο ήσυχη dual-GPU υλοποίηση που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Κινητήρια δυναμή της είναι η γνωστή Fermi GF110 GPU (μόνο που αυτή τη φορά έχει δυο φορές την τιμητική της) και απευθύνεται κυρίως στους uber enthusiasts που αποσκοπούν στην κατασκευή του ultimate gaming PC. Συνδυάζοντας αρμονικά 1024 CUDA Cores, 3GB GDDR5 μνήμη, 2 x 384-bit memory interface, 6 δισεκατομμύρια transistors και περισσότερα από 2200 ανεξάρτητα εξαρτήματα σε ένα μόνο 11" PCB, η GTX 590 καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο να προσφέρει στους επίδοξους αγοραστές 32 tessellation engines. Αυτό μεταφράζεται σε απίστευτα υψηλά FPS στα DX11 παιχνίδια σε αναλύσεις μεγαλύτερες ή ίσες των 2560 x 1600 pixels. Επιπλέον, χάρη στις τέσσερις διαφορετικές θύρες εξόδου, οι καταναλωτές μπορούν να χρησιμοποιήσουν απροβλημάτιστα τέσσερις οθόνες ή να βελτιώσουν δραματικά την εμπειρία gaming με τρεις 3D οθόνες σε ανάλυση 5760 x 1080 pixels! Ετοιμαστείτε με λίγα λόγια για την πιο καθηλωτική, στερεοσκοπική gaming experience μέσω της τεχνολογίας 3D Vision Surround. Όσον αφορά την πεποίθηση της NVIDIA σχετικά με ότι δημιούργησε την πιο ήσυχη dual GPU που έχετε δει ποτέ, αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι χρησιμοποιεί περίτεχνο σύστημα ψύξης με δύο διαφορετικά vapor chambers. Ο παραγώμενος θόρυβος σε full load αγγίζει σύμφωνα με την NVIDIA τα 48dBA, πράγμα που σημαίνει ότι η HD 6990 απλά "κάνει πολύ βαβούρα". Η τιμή της GeForce GTX 590 ξεκινά από $699 USD και η διαθεσιμότητά της έχει ήδη ξεκινήσει παγκοσμίως από όλους τους συνεργάτες του green goblin. Ετοιμαστείτε λοιπόν για μπόλικες υλοποιήσεις από ASUS, EVGA, Gainward, Gigabyte, Inno3D, MSI, Point of View, Palit & Zotac. Στην Ελλάδα εντοπίσαμε την MSI GeForce GTX 590 στο Πλαίσιο (694?) και την Point of View GTX 590 στο Multirama (694.95?). Παρακάτω παραθέτουμε όσα reviews καταφέραμε να συγκεντρώσουμε προκειμένου να διαμορφώσετε μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος. Από ότι φαίνεται σε άλλα παινχίδια ξεπερνά την HD 6990 και σε άλλα μένει πίσω. Βέβαια όταν η HD 6990 υπερχρονιστεί στα 880MHz core αφήνει πίσω την GTX 590. Όμως προς τι οι λογομαχίες όταν και με τις δύο κάρτες τα FPS ανεβαίνουν τόσο πολύ που δεν θα το πάρετε καν χαμπάρι; Αξίζει, τι λέτε; ASUS GeForce GTX 590 3 GB Review - Page 1/27 | techPowerUp Equilibrium: AMD Radeon HD 6990 vs. Nvidia GeForce GTX 590 - X-bit labs GeForce GTX 590 SLI review GeForce GTX 590 review NVIDIA GeForce GTX 590 3GB Review ASUS Geforce GTX 590 vs HD 6990 – Clash of the titans | lab501 ASUS GTX 590 vs HD 6990 – Studiu de scalare cu frecventa CPU | lab501 NVIDIAʼs GeForce GTX 590: Duking It Out For The Single Card King - AnandTech :: Your Source for Hardware Analysis and News Nvidia GeForce GTX 590 3GB Review | bit-tech.net HEXUS.net - Review :: ASUS NVIDIA GeForce GTX 590 graphics card reviewed and rated : Page - 1/17 ASUS NVIDIA GeForce GTX 590 Graphics Card Launch Review - Introduction PC Perspective - NVIDIA GeForce GTX 590 3GB Dual-GPU Fermi Graphics Card Review Introduction - ASUS GeForce GTX 590 Video Card Review | [H]ard|OCP Nvidia GeForce GTX 590 Review: Dual-GPU Wars - TechSpot NVIDIA GeForce GTX 590 Gemini Video Card | GeForce GTX 590,NVIDIA,Gemini,Video Card,Reviews,Graphics,Benchmarks,Performance,Olin Coles,NVIDIA GeForce GTX 590 Gemini Video Card Graphics Benchmark Performance Review by Olin Coles ASUS GeForce GTX 590 3GB Video Card Review - The GeForce GTX590 Arrives For War at $699 - Legit Reviews NVIDIA GeForce GTX 590: Dual GF110s, One PCB - HotHardware Nvidia's GeForce GTX 590 graphics card - The Tech Report - Page 1 Nvidia GeForce GTX 590 3 GB Review: Firing Back With 1024 CUDA Cores : GeForce GTX 590: Bringing The Heat Overclock3D :: Review :: ASUS nVidia GTX590 Review :: Introduction and Technical Specifications ASUS GeForce GTX 590 3GB - Overclockers Australia Test: Nvidia GeForce GTX 590 - 24.03.2011 - ComputerBase NVIDIA GeForce GTX 590 (2 x GF110) ? Muropaketti ? Plaza Dossier : Nvidia r?pond ? AMD avec la GeForce GTX 590 (page 1: Introduction) - HardWare.fr NVIDIA GTX 590 Review : Hardware Reviews by CHH [Review] Nvidia GeForce GTX 590 – King of the Hill | TechREACTION GeForce GTX 590: dual-GPU da 1024 Core contro la Radeon HD 6990 - Tom's Hardware [img_ALT=NVIDIA GTX 590: Το τέρας επιδόσεων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του!] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614d8ba25ff0bf8.jpg[/img_ALT][img_ALT=NVIDIA GTX 590: Το τέρας επιδόσεων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του!]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614d8ba260239d7.jpg[/img_ALT] [img_ALT=NVIDIA GTX 590: Το τέρας επιδόσεων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του!]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614d8ba26045595.jpg[/img_ALT] [img_ALT=NVIDIA GTX 590: Το τέρας επιδόσεων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του!]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614d8ba2606beae.jpg[/img_ALT] .

[NEWS_IMG=Intel Sandy Bridge: Core i7 2600 Review by HWBOX.gr]http://reviews.hwbox.gr/news/intel.jpg[/NEWS_IMG]Πάνε σχεδόν δύο χρόνια από την έλευση των πιο δυνατών ever επεξεργαστών της Intel. Νομίζω όλοι γνωρίζετε ότι αναφέρομαι στους Intel Core i7, που τους είχαμε δοκιμάσει εξονυχιστικά εδώ. Όπως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων έτσι και τώρα, η επίσημη ημερομηνία ανακοίνωσης τους ήταν στις 3 Ιανουαρίου, λίγο πρίν την έναρξη της CES, της μεγαλύτερης έκθεσης τεχνολογίας του Πλανήτη που λαμβάνει χώρα στο Las Vegas. Επίσημη ημερομηνία λανσαρίσματός τους έχει οριστεί η 9η Ιανουαρίου. Κάνοντας μια mini ιστορική αναδρομή, η ανάπτυξη των Sandy Bridge ξεκίνησε το 2005 σε ένα εργαστήριο της Ιntel στην Χάιφα του Ισραήλ, εξού και η κωδική τους ονομασία Gesher που στο εβραϊκό αλφάβητο σημάινει γέφυρα (bridge). Ναι καλά διαβάσατε δεν σας γελούν τα μάτια σας, 2005. Τότε που κυκλοφορούσαν τα πρώτα Engineering Samples των 65nm Conroe Core 2 Duo, η Intel ήδη είχε στα χέρια της το κλειδί του μέλλοντος. Πώς θα μπορέσει όμως κάτι που το λένε Sandy Bridge και το οποίο μάλιστα δε μας δείχνει ΚΑΝ τα δυνατά του χαρτιά από την αρχή, να χτυπήσει τους κορυφαίους Core i7; Πώς είναι δυνατόν ένα ακόμα marketing τρικ της Intel να μας κάνει να θέλουμε να αλλάξουμε επεξεργαστή, την ώρα που ήδη ο Core i7 ή ο Core 2 Qxxxx ή ο AMD Phenom II που έχουμε, μας ικανοποιεί στο 100%; Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι ήμασταν καχύποπτοι ή μάλλον... σκεπτικοί. Τα πρώτα δείγματα, οι πρώτοι ψίθυροι που έφταναν στα αυτιά μας έδειχναν ότι εντάξει, δε θα τρελαθούμε κιόλας. Ένας καλός CPU, ισάξιος ή και λίγο χειρότερος από τους Core i7 9xx, o οποίος δεν κλοκάρει ούτε πάνω από τα 5.9GHz. Με λίγα λόγια, σιγά τα ωά. Διαβάστε το review εδώ...

[wrapleft]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b44990a17519.jpg[/wrapleft]Μπορεί να προσεγγίζει τα όρια του βαρετού, αλλά για ακόμα μια φορά θα ξεκινήσουμε μια παρουσίασή μας πιάνοντάς σας από το χέρι και πηγαίνοντάς σας λίγο πίσω στο παρελθόν, προσπαθώντας να βρούμε τις ρίζες για τις τεχνολογίες του σήμερα και πιο συγκεκριμένα βέβαια, των επεξεργαστών της Intel που είχαμε την τύχη να δούμε από κοντά πολλές μέρες πριν αυτοί κυκλοφορήσουν επίσημα στα ράφια των καταστημάτων. Αρχίζοντας λοιπόν αυτό το μικρό ταξίδι προς τα πίσω, θα θυμηθούμε βέβαια ότι τα μεγάλα λόγια περί ενσωμάτωσης μιας κάρτας γραφικών μέσα στον επεξεργαστή δεν ήταν κάτι που έλεγε η Intel, αλλά η AMD με το πρόγραμμα Fusion, το οποίο όταν πρωτοπαρουσιάστηκε έδειχνε πως θα πρόκειται για μια επανάσταση, στην οποία η "πράσινη" εταιρεία θα έκανε τα πρώτα βήματα. Τότε μάλιστα ακούγαμε για τη Spider πλατφόρμα, για το μέλλον τον επεξεργαστών με κάρτες γραφικών μέσα τους, για το πως αυτό θα έκανε την AMD να ξεφύγει από τον ανταγωνισμό και για το δρόμο του μέλλοντος στην τεχνολογία των CPU από εδώ και πέρα. Δυστυχώς για την AMD φυσικά, η Intel έχει κεφάλαιο το οποίο της επιτρέπει όχι απλώς να τρέχει, αλλά να καλπάζει. Αυτό, μαζί με τις διάφορες ατυχίες που συνάντησε τις δύο προηγούμενες χρονιές η AMD, την έκαναν να καθυστερήσει το Fusion σαν project, κρατώντας το περισσότερο σαν μια "κουλτούρα" για τις πλατφόρμες της, ενώ επέτρεψε στην Intel να την προλάβει και να είναι η πρώτη που θα φέρει τους επεξεργαστές με ενσωματωμένες κάρτες γραφικών στην αγορά. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 540 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/Clarkdale_desktop.jpg[/img_alt]O Intel Clarkdale που θα παρουσιαστεί στη CES 2010 GPU μέσα σε CPU λοιπόν. Ποιος θα το περίμενε αυτό πριν 15 χρόνια, όταν η Intel "καταριόταν" τις κάρτες γραφικών, λέγοντας ότι όλα όσα κάνουν μπορεί να τα κάνει και ένας επεξεργαστής: "Τι ανάγκη τις έχουμε;", έλεγαν τότε. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν και επειδή η αγορά των low-end OEM PC και Laptop είναι εξαιρετικά μεγάλη για να αφήνει την ATi και την nVIDIA να ψαλιδίζουν συνέχεια το ποσοστό που ακόμα και σήμερα, κρατά την Intel πρώτη στις πωλήσεις καρτών γραφικών στον κόσμο, το βήμα έπρεπε να γίνει και μάλιστα άμεσα. Δεν ήταν λίγα βέβαια τα σημάδια που έδειχναν ότι η Intel το πάει εκεί το θέμα. Όταν βγήκαν οι Core 2 Duo, όλοι μιλούσαν για μια εξαιρετική αρχιτεκτονική, η οποία εκμεταλλευόταν όλη την "ωμή δύναμη" των επεξεργαστών προς όφελος του χρήστη. Αργότερα όμως, άρχισαν οι ενσωματώσεις: Πρώτα είδαμε τον Core i7 να ενσωματώνει τον Memory Controller μέσα του, ακολουθώντας τα χνάρια των επεξεργαστών της AMD (και των πρώτων CPU της Intel/IBM βέβαια). Κατόπιν, σειρά είχε η διαχείριση των PCI-Express lanes, οι οποίες ενσωματώθηκαν μέσα στους Intel Core i5 & i7 της αρχιτεκτονικής Lynnfield. Το πιο λογικό λοιπόν, είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα - οι νέοι Intel Core i3 & i5 της αρχιτεκτονικής Clarkdale, οι οποίοι πλέον διαθέτουν και ενσωματωμένη GPU μέσα τους. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 540 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/Westmere_die_shot.jpg[/img_alt]Το wafer ενός Intel Westmere CPU στα 32nm Είναι όμως μόνο αυτό το σημαντικό; Σαφέστατα όχι και θα σας εξηγήσουμε ευθύς αμέσως το γιατί οι Intel Clarkdale, είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλούς επεξεργαστές με ενσωματωμένες GPU. Βεβαίως, μη λέμε ψέματα, ελάχιστοι από τους PC Gamers και τους Overclockers ενδιαφέρονται για τις επιδόσεις των ενσωματωμένων αυτών GPU. Το εάν και εφόσον ξεπερνούν μια nVIDIA G210 ή μια ATi Radeon HD 4200, ούτε καν τους ενδιαφέρει. Αυτό που νοιάζει τους περισσότερους από εμάς, είναι αυτό που λέει και η ίδια η Intel στην καμπάνιά της: "Οι Intel Clarkdale είναι οι αντικαταστάτες των Core 2" Μπορεί να μην τους δείτε να το λένε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό είναι. Αλλά πολλά είπαμε για εισαγωγή και μάλλον θα κουράσουμε αν μιλήσουμε περισσότερο - πάμε στην επόμενη σελίδα για να εξηγήσουμε με λίγα λόγια, γιατί οι Intel Core i3 & i5 θα είναι οι αντικαταστάτες των εξαιρετικά επιτυχημένων, Core 2 Duo & Quad CPU. [bREAK=Οι αντικαταστάτες των Intel Core 2] Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά, γιατί είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι θα έχουν ήδη μπερδευτεί με τόσα πολλά ονόματα - και μάλλον αυτό είναι κάτι που ευχαριστεί την Intel, αφού συνεχώς γίνεται κουβέντα γύρω από τους επεξεργαστές τους. Αρχίζουμε λοιπόν με την αρχιτεκτονική. Μετά τους Intel Core 2, ήρθαν οι Core i7. Όλοι οι Intel Core (i3, i5, i7, κτλ), ανήκουν στην αρχιτεκτονική Nehalem των 45nm και την Westmere των 32nm. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι διαφορετικές κατηγορίες αναλόγως με τα sockets, τη λιθογραφία και την επιμέρους αρχιτεκτονική. Έτσι, οι Bloomfield των 45nm είναι οι Intel Core i7 (9xx) για το LGA 1366. Οι Lynnfield των 45nm από την άλλη, είναι οι Intel Core i5 & i7 (7xx & 8xx) για το LGA 1156. Οι Clarkdale τώρα, είναι στα 32nm και είναι οι Intel Core i3 & i5 (5xx & 6xx) για το LGA 1156. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 540 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/intel.png[/img_alt]Οι αρχιτεκτονικές των Intel Core CPU ανάλογα με τα sockets και τα μοντέλα Τι γίνεται όμως με τις μητρικές και τι σχέση έχει ο Gulftown με όλα αυτά; Ξεκινώντας από τον Gulftown, αυτός θα είναι ο 6πύρηνος CPU της Intel με την ονομασία Intel Core i7 980X, ο οποίος θα βγει στα 32nm και αναμένεται κάποια στιγμή μέσα στο Q1 2010 (τέλη Φλεβάρη με μέσα Μαρτίου). Αυτή η αρχιτεκτονική των 32nm, είναι που χρησιμοποιούν και οι Clarkdale και επειδή ο Gulftown μας έδειξε ήδη κάποια εξαιρετικά καλά δείγματα, οι Clarkdale μάλλον θα κάνουν και αυτοί το ίδιο! Με τις μητρικές τώρα, είναι ελαφρώς περίπλοκο το θέμα, αλλά πανεύκολα κατανοητό. Οι μητρικές που υπάρχουν τώρα για το Intel LGA 1156 είναι αυτές με τα P55, H55 & H57 chipsets, ενώ στο μέλλον αναμένουμε αυτές με τα P57, Q55 & Q57 chipsets. Και οι Clarkdale και οι Lynnfield, είναι συμβατοί με όλα αυτά τα chipsets - μοναδική παραφωνία όμως, είναι το ότι οι Clarkdale στα P55 & P57 chipsets, δε θα μπορούν να κάνουν χρήση της ενσωματωμένης GPU τους, εφόσον καμία τέτοια μητρική δεν έχει έξοδο VGA/DVI/HDMI/DP, έτσι ώστε να μπορεί να δουλέψει ο γραφικός πυρήνας του επεξεργαστή μας. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 540 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/intel2.png[/img_alt]Οι αρχιτεκτονικές των Intel Core CPU ανάλογα με τα μοντέλα, τα GHz τους, τους λογικούς και φυσικούς πυρήνες και τη λιθογραφία Πάμε πίσω στη λιθογραφία τώρα - γιατί είναι τα 32nm τόσο σημαντικά και τελικά, πόσους πυρήνες έχουν αυτοί οι επεξεργαστές; Γιατί η Intel θεωρεί ότι θα αντικαταστήσουν τους Core 2 Duo & Quad; Ας μιλήσουμε πρώτα για τη λιθογραφία των 32nm: Όπως ξέρουμε, η Intel έχει "άπειρα" χρήματα και γι' αυτό άλλωστε την "κοροϊδεύει" και η nVIDIA μέσω του Intel's Insides. Αυτό λοιπόν της επέτρεψε εδώ και πολύ καιρό λοιπόν, να εξελίξει ακόμα περισσότερο τη λιθογραφία των CPU της, βγάζοντας τα νέα τους μοντέλα στα 32nm και κάνοντας μια επίδειξη δύναμης άνευ προηγουμένου, απογειώνοντας τις επιδόσεις με τα πρώτα δείγματα των Intel Gulftown που έπεσαν στα χέρια του Shamino. Πρακτικά, όλοι μας περιμέναμε πως ένας 6πύρηνος CPU θα ήταν μεγάλο ευτύχημα να αγγίζει τα ίδια MHz με αυτά ενός 4πύρηνου Core i7, όχι να τα ξεπερνάει σε βαθμό που να μένουμε με ανοιχτό το στόμα! "Φαντάσου τι θα κάνει ένας 4πύρηνος ή ένας 2πύρηνος στα 32nm", ήταν η φράση που ακουγόταν σχεδόν σε όλα τα τεχνολογικά forum του πλανήτη. Tα "ψιλά" που έχασε η Intel από τη δίκη με την ΑMD Αυτό λοιπόν είναι οι Clarkdale - 2πύρηνοι επεξεργαστές, με ενσωματωμένο ένα ακόμα πιο εξελιγμένο Hyper Threading, ώστε να βλέπει 4 πυρήνες το λειτουργικό μας και να τους διαχειρίζεται ακόμα καλύτερα, χτισμένοι πάνω στη λιθογραφία των 32nm. Είναι όμως αντίστοιχοι των Core i7 σε clock-2-clock επιδόσεις; Σίγουρα, η μειωμένη cache και μερικές "κομμένες" δυνατότητες για περιορισμό και του κόστους, δε θα τους κάνουν αντίστοιχα καλούς. Όμως για να αντικαταστήσουν τους Core 2 Duo και Quad, μάλλον ναι, είναι οι απόλυτα κατάλληλοι επεξεργαστές. Βέβαια, μη νομίζετε ότι ένας Core i5 670 βγήκε για να αντικαταστήσει τον Core 2 QX9770 - αυτός ήδη αντικαταστάθηκε από τους Core i5 7xx, i7 8xx & 9xx. Αλλά όλη μα όλη η σειρά της Intel, από τους Core 2 7xxx, τους 8xxx και τους 9xxx μέχρι ας πούμε και τον Q9650, είναι ικανή να αντικατασταθεί από τους Intel Core i3 5xx & Core i5 6xx. Αναλογιστείτε μόνο, ότι ο Core i5 670 είναι στα 3,46GHz - μια ταχύτητα σίγουρα εξαιρετικά ικανοποιητική για τους περισσότερους από εμάς και τις εργασίες μας. Μην ξεχνάμε βέβαια και το Overclocking - θυμάστε πως τα πήγε ο Gulftown στις δοκιμές - μήπως δούμε κάποιο μικρό "θαύμα" και από τους Clarkdale; Αλλά μακρυγορούμε και πάλι, πάμε να δούμε τις φωτογραφίες μας, τη σημαντική σελίδα με τη μεθοδολογία που ακολουθήσαμε και μετά φυσικά, τη σειρά τους έχουν οι δοκιμές μας! [bREAK=Φωτογραφίες] Κανονικά δε θα είχαμε και πολλά να πούμε σε μια παρουσίαση ενός νέου επεξεργαστή. Όμως επειδή τα δείγματά μας δεν ήταν "τυχαία", μάλλον θα πλατιάσουμε λίγο περισσότερο και εδώ, αφού όπως θα καταλάβετε και από τις ίδιες τις φωτογραφίες, υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον! Καταρχάς λοιπόν, τα δείγματα που μας ήρθαν για ελάχιστες ημέρες, ήταν στα "γνωστά" White Boxes και αποτελούσαν Engineering Samples των επεξεργαστών που θα βγουν στην αγορά. Έτσι, η πρώτη σημείωσή μας θα είναι ότι, όπως ξέρουμε και από το παρελθόν, τα ES καμιά φορά διαφέρουν λίγο από το τελικό προϊόν (πολλές φορές μάλιστα, οι retail CPU είναι ανώτεροι). <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" align="middle" height="500" width="800"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/gallery2/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/gallery2/intel.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" align="middle" height="500" width="800"> </object> Πατήστε το κουμπί Fullscreen κάτω δεξιά για πλήρη ανάλυση Δεν ήταν όμως μόνο οι CPU αυτοί που μας κίνησαν το ενδιαφέρον - βλέπετε, η Intel μας προμήθευσε με μια μητρική με το H55 chipset η οποία ονομαζόταν..."Intel Desktop Board" και είναι ένα alpha design μιας από τις μητρικές που θα λανσάρουν για την H55 σειρά τους. Ευθύς αμέσως μάλιστα και μόνοι σας θα προσέξετε ότι υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η μητρική αυτή βγήκε από τη γραμμή παραγωγής αποκλειστικά και μόνο για δοκιμές, ώστε να μεταβούν κάποια στιγμή εν τέλει στο τελικό προϊόν - απλώς ρίξτε μια ματιά στο "κενό" PCB, στο κάτω μέρος της! Όπως και να 'χει φυσικά, τη δουλειά της την έκανε μια χαρά. Βέβαια, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να γνωρίζουμε εάν και εφόσον η όλη πλατφόρμα που δοκιμάσαμε ήταν ώριμη αρκετά, ώστε να μας δώσει απόλυτα σωστές μετρήσεις, αλλά σίγουρα ήταν αρκετή για να ρίξουμε μια καλή, πρώτη ματιά. <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" align="middle" height="500" width="800"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/gallery2/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/gallery1/intel.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" align="middle" height="500" width="800"> </object> Πατήστε το κουμπί Fullscreen κάτω δεξιά για πλήρη ανάλυση Το παραπάνω μάλιστα δεν το αναφέρουμε τυχαία - βλέπετε, από τη μια ελλείψει χρόνου και από την άλλη εξαιτίας αυτών των alpha samples, παρατηρήσαμε κάποιες "παραφωνίες" σε λίγα από τα τεστ μας, τις οποίες θα σας τις δείξουμε ώστε να αντιληφθείτε για το τι ακριβώς λέμε. Σίγουρα πάντως, ήταν χαρά μας να μπορέσουμε να είμαστε ανάμεσα στους πρώτους οι οποίοι κατάφεραν να ζήσουν τους καινούριους αυτούς επεξεργαστές από κοντά και να αποκτήσουν μια πρώτη ιδέα για το πόσο καλοί ή όχι είναι. Τελειώνοντας, απλώς να αναφέρουμε ότι η ψύκτρα της Intel, που συνεχώς μειώνεται σε μέγεθος , είναι μια κλασική CPU Cooler σαν αυτές τις οποίες μας έχει συνηθίσει επί σειρά ετών, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο να τη χαρακτηρίζει. Ας τα αφήσουμε όμως αυτά, κι ας περάσουμε στο σημαντικό τμήμα της μεθοδολογίας που ακολουθήσαμε για την πραγματοποίηση αυτού του πρώτου Preview, για τους Intel Clarkdale. [bREAK=Μεθοδολογία] Το να έχει κάποιος στα χέρια του δύο επεξεργαστές οι οποίοι ακόμα δεν έχουν καν κυκλοφορήσει και μια μητρική η οποία καλά-καλά δεν ξέρει αν μπορεί να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων της, γνωρίζοντας μάλιστα ότι πρέπει να συμπεριφερθεί στο hardware με "ντελικάτο" τρόπο, αλλά και να βγάλει τα συμπεράσματά του μέσα σε ελάχιστες ημέρες, είναι σίγουρα κάτι που κάνει τη δουλειά του ακόμα πιο δύσκολη, βάζοντάς του αρκετά εμπόδια και προκλήσεις. Ελέω λοιπόν αυτής της κατάστασης, ζητάμε την κατανόησή σας για την έλλειψη κάποιων μετρήσεων που κρίνουμε απολύτως απαραίτητες, ώστε να χαρακτηριστεί η παρουσίαση αυτή ως "Review" και όχι ως "Preview", όπως τώρα την έχουμε ονομάσει. Ας εξηγήσουμε όμως πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και πήραμε αυτή την απόφαση: <table width="470"><tbody><tr><td><iframe marginheight="0" marginwidth="0" style="display: block;" src="http://www.intel.com/distributed/sm/v4/core_cdm_r/eng/index.htm?a=-1&m=1278&l=1" frameborder="0" height="245px" scrolling="no" width="100%"></iframe> </td></tr></tbody></table> Καταρχάς, όντας απόλυτα ειλικρινείς, σας αναφέρουμε ότι δεν υπήρξε δυστυχώς χρόνος για την πραγματοποίηση των Clock-to-Clock μετρήσεων, οι οποίες θα μας έδειχναν τι αληθινά συμβαίνει μεταξύ των τελευταίων σύγχρονων CPU και των Intel Clarkdale των 32nm. Συν τοις άλλοις βέβαια, οι επεξεργαστές που είχαμε στα χέρια μας παρουσίασαν κάποιες...."ανωμαλίες" στις επιδόσεις ορισμένων τεστ, κάτι που μας έκανε να αναρωτιόμαστε για το εάν και εφόσον η πλατφόρμα της μητρικής μας ήταν ώριμη αρκετά, ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Αυτό βέβαια, μαζί με το γεγονός ότι οι επεξεργαστές δεν είναι Retail δείγματα και το CD με τους drivers που είχαμε ανέγραφε ένα απλό "beta drivers" πάνω του, μας έκανε ακόμα πιο σκεπτικούς όσον αφορά τη διεξαγωγή ενός πλήρους Review. Έτσι, η απόφαση που γρήγορα πάρθηκε ήταν απλή - θα πραγματοποιηθεί ένα πρώτο Preview των δυνατοτήτων τους και όταν στα χέρια μας έρθει κάποιο retail δείγμα από μητρική και επεξεργαστή των 32nm, τότε θα βγουν τα "όπλα" μας από το ντουλάπι, ώστε να συνταχθεί ένα υπερπλήρες Review και ίσως να έχουμε την λίγη ελευθερία παραπάνω, ώστε να παίξουμε και σε αληθινά "extreme" συνθήκες. Φυσικά, αυτό σε καμία των περιπτώσεων δε σημαίνει ότι αυτό το Preview που θα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες είναι μικρό και λιτό - κάτι που σίγουρα ήδη το έχετε προσέξει από την έκταση των σελίδων που περιέχει. Τι αποφασίσαμε τελικά να βάλουμε μέσα και ποια ακριβώς μεθοδολογία ακολουθήσαμε; <table width="740"><tbody><tr><td><iframe marginheight="0" marginwidth="0" style="display: block;" src="http://www.intel.com/distributed/sm/v3/ci3_cdm_r/eng/index.htm?a=-1&m=1279&l=1" frameborder="0" height="220px" scrolling="no" width="100%"></iframe> </td><td><iframe marginheight="0" marginwidth="0" style="display: block;" src="http://www.intel.com/distributed/sm/v3/ci5_cdm_r/eng/index.htm?a=-1&m=1197&l=1" frameborder="0" height="220px" scrolling="no" width="100%"></iframe> </td></tr></tbody></table> Οι τεχνολογίες που ενσωματώνουν οι καινούριοι Intel Core i3 & Core i5 Ξεκινώντας από τα βασικά, τα πρώτα τεστ δε θα μπορούσαν να είναι άλλα από τα Everest και SiSoft Sandra, τις πασίγνωστες σουίτες που μπορούν να μας προσφέρουν υπερ-αναλυτικά δεδομένα για τις επιδόσεις των CPU μας, αν και ορισμένες φορές, δεν είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την απόδοση που θα έχουν στην καθημερινότητα. Σειρά μετά είχαν τα κλασικά πλέον τεστ της συμπίεσης αρχείων του WinRAR, της κωδικοποίησης HD video με το x264 HD Benchmark, το Fritz Chess Benchmark και το δημοφιλέστατο wPrime. Δυστυχώς, μαζί με κάποιες παραφωνίες σε μερικά τεστ του Everest και του Sandra, πρόβλημα αντιμετωπίσαμε και με τη σουίτα της SpecViewPerf, η οποία θα μας έδινε δεδομένα για τη δύναμη των καινούριων επεξεργαστών στα 3D Renders, κάτι που ίσως να οφείλεται σε κάποια ασυμβατότητα με την ενσωματωμένη GPU αλλά και την κάρτα γραφικών που χρησιμοποιήσαμε. Μιας και αναφερθήκαμε σε αυτήν, να πούμε ότι για τις ανάγκες των Game Tests και των Synthetic Benchmarks της Futuremark, εκτός από τις δοκιμές που κάναμε με την integrated GPU, συνδέσαμε στο σύστημα και μια ASUS Radeon HD 5970, έτσι ώστε να γνωρίζουμε ότι χάρη στην απίστευτη δυναμή της, το μοναδικό ουσιαστικό bottleneck θα το αποτελούσε ο CPU μας, κάτι που θα μας διευκόλυνε στο να δούμε εάν και εφόσον μπορεί να της σταθεί εμπόδιο. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι δοκιμές κάτω από extreme θερμοκρασίες δεν μπόρεσαν να γίνουν, ένα Overclocking του Intel Core i5 670 ήταν επιβεβλημένο, ώστε να δούμε κατά πόσο τα όσα ακούγονται στο Διαδίκτυο για αυτούς τους επεξεργαστές και την ευκολία που προσφέρουν στους Oveclockers, είναι αληθινά. Έτσι, επιστρατεύτηκε μια MSI P55-GD80 που είχαμε στη διάθεσή μας, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα κορυφαίο μοντέλο για να μπει κάποιος στον υπερχρονισμό και ξεκινήσαμε το "παιχνίδι". Τα αποτελέσματα βέβαια, μπορούν να χαρακτηριστούν απλά ως εξαιρετικά. Θυμάστε τη στοκ, low-profile ψύκτρα της Intel από τις φωτογραφίες; Αυτό το μικρό κομμάτι αλουμινίου με τον αθόρυβο ανεμιστήρα, κατάφερε και κράτησε τον επεξεργαστή μας σε "rock-stable" κατάσταση στα 4.33 GHz με τις μνήμες στα 1666 MHz με CL8, καθ' όλη τη διάρκεια των δοκιμών που πραγματοποιήσαμε, με θερμοκρασίες που χαρακτηρίζονται εξωπραγματικές, αφού μόνο με το Orthos και το OCCT, τις είδαμε να ξεπερνούν τους 70°C! Σίγουρα, τέτοια αποτελέσματα μας κάνουν να μετανιώνουμε που δεν είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας, αφού με μια ψύκτρα όπως η Prolimatech Megahalems, ίσως να βλέπαμε ένα σύστημα έτοιμο για 24/7 συνθήκες εργασίες στα 4.5+ GHz, τρέχοντας τα benchmarks "on air" με πλέον από 5 GHz! [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/cpu-z.jpg[/img_alt]O Intel Core i5 670 στα 4.33 GHz με τη στοκ ψύκτρα του Αυτά λοιπόν είναι τα όσα κάναμε στην γρήγορη αυτή ενασχόλησή μας με τους Core i3 530 και Core i5 670 - σαφώς, μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ίσως η Intel έχει ένα δίκιο όταν λέει πως οι νέοι CPU των 32nm, ήρθαν να αντικαταστήσουν τους Intel Core 2. Εμείς βέβαια, για να μπορέσετε να βγάλετε και ένα γρήγορο συμπέρασμα όσον αφορά την ταχύτητά τους κόντρα στους υπόλοιπους επεξεργαστές της αγοράς, δανειστήκαμε τα αποτελέσματα του Round Up που είχαμε κάνει με τους 4πύρηνους επεξεργαστές της Intel και της AMD στις στοκ τους συχνότητες και τα τοποθετήσαμε και αυτά, στα διαγράμματά μας. Επισημαίνουμε βέβαια ότι αυτά τα νούμερα μπήκαν καθαρά για λόγους ευκολίας και δεν είναι ενδεικτικά μιας άμεσης σύγκρισης, εφόσον παράγοντες όπως πιο σύγχρονοι drivers και Service Packs, κάνουν την απευθείας αντιπαράθεσή τους όχι αυτό που θεωρούμε ως απόλυτα σωστό - όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα γίνει ένα Round Up εκ νέου, όπου όλες οι απορίες θα λύνονται στο έπακρο! Αλλά ας μη μακρυγορούμε άλλο και πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα των μετρήσεών μας [bREAK=Everest - Part 01] CPU Queen Αυτό το απλό μετροπρόγραμμα εστιάζει στις δυνατότητες πρόβλεψης, καθώς και τις πιθανότητες λανθασμένης πρόβλεψης του επεξεργαστή. Στην ουσία βρίσκει τις απαντήσει για το κλασικό "Πρόβλημα της Βασίλισσας" σε ένα 10x10 παιχνίδι σκάκι (Queens Problem -- from Wolfram MathWorld). Στην ίδια συχνότητα ρολογιού θεωρητικά ο επεξεργαστής με το μικρότερο pipeline και τα λιγότερα λάθη πρόβλεψης, θα πετύχει μεγαλύτερο σκορ. Για παράδειγμα, με το HyperThreading απενεργοποιημένο, οι Intel Northwood επεξεργαστές πετυχαίνουν μεγαλύτερα σκορ από ότι οι Intel Prescott, εξαιτίας του μικρότερου pipeline τους (20 βημάτων έναντι 31 βημάτων των Prescott). Παρόλα αυτά, με το HyperThreading ενεργοποιημένο, η εικόνα είναι ανάποδη, μιας και τα αρχιτεκτονικά bottlenecks του πυρήνα Northwood τον καθυστερούν και τον επιβραδύνουν. Αντίστοιχα, στην ίδια συχνότητα ρολογιού, οι AMD K8 επεξεργαστές θα είναι ταχύτεροι από τους AMD K7 επεξεργαστές, χάρη στη βελτιωμένη δυνατότητα πρόβλεψης που έχουν. Το CPU Queen test χρησιμοποιεί Integer MMX, SSE2 και SSE3 εντολές. Καταναλώνει λιγότερο από 1 ΜΒ μνήμης συστήματος και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest01.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ξεκινώντας λοιπόν με το τεστ Everest Queen, βλέπουμε από την αρχή ότι οι καινούριοι Intel Core i3 & Core i5 των 32nm έχουν αρκετά να μας πουν. Αυτό που παρατηρούμε εκ πρώτης όψης είναι ότι οι κλασικοί 4πύρηνοι επεξεργαστές της AMD και της Intel, από τις σειρές Phenom II Χ4 και Core 2 Quad, ενώ φυσιολογικά δε θα έπρεπε να "τρομάζουν" στη θέα των 2πύρηνων επεξεργαστών, αυτοί καταφέρνουν με το Hyper Threading να δηλώσουν ένα έντονο παρών, ενώ μάλιστα με το Overclocking που κάναμε στον Core i5 670, παρολίγο να βλέπαμε ακόμα και τον πανίσχυρο Core i7 940 να ηττάται. Σίγουρα, μια αρκετά θετική πρώτη ματιά, που σχεδόν επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς της Intel ότι ο ανώτερος CPU της σειράς των Core i5 6xx, μπορεί να αντικαταστήσει ακόμα και έναν Core 2 Q9550. CPU PhotoWorxx Αυτό το μετροπρόγραμμα πραγματοποιεί διαφορετικές κοινές εργασίες που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας ψηφιακής φωτογραφίας. Το μετροπρόγραμμα στρεσάρει τις αριθμητικές και multi-threading δυνατότητες του επεξεργαστή, καθώς και του υποσυστήματος της μνήμης. Εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτό το τεστ πραγματοποιεί μεγάλες μετακινήσεις σε ανάγνωση και εγγραφή στη μνήμη, δεν μπορεί να έχει σωστό scaling όταν πάνω από 2 επεξεργαστικά threads είναι σε χρήση. Για παράδειγμα, σε έναν 8πύρηνο Pentium III Xeon Server, οι 8 πυρήνες θα "παλεύουν" μεταξύ τους για την "κυριαρχία" στη μνήμη, με αποτέλεσμα ένα σοβαρό bottleneck το οποίο θα οδηγήσει σε χαμηλότερα σκορ από αυτά που θα έχουν αντίστοιχα 2πύρηνα ή και 4πύρηνα συστήματα. Το CPU PhotoWorxx test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). Σημαντική σημείωση: Στους AMD K8 επεξεργαστές (Athlon 64, Athlon 64 X2, Socket 754/939/AM2 Sempron, Opteron, Turion 64, Turion 64 X2), τοποθετώντας το Command Rate της μνήμης στο 1Τ βελτιώνει σημαντικά το Memory Write Bandwidth και το σκορ του CPU PhotoWorxx. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest02.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Τη σκυτάλη τώρα πήρε το Photoworxx, ένα τεστ στο οποίο βλέπουμε περίπου παρόμοια αποτελέσματα με το Queen, τουλάχιστον όσον αφορά την "εσωτερική" κόντρα μεταξύ των Intel Core i3/i5 με τους Core 2 Quad. Και πάλι λοιπόν, o Core i3 540 κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με τον θρυλικό Core 2 Q6600, ο Core i5 670 σχεδόν συναγωνίζεται τους Core 2 Q9450 & Q9550, ενώ όταν υπέστη o/c κατάφερε φυσικά και τους ξεπέρασε κατά πολύ. CPU ZLib Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει τις συνδυασμένες επιδόσεις του επεξεργαστή και του υποσυστήματος της μνήμης, μέσω της βιβλιοθήκης συμπίεσης του ZLib (έκδοση 1.2.3. - zlib Home Site). Το CPU ZLib test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest03.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Τεστ συμπίεσης το CPU ZLib και ιδιαίτερα απαιτητικό μάλιστα - ίσως αυτό να είναι η αιτία που εδώ, οι Intel Core των 32nm "έπεσαν" λίγο, καταφέρνοντας μόνο εφόσον κάναμε το Overclocking στον Core i5 670, να πλησιάσουν τον Core 2 Q9550 και τους AMD Phenom II X4. Φυσικά, οι πανίσχυροι Intel Core i7 και σε αυτό το τεστ, κατάφεραν και διατήρησαν με άνεση τα πρωτεία, χωρίς καν μάλιστα να έχουν υποστεί o/c. CPU AES Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει την επίδοσει του CPU χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κρυπτογράφησης δεδομένων AES (γνωστή και ως Rijndael). Χρησιμοποιεί τον C κώδικα σε ECB Mode των Vincent Rijmen, Antoon Bosselaers και Paulo Barreto (http://www.esat.kuleuven.ac.be/~rijmen/rijndael/rijndael-fst-3.0.zip). Το CPU AES test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι hardware-accelerated πάνω στη μηχανή VIA PadLock Security Engine με τους επεξεργαστές VIA C3 και VIA C7. Το τεστ καταναλώνει 48 ΜΒ μνήμης και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest04.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Εδώ αρχίζουν τα "όμορφα"! Γνωρίζουμε φυσικά ότι η Intel έχει ενσωματώσει νέες εντολές για την AES κρυπτογράφηση στους ολοκαίνουριους επεξεργαστές της και είναι η αλήθεια ότι περιμέναμε να τους δούμε αρκετά ψηλά σε απόδοση - αυτό όμως που βλέπουμε στο παραπάνω διάγραμμα, παραπάει. Η εταιρεία αμφιβάλλουμε αν έκανε κάτι τόσο δραματικό, ώστε να βλέπουμε 10πλάσιες επιδόσεις σε σχέση με έναν Core i7, οπότε μάλλον μιλάμε για κάποιο λάθος του Everest, το οποίο δε μπορούσε να διαβάσει ίσως σωστά το νέο πακέτο εντολών ή τους beta drivers της πλατφόρμας μας. Όπως και να 'χει, όσο κι αν θα το θέλαμε, καλό είναι να μη δώσουμε σημασία στα αποτελέσματα αυτού του τεστ, το οποίο δοκιμάσαμε να τρέξουμε αρκετές φορές και σε διαφορετικές συνθήκες, αλλά επέμενε στα ίδια αποτελέσματα. [bREAK=Everest - Part 02] FPU Julia Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει τη μονής ακρίβειας (γνωστή και ως 32-bit) Floating-Point επίδοση μέσω του υπολογισμού αρκετών Frames από το διάσημο "Julia" Fractal. Ο κώδικας πίσω από το μετροπρόγραμμα είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διάσημο επεξεργαστή της AMD και Intel, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες εντολές x87, 3DNow!, 3DNow!+ ή SSE. To FPU Julia test καταναλώνει λιγότερο από 1 ΜΒ μνήμη συστήματος και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest05.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το FPU Julia είναι και αυτό ένα τεστ του Everest που δε μας έδειξε σημαντικά μεγάλες διαφορές μεταξύ των παλαιών και νέων γενιών των επεξεργαστών μας - αναμενόμενα τα αποτελέσματα θα λέγαμε, με "εντύπωση" να μας προκαλεί το γεγονός ότι οι Intel Core των 32nm καταφέρνουν να κάνουν ένα καλύτερο από ότι περιμέναμε, scaling επιδόσεων όσο η συχνότητα λειτουργίας τους ανέρχεται. FPU Mandel Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει τη διπλής ακρίβειας (γνωστή και ως 64-bit) Floating-Point επίδοση μέσω του υπολογισμού αρκετών Frames από το διάσημο "Mandelbrot" Fractal. Ο κώδικας πίσω από το μετροπρόγραμμα είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διάσημο επεξεργαστή της AMD και Intel, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες εντολές x87 ή SSE2. To FPU Mandel test καταναλώνει λιγότερο από 1 ΜΒ μνήμη συστήματος και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest06.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value FPU Mandel - ένα τεστ περίπου παρόμοιο με το FPU Julia, το οποίο μας χάρισε και αυτό, παρόμοια αποτελέσματα. Ο Intel Core i3 530 είναι τελευταίος, με τον Core i5 670 να συναγωνίζεται τον Core 2 Q6600 στη default συχνότητά του, ενώ όταν τον ανεβάσαμε στα 4.33 GHz, έφτασε σε σημείο να ξεπεράσει τον Core 2 Q9550. Για ακόμα μια φορά βέβαια, οι Core i7 παίζουν μπάλα, στο δικό τους γήπεδο. FPU SinJulia Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει την εκτεταμένης ακρίβειας (γνωστή και ως 80-bit) Floating-Point επίδοση μέσω του υπολογισμού ενός Frame από ένα τροποποιημένο "Julia" Fractal. Ο κώδικας πίσω από το μετροπρόγραμμα είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διάσημο επεξεργαστή της AMD και Intel, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες τριγωνομετρικές και x87 εντολές. To FPU SinJulia test καταναλώνει λιγότερο από 1 ΜΒ μνήμη συστήματος και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP). [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest07.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Περνώντας από τα 32-bit του FPU Julia στα 80-bit του FPU SinJulia, μας περίμενε μια έκπληξη! Οι νέες εντολές που πέρασαν στην αρχιτεκτονική των Intel Core πραγματικά κάνουν μεγάλη διαφορά, αφού ακόμα και ο φτηνός Core i3 530 μπορεί να πιάσει σε επιδόσεις τον Core 2 Q9550, με τον Core i5 670 να έχει ως σοβαρούς ανταγωνιστές πλέον, μονάχα τους πανίσχυρους Core i7! [bREAK=Everest - Part 03] Memory READ Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων κατά τη διάρκεια ανάγνωσης της μνήμης. Ο κώδικας πίσω από αυτό το benchmark είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διαφορετικό AMD και Intel επεξεργαστή, χρησιμοποιώντας τις απαραίτητες εντολές x86, MMX, 3DNow!, SSE, SSE2 ή SSE4.1. Το μετροπρόγραμμα διαβάζει ένα data buffer των 16 ΜΒ, aligned ανά 1 ΜΒ, από τη μνήμη του συστήματος προς τον επεξεραστή. Η ανάγνωση της μνήμης γίνεται με εμπρόσθια κατεύθυνση, συνεχώς και χωρίς διακοπές. Για να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανότητα διασταυρούμενων threads που θα συναγωνίζονται για τη χρήση του memory bandwidth, το Memory READ Benchmark χρησιμοποιεί μόνο έναν πυρήνα του επεξεργαστή και ένα thread. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest08.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Memory WRITE Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει το μέγιστο εφικτό bandwidth κατά τη διάρκεια εγγραφής στη μνήμη. Ο κώδικας πίσω από αυτό το benchmark είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διαφορετικό AMD και Intel επεξεργαστή, χρησιμοποιώντας τις απαραίτητες εντολές x86, MMX, 3DNow!, SSE ή SSE2. Το μετροπρόγραμμα κάνει μια εγγραφή μεγέθους 16 ΜΒ, aligned ανά 1 ΜΒ, από τον επεξεργαστή προς τη μνήμη του συστήματος. Η εγγραφή της μνήμης γίνεται μόνο προς μια κατεύθυνση, χωρίς καμία διακοπή. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest09.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Memory COPY Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα αντιγραφής της μνήμης. Ο κώδικας πίσω από το μετροπρόγραμμα είναι γραμμένος σε Assembly και είναι εξαιρετικά optimized για κάθε διαφορετικό AMD και Intel επεξεργαστή, χρησιμοποιώντας τις απαραίτητες εντολές x86, MMX, 3DNow!, SSE, SSE2 ή SSE4.1. Το μετροπρόγραμμα αντιγράφει ένα 8 ΜΒ, aligned ανά 1 ΜΒ data buffer πάνω σε ένα ακριβώς ίδιο, μέσω της CPU. Η μνήμη αντιγράφεται προς τη μια κατεύθυνση, συνεχώς και χωρίς διακοπές. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest10.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Memory LATENCY Αυτο το μετροπρόγραμμα μετράει την τυπική καθυστέρηση όταν ο επεξεργαστής διαβάζει από τη μνήμη του συστήματος. Ο χρόνος αυτός στην ουσία είναι η καθυστέρηση από τη στιγμή που θα δώσουμε μια εντολή μέχρι να φτάσουν τα δεδομένα στους Integer Registers του επεξεργαστή. Ο κώδικας πίσω από αυτό το μετροπρόγραμμα είναι γραμμένος σε Assembly και χρησιμοποιεί 1 ΜΒ alignment, 1024-byte stride size. Η πρόσβαση στη μνήμη γίνεται προς την εμπρόσθια κατεύθυνση. Το Memory LATENCY Benchmark χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και χρησιμοποιεί μόνο έναν πυρήνα του επεξεργαστή και ένα thread. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/everest11.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Καλά τα τεστ του Everest που αφορούν τον επεξεργαστή, αλλά ακόμα σημαντικότερα για όλη την πλατφόρμα είναι τα τεστ που μας δειχνουν την ταχύτητα που έχουν οι μνήμες μας, αφού η απόκρισή τους θα κάνει το σύστημά μας ακόμα πιο γρήγορο σε όλες τις περιπτώσεις. Τι παρατηρούμε λοιπόν σε όλη αυτή τη σειρά δοκιμών που πραγματοποιήσαμε; Στην ουσία, οι καινούριοι Intel Core i3 & i5 των 32nm είναι εξαιρετικά γρήγοροι σε σχέση με τους προηγούμενης γενιάς επεξεργαστές της σειράς Core 2, αγγίζοντας ταχύτητες διαμεταγωγής που ξεφεύγουν σημαντικά από τον ανταγωνισμό και προσεγγίζοντας με ένα καλό o/c, αυτές των Intel Core i7. Αυτό φυσικά, οφείλεται στον ενσωματωμένο ελεγκτή μνήμης που διαθέτουν και αυτοί, κάτι που τους χαρίζει μια περίσσεια άνεση στο να ξεδιπλώσουν όλες τις δυνατότητες της άμεσης διαμετάδοσης πληροφοριών με την DDR3 μνήμη. Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα, όπως θα παρατηρήσατε και μόνοι σας, αφού στις δοκιμές για τη Latency της μνήμης, οι επιδόσεις των καινούριων επεξεργαστών είναι χειρότερες ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, στα ίδια επίπεδα με αυτές των Core 2. Αυτό σίγουρα είναι κάτι που δε θα χαροποιήσει πολλούς, οι οποίοι ξέρουν πόσο σημαντικό μπορεί να είναι αυτό σε ορισμένες εφαρμογές και περιπτώσεις, όπως είναι τα βαριά benchmarks. [bREAK=SiSoft Sandra - Part 01] Dhrystone Benchmark To Dhrystone Benchmark της σουίτας του Sisoft Sandra είναι ένα τεστ που χρησιμοποιείται ευρέως για τη μέτρηση των επιδόσεων των επεξεργαστών στην βιομηχανία των PC, σχεδιασμένο ώστε να περιλαμβάνει μια απλή σειρά διεργασιών, κυρίως αριθμητικών, που χρησιμοποιούνται από εφαρμογές. Δυστυχώς, δεν είναι το καταλληλότερο από όλα για να μετρήσουμε τις επιδόσεις των CPU μας σε αληθινά σενάρια χρήσης, αλλά σίγουρα είναι κατάλληλο για σύγκριση των μεταξύ τους αποδόσεων. Το Dhrystone Benchmark είναι πολυπύρηνο, ενώ αποτελεί μια 32/64-bit παραλλαγή αυτού που έτρεχε παλαιότερα σε περιβάλλον UNIX. Έως και 64 επεξεργαστές υποστηρίζονται από αυτό, ενώ το αποτέλεσμα βγαίνει από το χρόνο τον οποίο χρειάζεται για να πραγματοποιηθεί μια σειρά εντολών. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra01.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Περνώντας τώρα στις δοκιμές της σουίτας του SiSoft Sandra, τα πράγματα αρχικά δείχνουν ακριβώς όπως και στην πλειοψηφία των αντίστοιχων δοκιμών του Everest. Στο Dhrystone Benchmark που βλέπουμε στο παραπάνω διάγραμμα, ο Intel Core i3 540 είναι στα ίδια επίπεδα με τον Intel Core 2 Q6600, ενώ ο Core i5 670 καταφέρνει και ξεπερνάει τον Core 2 Q9550, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά την Intel. Φυσικά, οι Core i7 για ακόμα μια φορά, βρίσκονται "μίλια" μπροστά από τον ανταγωνισμό. Whetstone Benchmark Το Whetstone Benchmark χρησιμοποιείται και αυτό ευρέως στη βιομηχανία των υπολογιστών για τη μέτρηση των επιδόσεων της FPU ή του συν-επεξεργαστή. Οι Floating-point arithmetic διεργασίες είναι αυτές που είναι οι σημαντικότερες όλων για προγράμματα που απαιτούν τη χρήση ενός συν-επεξεργαστή, καθώς αφορούν κυρίως επιστημονικούς, μηχανικούς και στατιστικούς υπολογισμούς. Το Whetstone Benchmark που χρησιμοποιείται στη σουίτα αυτή είναι πολυπύρηνο, ενώ αποτελεί μια 32/64-bit παραλλαγή αυτού που έτρεχε παλαιότερα σε περιβάλλον UNIX. Έως και 64 επεξεργαστές υποστηρίζονται από αυτό, ενώ το αποτέλεσμα βγαίνει από το χρόνο που χρειάζεται για να εκτελέσει κάποιες αλληλουχίες floating-point εντολών. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra02.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Σχεδόν παρόμοια με τα αποτελέσματα του Dhrystone τα όσα βλέπουμε και στο Whetstone Benchmark. Η μοναδική διαφορά έγκειται στο ότι ο Core i5 670 αυτή τη φορά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τους AMD Phenom II X4 και τους Core 2 Q9xxx, με τα υπόλοιπα δεδομένα να παραμένουν ίδια - ο Core i3 530 κοντράρει τον θρυλικό Core 2 Q6600, ενώ οι Core i7 βρίσκονται σε άλλη κατηγορία. Intercore Bandwidth To Intercore bandwidth στην ουσία αποτελεί μια μέτρηση του πόσο γρήγορα ένα πακέτο δεδομένων μπορεί να μεταφερθεί από τον ένα πυρήνα στον άλλον, με το αλυσιδωτό μέγεθος να αποτελεί τον αριθμό των πακέτων που μεταφέρονται μεταξύ των πυρήνων. Φυσικά, το μεγαλύτερο σκορ είναι και το καλύτερο, ενώ το μονοπάτι που ακολουθούν τα δεδομένα μέσω της διασύνδεσης των πυρήνων, αποτελεί τον κυρίαρχο παράγοντα για το πόσο γρήγορα θα τελειώσει η διαδικασία. Αυτό, επηρρεάζεται από τη shared L2/L3 cache, τον cross-bar switch, ή το κλασικό Front-Side-Bus (FSB) που "ενώνει" τους επεξεργαστές μεταξύ τους. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra03.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Intercore Latency H Intercore Latency είναι ο συντομότερος δυνατός χρόνος που χρειάζεται για να μεταφερθεί το μικρότερο δυνατό μέγεθος δεδομένων από των έναν πυρήνα στον άλλον. Όσο χαμηλότερο είναι το ποσό αυτό σε ns (nanoseconds), τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα για εμάς, εφόσον σημαίνει ότι ο CPU μας εκτελεί την εργασία ακόμα ταχύτερα. Στην ουσία, η απόκριση των εσωτερικών διασυνδέσεων μεταξύ των πυρήνων και το πρωτόκολλο συγχρονισμού των δεδομένων, αποτελούν τους κυρίαρχους παράγοντες από τους οποίους επηρρεάζεται στο σκορ. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra04.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Νέα αρχιτεκτονική και τεχνολογία από τους Core i7 - αυτά τα δύο είναι που όταν συνδυαστούν, μπορούν να αποτελέσουν ένα "φονικό" συνδυασμό για το Intercore Bandwidth και το Intercore Latency τεστ, αφού οι επεξεργαστές μας βρίσκονται πανεύκολα μπροστά από τους CPU προηγούμενης γενιάς, ενώ με τα παραπάνω MHz που διαθέτει ο Core i5 670, καταφέρνει και έχει μικρότερο Latency ακόμα και από τον Core i7 940, αποδεικνύοντας ότι η νέα γενιά, σίγουρα έχει τα προσόντα για να εκπληρώσει τις επιθυμίες πολλών που προσδοκούν σε μια αναβάθμιση ή στην απόκτηση ενός νέου PC. [bREAK=SiSoft Sandra - Part 02] Cryptographic & Hashing Bandwidth Η κρυπτογράφηση έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε ένα σημαντικό τμήμα της ψηφιακής μας ζωής: Μας επιτρέπει να πραγματοποιούμε ασφαλείς συναλλαγές online, να πιστοποιούμε προγράμματα και υπηρεσίες, να κρατάμε τα δεδομένα μας ασφαλή και πολλά περισσότερα. Η ταχύτητα με την οποία πραγματοποιούνται αυτές οι διαδικασίες κρυπτογράφησης (encryption, decryption, hashing, signing) μπορούν να διαφέρουν αρκετά από επεξεργαστή σε επεξεργαστή, ανάλογα με τους φυσικούς και λογικούς του πυρήνες ή τη συχνότητα λειτουργίας του. Στην ουσία λοιπόν, το Cryptographic Bandwidth είναι μια μονάδα μέτρησης του πόσο γρήγορα μπορεί ο επεξεργαστής μας να πραγματοποιήσει εργασίες κρυπτογράφησης, κάτι το οποίο κάνει και το Hashing Bandwidth, αλλά αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας τις Hardware Accelerated εντολές που εμπεριέχει το κάθε μοντέλο CPU. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra05.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra06.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Σας είπαμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τις κρυπτογραφήσεις και αυτό επαληθεύεται για ακόμα μια φορά - όπως και στο Everest, έτσι και στο Sandra, τα αποτελέσματα για τον Core i5 670 συγκεκριμένα, ήταν τόσο παράδοξα που δεν μπορούμε να τα βλέπουμε με ασφάλεια. ΑΠό την άλλη βέβαια, αυτά του Hashing Bandwidth φαίνονται φυσιολογικότερα, μάλλον επειδή ακολουθείται μια διαφορετική μέθοδος κρυπτογράφησης. Multimedia INT + Float Για να μπορέσουμε να πάρουμε μια εύκολη και γρήγορη ιδέα για το πόσο καλοί είναι οι μοντέρνοι επεξεργαστές σε multimedia διαδικασίες, το Sisoft Sandra διαθέτει μια mini-σουίτα από media tests τα οποία μπορούν να στρεσσάρουν τα CPU μας ακριβώς σε τέτοιες διεργασίες, με τις μόνες διαφορές μεταξύ των Integer και Float τεστ να βασίζεται στο ότι το πρώτο τεστ αποτελεί ένα Arithmetic test ενώ το δεύτερο ένα Floating-point test, με διαφορετική χρήση SSE εντολών το καθένα. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra07.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/sandra08.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Στα Multimedia τεστ του SiSoft Sandra τώρα, τα πράγματα είναι όπως θα τα περιμέναμε - με τις εντολές SSE4.1, οι Core 2 Quad κρατάνε ένα πολύ ελαφρύ προβάδισμα σε σχέση με τους CPU των 32nm, αλλά μόλις μπαίνει το SSE2 αυτό το χάνουν, εφόσον ακόμα και ο Core i3 530 μπορεί και τους ξεπερνά, με τον Core i5 670 να βρίσκεται με άνεση μπροστά. [bREAK=Fritz Chess Benchmark] Fritz Chess Benchmark Το Fritz Chess Benchmark αποτελεί ένα μετροπρόγραμμα όχι και τόσο γνωστό αλλά αξιόπιστο, πολυνηματικό και αρκετά "δυνατό", ώστε να μπορέσουμε εύκολα να κάνουμε μια σύγκριση. Το προγραμματάκι αυτό στην ουσία πραγματοποιεί συνεχείς υπολογισμούς που έχουν σχέση με το Σκάκι και τις πιθανές κινήσεις που μπορούν να γίνουν σε ένα παιχνίδι, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο τον επεξεργαστή για να εκτελέσει τις εργασίες του, αποτελώντας ένα από τα καλύτερα benchmarks για να συγκρίνουμε τους CPU μας. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/fritz1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/fritz2.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Πάμε λοιπόν και σε πιο "αληθινά" Benchmarks σε σχέση με τα εντελώς συνθετικά των σουιτών του Sandra και του Everest, με τα πρωτεία να τα παίρνει το Fritz Chess Benchmark. Εδώ, βλέπουμε ότι χαρακτηρίζεται ως "φυσιολογικό", με τους Core i3 & i5 να μην μπορούν να φτάσουν ούτε τον Core 2 Q6600 σε απόδοση, αλλά όταν ο Core i5 670 πήγε στα 4.33 GHz, κατάφερε να απειλήσει για λίγο τον Core 2 Q9550. Σίγουρα λοιπόν το Hyper Threading είναι εξαιρετικά εξελιγμένο σε σχέση με την πρώτη του γενιά στους Pentium 4, αλλά πάντοτε οι 4 φυσικοί πυρήνες θα είναι καλύτεροι από τους 4 λογικούς σε ένα τεστ σαν το Fritz. [bREAK=x264 HD Benchmark] x264 HD Encode Benchmark Αυτό το πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε εδώ και διαθέτει ένα default αρχείο το οποίο το περνάει από δύο περάσματα, κάνοντάς το εκείνη την ώρα encode σε 720p video. Ο λόγος για τον οποίο εκτελεί δύο περάσματα, είναι επειδή δίνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε ποιότητα, εφόσον το πρώτο σκανάρει την ταινία για να κάνει μια ανάλυση, ώστε το δεύτερο πέρασμα να βρει τα σημεία που χρειάζονται περισσότερη προσοχή στη λεπτομέρεια και το αρχείο μας τελικά να έχει τη μέγιστη δυνατή ποιότητα, για τη συμπίεση που επιλέξαμε. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/x264a.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/x264b.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Δεν είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται εκτενώς με την κωδικοποίηση High Definition Video και πάντοτε ψάχνουν για τους περισσότερους δυνατούς πυρήνες, ώστε να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ενώ λοιπόν το τεστ του x264 HD Benchmark δε φαινόταν να είναι ένα από αυτά που οι Intel Core των 32nm θα μας έφερναν την έκπληξη, τελικά μάλλον το έκαναν, αφού ο Core i5 670 στα 4.33 GHz είναι σημαντικά ταχύτερος ακόμα και από τους Core i7 στο πρώτο πέρασμα, χάνοντας φυσικά στο πολύ πιο απαιτητικό δεύτερο, αλλά παραμένοντας και πάλι αρκετά μπροστά από τους Core 2! Ποιος θα το φανταζόταν ότι η Intel προγραμμάτισε τόσο καλά το Hyper Threading; [bREAK=WinRAR + wPrime] WinRAR Benchmark Η πλειοψηφία των χρηστών το έχει εγκατεστημένο και το χρησιμοποιεί, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν για το ενσωματωμένο benchmark το οποίο διαθέτει. Ο λόγος για το WinRAR, το δημοφιλέστατο πρόγραμμα συμπίεσης αρχείων, το οποίο ξεχώρισε χάρη στην ευκολία χρήσης και τις επιδόσεις του, ενώ μας δίνει και έναν πολύ καλό τρόπο για να συγκρίνουμε τις επιδόσεις των επεξεργαστών μας, εφόσον το benchmark που περιλαμβάνει, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ισχύ των σύγχρονων CPU και των πολλαπλών πυρήνων τους. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/winrar.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Θυμάστε αυτό που σας είπαμε στην προηγούμενη σελίδα για το x264 Benchmark και τη χρήση του Hyper Threading; Αυτό ακριβώς βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στο WinRAR Benchmark, εφόσον οι καινούριοι επεξεργαστές μας μπορούν στην απαιτητική εργασία συμπίεσης να ξεπεράσουν καθολικά τους Core 2 Quad, με τον Core i3 530 να είναι μπροστά ακόμα και από τον Core 2 Q9550. wPrime To wPrime ξεκίνησε σαν μια "δειλή" προσπάθεια για τη δημιουργία ενός πολυνηματικού SuperPi και πλέον κατέληξε να αποτελεί σύμβολο των multi-threaded benchmarks, εφόσον μας δίνει μια εξαιρετικά καλή εικόνα για το πόσο μεγάλα ωφέλη έχουμε από τους νέους πολυπύρηνους επεξεργαστές αλλά και το κέρδος που μας δίνει το Hyper Threading, μιας και το εκμεταλλεύεται πλήρως ενόσω προσπαθεί να υπολογίσει το "π". [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/wprime1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/wprime2.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Όταν τρέξαμε το wPrime, σπεύσαμε άμεσα να συγκρίνουμε τα αποτελέσματά του σε σχέση με τα δεδομένα που είχαμε από το προηγούμενο Review μας, γιατί κατά την άποψή μας, αποτελεί ένα από τα βασικά τεστ για άμεση αντιπαράθεση της δύναμης των CPU μας. Αυτό λοιπόν που είδαμε, μας έλυσε σχεδόν κάθε απορία, θέτοντας και ένα "στάνταρ" για τις εντυπώσεις μας: Ο Core i3 530 είναι ισάξιος με τον Core 2 Q6600, ενώ ο Core i5 670, είναι ισάξιος με τον Core 2 Q9450. Αυτή η φράση κατ' εμάς, είναι και το δείγμα απόδοσης των καινούριων CPU, οι οποίοι με την ανεβασμένη τους συχνότητα και τη χρήση του Hyper Threading δείχνουν ότι οι διπύρηνοι επεξεργαστές, δεν έχουν ακόμα πεθάνει. [bREAK=Crysis Warhead + Far Cry 2] Crysis Warhead Μετά την αναπάντεχη αλλά σίγουρα αναμενόμενη από τους ειδικούς, επιτυχία του Far Cry, η ομάδα της Crytek, δημιουργοί της CryEngine, αποφάσισαν να ξεκινήσουν τη δημιουργία ενός ακόμα παρόμοιου τίτλου, ο οποίος θα τους έδινε τη δυνατότητα να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τα γραφικά της μηχανής τους, αγγίζοντας όσο περισσότερο γίνεται το φωτορεαλισμό. Η Electronic Arts βέβαια, βλέποντας αυτό, τους "έκλεψε" από τη Ubisoft, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το Crysis και η CryEngine 2.0, αφήνοντας τα δικαιώματα του Far Cry εξ' ολοκλήρου στον "αντίπαλο" Publisher (σε εισαγωγικά, γιατί ακούγεται ότι η ΕΑ κατέχει σημαντικό τμήμα της Ubisoft). Το Crysis βγήκε λοιπόν και όντως, στον τομέα των γραφικών ήταν εξαιρετικό. Όμως, οι πωλήσεις του δεν ήταν οι αναμενόμενες για την Crytek, η οποία κατηγόρησε την πειρατεία για τα χαμηλά ποσοστά που έφερε ο τίτλος της στην αγορά. Παρολα αυτά, αυτό δεν την εμπόδισε από το να φτιάξει μια βελτιωμένη έκδοση της μηχανής της, την οποία ενσωμάτωσε στο Crysis Warhead, ένα παιχνίδι που βλέπει τα γεγονότα του original Crysis από τα μάτια του Psycho. Μην περιμένετε κάτι διαφορετικό από το Crysis βέβαια - πάλι Κορεάτες στρατιώτες και εξωγήινους πολεμάμε σε τροπικά και παγωμένα περιβάλλοντα. Βέβαια, το Α.Ι. των αντιπάλων (ειδικά των εξωγήινων) είναι σαφώς βελτιωμένο, οι μάχες πιο καλά σκηνοθετημένες, τα οχήματα καλύτερα στην οδηγική τους συμπεριφορά, αλλά το σημαντικότερο είναι άλλο: τα γραφικά του παιχνιδιού είναι βελτιωμένα, αλλά αυτό είναι πιο ελαφρύ από το Crysis, με τη χρήση αρκετών tweaks που προσέθεσαν οι άνθρωποι της Crytek. Όποιος μπορεί να το παίξει, σίγουρα θα το ευχαριστηθεί γιατί όντως πρόκειται για έναν τίτλο "χάρμα οφθαλμών". [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb40afd.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/crysis1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Όπως σας είπαμε και στη σελίδα της μεθοδολογίας, η κάρτα γραφικών που χρησιμοποιήσαμε κατά τη διάρκεια των δοκιμών μας ήταν η ASUS Radeon HD 5970, η οποία τελικά αποδεικνύεται αρκετή για να μας χαρίσει μια πολύ ομαλή Gaming εμπειρία στο πολύ απαιτητικό Crysis Warhead, ακόμα και στην ανάλυση των 1920x1200 pixels, με το Anti-Aliasing στο 2x. Βέβαια, καθώς η ανάλυση μεγαλώνει, παρατηρούμε ότι η διαφορά των FPS που έχει ο Core i5 670 από τον Core i3 530 ολοένα και μειώνεται, φτάνοντας από τα ~6 FPS στα 1280x1024, στα ~2 FPS με 1920x1200 και 2xAA. Far Cry 2 Θυμηθείτε 5 χρόνια πριν, όταν το 2004 μαζί με το Half-Life 2 και ένα χρόνο μετά την έκδοση του Doom III, ένα παιχνίδι με το παράξενο όνομα Far Cry από την άγνωστη τότε Γερμανική Crytek κατάφερε να κάνει το "μπαμ", φέρνοντας τη γραφική επανάσταση στα ανοιχτά περιβάλλοντα, κατορθώνοντας να ενθουσιάσει τους PC Gamers ανά τον κόσμο. Όλοι μας θυμόμαστε να περιπλανιόμαστε στις παραλίες και στη ζούγκλα των νησιών του Far Cry με κεντρικό ήρωα τον Jack Carver, ο οποίος μας μετέφερε σε εξωτικά μέρη, γεμάτα και με μεταλλαγμένα πειράματα από έναν ανορθόδοξο επιστήμονα. Αυτά πλέον με το Far Cry 2 αποτελούν παρελθόν. Ο νέος τίτλος της σειράς, φτιαγμένος όχι από την Crytek αλλά από την ίδια τη Ubisoft, χρησιμοποιώντας το καμάρι της που ακούει στο όνομα Dunia Engine (και όχι CryEngine όπως το πρώτο), μας μεταφέρει στις σαβάννες και τα αφιλόξενα περιβάλλοντα της Αφρικής, σε έναν πολύ πιο εξελιγμένο τίτλο από το πρώτο παιχνίδι. Όχι πλέον είναι εντελώς Free Roaming, αλλά η Dunia (η λέξη "κόσμος" στα Αραβικά) στην ουσία έδωσε στους δημιουργούς του παιχνιδιού τη δυνατότητα να φτιάξουν ένα "Grand Theft Auto" στην Αφρική - χωρίς αυτή τη φορά να κυνηγάμε μεταλλαγμένους ή εξωγήινους, αλλά μπαίνοντας στο σώμα διαφορετικών κάθε φορά χαρακτήρων που ο σκοπός τους είναι ένας - να σκοτώσουν τον "Jackal", έναν μεγαλέμπορο όπλων, ο οποίος παίζει σημαντικότατο ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο μέσα στον οποίο βρίσκει ο παίχτης τον εαυτό του εμπλεκόμενο. Μια ίσως και ρεαλιστική άποψη της σημερινής Αφρικής, με το ΑΚ-47 να είναι σύμβολο και τα ματωμένα διαμάντια το νόμισμα - αυτό είναι το Far Cry 2. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb5fedf.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/farcry1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Far Cry 2 λοιπόν τώρα και μια σχεδόν καθολικά διαφορετική εικόνα από αυτή που περιμέναμε! Ο Core i5 670 δείχνει πανίσχυρος εδώ, μη χάνοντας σχεδόν καθόλου FPS σε όλη τη διάρκεια των δοκιμών, ενώ ο Core i3 530 έχει ένα εμφανές CPU Bottleneck, το οποίο διακρίνεται κυρίως στα 1920x1200 με 2xAA, όπου η διαφορά μεταξύ των δύο επεξεργαστών αγγίζει τα ~25 FPS, μια χαοτική ποσοστιαία διαφορά αν λάβουμε υπ' όψιν την ανάλυση στην οποία αναφερόμαστε. [bREAK=Call of Juarez + Grand Theft Auto IV] Call of Juarez Ίσως μια από τις μεγαλύτερες "γκάφες" της nVIDIA να είναι και η περίπτωση του Call of Juarez. Ένα παιχνίδι στο οποίο οι δημιουργοί του συνεργάστηκαν πάρα πολύ με την AMD/ATi, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν τις πρώτες δυνατότητες του DirectX 10, αλλά που είχε και αυτό το γνωστό λογότυπο της nVIDIA με το κλασικό "The way it's meant to be played". Το αποτέλεσμα? Ο τίτλος έπαιζε τραγικά καλύτερα σε όλες τις κάρτες της ATi, ενώ σχεδόν πάτωνε στις αντίστοιχες της nVIDIA, κάτι που σίγουρα η εταιρεία δε θα το άφηνε να περάσει έτσι. Η λύση βέβαια, ήταν αρκετά απλή - ένα νέο patch του παιχνιδιού "εξαφάνισε" το TWIMTBP της nVIDIA και πλέον ανεπίσημα ο τίτλος, άνηκε στην ATi, η οποία χαιρόταν να το βλέπει σε κάθε Review μιας και ακόμα και οι χαμηλότερης ισχύος κάρτες της, μπορούσαν να κοντράρουν τα ανώτερα μοντέλα της nVIDIA. Όλα αυτά βέβαια δεν απασχολούν και τόσο πολύ εμάς, που χρησιμοποιούμε τον συγκεκριμένο τίτλο σαν Benchmark σε σχεδόν όλα τα Review των GPU μας, μιας και αυτός διαθέτει μια πολύ καλοφτιαγμένη μηχανή γραφικών, η οποία μας μεταφέρει στην Άγρια Δύση μέσα από μια περιπέτεια που ζουν o Billy Candle και ο Reverant Ray, προσφέροντάς μας στιγμές με άφθονη δράση αλλά και stealth στοιχεία. Ένας τίτλος "must" για τους φίλους της Wild West. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb2fd7d.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/coj1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Αγαπημένο benchmark της ATi το Call of Juarez και τα FPS το αποδεικνύουν περίτρανα, αφού ο τίτλος παίζεται άνετα σε όλο το εύρος των αναλύσεων. Για ακόμα μια φορά βέβαια, οι επεξεργαστές μας χάνουν τη διαφορά που έχουν μεταξύ τους στις μικρές αναλύσεις όσο ανεβαίνουμε, η οποία εκμηδενίστηκε στα 1920x1200 με 2xAA (με τον Core i5 670 μάλιστα παραδόξως, να βγάζει ελαφρώς χειρότερα FPS από τον Core i3 530). Grand Theft Auto IV Δεν υπάρχουν και πολλά λόγια για τους τίτλους της σειράς Grand Theft Auto. Κάτι που ξεκίνησε ως "αστείο" κατέληξε να γίνει παράδοση και να εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε να αποτελεί το απόλυτο στάνταρ για τα παιχνίδια του είδους - ένας τίτλος που δίνει μια ολόκληρη πόλη στη διάθεση του παίχτη για να την εξερευνήσει και να μπει στον βρώμικο παράνομο κόσμο της, μεταμορφώνοντας τον βασικό ήρωα από έναν ασήμαντο κακοποιό στο μεγαλύτερο Νονό της νύχτας. Το 4ο μέρος της σειράς φυσικά δεν ξεφεύγει από αυτά τα παραδοσιακά στοιχεία - ο παίχτης πλέον είναι ο Niko Bellic, ένας βετεράνος του πολέμου από μια άγνωστη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, ο οποίος καταφθάνει στη Liberty City (ή αλλιώς, την εναλλακτική Νέα Υόρκη) και κυνηγάει το Αμερικάνικο όνειρο της δόξας και του χρήματος. Φυσικά, σε μικρό χρονικό διάστημα παρασύρεται από τον υπόκοσμο, μέσα στον οποίο θα βρει τη ζωή του να αλλάζει σημαντικά. Το GTA IV είναι ακόμα ένας τίτλος που χρησιμοποιεί την τεχνολογία Motion Capture της Image Metrics, για όσο πιο ρεαλιστικές κινήσεις και εκφράσεις γίνεται, ενώ κλασικά, όπως όλα τα GTA, μας δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε ένα 3rd Person Shooter, οδηγώντας διάφορα οχήματα μέσα στην πόλη και εξερευνώντας κάθε πτυχή της. Οι πωλήσεις του, για ακόμα μια φορά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ τα 10 εκατομμύρια κόπιες σε όλες τις κονσόλες. Αν υπάρχει κάποιος must τίτλος για όλους τους ενήλικους Gamers, αυτός είναι το GTA 4. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb6f8d3.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/gta1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value To Grand Theft Auto IV είναι ένα παιχνίδι που όταν βγήκε, θεωρήθηκε ότι "βασάνιζε" αρκετά τους 2πύρηνους επεξεργαστές, έχοντας μεγαλύτερη άνεση με έναν αντίστοιχο 4πύρηνο CPU. Στις δοκιμές που κάναμε πάντως, σε όλες τις αναλύσεις οι διαφορές μεταξύ των Core i3 530 & i5 670 ήταν σταθερές, με το παιχνίδι να παίζει ομαλότατα και στους δύο παρά το γεγονός ότι είναι 2πύρηνοι, κάτι για το οποίο ενδεχομένως να ευθύνεται η χρήση του Hyper Threading. [bREAK=Tom Clancy's HAWX + Enemy Territory: Quake Wars] Tom Clancy's H.A.W.X. Έχουμε πραγματικά πολύ καιρό να δούμε τίτλους που να αφοσιώνονται στις αερομαχίες μεταξύ των μοντέρνων πολεμικών αεροσκαφών. Από τότε που η Novalogic τα "παράτησε", φαίνεται πως το είδος των διασκεδαστικών air combat flight sims χάθηκε, με μόνο το Ace Combat να μένει ως "σοβαρός" εκπρόσωπός του. Αυτοί που δεν ήθελαν να μπλέξουν με το ρεαλισμό των IL2-Sturmovik και του Jane's F16, απλά θα έπρεπε να αρκεστούν σε παλαιότερους τίτλους. Όχι πια όμως - το H.A.W.X. ήρθε για να μας φέρει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Με αυτόν τον τίτλο, ο Tom Clancy κατάφερε να "ξυπνήσει" από τον ύπνο ένα είδος παιχνιδιού ξεχασμένο και να το κάνει τόσο όμορφο, που όχι μόνο οι οπαδοί του, αλλά και αρκετοί νέοι Gamers μπήκαν στον πειρασμό να το δοκιμάσουν. Το παιχνίδι είναι πραγματικά γεμάτο με δράση - ο χρήστης μπορεί να ελέγξει ένα από τα 50 διαθέσιμα αεροπλάνα που έχει το H.A.W.X. στη συλλογή του, να πετάξει πάνω από εντυπωσιακά αναπαραστημένες πόλεις και περιβάλλοντα, καθώς και να εμπλακεί σε πανέμορφες αερομαχίες, δίνοντας ταυτόχρονα και εντολές στους συμμάχους του, όπως έκανε περίπου και στους τίτλους της σειράς Ghost Recon. Ίσως ο τίτλος που πρόκειται να αναβιώσει ένα για πολλούς, χαμένο είδος παιχνιδιών. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb7cfb1.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/hawx1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Εξαιρετικά φυσιολογικά θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τα όσα είδαμε στο Tom Clancy's HAWX, αν κοιτούσε μόνο έναν από τους δύο CPU μας: Τα FPS ήταν υψηλά και η καμπύλη απόδοσης που ακολουθούσαν όσο οι αναλύσεις ανέβαιναν, ήταν ακριβώς ότι περιμέναμε. Το πρόβλημα βέβαια, έγκειται αλλού: Ακόμα και στα 1920x1200, βλέπουμε ότι τα 500 MHz της διαφοράς συχνότητας μεταξύ των δύο επεξεργαστών, μπορούν να δώσουν 10+% σε FPS, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε πόσο πραγματικά δυνατό CPU χρειάζεται μια Radeon HD 5970, ώστε να αποδώσει τα μέγιστά της; Ενώ λοιπόν παλαιότερα τα εξτρά MHz στον επεξεργαστή σε αυτές τις αναλύσεις ήταν κάτι...άχρηστο, τώρα μάλλον αρχίζει να γίνεται κάτι διαφορετικό εφόσον οι διαφορές, είναι πανεύκολα ορατές. Enemy Territory: Quake Wars To πασίγνωστο, κυρίως λόγω του hype που είχε δημιουργηθεί γύρω του, Enemy Territory: Quake Wars, είναι ένας tactical FPS τίτλος που θυμίζει πάρα πολύ τις αντίστοιχες προσπάθειες της DICE/Electronic Arts με τα παιχνίδια της σειράς Battlefield. Το σενάριο του παιχνιδιού βασίζεται φυσικά στην ιστορία των Quake II και Quake IV, στα οποία η ανθρωπότητα πολεμάει με τους εξωγήινους Strogg, οι οποίοι την προκάλεσαν, εισβάλλοντας αποτυχημένα στη Γη. Στο ET:QW λοιπόν, εν αντιθέσει με τα Quake II και IV που έχουμε περάσει στην αντεπίθεση, ο παίχτης μάχεται με τους Strogg για τη σωτηρία της Γης και τη νίκη, που θα τον φέρει σε θέση να ξεκινήσει την επίθεσή του στον πλανήτη Stroggos. Ποια είναι όμως τα τεχνολογικά επιτεύγματα του Quake Wars? Το παιχνίδι χρησιμοποιεί μια υπερ-εξελιγμένη έκδοση της μηχανής id Tech 4, την οποία είχαμε δει στο Doom III για πρώτη φορά. Με τη χρήση της τεχνολογίας MegaTexture, τα εξωτερικά περιβάλλοντα φαίνονται πολύ πιο ρεαλιστικά από τις προηγούμενες γενιές της μηχανής, ενώ φυσικά εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες του OpenGL (το αγαπημένο API του John Carmack), κάτι που χρησιμοποίησε και η Intel για να επιδείξει τις δυνατότητες του Ray Tracing στα σύγχρονα παιχνίδια. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb5109f.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/etqw1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ότι είπαμε παραπάνω, ισχύει και στο Enemy Territory: Quake Wars. Ακριβώς όπως και στο Tom Clancy's HAWX, έτσι και εδώ υπάρχει εμφανές CPU Bottleneck στον Core i3 530, αλλά και στον Core i5 670, αφού η Radeon HD 5970 πραγματικά δείχνει να "στραγγαλίζεται" και να έχει σε όλες τις αναλύσεις αυτού του OpenGL τίτλου, ίδια απόδοση. [bREAK=Unreal Tournament III + World in Conflict] Unreal Tournament III Ένας από τους σημαντικότερους Multiplayer FPS τίτλους των τελευταίων ετών. Η Epic έκανε ξανά το θαύμα της, με μια μηχανή γραφικών (Unreal Engine 3.0) η οποία όντας εξαιρετικά ελαφριά αλλά και ταυτόχρονα ιδιαίτερα όμορφη, αποτέλεσε το κέντρο πολλών συζητήσεων γύρω από το παιχνίδι της και το αμφιλεγόμενο τότε Crysis, που με δυσκολία έπαιζε στα Maximum Settings, ακόμα και στο καλύτερο και ακριβότερο PC. Το UT3 όμως δεν είναι ξεχωριστό μόνο γι αυτό. Είναι από τους λίγους τίτλους που χρησιμοποίησαν την τεχνολογία της Image Metrics στα διάφορα cutscenes του παιχνιδιού, δίνοντας μια αλλιώτικη αληθοφάνεια στους χαρακτήρες, των οποίων η κινηση και ομιλία ήταν σε πραγματικά άλλο επίπεδο. Έτσι, έχοντας εξαιρετικά γραφικά χωρίς να χρειάζεται υπερ-μηχανήματα για να τρέξει, ο κόσμος το αγάπησε και αφοσιώθηκε στα πάμπολλα Multiplayer Modes που έχει, τα οποία κυμαίνονται από το απλό Deathmatch μέχρι και υπερ-εξελιγμένες εκδόσεις του Capture the Flag και Assault. Όλοι οι Fans των προηγούμενων τίτλων της σειράς του Unreal σίγουρα το λάτρεψαν, ενώ καθημερινά κερδίζει και νέους οπαδούς. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb8bde4.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/ut1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Πανομοιότυπες εντυπώσεις με το Enemy Territory: Quake Wars, μας δίνει και το Unreal Tournament III, αλλάζοντας απλά τα νούμερα των FPS. Έτσι, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι και εδώ, οι Intel Core i3 530 & i5 670 έχουν μια σταθερή επίδοση σε όλο το εύρος των αναλύσεων, αλλά και μια σημαντικά μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, τη τάξεως έως και των 30 FPS, που οφείλεται φυσικά στη μεγαλύτερη συχνότητα λειτουργίας του δεύτερου. World in Conflict Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτήθηκαν τι θα συνέβαινε αν όντως οι Σοβιετικοί είχαν πραγματοποιήσει μια επίθεση στις Η.Π.Α., με εισβολή από αέρα και έδαφος. Αρκετοί, όταν σκέφτονται ένα τέτοιο σενάριο μιλάνε για ρίψη χιλιάδων πυρηνικών κεφαλών, οι οποίες θα βύθιζαν τον πλανήτη σε ένα πυρηνικό χειμώνα άνευ προηγουμένου. Το World in Conflict όμως, έχει άλλη άποψη για το πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η ιστορία. Έτσι, οι Σοβιέτ το 1989 έχοντας χάσει σημαντική πολιτική, κοινωνική και οικονομική δύναμη, αποφάσισαν να κάνουν μια μαζική επίθεση στις Η.Π.Α., αναζητώντας την ανάσταση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας μέσω της κατάκτησης του μισητότερου τότε αντιπάλου τους. Ο σκοπός δεν ήταν λοιπόν η εξολόθρευση των Ηνωμένων Πολιτειών με τη χρήση των άπειρων πυρηνικών που διέθετε το Σοβιετικό έθνος, αλλά η αναδιαμόρφωση της Αμερικής σε μια Κομμουνιστική ήπειρο, με σκοπό την παγκόσμια επικράτηση του Κομμουνισμού. Το World in Conflict λοιπόν, μας μεταφέρει σε αυτό το φανταστικό σενάριο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να πολεμήσουμε σε ένα Real Time Strategy game, όχι μόνο με τους Αμερικάνους που προσπαθούν να αποτρέψουν την εισβολή, αλλά και ως τις δυνάμεις του τότε ΝΑΤΟ στο Multiplayer, δίνοντας μια άλλη διάσταση στον τρόπο που ένα παιχνίδι στρατηγικής μας επιτρέπει να ζήσουμε σύγχρονες μάχες. Ο ρεαλισμός είναι άφθονος, τα γραφικά υπέροχα και η δράση ατελείωτη. Ένας από τους καλύτερους τίτλους του 2007, ο οποίος πρόσφατα μάλιστα απέκτησε και το expansion με τον τίτλο Soviet Assault. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb9bfad.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/wic1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ότι είδαμε και στα υπόλοιπα τεστ, αρχίζει να γίνεται "ρουτίνα" πλέον. Οι επεξεργαστές μας έχουν μια σχεδόν σταθερή απόδοση σε όλο το φάσμα των αναλύσεων, με τη διαφορά τους να παραμένει σχεδόν παντού σταθερή στα ~15 FPS, κάτι που υποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι όσο περισσότερο δίνουμε δύναμη σε έναν Intel Core των 32nm και μια ισχυρή GPU, τόσο περισσότερο θα μας ανταμείψει με αυξημένες επιδόσεις. [bREAK=Overclocking Tests - Part 01] Overclocking Tests Σίγουρα πολύ ενδιαφέροντα όλα τα τεστ που είδαμε μέχρι τώρα, αλλά αυτό που μας κίνησε την περιέργεια ήταν το πόσο καλό scaling επιδόσεων είχαν οι καινούριοι Intel Core των 32nm, οι οποίοι έχοντας και μια εξαιρετική ικανότητα για εύκολο Overclocking με χρήση μιας απλής αερόψυκτρας, οπωσδήποτε "απαιτούσαν" την πραγματοποίηση περαιτέρω μετρήσεων. Έτσι λοιπόν, στο λίγο χρόνο που μας απέμενε, αποφασίσαμε να τρέξουμε και όλα τα 3D Game Tests με τη χρήση του Intel Core i5 670 στα 4.33 GHz και της ASUS Radeon HD 5970 μας, καθώς και το Cinebench και τα benchmarks της Futuremark, ώστε να βγάλουμε μερικά ακόμη χρήσιμα συμπεράσματα. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/oc1.swf]quality=high width=800 height=800 parameter=paramete_value Τι είδαμε λοιπόν μετά από αυτές τις δοκιμές; Εκ πρώτης όψεως, υπάρχουν τίτλοι οι οποίοι από αυτά τα ~900 MHz αύξησης είδαν μηδαμικές διαφορές στις επιδόσεις (όπως το Crysis Warhead και το Call of Juarez σε 2xAA), αλλά υπάρχουν και ορισμένοι όπως ειδικότερα το Far Cry 2, οι οποίοι σχεδόν έπιασαν 20% πάνω σε FPS. Σίγουρα, μια τέτοια διαφορά είναι αξιοσημείωτη για εμάς και επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν τίτλοι για τους οποίους, ακόμα και τα 4.33 GHz ενός σύγχρονου Intel Core επεξεργαστή, δεν είναι αρκετά για να αποδώσουν τα μέγιστα σε σχέση με τα όσα μπορεί να προσφέρει μια "τερατώδης" GPU σαν την ASUS Radeon HD 5970. Cinebench R10 To Cinebench της Maxon, είναι ένα πρόγραμμα το οποίο μπορεί να διαχειριστεί μέχρι και 16 λογικούς επεξεργαστές και εκτελεί ένα real-time 3D render μιας αρκετά απαιτητικής σκηνής, δίνοντας μας μερικά πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα σε single CPU αλλά και multi CPU σενάρια, βοηθώντας μας αρκετές φορές να βρούμε το efficiency των επεξεργαστών μας, σε σχέση με τους πυρήνες που διαθέτουν. Στην ουσία λοιπόν, το Cinebench είναι ένα τεστ το οποίο σε αληθινό χρόνο, εκμεταλλεύεται τη μηχανή γρααφικών του λογισμικού CINEMA 4D της Maxon, το οποίο χρησιμοποιείται πάρα πολύ από τα κινηματογραφικά studio για την παραγωγή των τρισδιαστατων εφέ στις εκάστοτε ταινίες, έχοντας στο παλμαρέ του τίτλους όπως το Spider-Man, το Star Wars, το Chronicles of Narnia και πολλά ακόμη, αποτελώντας στην ουσία ένα από τα πιο διάσημα test για τους επεξεργαστές μας. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/cine1.swf]quality=high width=800 height=400 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/cine2.swf]quality=high width=800 height=400 parameter=paramete_value Κανονικά, δε θα έπρεπε να υπάρχουν πραγματικά ιδιαίτερα πολλά να πει κανείς για το Cinebench R10 της Maxon - το πρόγραμμα αυτό εκμεταλλεύεται και την παραμικρή διαφορά στη συχνότητα των επεξεργαστών μας και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις δοκιμές μας, όπου με τη χρήση ενός πυρήνα, οι διαφορές μεταξύ των CPU μας είναι εμφανής. Αυτό όμως που έχει τεράστια σημασία είναι ότι όπως το wPrime μας βοήθησε να "ταξινομήσουμε" τους επεξεργαστές της δοκιμής μας, έτσι και το Cinebench R10 μας δείχνει πόσο καλά δουλεύει το Hyper Threading. Όπως βλέπετε λοιπόν και ιδίοις όμμασι, η χρήση των πολλαπλών πυρήνων δίνει έναν συντελεστή 2.3x στους καινούριους Intel Core, σίγουρα καλύτερο από το ~1.5-1.9x που θα είχαν σε φυσιολογικές συνθήκες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζει τα 3.5-4.0x, ενός αληθινού 4πύρηνου CPU. Στην ουσία λοιπόν, το Hyper Threading εννοείται ότι βοηθάει πολύ, αλλά άλλο είναι να έχουμε τέσσερις φυσικούς και άλλο τέσσερις λογικούς πυρήνες [bREAK=Overclocking Tests - Part 02] 3DMark03/05/06 Ποιος δε θυμάται να τρέχει έστω και μια φορά τα πασίγνωστα benchmarks της Futuremark (πρώην MadOnion), με σκοπό να δει πόσο ισχυρό είναι το καινούριο του σύστημα, τι αλλαγή επέφερε κάποιο καινούριο hardware ή απλά για να κοντραριστεί με κάποιο φίλο του? Τα μετροπρογράμματα αυτά είναι που δημιούργησαν και όλη αυτή την τάση για την αναζήτηση του ακόμα καλύτερου Score μέσω των διάφορων tweaks, soft/hard-mods και βέβαια, οδήγησαν στην αλλαγή που πλέον οι εταιρείες βλέπουν το hobby μας. Τα 3DMark03, 05 και 06 έχουν το καθένα τη δικιά του ιστορία - το πρώτο έκανε πραγματική θραύση το 2003, μεταφέροντάς μας από τις αερομαχίες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και σε μια διαστημική μάχη, όλα για να δοκιμαστεί το hardware μας στα όριά του. Το benchmark βασιζόταν αρκετά στον επεξεργαστή, αλλά σίγουρα όχι όσο τα προηγούμενα όπως το 3DMark2001 και το τότε πρόσφατο Aquamark 3. Δύο χρόνια μετά έκανε την εμφάνισή του και το 3DMark05, γρήγορα όμως παρέδωσε τα σκήπτρα στο 3DMark06, το οποίο με τα νέα γραφικά που έφερε στα τεστ, έδωσε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους Overclockers. Βέβαια, πλέον φαινόταν ξεκάθαρα ότι ναι μεν ο επεξεργαστής έπαιζε μεγάλο ρόλο, αλλά η κάρτα γραφικών ήταν αυτή που σιγά-σιγά άρχιζε να μετράει περισσότερο, κάτι που φυσικά συνέβαινε και στα τότε σύγχρονα παιχνίδια. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4942f899f96.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/3dm1.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/3dm2.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value 3DMark Vantage Τα χρόνια πέρασαν όμως και μπήκαμε στην εποχή του DirectX 10 και του PhysX. Η Futuremark έπρεπε κάποια στιγμή να ανανεώσει τα benchmark της με κάτι νέο, το οποίο θα ήταν όχι μόνο DX10 compatible, αλλά θα έδειχνε και ξεκάθαρα πλέον τις διαφορές με τη χρήση πολλαπλών καρτών. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το 3DMark Vantage, που κατάφερε να ξεσηκώσει και μια θύελλα συζητήσεων γύρω από την ενσωμάτωση του PhysX στα CPU Tests. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή - το τεστ έχει 3 διαφορετικά Presets: Το Performance, το High και το Extreme. Στο hwbot.org αυτό που μετράει είναι το Performance, όμως αρκετοί είναι αυτοί που τα τρέχουν όλα για να κάνουν ακόμα καλύτερη επίδειξη των δυνατοτήτων του hardware τους. Τι συνέβη λοιπόν με το PhysX? Μετά από πιέσεις της nVIDIA, η Futuremark επέτρεψε τη χρήση του PhysX ως GPU Accelerator στο τελευταίο CPU τεστ, που έδινε μια τεράστια ώθηση στο τελικό σκορ, κάτι που φυσικά, καθότι δεν είχαν οι κάρτες της ATi σαν δυνατότητα, δε μέτρησε σαν έγκυρο στο hwbot.org. Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτές οι διαφωνίες για το Vantage - αρκετοί αμφισβήτησαν την ποιότητα των γραφικών του, τα οποία όντως φαίνονται ξεπερασμένα στο 1ο τεστ, αλλά μας αποζημίωσε και με το παραπάνω με το εντυπωσιακότατο 2ο τεστ, το οποίο αξίζει κάποιος να το τρέξει μόνο και μόνο για να ζήσει "χολγουντιανές" στιγμές στο PC του. [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a493f03db994.jpg[/img_alt][flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/3dm3.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Δεν υπάρχει πραγματικά κάτι το ιδιαίτερο που να μας έκανε εντύπωση, είτε αρνητική είτε θετική, στα τεστ της Futuremark. Τα αποτελέσματα φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά, το scaling τους είναι πάρα πολύ καλό και γενικά, είναι ότι θα περιμέναμε από την αύξηση της συχνότητας ενός επεξεργαστή σε αντίστοιχα MHz. [bREAK=Intel HD Graphics - Onboard CPU + GPU] Το ομολογούμε - κανείς μας δεν αμφέβαλλε ότι η Intel θα έμπαινε άμεσα στο παιχνίδι των ενσωματωμένων GPU στους επεξεργαστές, ίσως και προλαβαίνοντας την AMD σε αυτό. Το θέμα είναι ότι όλοι είμασταν σίγουροι ότι αυτή η προσπάθεια, από όποιον και να έβγαινε πρώτη, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να είχε ως στόχο να ανταγωνιστεί τις πανίσχυρες GPU της εποχής, ούτε να είναι ένα "τέρας" του ενός TFlop σαν τον Intel Larrabee. Έτσι, εφόσον οι προσδοκίες μας δεν ήταν υψηλές, το ζήτημα στην όλη υπόθεση είναι να δούμε αν τελικά μπορεί να εκπληρώσει βασικές εργασίες και να αντικαταστήσει μια χαμηλού κόστους GPU. Καταρχάς βέβαια, έπρεπε να εγκαταστήσουμε τους Intel Graphics Drivers, οι οποίοι είχαν ένα ξεκάθαρο "BETA" γραμμένο στο CD τους. Η εγκατάσταση πήρε λίγες στιγμές και αμέσως είχαμε βρεθεί σε ένα GUI (Graphic User Interface) το οποίο...δεν πιστεύαμε αρχικά ότι ήταν της Intel. Πραγματικά, πολύ καλή δουλειά στην ευχρηστία και την εμφάνισή του από τους μηχανικούς της "μπλε" εταιρείας, κάτι που επικροτούμε. Για πολλούς όμως, "ότι λάμπει δεν είναι χρυσός". Αυτό σίγουρα είναι ένα σοφό ρητό και θα έπρεπε να δούμε εάν και εφόσον ισχύει και στην περίπτωση των Intel HD Graphics, όπως πλέον ονομάζεται η ενσωματωμένη GPU των Core i3 & Core i5. Τι είναι όμως στην ουσία αυτό που λέμε Intel HD Graphics; Πρακτικά, το GMA X4500 (που είναι η καρδιά του Intel G45 chipset), είχε 10 Shader Processors, ενώ η Intel HD Graphics έχει 12. Η διαφορά σίγουρα δεν είναι τεράστια, αλλά μαζί με κάποιες άλλες αλλαγές που έγιναν στην αρχιτεκτονική, υπάρχει μια διαφορά της τάξης του ~25% στις επιδόσεις, με βάση όσα βγαίνουν από τα διαγράμματα απόδοσης. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι αυτές οι επιδόσεις σε καμία περίπτωση δεν είναι φτιαγμένες για το...Crysis. Το θέμα είναι να δούμε αν μπορεί να παίξει έστω και με χαμηλομένες λεπτομέρειες ένα σύγχρονο PC Game, καθώς και να ανακαλύψουμε κατά πόσο μπορεί να χειριστεί καθημερινές διεργασίες με άνεση, όπως τη θέαση Full HD και Blu-ray ταινιών. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα 3D Benchmarks μας, κι ας αφήσουμε τα διαγράμματα να μιλήσουν από μόνα τους. [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/oc2.swf]quality=high width=800 height=400 parameter=paramete_value [flash=http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/3d/oc3.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Τι είναι αυτό που βλέπουμε λοιπόν και μπορούμε να εξάγουμε σαν γενικό συμπέρασμα; Σίγουρα δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο για τη διεξαγωγή αναλυτικότερων δοκιμών, ούτε είναι και ότι καλύτερο να μιλάμε για επιδόσεις με beta drivers και χαμηλότερα χρονισμένη GPU, όπως αυτή των Core i3, αλλά το βέβαιο είναι ότι σαφώς, δεν μιλάμε για κάτι high-end. Ο καθένας από εμάς μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι η Intel Graphics Media Accelerator, όπως την αναγνωρίζει το Devil May Cry 4, είναι μια GPU για να μπορεί κάποιος να χαρεί παιχνίδια προηγούμενης γενιάς, με τα σύγχρονα να παίζουν σε αναλύσεις του τύπου 1024x768 και 1280x1024, με τα γραφικά στα Low και Medium Settings, ώστε να κρατάνε ένα σοβαρό framerate. Κατά τ' άλλα όμως, όλα είναι εξαιρετικά ικανοποιητικά. Το Aero στα Windows Vista και τα Windows 7 έτρεχε εξαιρετικά, τα HD video στο YouTube δεν είχαν το παραμικρό κόλλημα, ενώ όλες οι 720p σειρές έπαιζαν άψογα. Μάλιστα, με τις αναφορές από όλο το Διαδίκτυο να λένε ότι μπορεί να παίξει όχι απλά και 1080p ταινίες, αλλά και να διαχειριστεί άρτια την αναπαραγωγή απευθείας από ένα Blu-ray, τότε μάλλον μιλάμε για ένα σίγουρο νικητή στην κατηγορία των HTPC: Αθόρυβη και ψυχρή πλατφόρμα, με εξαιρετικά ικανοποιητικές επιδόσεις και σωστή αναπαραγωγή ταινιών - τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς με μικρό κόστος; [bREAK=Επίλογος - Συμπεράσματα] Ένα Preview σίγουρα δεν μπορεί να έχει 100% ασφαλή συμπεράσματα για ένα προϊόν. Βέβαια, εμείς προσπαθήσαμε όσο μπορούσαμε αυτή η παρουσίαση να έχει αρκετά δεδομένα μέσα, ώστε να θυμίζει περισσότερο ένα Review, αλλά επειδή γνωρίζουμε το ότι λείπουν αρκετά τα οποία θα την έκαναν σημαντικά πιο πλήρη, αρκούμεθα στο χαρακτηρισμό του Preview, γιατί αυτό ακριβώς νομίζουμε πως είναι - μια "πρώτη ματιά", στις δυνατότητες των Intel Clarkdale. Τι μας χάρισαν τελικά αυτοί οι επεξεργαστές όμως; Γιατί η Intel κάνει όλον αυτόν τον κόπο ώστε να διαφημίσει 2πύρηνους CPU εν έτει 2010, όταν σε λίγους μήνες θα έχει βγει ο 6πύρηνος επεξεργαστής - ναυαρχίδα της στην αγορά και θα διαλύσει κάθε τι στον ανταγωνισμό; Η απάντηση είναι φυσικά εξαιρετικά απλή - η κατηγορία που βγάζει ένα τεράστιο ποσοστό των χρημάτων για την Intel, είναι αυτή των Intel Clarkdale. Και επειδή εδώ και τόσα χρόνια, αυτή καταλαμβάνεται από τους Intel Core 2 Duo και Quad, κάτι θα έπρεπε να γίνει ώστε αυτοί να αντικατασταθούν από κάτι "φρέσκο" και γεμάτο νέα χαρακτηριστικά. Είναι όμως αυτό οι Clarkdale των 32nm; Εάν έπρεπε να απαντήσουμε με μια μόνο λέξη, τότε ναι, είναι. Όπως το είδατε και μόνοι σας, ο Intel Core i3 530 είναι στην ουσία από πλευράς επιδόσεων ισάξιος με έναν Core 2 Q6600, ενώ ο κορυφαίος της σειράς, Core i5 670, παίζει μεταξύ των Core 2 Q9450 & Q9550. Αυτό ακριβώς ήθελε η Intel να γίνει, να αντικαταστήσει και τους τελευταίους των Core 2 Duo και Quad. Πόσο όμως μας ενδιαφέρει αυτό; Υπάρχει κάποιος που πρέπει να αλλάξει τον Core 2 Quad του για να πάει σε έναν Core i3 ή Core i5; Ξεχάστε αυτούς που θέλουν να φτιάξουν εξ' αρχής ένα νέο σύστημα, πάντα θα τους "τραβάει" η νέα τεχνολογία - όλοι αυτοί που ήδη έχουν κάτι ομολογουμένως ισχυρό, θα αξίζει να πάνε στους Intel Clarkdale; Τελικά λοιπόν, μήπως αυτό το "ναι" που είπαμε παραπάνω δεν απασχολεί και ιδιαίτερα αυτόν που ήδη έχει έναν ισχυρό επεξεργαστή προηγούμενης γενιάς στο PC του; Μιλώντας πάντα για Home Users, το δίλημμα είναι μεγάλο και το ερώτημα σοφό: Γιατί να πάω τελικά σε Clarkdale - τι θα κερδίσω; Βλέπετε λοιπόν που οδηγούν όλα αυτά - όταν βγαίνει ένας καινούριος επεξεργαστής, ο οποίος έχει παρόμοιες επιδόσεις με τους κορυφαίους της προηγούμενης γενιάς αλλά και των αντιπάλων (τα πάει πολύ καλά κόντρα στους Phenom II ο Clarkdale), σίγουρα θα κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά όχι για πολύ. Έχοντας μάλιστα και το θέμα της τιμής στη μέση (η πλατφόρμα 775 είναι αρκετά φθηνή, όπως και αυτή των AMD), τότε πολλοί ίσως διστάσουν να κάνουν το βήμα, ακόμα κι αν η νέα γενιά κουβαλάει τόσο πολύ τεχνολογία μέσα της. Βέβαια, οι επαγγελματίες σίγουρα θα δουν τις επιδόσεις στην AES κρυπτογράφηση και οι fan των HTPC θα απολαύσουν HD Playback μόνο με τον επεξεργαστή, οπότε ένα τμήμα του γενικού κοινού έχει ήδη πειστεί να αλλάξει σε Clarkdale. Αλλά οι υπόλοιποι - αξίζει να πάνε τελικά; [img_alt=Intel Clarkdale 32nm: Intel Core i3 530 & Core i5 670 Preview] http://reviews.hwbox.gr/jcd/clarkdale/45nm_wafer.jpg[/img_alt]Τα 45nm ήταν κάποτε το μέλλον, τώρα πλέον όμως είναι τα 32nm Κατά την ταπεινή μας άποψη, όποιος έχει έναν Core 2 Quad ή έναν Phenom II X4, ίσως να μη χρειαστεί να μπει στον πειρασμό. Οι κάτοχοι των 2πύρηνων επεξεργαστών τώρα, νιώθουμε ότι θα βελτιώσουν τη ζωή τους προς το καλύτερο, προσθέτοντας τις δυνατότητες των Clarkdale. Σίγουρα βέβαια, ακόμα καλύτερο για αυτούς είναι να πάνε σε κάτι ακόμα ανώτερο, αλλά και οι CPU των 32nm, θα είναι αρκετοί για να τους δώσουν μια διαφορά στις επιδόσεις που θα φανεί και με το μάτι. Οι Overclockers τώρα, είναι ένα άλλο κομμάτι. Εκεί, μιλώντας απόλυτα ειλικρινά, ο Core i5 670 παίζει σε δικό του γήπεδο. Το CPU αυτό είναι διαμάντι, είναι κάτι που σίγουρα ο Overclocker θα το εκτιμήσει δεόντως και θα τον κάνει να νιώσει ξανά ένα μικρό παιδί, που ανακαλύπτει το καινούριο του παιχνίδι. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος κάνει Overclocking στο CPU αυτό είναι τόσο εύκολος και άνετος, που νιώθουμε ότι είναι μοναδικό στο είδος του - ποιο άλλο άλλωστε μπορεί να πει σήμερα, ότι είναι ικανό να αγγίξει τα 5+ GHz με αέρα και να τρέξει benchmarks; Το πραγματοποίησε τελικά η Intel λοιπόν - μια υπόσχεση που ξεκίνησε λίγα χρόνια πριν, την ολοκληρώνει τώρα, σήμερα. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκαν οι Core i7, είχαν ήδη βάλει πλώρη για τους Core i5 και τους Core i3, ήξεραν πως θα περάσουν τη μία τεχνολογία στην άλλη και από τώρα γνωρίζουν το τι θα κάνουν με την επόμενη γενιά των επεξεργαστών τους. Βάζοντας και την GPU στη "μέση", ο κύκλος φαίνεται να ολοκληρώνεται με τους καλύτερους οιωνούς - μια πλήρης γκάμα προϊόντων, όλα έτοιμα να ικανοποιήσουν οποιαδήποτε υπολογιστική ανάγκη και με το παραπάνω, έχοντας και τους άσους που ονομάζονται Gulftown και Beckton καλά κρυμένους στο μανίκι της. Μπορεί τελικά λοιπόν η Intel να μην έκανε το μεγάλο "μπαμ" με τους Clarkdale, αλλά είναι βέβαιο ότι έβγαλε κάτι εξαιρετικά ποιοτικό το οποίο θα αποτελέσει το ορόσημο για τα συστήματα που θα χτίζονται στο μέλλον - από εμάς λοιπόν, ένα μπράβο γιατί μας χάρισε τον Core i5 670 και μια υπόσχεση, ότι θα επιστρέψουμε δριμύτεροι με ένα ακόμα πληρέστερο Review! .

[news_img=Xigmatek Midgard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a594891e0f81.jpg[/news_img]Είναι παράδοξο αλήθεια αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στο χώρο των υπολογιστών. Νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει περισσότερα από 25-30 καλοκαίρια, αναπολούν τις παλαιότερες στιγμές της συμβίωσής τους με τα μηχανήματά τους, μιλώντας μάλιστα με νοσταλγία για όσα έχουν δει στη νεότερη γενιά, με την οποία όμως δεν τους χωρίζουν ούτε καν 10 χρόνια. Είναι τόσο ραγδαίες οι εξελίξεις, που τα όσα ζήσαμε στο παρελθόν φαντάζουν πλέον σαν ένα όνειρο, σαν μια ζωή αλλιώτικη που πλέον άλλαξε τόσο που τίποτα δεν μπορεί να τη φέρει πίσω. "Κάποτε" λοιπόν, οι υπολογιστές έβρισκαν το σπίτι τους μέσα σε λευκά/μπεζ "κουβούκλια", με απολύτως καμία αισθητική ούτε κάποια ιδιαίτερη μελέτη για έννοιες οι οποίες τώρα είναι ανήκουστο να μην υπάρχουν σε ένα PC case, όπως το σωστό Airflow, η ποιότητα και τα υλικά κατασκευής, η ευκολία συναρμολόγησης κ.ο.κ. Τις ημέρες που παίζαμε το Starcraft και το Need For Speed II στα μηχανήματά μας, θαυμάζαμε τα μαύρα κουτιά της IBM σαν να ήταν κάτι το εξωτικό, κάτι το ονειρεμένο. Και δείτε που φτάσαμε σήμερα. Την αρχή την έκαναν εταιρείες όπως η CoolerMaster και η Lian Li, φέρνοντας στην αγορά ιδέες εξαιρετικά πρωτοποριακές που για την εποχή εκείνη ήταν ικανές να τις τοποθετήσει στο θρόνο των κατασκευαστών κουτιών για τα PC μας. Σιγά-σιγά από τότε, καθώς οι απαιτήσεις των χρηστών ολοένα και αυξάνονταν, με το hardware να γίνεται όσο πιο ενεργοβόρο γίνεται με το πέρασμα των χρόνων, φάνηκε ένας ακόμα διαχωρισμός στις κατηγορίες των κουτιών, με τα φτηνά Mid-Tower Cases να μην μπορούν σε καμία περίπτωση να ανταγωνιστούν τα μεγαλύτερά τους αδέλφια σε χαρακτηριστικά, είτε αυτά αφορούσαν το θόρυβο είτε την καλύτερη ψύξη. [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a5949410f369.swf]quality=high width=800 height=250 parameter=paramete_value Κανείς όμως δεν μπορεί να γλιτώσει από τη ραγδαιότητα των εξελίξεων που αναφέραμε παραπάνω. Έτσι πλέον, ακόμα και μόλις 60? είναι αρκετά για τον μέσο χρήστη, ο οποίος όμως θέλει και κάτι ποιοτικότερο από απλά ένα ατσαλένιο περίβλημα με μερικές τρύπες για εξαερισμό - και αυτό είναι ακριβώς ότι προσπαθεί να του προσφέρει η XIGMATEK με το καινούριο της δημιούργημα, που ακούει στο όνομα Midgard. "Το Σπίτι της Ανθρωπότητας, προστατευμένο από τον Thor, τον πανίσχυρο Θεό του Κεραυνού" - ίσως λίγο παράξενο όνομα για ένα κουτί για το PC μας, αλλά αυτό ακριβώς σημαίνει η λέξη Midgard. Η XIGMATEK φαίνεται ότι είναι λάτρης της Νορβηγικής μυθολογίας, κάτι που φαίνεται σε σχεδόν όλα της τα προϊόντα. Πέραν από το "ποιητικό" της όλης υπόθεσης όμως, το Midgard φαίνεται ότι ήρθε στην αγορά για να γράψει τη δική του ιστορία, σαν μια προσπάθεια καλυτέρευσης της προσφερόμενης ποιότητας αλλά σε μια τιμή τόσο χαμηλή, που θα δελεάσει πολλούς - ένα στοίχημα που σε αυτή την παρουσίασή μας, θα δούμε κατά πόσο η εταιρεία είναι ικανή να το κερδίσει. [bREAK=Αναλυτικά Χαρακτηριστικά] Αφήνοντας τον πρόλογο πίσω μας, ας πάμε να ρίξουμε μια αναλυτικότερη ματιά στο τι μας προσφέρει το Midgard. Η αλήθεια είναι πως, όταν μια εταιρεία κάνει μια πρώτη προσπάθεια για να μπει σε ένα "ξένο" χώρο, τα πράγματα είτε θα πάνε μέτρια προς καλά, ικανοποιώντας μας ναι μεν αλλά αφήνοντας και μια ελαφριά πικρία, ή θα πάνε...όχι και τόσο καλά. Εδώ όμως, τα πράγματα αρχικά δείχνουν πως πορεύονται κάπως διαφορετικά. Παρόλο λοιπόν που για πρώτη φορά η XIGMATEK μπήκε στο χώρο των PC Cases, δείχνει πως μπήκε δυναμικά, αν ρίξουμε μια ματιά στα χαρακτηριστικά του Midgard, το οποίο δείχνει σίγουρα, πολλά υποσχόμενο. Αυτό το λέμε επειδή, όχι μόνο είναι ικανό να μας προσφέρει τα "στάνταρ" της κατηγορίας των Mid-Tower Cases, αλλά και να ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, βάζοντας στη λίστα των όσων προσφέρει και πράγματα τα οποία δύσκολα θα βρίσκαμε σε αντίστοιχο προϊόν της ίδιας κατηγορίας. Έτσι λοιπόν, το XIGMATEK Midgard μας επιτρέπει να εγκαταστήσουμε τα 5.25"drives μας, καθώς και τις κάρτες επέκτασης (γραφικών/ήχου/τηλεόρασης/δικτύου/κτλ) χωρίς τη χρήση εργαλείων, ενώ φροντίζει για την ψύξη του hardware μας με τους δύο προεγκατεστημένους ανεμιστήρες των 120 mm της εταιρείας με τα λευκά LED, οι οποίοι μπορούν να φτάσουν έως και τους 7(!) σε αριθμό, αν εμείς το επιθυμούμε. Περαιτέρω, η εταιρεία τονίζει την ευκολία εγκατάστασης του back-plate για τις ψύκτρες ή τα block μας, μιας και το motherboard tray διαθέτει ένα παράθυρο, μέσω του οποίου υποστηρίζει διευκολύνεται η όλη διαδικασία. Μην παραλείψουμε φυσικά κάτι πολύ σημαντικό - το κουτί είναι βαμμένο μέσα-έξω μαύρο, μια ιδιότητα που του δίνει ένα καλό "bonus" στην αισθητική αξία του. Κάτι ακόμα που επίσης επισημαίνεται είναι η δυνατότητα χρήσης συστήματος υδρόψυξης στο κουτί, ενώ ταυτόχρονα η XIGMATEK υπογραμμίζει και την ύπαρξη φίλτρων και αντικραδασμικών υλικών σε διάφορα σημεία του κουτιού, ώστε η σκόνη και ο θόρυβος από τους συντονισμούς, να είναι πράγματα τα οποία δε θα δούμε/ακούσουμε στο Midgard. Σχεδόν ονειρεμένα ακούγονται όλα θα λέγαμε. Με μια πρώτη ματιά στα χαρακτηριστικά αυτά και στην πολύ χαμηλή τιμή του, το Midgard δείχνει έτοιμο να πάρει το βραβείο του Value-for-Money χωρίς ούτε καν να το τεστάρουμε. Φυσικά όμως, δεν πρέπει να αφήσουμε τον όποιον ενθουσιασμό να μας συνεπάρει - είναι στο δικό μας χέρι να δούμε κατά πόσο η XIGMATEK όντως τηρεί τα όσα ισχυρίζεται και βεβαίως, το πόσο ποιοτικά είναι τα όσα προσφέρει. Περισσότερη ανάλυση δε νομίζουμε ότι χρειάζεται πλέον - ήρθε η ώρα οι προβολείς να στραφούν στο αντικείμενο της δοκιμής μας. [bREAK=Συσκευασία] Το πρωτο πραγμα που αντικρυζει καποιος με το που παιρνει το Xigmatek Midgard στα χέρια του είναι φυσικά η συσκευασία του (Εικόνα 1). Δανειζόμενο στοιχεία από τη Νορβηγική μυθολογία και τους Θεούς του Βορρά, το artwork που επέλεξαν οι άνθρωποι της Xigmatek σίγουρα εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά, αλλά αυτό είναι κάτι προσωρινό, μιας και περισσότερο μας ενδιαφέρουν τα εσωτερικά «κάλλη» παρά το πως δείχνει μια συσκευασία που θα παραμείνει στην αποθήκη μας για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ας περάσουμε λοιπόν στα πιο ουσιώδη: Αυτό που βρίσκουμε μέσα στο μεγάλο χαρτόκουτο είναι φυσικά το νέο μας PC Case προστατευμένο από αφρολέξ και μια ζελατίνα, ενώ αντικρύζουμε και ένα μικρό μαύρο χάρτινο κουτί που περιέχει τα παρελκόμενα τα οποία συνοδεύουν το Midgard. <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" width="800" align="middle" height="500"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/1/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/1/xm.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="800" align="middle" height="500"> </object> Στην αρχή, αντικρύζοντας το μέγεθός του, θεωρήσαμε ότι πρόκειται για ακόμα ένα κλασικό σετ με παρελκόμενα, το οποίο απλά θα περιλαμβάνει ένα μικρό Manual και τις απαραίτητες βίδες. Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι και αυτή ήταν η πρώτη έκπληξη που λάβαμε από την Xigmatek – βλέπετε, μέσα στο μικρό μαύρο κουτί, εκτός από το πολύ αναλυτικό Manual, τους αποστάτες για το motherboard tray, τις βίδες και τα λαστιχένια καλύμματα για τις τρύπες από όπου θα περνάνε οι σωλήνες της υδρόψυξης, βρήκαμε και πράγματα τα οποία δεν περιμέναμε να δούμε σε ένα τόσο φθηνό κουτί. Καταρχάς μέσα στα παρελκόμενα θα δείτε ότι υπάρχει ένας Fan Controller που μπαίνει σε PCI bracket, μέσω του οποίου μπορούμε να ελέγξουμε τις στροφές έως και 3 ανεμιστήρων (Εικόνα 2)! Αυτό δύσκολα το βλέπουμε σε ακριβές ψύκτρες που κοστίζουν 60?, πόσο μάλλον σε ένα κουτί το οποίο έχει περίπου την ίδια τιμή! Δεν είναι όμως μόνο αυτό – μέσα στο bundle υπάρχει ένα PC Speaker και τρεις ειδικές πλαστικές υποδοχές (Εικόνα 4), οι οποίες βιδώνονται μέσα στο κουτί και χρησιμεύουν στην ακόμα καλύτερη διαχείριση του Cable Management (όπως υποστηρίζει η εταιρεία τουλάχιστον). Καθόλου άσχημη αρχή λοιπόν – με την πρώτη επαφή, το Midgard κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις μας. Βέβαια, όλα αυτά δεν μετράνε εάν και εφόσον δεν τα δοκιμάσουμε, κάτι το οποίο θα δείτε στις επόμενες σελίδες. [bREAK=Εξωτερικό Τμήμα] Όπως σας είπαμε, η Xigmatek διάλεξε το μαύρο χρώμα για το εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό του Midgard. Το κουτί της δοκιμής μας μπορεί να μη διαθέτει side-panel με Plexyglass, αλλά όποιος επιθυμεί μπορεί είτε να αγοράσει την έκδοση με το πλαϊνό παράθυρο είτε απλά να αγοράσει το συγκεκριμένο κουτί και σαν εξτρά να αποκτήσει και το παράθυρο. Αυτό που φαίνεται λοιπόν από το εξωτερικό του σε πρώτη φάση είναι ο συνδυασμός πλαστικού και μετάλλου, ο οποίος μπορεί να μην είναι η τελειότητα που φαντάζεται ο μανιακός με την ποιότητα, αλλά σίγουρα για την κατηγορία τιμής του, είναι ίσως ότι καλύτερο έχουμε δει. Ειδικά επεξεργασμένο ατσάλι, με υφή που θυμίζει έντονα αυτή του Silverstone Raven, πλαστικά μέρη τα οποία κουμπώνουν στιβαρά πάνω στο κουτί και ένας έξυπνος σχεδιασμός, που ενώ παραμένει διακριτικός, δίνει και έναν πιο «extreme» αέρα στο σύστημα το οποίο θα στεγάσει. Ας ρίξουμε μια πιο αναλυτική ματιά λοιπόν. Στο εμπρόσθιο τμήμα, το κουτί έχει τις 5.25” θύρες του, μία από τις οποίες μπορεί να πάρει και συσκευή 3.5” (δισκέτα, card reader, δίσκο, κτλ). Ακριβώς από κάτω βρίσκεται το front-panel του Midgard, το οποίο προς έκπληξην πολλών, διαθέτει και θύρα eSATA μαζί με τις 2x USB 2.0 και τις audio-out (Εικόνα 8), κάτι που δυστυχώς «παλεύουμε» για να δούμε σε πολύ ακριβότερα κουτιά, πόσο μάλλον σε αυτό το εύρος τιμής που παίζει η Xigmatek. Γυρίζοντάς το στο πλάι, το κουτί μας φέρνει ακόμα μια έκπληξη, η οποία δεν είναι άλλη από τις θέσεις που έχει για ανεμιστήρες στη μια πλευρά και τις τρύπες για τον καλύτερο εξαερισμό στην αντίθετη. Κοιτώντας το κουτί από την πλευρά που βρίσκεται το motherboard tray λοιπόν, θα δείτε ότι υπάρχει μια μικρή οπή που διασφαλίζει ότι το πιο ζεστό τμήμα της μητρικής μας, θα μπορεί να αποβάλλει εύκολα τη ζέστη από το πίσω μέρος του κουτιού, ενώ κοιτώντας και κάτω αριστερά διακρίνουμε μια παρόμοια οπή και στο σημείο που μπαίνουν οι σκληροί μας δίσκοι, κάτι που πιθανότητα θα βοηθάει αρκετά στη διατήρηση χαμηλότερων θερμοκρασιών, ειδικότερα όταν οι θέσεις για τους HDD γεμίσουν και το airflow θα είναι δύσκολο (Εικόνα 3). <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" width="800" align="middle" height="500"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/2/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/2/xm.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="800" align="middle" height="500"> </object> Από την άλλη πλευρά τώρα, βλέπουμε δυο θέσεις για μεγάλους ανεμιστήρες, μία στο ύψος του επεξεργαστή και μια στο ύψος της κάρτας γραφικών μας. Το παράδοξο είναι ότι ενώ η μία μπορεί να δεχτεί όλες τις διαστάσεις ανεμιστήρων (80, 92, 120 και 140 χιλιοστά), η άλλη δέχεται μόνο αυτούς των 120 και 140 χιλιοστών (Εικόνα 4). Σίγουρα όχι κάτι άσχημο, απλώς παράδοξο. Πάμε να δούμε και το οπίσθιο μέρος του κουτιού μας. Εδώ για πρώτη φορά διακρίνουμε τις πορτοκαλί πινελιές από τα πλαστικά PCI card holders, οι οποίες σπάνε τη μονοτονία του μαύρου χρώματος (άλλωστε, το πορτοκαλί αποτελεί το...«χρώμα κατατεθέν» για την Xigmatek). Ακριβώς δίπλα τους υπάρχουν οι δύο τρύπες για τους σωλήνες της υδρόψυξής μας, ενώ από πάνω τους βλέπουμε τον πορτοκαλί ανεμιστήρα 120 χιλιοστών με τα λευκά LED της Xigmatek, πάνω από τον οποίο υπάρχουν ακόμα δύο τρύπες για τους σωλήνες μας. Πηγαίνοντας στο χαμηλότερο σημείο τώρα, βλέπουμε τη θέση για το τροφοδοτικό. Καταρχάς ήδη αυτό το χαρακτηριστικό από μόνο του μετράει σημαντικά, γιατί δύσκολα βρίσκει κανείς κουτιά με 60-70?, τα οποία να του δίνουν τη δυνατότητα να βάλει το PSU κάτω. Περαιτέρω όμως, οι μηχανικοί της Xigmatek φρόντισαν ώστε να μας δώσουν τη δυνατότητα να το τοποθετήσουμε είτε με τον ανεμιστήρα του προς τα κάτω ώστε να τραβάει τον ψυχρό αέρα κάτω από το κουτί, είτε ανάποδα ώστε να διώχνει τον ζεστό αέρα που έχουμε μέσα στο κουτί μας, προς τα έξω. Μάλιστα, μιας και ξέρουν ότι η σκόνη είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα για τα μοντέρνα PC, τοποθέτησαν και ένα ειδικό φίλτρο, το οποίο αφαιρείται πανεύκολα εάν χρειαστεί να το καθαρίσουμε! Από όσα βλέπετε και εσείς οι ίδιοι, το κουτί αρχίζει να μας εντυπωσιάζει περισσότερο από ότι πιστεύαμε και περιμέναμε. Εάν είχε μια κλασική τιμή με τρία ψηφία, όλα αυτά θα περνούσαν αδιάφορα από μπροστά μας – έχοντας όμως μόλις 60-70?? Μάλλον κάτι καλό πάει να γίνει, για να δούμε τι μας επιφυλάσει η συνέχεια. [bREAK=Εσωτερικό Τμήμα] Περνάμε λοιπόν και σε ένα από τα σημεία που πραγματικά κρίνουν ένα PC Case – το εσωτερικό του. Για να εισέλθουμε εδώ, απλά ξεβιδώνουμε τις μαύρες Thumbscrews και αφαιρούμε, τα πλαϊνά panels (τα οποία ίσως και να μην χρειαζόντουσαν καν βίδες, μιας και χρειάστηκε παραπάνω δύναμη από το φυσιολογικό για να τα βγάλουμε!). Έτσι, αποκαλύψαμε τον «εσωτερικό κόσμο» του Midgard, ο οποίος και αυτός φιλοδοξεί να κερδίσει το ενδιαφέρον μας – για να δούμε αν θα το καταφέρει. Καταρχάς πρώτα απʼ όλα αντικρύζουμε το ολόμαυρο εσωτερικό, με τις πορτοκαλί λεπτομέρειες να δεσπόζουν σε διάφορα σημεία. Το motherboard tray φαίνεται υπερπλήρες, με τρύπες για Cable Management να υπάρχουν παντού, ενώ μια μεγάλη οπή στο πίσω μέρος φαίνεται πως θα είναι ιδανική για τον καλύτερο εξαερισμό και την εύκολη εγκατάσταση/απεγκατάσταση της ψύκτρας του επεξεργαστή μας (αν και το ορθογώνιο σχήμα της μας...φοβίζει κάπως). Προχωράμε παρακάτω, κοιτώντας αυτή τη φορά τις θέσεις για τα 5.25” drives (Εικόνες 7-9), των οποίων η εγκατάσταση γίνεται άνευ χρήση εργαλείων (όπως υπόσχεται η Xigmatek), καθώς και τις θέσεις για τους σκληρούς δίσκους των 2.5" και 3.5", τα tray των οποίων μπορούν να εγκατασταθούν και να αφαιρεθούν πανεύκολα, με μια απλή πίεση στα δύο άκρα του καθενός και έλξη προς τα έξω (Εικόνες 10-12). Το αν όλα αυτά βέβαια λειτουργούν όπως πρέπει και αποφεύγονται οι όποιοι κραδασμοί, θα το δούμε στη συνέχεια! <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" width="800" align="middle" height="500"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/3/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/3/xm.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="800" align="middle" height="500"> </object> Ας δούμε και το πίσω μέρος τώρα, όπου το ενδιαφέρον κερδίζουν αρκετά σημεία. Πρώτον βλέπουμε τον ανεμιστήρα 120mm με τα λευκά LED, κάτω από τον οποίο υπάρχουν οι 7 θύρες επέκτασης με προσθαφαιρούμενα καλύμματα και τα πορτοκαλί PCI card holders, τα οποία όμως, όπως και σε όλα τα κουτιά στα οποία υπάρχουν, δεν είναι ικανά να εμπνεύσουν τη μέγιστη εμπιστοσύνη όσον αφορά το πως μπορούν να συγκρατήσουν τις κάρτες μας. Το αν λειτουργούν αυτά σωστά όμως θα το δούμε στην πορεία – τώρα σειρά έχει η θέση για το τροφοδοτικό μας, η οποία με χαρά βλέπουμε ότι η εταιρεία φρόντισε ώστε να έχει επενδυθεί με αντικραδασμικό αφρολέξ, ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει και έτοιμη πλαστική βάση για ανεμιστήρα των 120 ή 140 χιλιοστών (Εικόνα 18) που εάν χρειαστεί μπορεί να αφαιρεθεί, για να τοποθετήσουμε κάποιο μεγάλου μεγέθους PSU. Δεν τελειώνουν οι εκπλήξεις εδώ όμως: Κοιτώντας κάποιος ακριβώς από πάνω από το σημείο αυτό, θα δει ότι στην οροφή του κουτιού υπάρχουν ακόμα δύο θέσεις για ανεμιστήρες των 120 και 140 χιλιοστών, αυξάνοντας τις θέσεις για ανεμιστήρες στις 7 (!), 5 από τις οποίες μπορούν να καταληφθούν από ανεμιστήρες 14 εκατοστών (Εικόνα 16)! Πραγματικά εντυπωσιακό γεγονός που σίγουρα ανεβάζει το Midgard πολύ πιο ψηλά από ότι περιμέναμε. Σίγουρα, εάν κάποιος εγκαταστήσει και τους 7 ανεμιστήρες, θα έχει ένα πρωτόγνωρο airflow για κουτί αυτής της κατηγορίας! Ένα μικρό παράπονο όμως το έχουμε: Η θέση για τους ανεμιστήρες στην οροφή, θα μπορούσε κάλλιστα να δεχτεί και διπλό ψυγείο, εάν και εφόσον ο χώρος το επέτρεπε – λίγα εκατοστά παραπάνω θα έκαναν τη διαφορά ή απλώς ένας μικρός επανασχεδιασμός του top cover. Δυστυχώς αυτό δεν το έχουμε όμως και εάν κάποιος θέλει να βάλει ψυγείο για την υδρόψυξή του, αυτό θα πρέπει να είναι λεπτού προφίλ, όπως και οι ανεμιστήρες που θα το ψύχουν. Μικρό το κακό βέβαια για τους περισσότερους, απλά υπάρχουν και αρκετοί φίλοι του Watercooling πλέον και δεν πρέπει να τους ξεχνάμε [bREAK=Εγκατάσταση Hardware] Ήρθαμε και στο σημαντικότερο σημείο από όλα, το οποίο δεν είναι άλλο από το αληθινό τεστ του κουτιού μας, σε αυτό για το οποίο προορίζεται. Το hardware που χρησιμοποιήσαμε όπως πάντα αποτελείται από κορυφαία parts, τα οποία θα μας δώσουν και μια πολύ καλή εικόνα για το τι θα πρέπει να περιμένει ένας χρήστης από το Midgard. Σίγουρα στην αρχή βλέποντας κάποιος το πόσο κάνει, δε θα περίμενε και πολλά – οι πρώτες μας εντυπώσεις όμως ήταν εξαιρετικές και αυτό που αναμένουμε, είναι να δούμε εάν και εφόσον θα παραμείνουν τόσο καλές και στη συνέχεια. [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464ab13d2fa0f8a.swf]quality=high width=800 height=800 parameter=paramete_value Έτσι, ξεκινήσαμε με το βασικότερο όλων που είναι η εγκατάσταση των αποστατών πάνω στο motherboard tray. Η Xigmatek έκανε κάτι που έχουμε δει σε ελάχιστα κουτιά άλλων εταιρειών, βάζοντας δίπλα από κάθε τρύπα και το γράμμα Α για τις m-ATX μητρικές και το γράμμα Β για τις αντίστοιχες ΑΤΧ (και ΑΒ όπου τα δύο πρωτόκολλα συνέπεπταν). Πανέξυπνο, αλλά με ένα βασικό λάθος – κάποιος τα έβαλε ανάποδα (Εικόνες 1-2)! Σίγουρα όχι και κάτι τραγικό, απλώς το βρήκαμε ελαφρώς αστείο και σίγουρα η εταιρεία θα το διορθώσει (ή θα το έχει ήδη κάνει). Αφού λοιπόν βάλαμε τη μητρική και την ψύκτρα μας, συνεχίσαμε με το τροφοδοτικό, το οποίο κούμπωσε υπέροχα στη θέση του, πάνω στο αντικραδασμικό αφρολέξ. Γυρίζοντας το κουτί από την άλλη πλευρά όμως, μια μικρή δυσάρεστη έκπληξη μας περίμενε, καθώς η οπή στο οπίσθιο μέρος της μητρικής, δεν είναι αρκετά μεγάλη ώστε να μας επιτρέπει να κάνουμε εγκατάσταση ή απεγκατάσταση της ψύκτρας μας εάν δεν αφαιρέσουμε τη μητρική, κάτι το οποίο ισχύει και για τα συστήματα με το LGA775 Socket (Εικόνα 3). Εν τέλει, μόνο εξαερισμό προσφέρει και τίποτε άλλο, μιας και για μόλις ελάχιστα εκατοστά (χιλιοστά στο 775), χάνουμε τη δυνατότητα να διευκολύνουμε αρκετά τη ζωή μας. Ας αφήσουμε αυτά και ας περάσουμε στην εγκατάσταση των καρτών μας, τη στήριξη των οποίων αναλαμβάνουν τα PCI card holders. Θα το πούμε ξεκάθαρα: Είναι κλασικά αυτό που περιμέναμε. Μια μέτρια στήριξη, η οποία μπορεί να συγκρατήσει ναι μεν μια βαριά διπύρηνη κάρτα γραφικών στη θέση της, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα τους δείχναμε περισσότερη εμπιστοσύνη σε σχέση με τις βίδες, ειδικότερα εάν μεταφέρουμε συχνά το PC μας σε φίλους για LAN Parties. Έτσι, αν απλά το PC σας κάθετε στο γραφείο και δε μετακινείται, χρησιμοποιήστε τα άφοβα – αν όμως δε μένει «ακίνητο», τότε θα σας συμβουλεύαμε να τα αφαιρούσατε και παραδοσιακά, να χρησιμοποιούσατε κάποιες βίδες ή πιο βολικά, Thumbscrews. <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" width="800" align="middle" height="500"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/4/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/xm/4/xm.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="800" align="middle" height="500"> </object> Σειρά τώρα έχουν τα drive μας φυσικά! Η τοποθέτηση των σκληρών δίσκων είναι πανεύκολη υπόθεση, μιας και απλά αφαιρούμε το tray, βάζουμε μέσα το δίσκο μας, τον βιδώνουμε με τις ειδικές μαύρες βίδες και με μια απλή κίνηση έχει μπει και κουμπώσει μέσα στο drive bay. Μάλιστα, επειδή ασφαλίζονται ιδιαίτερα σταθερά, η λειτουργία τους είναι και πλήρως απαλλαγμένη από ενοχλητικούς κραδασμούς, κάτι που άλλες κατά πολύ ακριβότερα μοντέλα από άλλες εταιρείες δεν προσέχουν ιδιαίτερα. Επιπλέον όμως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και κάτι που μας εξέπληξε: Τα trays εκτός από το να είναι αντικραδασμικά, δέχονται όντως άνετα και δίσκους και SSD των 2.5”, οι οποίοι βιδώνονται πανεύκολα χωρίς καν την ανάγκη για τον ειδικό adapter (Εικόνες 4-7)! Στο θέμα των 5.25” drives τώρα, τα πράγματα είναι ένα κλικ πιο πολύπλοκα. Για να εγκαταστήσουμε ένα DVD drive π.χ., χρειάζεται πρώτα να αφαιρέσουμε την πρόσοψη του κουτιού. Σίγουρα αυτό κάποιους ίσως να δυσαρεστήσει, αλλά μην ξεχνάμε ότι παίζουμε σε ένα εύρος τιμής που κάτι τέτοιο δικαιολογείται. Βέβαια, γρήγορα η όποια «απογοήτευση» μπορεί κάποιος να έχει εξανεμίζεται, όταν αντικρύζει τα φίλτρα για τη σκόνη σε όλα τα καλύμματα των drive bays! Αφού αφαιρέσει ένα από τα καλύμματα λοιπόν, απλά εισάγει το drive στην ειδική θύρα και το κλειδώνει στη θέση του (Εικόνες 8-10). Και πάλι όμως, ο μηχανισμός δεν ασφαλίζει 100% το drive όπως και ο αντίστοιχος στις expansion cards, κάτι το οποίο ίσως προκαλεί μικροκραδασμούς, αλλά και πάλι διορθώνεται απλώς βιδώνοντας το drive με το κουτί. Πρόβλημα ουδέν λοιπόν, εάν εξαιρέσουμε το ότι το διάσημο «tool-free», για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται λιγάκι ανεπαρκές για τον απαιτητικό χρήστη. Πάμε τώρα να δούμε κάποιες λεπτομέρειες. Πρώτον όπως θα είδατε, ακόμα και το μεγάλο PC Power & Cooling τροφοδοτικό μας κατάφερε και χώρεσε με περίσσεια ευκολία. Δεύτερον, στο πάνω μέρος όντως υπάρχει επαρκής χώρος για την εγκατάσταση ανεμιστήρων και δεν είναι απλώς κάτι διακοσμητικό (αν και όπως είπαμε, οι φίλοι της υδρόψυξης θα χρειαστούν λεπτού προφίλ υλικά). Τρίτον, εκεί που μπαίνουν οι σκληροί μας δίσκοι υπάρχει άφθονος χώρος για να περάσουμε τα καλώδιά τους και να κάνουμε μια καλύτερη διαχείρισή τους, αλλά υπάρχει ένα μικρό θέμα – η τρύπα στο πλάι για τον καλύτερο εξαερισμό, μας επιτρέπει να δούμε αυτόν τον μικρό «χαμό», κάτι που σε κάποιους δε φανεί και τόσο καλαίσθητο (Εικόνες 11-12). Τέταρτον, πάμε στο σημαντικό θέμα του Cable Management. Εδώ τα πράγματα είναι σε πολύ καλά επίπεδα, εάν εξαιρέσει κάποιος το ότι οι ειδικές υποδοχές που μας δίνει η Xigmatek δεν μπορούν να συγκρατήσουν με άνεση τα μεγάλα και δύσκαμπτα καλώδια, καθιστώντας τες στην ουσία χρήσιμες μόνο για τα μικρότερα και πιο ασήμαντα. Ελάχιστο το κακό βέβαια, αφού όποιος ασχολείται με τη διαχείριση των καλωδίων του εύκολα θα βρει τρόπο να τα κρύψει και να τα περάσει από τα σωστά μέρη, δημιουργώντας ένα πολύ όμορφο σύνολο. Για το τέλος όμως αφήνουμε το καλύτερο – τους πανέμορφους ανεμιστήρες με τα λευκά LED. Όπως είδατε, χρησιμοποιήσαμε και έναν ακόμα (από τη νέα σειρά της Enermax), μετατρέποντας στην ουσία το PC της δοκιμής μας σε ένα αξιοζήλευτο μηχάνημα, το οποίο κερδίζει τις εντυπώσεις! Είναι αλήθεια ότι ο γραφών εκτιμά ιδιαίτερα το λευκό φωτισμό μέσα στα κουτιά και γιʼ αυτό ακριβώς το λόγο επικροτεί και έντονα αυτή την προσπάθεια της Xigmatek, ειδικότερα μάλιστα όταν δεν μπορούσαμε να ακούσουμε σχεδόν τίποτε μέσα από το κουτί (περισσότερο ακουγόταν το PCPnC PSU μας παρά κάτι άλλο), καθιστώντας ακόμα και τον Fan Controller άχρηστο, ενώ και οι θερμοκρασίες παρέμεναν σε επίπεδα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε μεγαλύτερα Cases. [bREAK=Επίλογος - Συμπεράσματα] Πολλά λοιπόν τα συμπεράσματα που βγήκαν από όλα αυτά και τα οποία πρέπει να τα καλύψουμε εκτενώς στον επίλογό μας, ώστε να δούμε εάν και εφόσον το κουτί αυτό αξίζει της προσοχής και της προτίμησής σας. Η αλήθεια είναι ότι όταν βλέπει κάποιος το O/C on first boot στο λογότυπο του HWBOX.gr, περιμένει ότι τα προϊόντα που θα δει στα Review μας θα είναι όλα λίγο-πολύ extreme, είτε στην απόδοσή και ποιότητά τους είτε στο λόγο κόστους και επιδόσεων, ο οποίος πρέπει να ξεπερνάει κατά πολύ το στάνταρ για να μας ικανοποιήσει πλήρως. Εδώ ακριβώς χτύπησε η Xigmatek λοιπόν. Δεν προσέφερε κάτι extreme, αλλά προσέφερε ότι ακριβώς δίνουν και τα ακριβά κουτιά σε ένα μικρότερο μέγεθος, κρατώντας όμως την τιμή στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Αυτό είναι και το σημείο που την έκανε να κερδίσει – είναι απίστευτος ο λόγος κόστους/απόδοσης, κανένα άλλο κουτί στην αγορά δεν είναι τόσο πλήρες σε αυτά τα χρήματα! Ας δούμε μια στιγμή τη λίστα με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα για να καταλάβετε τι εννοούμε: <table align="center" border="10" bordercolor="#000000"><tbody><tr><td><table style="margin-bottom: 0px;" width="800" align="center" bgcolor="#313131" border="0" bordercolor="#00ffff" cellspacing="20"><tbody><tr><td colspan="2" align="center"><center>Συνοπτικά συμπεράσματα</center></td></tr><tr><td><center>+</center></td><td><table style="margin-bottom: 0px;" bgcolor="#313131" border="0" bordercolor="#989898" cellspacing="3"><tbody><tr><td>• Εξαιρετική αναλογία κόστους/απόδοσης</td></tr><tr><td>• Ο Fan Controller που μας δίνει μέσα στα παρελκόμενα</td></tr><tr><td>• Πολύ προσεγμένη ποιότητα κατασκευής για την κατηγορία του</td></tr><tr><td>• Χρήση δύο αθόρυβων και με λευκά LED ανεμιστήρων 120 χιλιοστών</td></tr><tr><td>• Χώρος για εγκατάσταση πολύ περισσότερων και μεγάλων διαστάσεων ανεμιστήρων</td></tr><tr><td>• Φίλτρα κατά της σκόνης σε σχεδόν όλα τα επίμαχα σημεία</td></tr><tr><td>• Πολύ καλές επιλογές για Cable Management</td></tr><tr><td>• Τρύπα στο motherboard tray για καλύτερο εξαερισμό της μητρικής</td></tr><tr><td>• 4 οπές για τους σωλήνες της υδρόψυξης</td></tr><tr><td>• Αντικραδασμικά υλικά στη θέση του τροφοδοτικού</td></tr><tr><td>• Αντικραδασμικά υλικά στα trays των 3.5” drives</td></tr><tr><td>• Αφαιρούμενα trays για τα drives των 3.5"</td></tr><tr><td>• Δυνατότητα εγκατάστασης drives των 2.5”</td></tr><tr><td>• Tool-free εγκατάσταση για όσους επιθυμούν το πιο εύκολο δυνατό setup</td></tr><tr><td>• Θύρα eSATA στο Front Panel</td></tr><tr><td>• Δυνατότητα εγκατάστασης μεγάλου μήκους τροφοδοτικών</td></tr><tr><td>• Δυνατότητα τοποθέτησης του τροφοδοτικού προς όποια φορά εμείς θέλουμε </td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td><center>-</center></td><td> <table style="margin-bottom: 0px;" bgcolor="#313131" border="0" bordercolor="#989898" cellspacing="3"><tbody><tr><td>• Η τρύπα στο motherboard tray δεν διευκολύνει στην εγκατάσταση/απεγκατάσταση ψυκτρών</td></tr><tr><td>• Το tool-free σύστημα δεν ασφαλίζει 100% τις κάρτες και τα drives χωρίς βίδες</td></tr><tr><td>• Δεν μπορεί κάποιος εύκολα να εγκαταστήσει παχύ ψυγείο για την υδρόψυξή του μέσα στο κουτί</td></tr><tr><td> • Το μικρό άνοιγμα στο πλαϊνό μέρος αφήνει να φαίνονται τα καλώδια που έχει κρύψει κάποιος για το Cable Management</td></tr><tr><td>• Οι ειδικές υποδοχές για τη διευκόλυνση του Cable Management δεν βοηθούν ιδιαίτερα και ίσως σε αρκετούς φανούν άχρηστες</td></tr><tr><td>• Η ανάγκη αφαίρεσης του εμπρόσθιου καλύμματος για την εγκατάσταση ενός 5.25” drive </td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table> Αυτό που βλέπετε λοιπόν είναι ότι τα όποια μειονεκτήματα έχει το Midgard, κάποιος μπορεί να τα αγνοήσει πανεύκολα, όταν ξέρει ότι για αυτό το κουτί έδωσε τα ίδια λεφτά με αυτά που ζητάει μια Thermalright Ultra 120 Extreme! Σκεφτείτε τον εαυτό σας να βλέπει τις φωτογραφίες της παρουσίασής μας – δε θα το τοποθετούσατε με άνεση ίσως και πιο πάνω από τα 100?, με μια πρόχειρη εκτίμηση? Δεν ξέρουμε πως ακριβώς το έκαναν, αλλά το κατάφεραν. Μας βάζουν σε σκέψεις βασικά, όσον αφορά το αληθινό κόστος κουτιών από άλλες εταιρείες – είτε η Xigmatek βγάζει ελάχιστο κέρδος είτε οι υπόλοιπες μας «κοροϊδεύουν», βγάζοντας πολύ μεγαλύτερο από το κανονικό. Όπως και να ʽχει, το συμπέρασμα είναι ένα: Η Xigmatek μπήκε με τα «χίλια» σε μια πάρα πολύ δύσκολη κατηγορία με άπειρους ανταγωνιστές και κατά την άποψή μας: Τα κατάφερε περίφημα! Με τα 60-70? που ζητάει το Midgard και αυτά που προσφέρει, δεν υπάρχει άλλο κουτί στο ίδιο γήπεδο – απλά. Και με αυτά που ακούμε ότι ετοιμάζει, σίγουρα μιλάμε για μια εταιρεία που εάν στις ψύκτρες απλώς «ενόχλησε» τον ανταγωνισμό, εδώ θα ταράξει τα νερά και πολύ πιθανόν να δούμε και τους μεγάλους αντιπάλους (Coolermaster…?) να την ακολουθούν πολύ σύντομα, με παρόμοιες οικονομικές και πλήρεις λύσεις. Σίγουρα καλό για την τσέπη μας λοιπόν και το μέλλον των PC Cases το Midgard, το οποίο πέραν από επάξια παίρνει το βραβείο Value-for-Money, ίσως επανακαθορίζοντας τι ακριβώς είναι ο λόγος απόδοσης προς τιμή. Μπράβο λοιπόν από εμάς και πραγματικά ευχαριστούμε την εταιρεία, για την απρόσμενη έκπληξη! [img_alt=Xigmatek Midgard HWBOX Value For Money Award] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a5da3d222337.jpg[/img_alt] .

[news_img=""]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a2b87fc6526f.jpg [/news_img]Σε πάρα πολλές περιπτώσεις στη ζωή μας, έχουμε δει εταιρείες να ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο τομέα, βγάζοντας ποιοτικότατα προϊόντα, τα οποία αποτελούν ορόσημο και σήμα κατατεθέν για την κάθε κατασκευάστρια, ενώ και δείχνουν ποιος είναι ο δρόμος της εξέλιξης στο χώρο στον οποίο εμπλέκονται. Οι κόντρες σε τέτοιες περιπτώσεις είναι συνηθισμένο φαινόμενο, μιας και οι επίδοξοι αγοραστές είναι σύνηθες να βρίσκονται μέσα σε ένα "πεδίο μάχης" των φανατικών οπαδών δύο ή και περισσότερων εταιρειών, οι οποίοι ορκίζονται ο καθένας για τους λόγους του, στην ποιότητα των προϊόντων του κάθε κατασκευαστή. Δεν είναι σπάνιο λοιπόν να δούμε τσακωμούς για το αν η Nikon είναι ανώτερη από την Canon, ή για να τα φέρουμε τα πράγματα και πιο κοντά στην παρουσίασή μας, για το αν η Logitech είναι καλύτερη από τη Microsoft, στο θέμα των περιφερειακών για τους υπολογιστές μας. Ο "πόλεμος" μεταξύ αυτών των δύο καλά κρατεί, ενώ και οι δυο τους φροντίζουν με συνεχείς αναβαθμίσεις των προϊόντων τους, να κάνουν το παιχνίδι ακόμα δυσκολότερο, η μία για την άλλη. Όμως τελευταία, κάτι φαίνεται πως αλλάζει. Βλέπετε, στο χώρο αυτό άρχισαν να μπαίνουν και άλλες εταιρείες, οι οποίες πριν ουδεμία σχέση είχαν με το "άθλημα". Και φυσικά, δε μιλάμε για την πασίγνωστη Razer, η οποία ανέκαθεν ειδικευόταν σε αυτά, αλλά για εταιρείες όπως η OCZ και πολύ πρόσφατα - και η GIGABYTE. Μάλιστα, τα τμήματα ανάπτυξης των νέων περιφερειακών συσκευών για τους νέους "παίχτες" φαίνεται πως μπήκαν αποφασισμένα να κερδίσουν το σεβασμό των απανταχού χρηστών και υποψήφιων αγοραστών, ακόμα ίσως και να εκθρονίσουν τις παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου. Μη νομίζετε ότι αυτά είναι υπερβολές - αν κάποιος βάλει τη Microsoft των εκατοντάδων δις δολαρίων στην άκρη, η Logitech σε θέματα κεφαλαίων δεν μπορεί ούτε κατά διάννοια να αγγίξει τη GIGABYTE, η οποία αν και εφόσον θελήσει να μπει τόσο δυναμικά στο χώρο όσο νομίζουμε, απλά σε ορισμένα χρόνια ίσως καταφέρει να κάνει το κοινό να μιλάει μόνο για αυτήν. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν πρωτομπαίνεις σε μια τέτοια αγορά, η οποία ήδη έχει δείξει αμέριστη εμπιστοσύνη στις ήδη υπάρχουσες δυνάμεις. Σαφέστατα στην αρχή, θα προσπαθήσεις να αντιγράψεις ιδέες ή να βελτιώσεις ήδη υπάρχουσες, με απώτερο σκοπό κάποια στιγμή να μπεις για τα καλά στη διεκδίκηση του στέμματος, με κάποιο επαναστατικό και πρωτοπόρο, νέο προϊόν. Τι έχει λοιπόν η GIGABYTE να μας προσφέρει σε αυτά τα πρώτα της βήματα? Μην ξεχνάμε ότι ήδη η εταιρεία έχει κάνει αρκετές "αθόρυβες" προσπάθειες στο παρελθόν, με πληκτρολόγια και ποντίκια τα οποία δυστυχώς φαίνεται πως πέρασαν κάπως απαρατήρητα από τις αγορές - θα μπορέσει αυτό να αλλάξει όμως? Εμείς εδώ στο HWBOX.gr είχαμε την τύχη να λάβουμε ένα δείγμα του GM-M8000 4000dpi Gaming Mouse, ένα GM-M7700 Wireless Mobile Mouse, καθώς επίσης και ένα δείγμα του GP-MP8000, το οποίο είναι το καινούριο Gaming MousePad της GIGABYTE, προϊόντα που ήδη μπορείτε να βρείτε στις αγορές. Εδώ και περίπου 10 ημέρες λοιπόν και κατά τη διάρκεια των δοκιμών μας στα εργαστήρια του HWBOX, καταφέραμε να πάρουμε μια πρώτη εικόνα για το τι προσπαθεί να επιτύχει η GIGABYTE με την καινούρια της σειρά περιφερειακών, ειδικότερα μάλιστα στον τομέα αυτών που απευθύνονται στους PC Gamers, που ως γνωστόν, αποτελούν και ένα από τα απαιτητικότερα κοινά. Αυτή τη μικρή μας εμπειρία λοιπόν, είναι που θέλουμε να σας τη μεταφέρουμε μέσω αυτού της παρουσίασης- θα καταφέρει να μας πείσει η GIGABYTE ότι θέλει όντως να μπει δυναμικά στο χώρο, ή μάλλον πρόκειται για ακόμα μια προσπάθεια απλώς να επεκταθεί και σε άλλους τομείς, εκτός του hardware? Λίγη υπομονή ακόμα και θα το μάθετε! [bREAK=GP-MP8000 Gaming MousePad] <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Ξεκινάμε την mini-παρουσίασή μας λοιπόν με τι άλλο - το GP-MP8000 MousePad, το οποίο θα αποτελέσει και τη "βάση" των δοκιμών μας, μιας και πάνω σε αυτό δοκιμάστηκαν τα ποντίκια της GIGABYTE. To καινούριο αυτό MousePad έρχεται μέσα σε ένα χαρακτηριστικό κυλινδρικό κουτί, με εμφανή χαρακτηριστικά όπως το λογότυπο της Ghost Series (το οποίο βλέπετε σε κάθε σελίδα αυτής της παρουσίασης), τα οποία αμέσως μας κάνουν να το κοιτάμε με "άλλο μάτι", γνωρίζοντας ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό και όχι για ένα απλό mousepad, όπως η πληθώρα των φτηνών pads που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Εδώ λογικά μιλάμε για ένα mousepad καθαρά φτιαγμένο για PC Gamers, οι οποίοι θέλουν να επιτυγχάνουν τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια στις κινήσεις τους. Κατ' ακρίβεια, απαιτούν κάτι τέτοιο από το mousepad που θα αγοράσουν. Καθότι λοιπόν μιλάμε για ένα πολύ απαιτητικό κοινό, η GIGABYTE θα πρέπει να καταφέρει να το ικανοποιήσει όχι απλά προσφέροντας ένα εντυπωσιακού σχεδιασμού pad, αλλά δίνοντάς τους την ευκαιρία να βιώσουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία "χειρουργικής" ακρίβειας. Είναι όμως ικανή να ξεπεράσει τα "ιερά τέρατα" του χώρου, που είναι η Razer, η Steel Series και η Zykon, εταιρείες με πολύ εμπειρία στο χώρο και καινοτομίες, που προχώρησαν την τεχνολογία μπροστά και έχουν άπλετη τεχνογνωσία πάνω σε ακριβώς αυτόν τον τομέα - την κατασκευή του καλύτερου δυνατού mousepad για ακόμα και τον πιο απαιτητικό Gamer ή γραφίστα? <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Αυτές οι απορίες μας λοιπόν ήταν εύκολο να λυθούν - ανοίγωντας το καπάκι της κυλινδρικής συσκευασίας του GP-MP8000 αντικρύσαμε το τυλιγμένο mousepad μέσα του, το οποίο από τη στιγμή που το βγάλαμε από το κουτί του, αμέσως μας θύμισε τις αντίστοιχες προσπάθειες των αντίπαλων εταιρειών. Το pad της σειράς Ghost είναι ένα κλασικό Gaming mousepad, με χαρακτηριστική υφή στο ύφασμά του, που του δίνει έναν από τους καλύτερους συνδυασμούς ακρίβειας και ταχύτητας, ενώ ταυτόχρονα στο κάτω μέρος του, αποτελείται από ένα παχύ στρώμα ενός ειδικού ελαστικού υλικού, το οποίο το καθιστά πρακτικά αμετακίνητο κατά τη διάρκεια που παίζουμε ένα παιχνίδι ή κάνουμε τη δουλειά μας. Πράγματι, ενώ γενικά είμαστε δύσπιστοι όσον αφορά τέτοια προϊόντα και το κατά πόσο αυτά πραγματικά βοηθάνε τον επίδοξο Gamer στην προσπάθειά του να ανεβάσει το skill του, ή ακόμα καλύτερα τον επίδοξο επαγγελματία στην καλυτέρευση της δουλειάς του, φαίνεται ότι η GIGABYTE έκανε μια καλή και ποιοτικότατη δουλειά, για τα χρήματα που ζητάει. <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Πόσα είναι αυτά? Μιλάμε για μόλις λίγο πάνω από 10?, ποσό σχεδόν "εξευτελιστικό", μπροστά σε αυτά που ζητάνε άλλες εταιρείες για παρόμοια προϊόντα. Έχοντας μάλιστα ο γραφών στο γραφείο του ένα από τα κορυφαία προϊόντα της Steel για εμφανισιακούς καθαρά λόγους, μπορεί να σας πει πως το mousepad της σειράς Ghost είναι μια πολύ καλή αρχή για έναν ανερχόμενο ή ακόμα και για έναν έμπειρο PC Gamer. Με τη χρήση του GP-MP8000 είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιθυμήσει ο χρήστης περισσότερη επιφάνεια εργασίας, μιας και το mousepad έχει διαστάσεις 400 x 300 x 4 mm, κάτι που το τοποθετεί ανάμεσα στα μεγαλύτερα και παχύτερα της κατηγορίας του. Όταν δουλεύαμε τα ποντίκια μας πάνω στο συγκεκριμένο pad για τις ανάγκες των Review μας, μείναμε σχεδόν απόλυτα ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο γλιστρούσε το mouse πάνω του. Ο γραφών προσωπικά μπορεί να έχει συνηθίσει σε επιφάνειες με λιγότερη τριβή (όπως είναι το ξύλο ή το αλουμίνιο), αλλά τον κέρδισε η πολύ καλή ακρίβεια που είχαν και τα δύο ποντίκια της δοκιμής μας πάνω στο GP-MP8000. <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Είτε δοκιμάζαμε ελαφριές εργασίες στο desktop είτε παίζαμε Unreal Tournament III είτε δουλεύαμε στο Adobe Photoshop CS4, το mousepad πάντα κατάφερνε και μας έδινε μια άψογη αίσθηση, χωρίς να κουράζει με υπερβολικά πολλή/λίγη τριβή - ήταν σαν να είχαμε έναν τέλειο συνδυασμό τριβής και ακρίβειας. Μάλιστα, εξαιτίας του μεγάλου πάχους του (σε σχέση με αντίστοιχα μοντέλα άλλων εταιρειών), το pad ήταν και πολύ άνετο για τον καρπό μας, προσφέροντας μια πολύ καλή στήριξη. Πολύ καλή λοιπόν η πρώτη μας εμπειρία με ένα από τα προϊόντα της Ghost Series της GIGABYTE, όχι απαραίτητα γιατί είναι κάτι εξαιρετικά καλό, αλλά γιατί το τιμολόγησαν πολύ σωστά, κάνοντάς το πραγματικά να είναι ένα value for money προϊόν. Κακά τα ψέματα, δεν έχει να μας προσφέρει καμιά φανταστική νέα πρωτοπορία, ενώ και εμφανισιακά είναι ένα απλά πολύ όμορφο mousepad - μας δίνει όμως ότι και ο ανταγωνισμός, σε μια ασυναγώνιστη τιμή. Τα ~10? που ζητάει είναι ελάχιστα για αυτά που προσφέρει, κάτι που το ανέβασε πολύ στα μάτια μας. Αν κάποιος λοιπόν έχει στο νου του να αγοράσει ένα καινούριο mousepad για τον υπολογιστή του, με σκοπό να βιώσει τη μέγιστη ακρίβεια στη δουλειά του ή στα παιχνίδια τα οποία παίζει, ας ρίξει και μια ματιά στο GP-MP8000 πριν δει και τις υπόλοιπες προτάσεις που κατακλύζουν την αγορά - ήδη ένα μέλος της ομάδας μας το έκανε και από όσα ακούμε, είναι απόλυτα ικανοποιημένος. Μπράβο λοιπόν σε αυτό το πρώτο βήμα της GIGABYTE στο χώρο των "επαγγελματικών" mousepad. Για να δούμε όμως, θα είναι η συνέχεια αντίστοιχη και για τα υπόλοιπα προϊόντα της? [bREAK=GM-M7700 Mobile Mouse] <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Συνεχίζουμε τη μικρή μας παρουσίαση των προϊόντων της GIGABYTE με το "Βενιαμίν" των ποντικιών της εταιρείας, το GM-M7700 Mobile Mouse. Μόνο κοιτώντας κανείς τη συσκευασία του μπορεί να καταλάβει ότι μιλάμε για κάτι "λιλιπούτειο", μιας και το μέγεθος της δεν ξεπερνά αυτό μιας θήκης ενός DVD - αν εξαιρέσουμε το πάχος φυσικά! Για να δούμε όμως, είναι ικανό το μικρό αυτό ποντίκι να μας "κερδίσει" με τις δυνατότητές του? <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Καταρχάς να τονίσουμε ότι μιλάμε για ένα ασύρματο ποντίκι, όπως θα περίμενε ο καθένας μας από ένα ποντίκι που απευθύνεται στους κατόχους laptop, netbook και λοιπών φορητών συσκευών. Ο δέκτης του είναι στα 2.4Ghz RF και η εταιρεία υπόσχεται ότι μπορεί να μας δώσει έως και 10 μέτρα εμβέλειας, κάτι που διαπιστώσαμε και ιδίοις όμμασι, μιας και μπορούσαμε να χειριστούμε το ποντίκι σχεδόν από την άλλη άκρη του υπογείου στα εργαστήριά μας, κάτι αξιοσημείωτο και σίγουρα πολύ χρήσιμο εάν χρησιμοποιούμε το ποντίκι μας σε κάποιο Home Theater PC ή φυσικά, κατά τη διάρκεια παρουσιάσεων σε Πανεπιστημιακά ή άλλης φύσης Ιδρύματα. Παρά το γεγονός ότι η συσκευασία του ήταν μικρού μεγέθους, αυτό δεν την κάνει φυσικά ελλειπή σε bundle. Μέσα της, μπορεί κανείς να βρει το ποντίκι μας, τον ασύρματο δέκτη (ο οποίος σίγουρα εντυπωσιάζει και αυτός με το πολύ μικρό μέγεθός του), ενώ αυτά συνοδεύονται και από ένα mini-CD με τους οδηγούς για USB συσκευές (αν δε διαθέτουμε λειτουργικό σύστημα με προεγκατεστημένους τους USB drivers), καθώς και 2 αλκαλικές μπαταρίες AAA από τη DURACELL, από τις οποίες θα πάρει για πρώτη φορά την απαραίτητη ισχύ για να λειτουργήσει το GM-M7700. Καθόλου άσχημα λοιπόν τα πράγματα για την αρχή. Μια λιτή αλλά περιεκτική συσκευασία και ένα ποντίκι που φαίνεται έτοιμο να κερδίσει μερικούς οπαδούς στην κατηγορία του. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι, θα το δούμε στη συνέχεια - προς το παρόν, ας δούμε τα αναλυτικά του χαρακτηριστικά: <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Όπως θα είδατε και στα specs του GM-M7700, το ποντίκι δείχνει αρκετά υποσχόμενο για ένα απλό mouse των ~25?. Μόνο και μόνο οι αλλαγές στα dpi είναι κάτι που δεν περιμέναμε από ποντίκι αυτής της κατηγορίας, μιας και κάποτε θα θυμάστε ότι αυτά ήταν σενάριο φαντασίας για τους περισσότερους χρήστες, οι οποίοι μάλιστα έβγαζαν δικά τους software ώστε να καταφέρουν να αυξήσουν τα "ταπεινά" 400 dpi σε 600 ή 800. Τώρα όμως πλέον, ακόμα και ένα ασύρματο ποντίκι που απευθύνεται στους κατόχους notebook, όχι μόνο διαθέτει κουμπί για την αλλαγή των dpi, αλλά ο αισθητήρας του μπορεί να πιάσει θεωρητικά έως και τα 1600 dpi, νούμερο που πριν ελάχιστα χρόνια ούτε τα λεγόμενα "Gaming Mice" μπορούσαν να διανοηθούν. Φυσικά εμείς απευθείας θελήσαμε να δοκιμάσουμε αν όντως το ποντίκι είναι ικανό να μας προσφέρει έστω και μια Χ καλύτερη ακρίβεια σε σχέση με ένα κλασικό laser mouse - το UT3 μας περίμενε και με μερικά κλικ, βρισκόμασταν ήδη στην καρδιά του παιχνδιού. "Δεν είναι και άσχημο", ήταν η πρώτη μας κουβέντα. Ούτε κάτι τραγικά "ριζοσπαστικό", αλλά σίγουρα όχι και κάτι που θα μας έκανε να καταραστούμε τα ασύρματα ποντίκια. Κλασική συμπεριφορά ενός mouse που άλλωστε, ούτε κατά διάννοια δεν προσφέρεται για τέτοια χρήση. Δεν μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερα λοιπόν - ήδη μας έδωσε αρκετά! <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που μας άρεσε ήταν ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να φυλάξουμε τον ασύρματο δέκτη στο κάτω μέρος του ποντικιού, απλά βάζοντάς τον μέσα σε μια ειδική εσοχή, στην οποία και κούμπωνε και για να αφαιρεθεί, απαιτούσε απλά το πάτημα ενός κουμπιού το οποίο απελευθέρωνε το έλασμα που τον συγκρατούσε και μας τον "πετούσε" έξω. Έξυπνο και αρκετά πρακτικό, μιας και δε χρειάζεται να μεταφέρει κάποιος και το ποντίκι και τον δέκτη ξεχωριστά, καθώς επίσης και επειδή ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο απώλειας του δέκτη, εξαιτίας του μικρού του μεγέθους. Από πλευράς κατασκευής τώρα, το ποντίκι όπως θα είδατε και από τις φωτογραφίες, μοιάζει αρκετά στα VX Nano και Revolution της Logitech, σαν να έχουν όλα βγει από το ίδιο σχεδιαστικό τμήμα. Η αλήθεια είναι ότι από πλευράς ποιότητας υλικών, τα VX μας κάνουν σαν ανώτερα σε αίσθηση, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε και σίγουροι γι αυτό, έχοντας ενασχοληθεί με το ποντίκι για μόλις ένα δεκαήμερο. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτή η διαφορά - μπορεί το GM-M7700 να έχει και αυτό δύο εξτρά προγραμματιζόμενα κουμπιά στα αριστερά του, αλλά ο τροχός του δεν έχει καμία σχέση με αυτόν των Logitech, μιας και πρόκειται για ένα κλασικό mouse wheel με δυνατότητα και πλαϊνής κύλισης, ενώ από την άλλη στην αντίπαλη όχθη, υπάρχει ο μηχανισμός της Logitech για το επιλεκτικά γρήγορο scrolling, που ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα mouse wheels. Αυτά βέβαια θα μπορούσε κάποιος να τα θεωρήσει μειονεκτήματα - εάν και εφόσον το ποντίκι αυτό κόστιζε 45 και 50?, όσο δηλαδή και τα mouse της σειράς VX. Με τα μόλις ~25? που ζητάει, μας φαίνεται δύσκολο να βρούμε κάποιο αντίστοιχο που να μπορεί να το ανταγωνιστεί, έχοντας τις δυνατότητές του + το ότι μπορούμε να το βρούμε σε πολλά χρώματα, όπως λευκό, κόκκινο, μπλε και το μαύρο της δοκιμής μας. Αν κάποιος λοιπόν αναζητά ένα ποντίκι για το laptop του, το οποίο θα τον ικανοποιήσει πλήρως στη δουλειά του, με ένα "λογικό" budget, το GM-M7700 φαντάζει σαν μια από τις "must" επιλογές, μιας και ενσωματώνει όλες τις βασικές απαιτήσεις που μπορεί να έχει κάποιος και θεωρούμε πως τις εκπληρώνει στο έπακρο. [bREAK=GM-M8000 4000dpi Gaming Mouse] <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Φτάνουμε και ίσως στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι της μικρής παρουσίασής μας, που δεν είναι άλλο από το πολλά υποσχόμενο Gaming ποντίκι της GIGABYTE με το όνομα GM-M8000. Με μια γρήγορη ματιά στη συσκευασία του μπορούμε κάλλιστα να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται για ένα απλό ποντίκι, αλλά για κάτι όντως ξεχωριστό και υψηλών επιδόσεων. Η ίδια η εταιρεία μάλιστα υποστηρίζει ότι το ποντίκι είναι εφοδιασμένο με έναν πανίσχυρο αισθητήρα της τάξης των 4000 dpi, κάτι το οποίο το κατατάσσει αμέσως ανάμεσα στα κορυφαία της κατηγορίας του. <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο απλά εδώ. Πλέον η GIGABYTE παίζει πραγματικά στο ίδιο γήπεδο με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της, μιας και το ποντίκι κοστολογείται στην Ελληνική αγορά κάπου λίγο πιο πάνω από τα 50 ?, πράγμα που το τοποθετεί σε άμεση σύγκριση με αντίστοιχα Gaming ποντίκια των Logitech, Microsoft, Razer, κτλ. Θα καταφέρει να μας εντυπωσιάσει τόσο ώστε να "απαρνηθούμε" τα G5, G9 και SideWinder και να "ορκιστούμε" σε αυτό? Το έργο του όντως, φαντάζει δύσκολο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, γιατί έχουμε αρκετά να πούμε. Καταρχάς λοιπόν, το ποντίκι εκτός από τα 4000 dpi, διαθέτει και σύστημα ελέγχου του κέντρου βάρους του, με την κλασική πλέον λύση που είχαμε πρωτοδεί στο Logitech G5, δηλαδή με την προσθήκη/αφαίρεση των ειδικών βαριδίων που μας προμηθεύει ο κάθε κατασκευαστής. Επίσης, όπως κάθε Gaming ποντίκι που "σέβεται" τον εαυτό του, διαθέτει ειδικό software το οποίο μας επιτρέπει τον έλεγχο των λειτουργιών των κουμπιών του, αλλά και την ενσωμάτωση μακροεντολών που μας επιτρέπουν τον ακόμα πιο πλήρη έλεγχο των παιχνιδιών μας. Περαιτέρω, μέσα στη συσκευασία μπορούμε να βρούμε ένα εξτρά σετ από τα ειδικά pads τα οποία διαθέτει το GM-M8000 για να γλιστράει πιο εύκολα πάνω στο mousepad μας, επιτρέποντάς μας έτσι να τα αλλάξουμε αν και εφόσον αυτά φθαρθούν από την πολλή χρήση. Επιπροσθέτως, κάτι που εύκολα παρατηρεί κάποιος είναι το ειδικά επενδυμένο καλώδιο του ποντικιού, το οποίο είναι κατασκευασμένο ώστε να αντιστέκεται στις φθορές από έντονες κινήσεις, ενώ διαθέτει και επιχρυσωμένο βύσμα USB 2.0, για ακόμα μικρότερο latency μεταξύ της επικοινωνίας της συσκευής και της θύρας. Όλα φαίνονται λοιπόν ιδανικά για το GM-M8000 - ας ρίξουμε και μια ματιά στα αναλυτικά του χαρακτηριστικά πριν εμβαθύνουμε και στις λεπτομέρειές του: <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Πάμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα με λίγο μεγαλύτερη έμφαση στις λεπτομέρειες. Ξεκινάμε φυσικά με το μέγεθος και το σχήμα του ποντικιού - πρόκειται ξεκάθαρα για ένα mouse για δεξιόχειρες χρήστες, με ίσως λίγο μεγαλύτερη παλάμη από το μέσο όρο. Σε μέγεθος είναι λίγο μεγαλύτερο από το MX518 (και αντίστοιχα, τα ίδιου "σασί" G5 και G7), κάτι που ίσως το κάνει λίγο άβολο για όσους συνήθησαν το πιο "compact" μέγεθος του δημοφιλέστατου G9. Βέβαια, στο δικό μας χέρι φάνηκε πως πρόκειται για ένα αρκετά βολικό ποντίκι, του οποίου η αίσθηση των πλήκτρων ήταν άνετη και μπορούσαμε εύκολα να το χειριστούμε, χωρίς να νιώσουμε έστω και λίγο άβολα. <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Αυτό που μας εξέπληξε βέβαια, είναι το εξαιρετικής ποιότητας ελαστικό υλικό που διαθέτει στα πλαϊνά του μέρη. Εκεί παίρνει άριστα, μιας και ειλικρινά το χέρι μας "κούμπωνε" πάνω του και δύσκολα μπορούμε να θυμηθούμε άλλο ποντίκι πάνω στο οποίο να βιώσαμε τόσο καλό "grip". Έτσι, παρόλο που το ποντίκι σε κάποιους φανεί λίγο μεγάλο (όχι φυσικά όσο μεγάλο ήταν το πρώτο SideWinder, το οποίο κατακρίθηκε από το σύνολο των reviewers), καταφέρνει έχοντας τόσο καλό και εργονομικό σχεδιασμό, να φαίνεται εξαιρετικά βολικό, ακόμα και στους πιο "δύσπιστους". Σαφώς όμως, δεν είναι μόνο το πόσο καλά αισθανόμαστε στο χέρι μας το ποντίκι, το μοναδικό κριτήριο για το πόσο καλό όντως είναι. Αυτό που μετράει για τους περισσότερους από εμάς που ασχολούμαστε με γρήγορα παιχνίδια, όπως είναι τα απαιτητικά First Person Shooters, είναι το πόσο ακριβές είναι το ποντίκι στις κινήσεις μας, καθώς και το πόσο εύκολα μπορούμε να πατήσουμε τα πλαϊνά κουμπιά του, τα οποία η πλειοψηφία τα ρυθμίζει να κάνουν διάφορες λειτουργίες, όπως το να βγάζουν ένα συγκεκριμένο όπλο ή να εκτελούν κάποια ειδική κίνηση. Σε αυτόν τον τομέα λοιπόν και τα δύο πλαϊνά κουμπιά που βρίσκονται στο αριστερό τμήμα του GM-M8000, το ποντίκι παίρνει και εδώ σχεδόν άριστα, μιας και πανεύκολα και άμεσα μπορούσαμε στα παιχνίδια που δοκιμάσαμε, να έχουμε ακριβώς αυτό που επιθυμούσαμε. <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Όπως θα παρατηρήσατε όμως, υπάρχουν και άλλα κουμπιά πάνω στο ποντίκι. Εν μέρει έχετε δίκιο, γιατί οι περισσότεροι σίγουρα θα ξεγελάστηκαν από το λογότυπο της Ghost Series που βρίσκεται στο εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του mouse, που απλά βρίσκεται εκεί ως διακοσμητικό στοιχείο. Βέβαια, όπως σωστά θα προσέξατε, υπάρχει και ένα ακόμα πλήκτρο στο πλαϊνό δεξί τμήμα του ποντικιού, το οποίο εκτός του ότι αλλάζει το χρωματισμό του λογοτύπου της GIGABYTE στο πάνω μέρος του GM-M8000 από μπλε σε πράσινο και κόκκινο, χρησιμεύει και στην επιλογή των διαφορετικών προφίλ που εμείς έχουμε επιλέξει μέσα από το ειδικό software που μας παρέχει η εταιρεία. <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Συν τοις άλλοις, η εταιρεία εφοδίασε το ποντίκι με ένα κουμπί εύκολης και γρήγορης αλλαγής των dpi από τα 400 έως και τα 4000, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα ακόμα και στο πιο απαιτητικό αγοραστή και χρήστη, να βρει τον ακριβή συνδυασμό που αυτός επιθυμεί για να παίζει όσο καλύτερα μπορεί τα παιχνίδια του. Έτσι, με μια απλή κίνηση η ευαισθησία του GM-M8000 αλλάζει άρδην (με τα ειδικά κόκκινα led στο εμπρόσθιο αριστερό τμήμα να μας υποδηλώνουν για το αν είναι ρυθμισμένη στο high/low) και έτσι κάποιος που θέλει να αλλάζει "on-the-fly" τα dpi μέσα στο παιχνίδι, έχει τη δυνατότητα να το κάνει, κερδίζοντας ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους παίχτες. Προσωπικά, θεωρούμε ότι αυτή η ιδέα που έχει μπει σε αρκετά ποντίκια στην αγορά, μάλλον άχρηστη θα είναι σε ένα πραγματικά "fast-paced" game, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και λάθος που την ενσωμάτωσαν, μιας και η αλλαγή γίνεται με το απλό πάτημα ενός πλήκτρου, χωρίς να χρειάζονται περαιτέρω εντολές. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφερθούμε και στον τροχό του ποντικιού, ο οποίος όπως και στο GM-M7700, μπορεί να πατηθεί και κατά τον οριζόντιο άξονα με φορά προς τα αριστερά ή τα δεξιά, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα εξτρά "κουμπιά" και στα παιχνίδια ή τις εφαρμογές μας, επιτρέποντάς μας να εκτελέσουμε μερικές ακόμα εντολές με το απλό πάτημά τους. Γενικά, από την εργονομία του GM-M8000 μπορούμε να πούμε πως μείναμε αρκετά έως και πολύ ευχαριστημένοι. Μπορεί να είναι όντως μειονέκτημα ότι απευθύνεται μόνο σε δεξιόχειρες (κάτι σύνηθες για ποντίκια αυτής της κατηγορίας), αλλά το grip του μας άφησε με θετικότατα συναισθήματα. Αν μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι θα ήταν να είχε λίγο καλύτερη θέση στο κουμπί της αλλαγής των profiles, γιατί βρίσκεται αρκετά μακριά για να μπορεί κάποιος να το πατήσει εύκολα. Κατά τ'άλλα όμως, είμαστε ικανοποιημένοι. Ας ρίξουμε μια μικρή ματιά και στις καρτέλες του software με το οποίο έρχεται το ποντίκι μας και μετά θα δούμε λίγο αναλυτικότερα το σύστημα αλλαγής του κέντρου βάρους του: To software της GIGABYTE για το GM-M8000: (Πατήστε πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη ανάλυση) <table valign="top" align="left" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Πέραν λοιπόν από όλα αυτά που είδαμε έως τώρα, το GM-M8000 διαθέτει και κάτι περισσότερο, που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα απλά ποντίκια της αγοράς και το φέρνει φυσικά πιο κοντά στα Extreme Gaming Mice. Έτσι, εκτός από την αλλαγή των dpi και τα προφίλ των μακροεντολών που μπορούμε να αποθηκεύσουμε σε κάθε κουμπί του, το mouse διαθέτει ένα σύστημα αλλαγής του κέντρου βάρους του με τη χρήση ειδικών βαριδίων, τα οποία τοποθετούνται κατά βούληση από τον κάθε χρήστη στη βάση του ποντικιού, ανάλογα με το πως έχει συνηθίσει ή με το πως επιθυμεί να αλλάξει την gaming εμπειρία του. Καταρχάς εμείς οφείλουμε να πούμε ότι αυτή η κίνηση δεν είναι απαραίτητη και θα εξηγήσουμε ευθύς αμέσως το γιατί. Το GM-M8000 ζυγίζει 145 γραμμάρια, βάρος που το τοποθετεί στην κατηγορία των πολύ ελαφριών ποντικιών της αγοράς. Αν κάποιος έχει συνηθίσει όταν παίζει, να έχει ένα ελαφρύ σε αίσθηση και γρήγορο σε κίνηση ποντίκι, τότε δε χρειάζεται καν να πειράξει το mouse της GIGABYTE, μιας και το βρήκαμε εξαιρετικά καλά ζυγισμένο, ακόμα και χωρίς την προσθήκη των εξτρά βαριδιων. Αν βέβαια επιθυμεί λίγο περισσότερο βάρος στο πίσω μέρος, ώστε να "ισορροπήσει" τη δύναμη στη βάση του καρπού του, αυτό γίνεται πανεύκολα, μιας και η τοποθέτηση των βαριδιων είναι μια πολύ απλή και εύκολη διαδικασία. <table valign="top" align="right" border="0"> <tbody><tr> <td> (Πατήστε εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση) </td> </tr> </tbody></table>Αν βέβαια δε θέλει να τα βάλει όλα, η διακριτική θήκη της GIGABYTE φροντίζει ώστε να μπορεί να τα αποθηκεύσει δίχως κάποιο κίνδυνο απώλειάς τους. Ας εξετάσουμε όμως και λίγο τα ίδια τα βαρίδια. Αυτά είναι κατασκευασμένα από ένα υλικό που μας θυμίζει ατσάλι η κάποιο επινικελωμένο διαφορετικό μέταλλο. Το μεγάλο βαρίδι έχει βάρος 20 γραμμαρίων, ενώ το καθένα από τα τρία μικρότερα είναι στα 6 γραμμάρια. Προσωπικά πιστεύουμε ότι στην αίσθηση αυτά τα βαρίδια ήταν αρκετά έως και πολύ πιο βαριά από απλά 20 και 6 γραμμάρια, αλλά δε διαθέταμε κάποια ειδική ζυγαριά ακριβείας ώστε να διαπιστώσουμε και με τα μάτια μας αν κάτι τέτοιο όντως ισχύει ή απλά, αν είναι ιδέα μας. Όπως και να χει, μετά και την προσθήκη των βαριδιών αυτών το ποντίκι δε χάνει καθόλου το χαρακτήρα του. Κατ' εμάς, παραμένει μια πολύ καλή λύση για τον επίδοξο PC Gamer ο οποίος θέλει να δει την ακρίβειά του να αυξάνεται και επιθυμεί μια καλύτερη gaming εμπειρία. Το ποντίκι καθ' όλες τις δοκιμές μας, μας φάνηκε αρκετά ακριβές και άμεσο και γενικά μείναμε ευχαριστημένοι. Βέβαια, κακά τα ψέματα, θα έπρεπε να είναι "τραγικό" ένα ποντίκι κατά την άποψή μας, για να μη μας ευχαριστήσει. Πλέον έχουμε φτάσει σε σημεία που αυτά που μας προσφέρουν οι εταιρείες είναι τόσο καλά και ποιοτικά, που οι διαφορές στην ουσία είναι μικρο-διαφορές, οι οποίες στην ουσία δεν αλλάζουν και ριζικά το πως θα βιώσει την εμπειρία του ο κάθε gamer. Έτσι, ο άμεσος αντίπαλος στην κατηγορία της τιμή του GM-M8000, που είναι το αναβαθμισμένο σε εμφάνιση G5, μπορούμε να πούμε πως έχει ένα δύσκολο έργο, μιας και η πρόταση της GIGABYTE θεωρούμε πως αξίζει περισσότερο τα λεφτά της, όχι μόνο λόγω των ανώτερων specs, αλλά και λόγω του ότι το G5 θεωρούμε ότι δεν έχει λόγο κάποιος να το αγοράσει, όταν μπορεί απλά να πάρει και το ΜΧ518. Αν βέβαια στην κόντρα βάλουμε το ακριβότερο G9 τότε το παιχνίδι αλλάζει, μιας και το G9 σε δυνατότητες, εργονομία και σχεδιασμό νομίζουμε πως ξεπερνάει έστω και λίγο το GM-M8000, κοστίζοντας όμως και αρκετά περισσότερο. Πάντως, μπορούμε να πούμε πως η GIGABYTE βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο, φτιάχνοντας ποιοτικά προϊόντα, τα οποία δείχνει πως τα τιμολογεί και σωστά. [bREAK=Επίλογος] Δεν είναι και πολλά αυτά που μένουν να πούμε στον επίλογο αυτής της μικρής "τριπλής" παρουσίασης. Και τα τρία προϊόντα που είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε μέσα σε αυτές τις λίγες ημέρες μας άφησαν με ένα αίσθημα ικανοποίησης. Αν μας επιτραπεί και η έκφραση, δεν ήταν τόσο η ποιότητά τους που μας κέρδισε (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν ποιοτικά), αλλά η τιμολογιακή πολιτική της εταιρείας. Πραγματικά, η GIGABYTE κράτησε το κόστος χαμηλά χωρίς να θυσιάσει κάτι σημαντικό από τον εξοπλισμό ή τις δυνατότητες των ποντικιών και του mousepad της, κάνοντάς μας να τα κοιτάμε με εντελώς διαφορετικό μάτι πλέον. Μη σας λέμε ψέματα, στην αρχή θεωρήσαμε ότι θα ήταν ακόμα μια "αποτυχημένη" προσπάθεια μιας άσχετης με το χώρο εταιρείας, να μπει και να χτυπήσει με ένα κακοσχεδιασμένο προϊόν, μια κατηγορία στην οποία υπάρχουν γερά ονόματα όπως της Logitech και της Microsoft. Όμως τελικά τα πράγματα, δεν ήταν έτσι. Ήδη όπως σας αναφέραμε, ένα μέλος της ομάδας μας αγόρασε το GP-MP8000 MousePad και είναι πολύ ευχαριστημένος σε ότι δουλειά ή παιχνίδι κάνει/παίζει, ενώ και το μικρό μέλος της οικογένειας των ποντικιών της GIGABYTE, το GM-M7700, ένας από τους reviewers μας σκέφτεται σοβαρά να το αγοράσει για το laptop του. Είμαστε ικανοποιημένοι και δεν το περιμέναμε - ίσως επειδή έχουμε συνηθίσει στα ονόματα της Logitech και της Microsoft που φιγουράρουν συνεχώς στην κορυφή με κάθε νέο μοντέλο που βγάζουν. Μη λέμε υπερβολές βέβαια, δύσκολα η GIGABYTE θα μπορούσε να χτυπήσει κατευθείαν την πρωτιά, όταν π.χ. στα Mobile Mouse την πρωτιά κατέχουν το Microsoft Arc και τα Logitech VX Nano/Revolution. Όμως, όπως είπαμε και προηγουμένως στις σελίδες της παρουσίασής μας, το κόστος του GM-M7700 είναι το μισό ή και λιγότερο από αυτό των κορυφαίων προτάσεων των δύο εταιρειών - πως θα μπορούσαμε να "απαιτήσουμε" να τα φτάσει ή ακόμα και να τα ξεπεράσει? Εδώ είναι και το "ζουμί" της υπόθεσης - μπορεί να μην τα έφτασε στο 100%, αλλά σε ένα τέτοιο ποσοστό που εμάς μας κάνει να πιστεύουμε πως η αναλογία κόστους/απόδοσης είναι αρκετά υψηλότερα, πράγμα το οποίο συμβαίνει και με τα άλλα δυο αντικείμενα που παρουσιάσαμε, ειδικότερα δε με το GP-MP8000 MousePad. Μόλις 10? για ένα pad που προσφέρει σχεδόν ότι και τα έως και 4πλάσιας τιμής αντίστοιχα pads άλλων εταιρειών, για εμάς είναι φοβερό value-for-money. Ένα μπράβο λοιπόν στη GIGABYTE για την προσπάθειά της να μπει σε ακόμα μια - ομολογουμένως πολύ δύσκολη - αγορά, δίνοντας μάλιστα το παράδειγμα στην τιμολόγηση των προϊόντων που προσφέρει. Ελπίζουμε στο μέλλον να δούμε και άλλες παρόμοιες προσπάθειες, ενώ φυσικά ευελπιστούμε να αντικρύσουμε και νέα προϊόντα, τα οποία θα φέρουν και επαναστατικές καινοτομίες για το χώρο αυτό (όπως μας έχει συνηθίσει η GIGABYTE στο παρελθόν στους άλλους τομείς στους οποίους εμπλέκεται). Εδώ κάπου λοιπόν θα σας αφήσουμε. Ευχόμαστε και αυτή η μικρή μας παρουσίαση να σας άρεσε και να μας δώσει το έναυσμα να κάνουμε ακόμα περισσότερες στο μέλλον. Σας ευχαριστούμε που για ακόμα μια φορά, μείνατε μαζί μας [bREAK=Photo Gallery] Σε αυτό το σημείο, θα σας δείξουμε όλες τις φωτογραφίες που τραβήχθηκαν για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης. Χαιρόμαστε που η ιδέα μας σας άρεσε και θα φροντίσουμε όσο είναι δυνατόν, να τη χρησιμοποιήσουμε όσο καλύτερα και περισσότερο μπορούμε, τραβώντας ακόμα πιο όμορφες, ουσιαστικές αλλά και καλλιτεχνικές φωτογραφίες από τα αντικείμενα των παρουσιάσεών μας. H αλήθεια είναι ότι αν βρίσκαμε το χρόνο, ίσως να μπορούσαμε να αναδείξουμε ακόμα περισσότερο τα κάλλη των συγκεκριμένων αντικειμένων της δοκιμής μας, αλλά δυστυχώς εν τέλει, "παραμείναμε" μόνο στις παρακάτω λήψεις. Στα επερχόμενά του review όμως ο γραφών υπόσχεται να σας "αποζημιώσει", μιας και είναι πολλά τα "μοντέρνα γλυπτά", τα οποία αναμένουν να αναδειχθούν από τον φωτογραφικό φακό Οι συσκευασίες των προϊόντων της δοκιμής μας: Η συσκευασία του GP-MP8000 MousePad: To GP-MP8000 MousePad: Λεπτομέρειες από την πάνω και κάτω επιφάνεια του GP-MP8000 MousePad: Η συσκευασία και τα παρελκόμενα του GM-M7700 Mouse: To GM-M7700 Mouse από διάφορες οπτικές γωνίες: H συσκευασία και τα παρελκόμενα του GM-M8000 Mouse: To GM-M8000 Mouse: To κάτω μέρος του GM-M8000 Mouse και τα ειδικά βαρίδια: Το καλώδιο του GM-M8000 Mouse και οι 3 διαφορετικοί φωτισμοί στο λογότυπο της GIGABYTE: ---------------------- .

[NEWS_IMG=NVIDIA GeForce GTX 460: Radeon HD 5830 killer?]http://reviews.hwbox.gr/news/nvidia.jpg[/NEWS_IMG]Η NVIDIA ανακοίνωσε σήμερα την νεότερή της προσθήκη στα Fermi Graphics Processing Units (GPUs), την GeForce GTX 460, η οποία προσφέρει εξαιρετικές επιδόσεις στο DirectX 11 gaming χωρίς η τιμή να απομακρύνεται από τα $199. Επιπροσθέτως, η GeForce GTX 460 προσφέρει στους επίδοξους κατόχους της τρομερό tesselation performance (έως και 4 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τις αντίπαλες GPUs) και πάνω από όλα δίνει την ευκαιρεία στους gamers να απολαύσουν απίστευτα γραφικά περιβάλλοντα και χαρακτήρες χωρίς να ξεφύγουν οικονομικά. Από την πλευρά μας να υπενθυμίσουμε ότι κινητήρια δύναμη της GTX 460 αποτελεί το mainstream GF104 chip, με τους 336 CUDA Cores. Οι χρονισμοί της εν λόγω VGA ανέρχονται στα 675/1350/3600MHz (core/shaders/memory), ενώ παράλληλα υποστηρίζει 2-Way SLI & 3D Vision Surround. Οι προτεινόμενες τιμές διαμορφώθηκαν από την NVIDIA ως εξής: - GTX 460 768MB (192-bit memory interface) $199 - GTX 460 1GB (256-bit memory interface) $229 Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει reviews από πληθώρα IT sites που θεωρούμε αξιόπιστα, για να δείτε πως τα πηγαίνει στα PC Games & Benchmarks η GTX 460. Μπορεί άραγε να εκθρονίσει την HD 5830; Με αρκετά χαμηλότερη τιμή, καλοδουλεμένους drivers και επιδόσεις ισάξιες ή λιγάκι υποδυέστερες νομίζουμε ότι ναι, μπορεί! - http://www.anandtech.com/show/3809/nvidias-geforce-gtx-460-the-200-king - http://www.hexus.net/content/item.php?item=25391 - http://www.tweaktown.com/reviews/3392/msi_geforce_gtx_460_768mb_cyclone_video_card/index.html - http://www.tweaktown.com/reviews/3393/gigabyte_geforce_gtx_460_1gb_oc_video_card/index.html - http://www.hardwarecanucks.com/forum/hardware-canucks-reviews/34089-nvidia-geforce-gtx-460-1gb-gtx-460-768mb-review.html - http://www.hardwarecanucks.com/forum/hardware-canucks-reviews/33906-gigabyte-geforce-gtx-470-oc-edition-review.html - http://translate.google.com/translate?js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&layout=1&eotf=1&u=http://lab501.ro/placi-video/nvidia-geforce-gtx-460-768mb-si-1gb&sl=ro&tl=en (Google Translated) - http://translate.google.com/translate?js=y&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&layout=1&eotf=1&u=http://lab501.ro/placi-video/gigabyte-gtx-460-oc-10-jocuri-10-procesoare&sl=ro&tl=en (Google Translated) [img_ALT=NVIDIA GeForce GTX 460: Radeon HD 5830 killer?] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4614c3add5d67f62.jpg[/img_ALT] Διαβάστε περισσότερα εδώ...

[NEWS_IMG=Corsair Cooling™ Hydro Series H50 CPU Cooler Review]http://reviews.hwbox.gr/news/corsair.jpg[/NEWS_IMG]Οι high-end επεξεργαστές x86 της AMD και της Intel που οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε στους υπολογιστές μας σήμερα, είναι σίγουρα πολύ θερμοί...Η πλειοψηφία τους έχει κατασκευαστεί σε λιθογραφία 45nm και τα συστήματα ψύξης που τους τοποθετούμε πρέπει οπωσδήποτε να είναι ικανά να ανταπεξέλθουν σε 120W+ TDP (Thermal Design Power) - σε default πάντα καταστάσεις . Για όποιον δεν γνωρίζει, το TDP είναι το ανώτερο ποσό της ισχύος σε watt ενός υποσυστήματος Η/Υ, που το σύστημα ψύξης καλείται να ανταπεξέλθει. To διαρκώς αυξανόμενο TDP λοιπόν, έχει οδηγήσει τις εταιρίες κατασκευής CPU Coolers στο σημείο να βγάζουν ολοένα και πιο εξελιγμένες λύσεις στην αγορά, προσπαθώντας όχι μόνο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της υπερθέρμανσης των εξαρτημάτων, αλλά και να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως ο θόρυβος και - τελευταία - να δώσουν μια πιο ξεχωριστή εμφάνιση στο PC μας. Συνεχίστε το διάβασμα του review εδώ.

[news_img=A-data DDR3-2000X 6GB]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824af74396754ab.gif[/news_img]Ήρθε η ώρα να αναβαθμίσετε τον υπολογιστή σας ή να πάρετε έναν καινούργιο ? Έχετε διαλέξει κάποιον σύγχρονο επεξεργαστή AMD Phenom II, Intel Core i5 ή Core i7 και δεν ξέρετε τι μνήμες RAM DDR3 να πάρετε ? Είστε ένας απλός χρήστης ? Ένας φανατικός και απαιτητικός gamer ? Extreme overclocker μήπως ? Ότι κι αν είστε από αυτά σε αυτό το review θα βρείτε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την μνήμη RAM του νέου υπολογιστή σας. Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε 3 kit μνήμης RAM DDR3 της A-data. A-data τι ? Ποιός ήρθε ? Αν δεν ξέρετε την A-data επιτρέψτε μας να σας επισημάνουμε πως πρόκειται για μια αξιόπιστη εταιρία του χώρου που ιδρύθηκε το 2001, και μέχρι τα τέλη του 2006 ήταν επικεντρωμένη στις αγορές των Ασιατικών χωρών. Από το 2007 έχει επικεντρωθεί πλέον και στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης με στόχο τους απανταχού gamers και overclockers με kit μνημών value, gaming ( δεκτικές στο overclocking σε δελεαστικές τιμές ) καθώς και extreme performance ( για τους φανατικούς του overclocking & των benchmarks ). [img_alt=A-data Xtreme Series DDR3-2000X 6GB Triple Channel Kit Review ] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824af7546b94459.jpg[/img_alt] Στο σημερινό review θα σας παρουσιάσουμε τα 2 νέα kit της A-data, τα δύο ολόφρεσκα ( αναμένονται σύντομα στα καταστήματα ) Xtreme Series DDR3-2000X 6GB Triple Channel kit και 4GB Dual Channel kit που ανήκουν στην high performance σειρά, και εν συντομία ( βασικά λόγο χρόνου πρός το παρών θα γίνει μόνο αναφορά στις overclocking δυνατότητες τους στην ανάλογη σελίδα του review ) το DDR3-1333+ 3GB Triple Channel kit που βρίσκεται εδώ και καιρό στα ράφια των καταστημάτων και στοχεύει σε αυτούς που θέλουνε ενά καλό kitάκι μνήμης για τον υπολογιστή τους δίχως να χρειαστεί να ξοδέψουνε μια περιουσία. Πέραν των συνηθισμένων μετρήσεων επιδόσεων και overclocking των μνημών θα προσπαθήσουμε εν συντομία επί το πλείστον να σας εξηγήσουμε και κάποια πράγματα όσον αφορά την μνήμη RAM και τον ρόλο αυτής στις επιδόσεις ενός PC ανάλογα την εφαρμογή, κλπ. [bREAK=Οι μνήμες - Συσκευασία, φωτογραφίες και τεχνικά χαρακτηριστικά] Η συσκευασία Οι A-data DDR3-2000X ή AX3U2000XB2G9-3X ( triple channel kit ) και AX3U2000XB2G9-2X ( dual channel kit ) όπως είναι και οι πλήρεις κωδικές ονομασίες τους έρχονται στην κλασική "blister" συσκευασία όπως οι περισσότερες μνήμες του εμπορίου. Το εσωτερικό χαρτόνι ξεδιπλώνεται και μέσα έχει τις βασικές οδηγίες για το πως να εγκαταστήσετε τις μνήμες στον υπολογιστή σας καθώς και πληροφορίες για την "εφ' όρου ζωής" εγγύηση που καλύπτει τις μνήμες XPG της A-data. Δυστυχώς η πρώτη απογοήτευση δεν άργησε να έρθει... Μετά το άνοιγμα της συσκευασίας διαπιστώθηκε πως αυτή δεν ήτανε σχεδιασμένη καλά ώστε να αντέχει την επαφή με το υγρό άζωτο... Προφανώς κάνω πλακίτσα, μην ανησυχείτε :-) Να σημειωθεί πως στην κατοχή μας έχουμε μόνο το Triple Channel kit και πως οι μετρήσεις για το Dual Channel kit έγιναν με την χρήση των 2 καλύτερων DIMMs από τα 3. Φυσικά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού και τα 2 kit χρησιμοποιούνε τα ίδια τσιπάκια και προέρχονται από την ίδια γραμμή παραγωγής ( απλά "ζευγαρώνονται" κατά τις δοκιμές στο εργοστάσιο, αντί να δοκιμάζονται ανά 3αδες ). Οι μνήμες Βάζω στοίχημα πως οι περισσότεροι από εσάς ακούγοντας πως πρόκειται για μνήμες high end περιμένατε να δείτε τίποτα φουτουριστικές γιγαντιέες ψύκτρες με φανταχτερά χρώματα κλπ κλπ. Δυστυχώς χάσατε κύριοι.Η A-data επέλεξε να χρησιμοποιήσει τις κλασικές ψύκτρες-διαχύτες ( heatspreaders ) όπως αυτές που συναντάει κανείς στις περισσότερες μνήμες DDR2 & DDR3. Πρωτού προλάβετε να "απελπιστείτε" επιτρέψτε μου να σημειώσω ( για άλλη μια φορά ) πως σε "normal" χρήση με χαμηλή τάση οι μνήμες δεν έχουνε το παραμικρό πρόβλημα και διατηρούνται χλιαρές. Δεν χρειάζεται καμμία τρομερή ψύκτρα για να διατηρηθούνε σε καλές θερμοκρασίες λειτουργίας σε χαμηλές τάσεις, και όσο και αν ακούγεται περίεργο θα ήτανε ακόμα πιο κρύες δίχως την παραμικρή ψύκτρα ( να είναι γυμνές δηλαδή όπως οι πάμφθηνες DDR1 & DDR2 value μνήμες ) [ επί της ουσίας οι ψύκτρες λειτουργούνε σαν κουβέρτες, εγκλωβίζοντας την θερμότητα στο εσωτερικό ]. Σε overclocked καταστάσεις με πιο υψηλές τάσεις ( οπότε και αυξάνεται η εκκλυόμενη θερμότητα ) συνιστάται να τοποθετούμε κάποιον/ους ανεμιστήρα/ες για την ψύξη των μνημών ( δίχως ενεργή ψύξη, κάποιον ανεμιστήρα να δημιουργεί κυκλοφορία αέρα γύρω και ανάμεσα από τις μνήμες μειώνουμε τον κύκλο ζωής των μνημών και χάνουμε και αρκετά MHz λόγω της αυξημένης θερμόκρασίας ). Σε αυτή την περίπτωση είτε οι μνήμες είναι εξοπλισμένες με πολύ καλές ψύκτρες, είτε με μια κλασική ψύκτρα, είτε δίχως την παραμικρή ψύκτρα δεν υπάρχει κάποια αξιοσημείωτη ( αν όχι παραμικρή ) διαφορά. Ας αφήσουμε όμως τα λόγια και να ρίξουμε μια ματιά στις μνημούλες: <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" align="middle" height="500" width="800"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/adata/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/adata/adata.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" align="middle" height="500" width="800"> </object> Τεχνικά χαρακτηριστικά Στα πινακάκια που ακολουθούν θα βρείτε τα τεχνικά χαρακτηριστικά των A-data DDR3-2000X 6GB και DDR3-2000X 4GB kits. [bREAK=Το σύστημα για τις μετρήσεις και πληροφορίες για το hardware & το software] Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σας ενημερώσουμε για το σύστημα στο οποίο έγιναν οι δοκιμές των μνημών, το λειτουργικό σύστημα και τους προγράμματα οδήγησης ( drivers ) που χρησιμοποιήθηκαν για τις δοκιμές μας. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στο PC μας: Όπως βλέπετε στον παραπάνω πίνακα επιλέξαμε ένα αρκετά δυνατό αλλά συγχρόνως προσιτό σύστημα το οποίο στηρίζεται στην αρκετά καλή και γρήγορη μητρική GA-EX58-UD5 της Gigabyte, έναν επεξεργαστή Core i7 920 της Intel, μια τετράδα SSD της Mtron σε RAID 0 πάνω στον Intel ICH10R SATA-RAID Controller της μητρικής, μια κάρτα γραφικών Radeon HD5870 1GB της Asus, μια κάρτα ήχου X-Fi Fatal1ty FPS της Creative που απευθύνεται στους απανταχού gamers και το πάρα πολύ καλό ( ναι, με έχει ξετρελάνει αυτό το τροφοδοτικό ) Corsair HX620. Κερασάκι στην τούρτα η κλασική πλέον ψύκτρα Ultra-120 Extreme της ThermalRight για την απαραίτητη ψύξη του επεξεργαστή μας ο οποίος επί το πλείστον θα τρέχει στα 3.9GHz με 4GHz. Ώρα να κοιτάξουμε και το software μέρος της υπόθεσης. Στο παρακάτω πινακάκι θα βρείτε πληροφορίες για το λειτουργικό σύστημα ( Operating System ) και τους οδηγούς ( drivers ) που χρησιμοποιήσαμε: Πλέον ως λειτουργικό σύστημα χρησιμοποιούμε τα ολόφρεσκα Windows 7 Ultimate στην 64bit έκδοση τους τα οποία πέραν από τις βελτιώσεις σε θέματα σταθερότητας και ευκολιών ( σε σχέση με τα Windows Vista ) εμφανίζονται και αρκετά βελτιωμένα και στις απαιτήσεις σε υλικό ( hardware requirements ) αλλά και στις επιδόσεις όπου πλέον στις νεότερες εφαρμογές και ιδιαιτέρως στις πολυνηματικές ( multi-threaded ) εφαρμογές είναι γρηγορότερα και από τα παλαιά και αγαπημένα ( αν όχι αγαπημένα, απλά "συνηθισμένα" στους περισσότερους χρήστες ) Windows XP! Στα προγράμματα οδήγησης επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε τις νεότερες εκδόσεις των κατασκευαστών των επιμέρους κομματιών τις οποίες και κατεβάσαμε από τα web site τους. Το σύστημα μας ρυθμίστηκε όπως τα περισσότερα καθημερινά PC που συναντάει κανείς με την εξαίρεση την μη εγκατάσταση κάποιου πακέτου προστασίας από ιούς και δικτυακές απειλές ( anti-virus & firewall ). Τα Windows 7 Ultimate εγκαταστήθηκαν πλήρως με όλα τα κομφόρ τους, το Aero theme φυσικά, και ρυθμίστηκαν οι απαραίτητες παράμετροι στο Control Panel για την λειτουργία του υπολογιστή στην μέγιστη απόδοση ( no power management, no background resource hungry applications, κλπ ).Επίσης να σημειωθεί πως καταργήσαμε το Indexing αφού είναι πραγματικά περιττό με την ύπαρξη ενός SSD για την φιλοξενία του λειτουργικού μας συστήματος. Η κάρτα ήχου μας ρυθμίστηκε για την έξοδο ήχου σε σύστημα 5.1 ηχείων, με την λειτουργία της γυρισμένη σε Game Mode για την χρησιμοποίηση του EAX 5.0 HD και του X-Fi Crystalizer στο 100% για να ευχαριστιόμαστε τα σύγχρονα games στο maximum :-) Μιας και τρέξαμε διάφορα μετροπρογράμματα ( benchmarks ) [ ειδικά προγράμματα για την μέτρηση των επιδόσεων ενός PC ή κάποιων συγκεκριμένων τμημάτων του ] καθώς και 4 games, και ο σκοπός μας είναι να σας δείξουμε τι κέρδη μπορείτε να έχετε από την "σωστή" χρήση των παρουσιασθέντων μνημών αποφασίσαμε να ρυθμίσουμε τους drivers της κάρτας γραφικών για την καλύτερη δυνατή ποιότητα εικόνας. Αυτό πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιόντας τις παρακάτω ρυθμίσεις στον πίνακα ελέγχου ( Catalyst Control Center ) της ATi: Ας περάσουμε τώρα στην επόμενη σελίδα όπου θα προσπαθήσουμε να σας εξηγήσουμε εν συντομία την μεθοδολογία που χρησιμοποιήσαμε για τις μετρήσεις μας καθώς και τους λόγους για τους οποίους επιλέξαμε αυτό το υλικό και τις ρυθμίσεις στην μητρική και τα όποια προγράμματα. [bREAK=Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήσαμε για το review] Κάπου εδώ θα βρεθείτε να απορείτε "τι εννοούσε ο ποιητής" στο τέλος της προηγούμενης σελίδας όπου έλεγε για επεξήγηση της μεθοδολογίας, τους λόγους επιλογής και τις ρυθμίσεις του υλικού. Ε λοιπόν, σε αυτή την σελίδα θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω με όσο πιο απλό και κατανοητό τρόπο ( δίχως να σας πλήξω ελπίζω :-p ) τις λεπτομέρειες πίσω από τις δοκιμές και τις διάφορες ρυθμίσεις που πραγματοποιήσαμε για το παρόν review. Ας ξεκινήσουμε με τα πιο βασικά. Την συχνότητα λειτουργίας των μνημών. Ως γνωστών οι μνήμες RAM διαχωρίζονται ανάλογα με την ονομαστική συχνότητα λειτουργίας τους και τους "χρονισμούς" ( timings ) τους. Ωραία, αλλά πως προκύπτει αυτή η συχνότητα ? Γιατί βρίσκουμε τις μνήμες με ονομασίες π.χ. PC3-16000, άλλωτε ως DDR3-2000 και άλλωτε ως 1000MHz ? Ας δούμε το τι πως που και γιατί λοιπόν: Στα PC που βασίζονται στους desktop επεξεργαστές της AMD και της Intel υπάρχει μια "βασική" συχνότητα αναφοράς ( ανάλογα την πλατφόρμα αυτή ονομάζεται είτε FSB [ από το Front Side BUS ] { κεντρικό δίαυλο σε ελεύθερη μετάφραση στα Ελληνικά }, είτε HTT frequency [ HyperTransport ], είτε BCLK [ από το Base Clock ] ) από την οποία "παράγονται" μέσω των διαιρετών/πολλαπλασιαστών οι ανάλογες συχνότητες λειτουργίας των διάφορων τμημάτων του υπολογιστή ( η τελική συχνότητα επεξεργασίας του επεξεργαστή, η συχνότητα λειτουργίας της μνήμης RAM, η συχνότητα λειτουργίας των PCI-Express & PCI slots, κ.λ.π. ). Οι σύγχρονοι ελεγκές μνημών ( Memory Controllers ) διαθέτουνε πολλαπλά κανάλια επικοινωνίας με την μνήμη RAM ( εξ' ου και το dual channel και triple channel που συχνά πυκνά ακούτε ) [ σκεφτείτε το σαν μια δεξαμενή νερού όπου αντί για μια βρύση έχουμε 2 ή 3 ή και περισσότερες βρύσες για ταχύτερη μετάγγιση του περιεχομένου της ] τα οποία βοηθάνε στο να μεταφέρεται μεγαλύτερη ποσότητα δεδομένων ανά κύκλο. Επίσης χρησιμοποιούνε την τεχνολογία DDR ( Double Data Rate, διπλός ρυθμός μεταφοράς δεδομένων ) όπου έχουμε τον διπλασιασμό των μεταφορών ανά clock, δηλαδή σε ένα κύκλο έχουμε 2 "μεταφορές" αντί 1 που είχαμε στις μνήμες πριν την τεχνολογία DDR. Επί της ουσίας η τεχνολογία DDR "διπλασιάζει" τις επιδόσεις των μνημών, κάνοντας τες να αποδίδουν σαν να λειτουργούν στην διπλάσια από την κανονική ( real operating frequency ) τους συχνότητα. Για αυτό αν στο γνωστό πρόγραμμα CPU-z δείτε την συχνότητα των DDR3-1600 μνημών σας να είναι τα 800MHz μην μπερδευτείτε, αυτή είναι η πραγματική συχνότητα λειτουργίας τους. Η συχνότητα λειτουργίας των μνημών όπως είπαμε προηγουμένως "παράγεται" από την συχνότητα αναφοράς ( BCLK στην περίπτωση μας με τον Core i7 ) και τον "πολλαπλασιαστή" μνήμης που χρησιμοποιούμε ( μπορείτε να διαλέξετε τον πολλαπλασιαστή στο BIOS της μητρικής σας ), με απλά μαθηματικά δηλαδή έχουμε: Πραγματική συχνότητα λειτουργίας της μνήμης = συχνότητα αναφοράς * πολλαπλασιαστής μνήμης memory real operating frequency = BCLK * Memory Multiplier Παραδείγματως χάρη για την ονομαστική συχνότητα των μνημών A-data Xtreme Series DDR3-2000X έχουμε το παρακάτω: DDR3-2000 = BCLK * Memory Multiplier Από τους διαθέσιμους memory multipliers πιο βολικός και εφικτός είναι ο 10, οπότε έχουμε: DDR3-2000 = BCLK * 10 ==> BCLK = 2000/10 ==> BCLK = 200MHz Με την νέα αρχιτεκτονική και το QPI BUS των Core i7 έχουνε μπεί κάποιοι νέοι περιορισμοί στο παιχνίδι τους οποίους πρέπει να υπακούμε αν θέλουμε να POSTάρει ( να λειτουργήσει εν τέλη ) το σύστημα μας. Ο μεγαλύτερος περιορισμός είναι η σχέση μεταξύ του Memory Multiplier και του UnCore Multiplier ( ο UnCore multiplier ελέγχει την τελική συχνότητα λειτουργίας του ενσωματωμένου στον επεξεργαστή memory controller καθώς και την λανθάνουσα μνήμη [ cache ] ). Πρέπει ο UnCore Multiplier να είναι το λιγότερο το διπλάσιο του Memory Multiplier. Δηλαδή αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τον πολλαπλασιαστή μνήμης 8x ο UnCore πρέπει να είναι τουλάχιστον 16x, αν θέλουμε 10x memory multiplier ο UnCore θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20x, κ.ο.κ. Συνήθως οι UnCore των Core i7 σταματάνε στα 4000MHz - 4200MHz με λίγους να πιάνουνε σταθερά και τα 4300MHz με αερόψυξη ( air cooling ) οπότε αυτό μας περιορίζει και την μέγιστη συχνότητα λειτουργίας των μνημών στα DDR3-2150 αν έχουμε την τύχη να μας κάτσει ένας καλός στο overclocking on air UnCore. Με όλα αυτά κατά νου, προσπαθήσαμε να καταλήξουμε σε κάποιες συχνότητες λειτουργίας των μνημών & συνδυασμούς CPU & UnCore multipliers κρατόντας τις συχνότητες λειτουργίας του επεξεργαστή και του UnCore όσο πιο κοντά γίνεται ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε μια "δίκαιη" σύγκριση επιδόσεων των μνημών σε διαφορετικές συχνότητες και χρονισμούς. Στον πίνακα που ακολουθεί θα δείτε τους συνδυασμούς στους οποίους καταλήξαμε να κάνουμε τις μετρήσεις αυτού του review: Για την επιλογή του υλικού ( hardware ) τώρα: - Επεξεργαστής: Διαλέξαμε τον Core i7 920 επειδή είναι ένας αρκετά δυνατός σύχρονος 4-πύρηνος επεξεργαστής που έρχεται σε μια σχετικά προσιτή για όλους τιμή και έχει την απαραίτητη επεξεργαστική δύναμη για να μην αποτελέσει τον "αδύναμο κρίκο" ( bottleneck, ένα κομμάτι το οποίο αν δεν αποδίδει τα αναμενόμενα "κόβει" τις επιδόσεις του υπόλοιπου συστήματος ) του συστήματος μας. Μιας και όπως φαντάζομαι θα προσέξατε στο παραπάνω πινακάκι ότι στην συχνότητα DDR3-1770 ο επεξεργαστής λειτουργεί στα 3717MHz ενώ στις υπόλοιπες συχνότητες βρίσκεται κάπου μεταξύ 3900MHz & 4000MHz, κάναμε τις απαραίτητες δοκιμές στα games για να δούμε αν έκοβε τις επιδόσεις της κάρτας γραφικών ή όχι. Τα κέρδη σταμάτησαν να εμφανίζονται στα 3.4GHz περίπου, οπότε δεν τίθεται θέμα διαφοροποίησης των επιδόσεων στα παιχνίδια λόγω της χαμηλότερης συχνότητας του επεξεργαστή στην συγκεκριμένη συχνότητα & χρονισμούς των μνημών :-) - Μητρική κάρτα: Η Gigabyte GA-EX58-UD5 είναι μια πολύ καλή μητρική για επεξεργαστές Core i7, αποδίδει πολύ καλά, έχει πλούσιο εξοπλισμό, καλή τιμή και καλές επιδόσεις, ενώ είναι και αρκετά καλή και στο overclocking. - Κάρτα γραφικών: Τα λόγια είναι περιττά, οι διπύρηνες κάρτες γραφικών "ιδιαίτερες" και "προβληματικές" σε μερικά πράγματα για κάποιους που αντιλαμβάνονται κάποια "ελαττώματα" τους και έχουν και κάποια άλλα μειονεκτήματα που δεν είναι επί του παρόντος, οι επιδόσεις των μονοπύρηνων καρτών γραφικών έχουν εκτοξευθεί σε τρομακτικά υψηλά επίπεδα, και η Radeon HD5870 είναι ο κυρίαρχος στον τομέα των επιδόσεων και τεχνολογιών ( DirectX 11, SM 5.0 ) αυτή την στιγμή, ενώ έρχεται και σε αρκετά δελεαστική τιμή ( 319 με 370 ευρώ ανάλογα την μάρκα και το κατάστημα φυσικά ). - Σκληροί δίσκοι/SSD: Οι SSD είναι πολύ γρηγορότεροι από τους παραδοσιακούς μηχανικούς σκληρούς δίσκους ( μαγνητικά μέσα ), είναι πιο οικονομικοί στην κατανάλωση ρεύματος, είναι πολύ πιο κρύοι, και εντελώς αθόρυβοι μη έχοντας το παραμικρό κινητό μέρος, ενώ και οι τιμές τους έχουνε πέσει αρκετά τώρα πια. Εικάζω ( μιας και δεν έχω προλάβει να το δοκιμάσω εξονυχιστικά στην πράξη ) επίσης ότι βοηθάνε στην διατήρηση των "ελάχιστων fps" ( minimum fps ) στα παιχνίδια που χρησιμοποιούνε την τεχνική texture streaming σε υψηλότερα επίπεδα ( texture streaming = να φορτώνουνε διάφορες υφές σε πραγματικό χρόνο στην μνήμη της κάρτας γραφικών καθώς παίζουμε, σε αντίθεση με την τεχνική precaching όπου όλες οι υφές φορτώνονται στην μνήμη της κάρτας γραφικών εξ' αρχής ) μιας και οι SSD είναι πολύ πιο γρήγοροι στην ανάγνωση και αναζήτηση ( seek time ) αρχείων από τους κλασικούς σκληρούς δίσκους ( μιλάμε για τραγικές διαφορές, ένας SSD μεταφέρει π.χ. 50MB/s και έχει σταθερό χρόνο αναζήτησης στα 0.08ms ενώ ένας γρήγορος μαγνητικός σκληρός δίσκος μεταφέρει περί τα 1MB/s και έχει μέσο όρο αναζήτησης περίπου 12ms ). - Κάρτα ήχου: Ένας φανατικός gamer δεν παίζει games δίχως καλό πολυκάναλο ήχο και EAX 5.0 HD / OpenAL, και η σειρά SoundBlaster X-Fi είναι μια από τις ιδανικές λύσεις για αυτόν τον τομέα. Είτε παίζετε με πολυκάναλα ηχεία ( 4.1, 5.1, 6.1, 7.1 ) είτε με απλά στερεοφωνικά ή πολυκάναλα ακουστικά η Creative SoundBlaster X-Fi θα σας "βυθίσει" στα έγκατα του παιχνιδιού και της δράσης με τον πολυσδιάστατο ήχο της μέσω των εφφέ. Άντε, γρήγορα πηγαίνετε στην επόμενη σελίδα πρωτού σας πρήξω κι άλλο με διάφορες μεγάλες είτε μικρές λεπτομέρειες... [bREAK=Overclocking] Κάποιοι αρέσκονται στο να βελτιώνουνε τις επιδόσεις του αυτοκινήτου τους, άλλοι τις μοτοσυκλέτες τους, άλλοι τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια τους, εμείς την βρίσκουμε ( ναι, ναι, το ξέρω την έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να την βρούμε... ) υπερχρονίζοντας, overclockάροντας που λέμε τους υπολογιστές μας. Τι είναι ο υπερχρονισμός ? Καλά σοβαρά μιλάτε ? Πλάκα μου κάνετε ? Δεν ξέρετε τι είναι ο υπερχρονισμός ? Φτου σας! Ντροπή σας! Καλά μην βαράτε βρε, πλάκα κάνω, δεν ενδιαφέρονται όλοι τόσο πολύ για τους υπολογιστές ούτε υποχρεούστε να ξέρετε τι είναι ο υπερχρονισμός ή το overclocking όπως συνήθως το ακούμε. Υπερχρονισμός είναι η τέχνη του να παίρνεις ένα κομμάτι υπολογιστή και να του αυξάνεις τις επιδόσεις ανεβάζοντας την συχνότητα λειτουργίας του είτε μέσω κάποιου προγράμματος ή BIOS, είτε μέσω "ηλεκτρονικών αλλαγών", το γνωστό hardware modding και τα Vmods. Ένα από τα δυσκολότερα στο overclocking κομμάτι ενός υπολογιστή είναι η μνήμη RAM μιας και υπάρχουνε ένα σωρό παραμέτροι που παίζουνε ρόλο στο overclocking της. Τα διάφορα timings & sub-timings, οι τάση λειτουργίας της μνήμης, οι τάσεις της μητρικής για το NorthBridge, τον κεντρικό δίαυλο ( FSB/QPI/HTT ), τα clock skews, τα διάφορα chipset straps, οι λειτουργικοί και μη λειτουργικοί πολλαπλασιαστές μνήμης, και οι καθ' εαυτού περιορισμοί τους. Για να φανταστείτε το όλο χάος, σκεφτείτε πως υπάρχουνε περί τα 20 timings που είναι διαθέσιμα στις περισσότερες μητρικές τα οποία εξαρτώνται μεταξύ τους, από την συχνότητα λειτουργίας της μνήμης, την συχνότητα του κεντρικού δίαυλου, καθώς και από τα ίδια τα τσιπάκια που φοράνε οι μνήμες. Στο chart και τον πίνακα που ακολουθεί θα δείτε τις μέγιστες σταθερές ( error-free ) συχνότητες λειτουργίας που πετύχαμε με τις μνήμες μας σε διάφορους συνδυασμούς timings, BCLK & τάσεων. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/overclocking.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Stock αποκαλούμε τις ονομαστικές συχνότητες & timings λειτουργίας των μνημών. Οι συχνότητες και τα timings που κατάφεραν να τρέξουνε οι μνήμες A-data DDR3-2000X μας είναι αξιοσημείωτες επί το πλείστον, εκτός από τα 6-7-6 που δεν πήγανε όσο περίμενα, αλλά αυτό εξαρτάται από τα ίδια τα τσιπάκια, λίγα πάνε παραπάνω, αλλά συνήθως αυτά έχουνε διαφορετική συμπεριφορά σε άλλα timings όπου αυτές εδώ πήγανε πάρα πολύ καλά όπως π.χ. τα 7-7-5 & 7-8-7. Δυστυχώς στις δοκιμές με τρείς μνήμες επάνω ( triple channel ) πιάσαμε το limit του memory controller του επεξεργαστή μας, όπως αυτό φαίνεται στο διάγραμμα στα timings 7-8-7-23 & 8-8-8-25 και στο "ξεμπούκωμα" όταν αφήσαμε 2 μνήμες επάνω και την αντίστοιχη άνοδο της συχνότητας λειτουργίας στα timings αυτά. Λογικά θα επανέλθω στο σύντομο μέλλον με νέες συχνότητες αφού βρω κάποιον δυνατό επεξεργαστή για αυτό τον σκοπό. Αρκετά καλά τα πήγανε και οι πάμφθηνες πλέον A-data Vitesta Extreme Edition DDR3-1333+. Μπορεί να μην πιάσανε τις συγκλονιστικές συχνότητες που πιάσανε οι DDR3-2000X αλλά για τα λεφτά που ζητάνε είναι αρκετά εώς πολύ καλές, μια τίμια αγορά θα έλεγα. Ας περάσουμε τώρα στις σελίδες παρουσίασης των αποτελεσμάτων από τα μετροπρογράμματα και τα παιχνίδια. [bREAK=Αποτελέσματα: η σειρά 3D Mark] Για την σειρά μετροπρογραμμάτων 3D Mark της FutureMark ( πρώην MadOnion ) τα λόγια είναι περιττά. Ελάχιστοι δεν έχουνε ακούσει έστω το όνομα 3D Mark, ενώ αρκετοί πλέον είναι και αυτοί που τα τρέχουνε σχεδόν καθημερινώς κυνηγόντας παγκόσμια ρεκόρ πόντων μέσω εκτενούς παραμετροποίησης του συστήματος τους, και φυσικά με την ψύξη με υγρό άζωτο στον επεξεργαστή και την/τις κάρτες γραφικών τους. Στα 3D Mark2001SE, 3D Mark03 και 3D Mark05 θα δείτε πως μπορεί η μνήμη RAM να παίξει κάποιον ρόλο στο τελικό score μιας και η ανάλυση που τρέχουνε τα benchmark αυτά είναι χαμηλή ( 1024x768 ) και δεν γίνεται χρήση των "φίλτρων" anti-aliasing & anisotropic filtering, με αποτέλεσμα τα benchmark αυτά να είναι επί το πλείστον CPU limited ( να περιορίζονται δηλαδή ή καλύτερα να εξαρτώνται αρκετά από τις επιδόσεις του επεξεργαστή και του λοιπού συστήματος συμπεριλαμβανομένων και των μνημών RAM, ιδιαιτέρως για το 3D Mark2001SE ). [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/3DmVantage.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/3Dm06.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/3Dm05.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/3Dm03.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/3Dm2001se.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Αποτελέσματα: Gaming] Ότι και να πεί κανείς για το Crysis θα είναι λίγο.Η Crytek μετά το τρομερό από όλες τις απόψεις FarCry που το 2004 γονάτισε όλες τις κάρτες γραφικών και πήρε 1μιση χρόνο για να βγεί κάρτα που να το έπαιζε σε full details στις αναλύσεις εκείνης της εποχής ( 1024x768 2xAA 2xAF ) ήρθε στα τέλη του 2007 με τον νέο τίτλο της, το Crysis να μας κάνει να παραμιλάμε. Με αξιοθαύμαστα graphics & physics, ένα σχετικά καλό story, διαφόρων ειδών τοποθεσίες και την δυνατότητα της σχεδόν εντελώς ελεύθερης πλοήγησης στις πίστες τρέλλανε τους απανταχού gamers. Το Crysis δεν σταμάτησε όμως εκεί, είχε σκοπό να τρελλάνει και τις κάρτες γραφικών μας, και το έκανε εμφατικά! Ήταν πραγματικά το πρώτο παιχνίδι που έκανε την καταπληκτική και επαναστατική GeForce 8800GTX να γονατίσει και να μοιάζει με κάρτα του 50ευρου... Δύο χρόνια έπειτα, ακόμα και οι τωρινές high end κάρτες γραφικών δυσκολεύονται να αποδόσουνε σταθερά υψηλά fps σε αναλύσεις άνω των 1680x1050 με Anti-Aliasing. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/crysis.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Σαν να μην έφτανε το Crysis, η Crytek έβγαλε την σύνεχεια του Crysis, ή καλύτερα το Crysis μέσα από τα μάτια ενός άλλου χαρακτήρα που συμμετείχε στο πρώτο Crysis, τον Psycho. Το Crysis: Warhead βασίζεται στην ίδια engine με το Crysis, αλλά δεν μένει εκεί, έρχεται με βελτιωμένα γραφικά και textures και είναι ακόμα πιο βαρύ σε κάποιες πίστες ( π.χ. Frost ). Για άλλη μια φορά η Crytek γονάτισε τα σύγχρονα PC και έβαλε "φωτιά" στις κάρτες γραφικών μας, ευτυχώς αυτή την φορά το παιχνίδι έχει και πιο πολύ δράση κάτι για το οποίο διαμαρτύρονταν μερικοί gamers για το πρώτο μέρος του παιχνιδιού. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/warhead.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το World In Conflict της Sierra είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής πραγματικού χρόνου ( real-time strategy ) που εξελίσσεται στο μέλλον κατά την διάρκεια του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου του οποίου ηγούνται οι Σοβιετικοί. Το παιχνίδι αυτό διαθέτει αρκετά λεπτομερή γραφικά στο terrain, φωτορεαλιστικά HDR εφφέ, αρκετές ανακλαστικές επιφάνειες και πολλά αντικείμενα τα οποίο το κάνουνε αρκετά εξαρτώμενο από την ισχύ της κάρτας γραφικών μας, και λίγο από τον επεξεργαστή μας. Για τις μετρήσεις χρησιμοποιούμε το ενσωματωμένο στο παιχνίδι benchmark που θα το βρείτε στο advanced menu στις ρυθμίσεις των γραφικών ( graphics ). [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/wic.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το Resident Evil φαντάζομαι το ξέρετε οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι gamers. Ένα αρκετά ωραίο action παιχνίδι με γρίφους και πολλά ζόμπι.Έτσι ήταν τουλάχιστον τα παλιά παιχνίδια της σειράς.Το νέο Resident Evil 5 έχει φτάσει πλέον να είναι ένα ακόμα απλό δίχως γρίφους και ουσιαστικό story παιχνίδι shooter 3ου προσώπου ( 3rd person shooter ) όπου τρέχεις, πυροβολάς και... ξανά πυροβολάς. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι οι gamers που τους αρέσει και αυτό, το παιχνίδι δεν έχει άσχημα γραφικά, ενώ παίζει σχετικά εύκολα στα περισσότερα PC της εποχής μας, οπότε κάποια αποδοχή την έχει, έτσι βρέθηκε και στην λίστα μας. Για τα tests μας χρησιμοποιούμε το Variable Benchmark του παιχνιδιού που είναι αρκετά κοντά στις επιδόσεις του κανονικού παιχνιδιού ( όταν παίζουμε εμείς κανονικά εννοώ ). [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/re5.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ας ανακεφαλαιώσουμε το τι είδαμε σε αυτή την σελίδα του review, και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε για ποιό λόγο είχαμε τα αποτελέσματα αυτά. Σίγουρα θα αναρωτιέστε γιατί δεν κερδίσαμε το παραμικρό στα παιχνίδια ανεξαρτήτως από την συχνότητα και τα timings που χρησιμοποιήσαμε. Μερικοί ίσως και να θεωρείτε πως έχουμε κάνει κάποιο λάθος στα γραφήματα ή τις μετρήσεις, γιατί σίγουρα έχετε δεί κάποιες διαφημίσεις κατασκευαστών μνημών που μιλάνε για "ειδικές γρήγορες μνήμες RAM για gamers" κλπ. Εγω προσωπικά, αλλά και εμείς όλοι σαν υπεύθυνο τεχνολογικό site δεν έχουμε τον παραμικρό λόγο να σας παραμυθιάσουμε οπότε και θα σας πούμε τα πράγματα όπως έχουν. Οι επιδόσεις των μνημών RAM από ένα σημείο κι έπειτα ( για να μιλήσουμε με νούμερα ας πάρουμε σαν βάση [ minimum ] τις DDR2-667 ) ΔΕΝ βοηθάνε στις επιδόσεις του υπολογιστή στα παιχνίδια ( εκτός και αν παίζετε σε πολύ χαμηλές αναλύσεις [ π.χ. 1024x768, 1280x1024 ] με τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού σε χαμηλά επίπεδα και χωρίς "φίλτρα" [ Anti-Aliasing & Anisotropic Filtering ] ). Αυτό που μετράει είναι η ποσότητα ( η χωρητικότητα ). Από την στιγμή που έχετε αρκετή μνήμη RAM διαθέσιμη για το παιχνίδι δεν υπάρχει κάποιο άλλο θέμα όσον αφορά τις RAM σας. Για ποιό λόγο γίνεται αυτό ? ( εδώ θα προσπαθήσω να σας το εξηγήσω όσο πιο απλά και κατανοητά μπορώ ) Η μνήμη RAM λειτουργεί σαν ένας μεσάζοντας μεταξύ του επεξεργαστή και τον σκληρό δίσκο. Όταν τρέχουμε ένα παιχνίδι φορτώνεται ( αποθηκεύεται ) στην μνήμη RAM ένα μεγάλο μέρος του κώδικα του παιχνιδιού που χρειάζεται ο επεξεργαστής μας ώστε να μπορεί να παίξει το παιχνίδι και να στείλει τα απαραίτητα δεδομένα στην κάρτα γραφικών. Από την στιγμή που θα ξεκινήσει το παιχνίδι η μνήμη RAM παρεμβάλεται ξανά όταν θα χρειαστεί η κάρτα γραφικών κάποια αρχεία ( τις υφές { textures } ) κάποια στιγμή, αυτές βρίσκονται στον σκληρό δίσκο, ο επεξεργαστής ζητάει από τον δίσκο τα δεδομένα, από τον δίσκο αυτά μεταφέρονται στην RAM από την οποία και τα τραβάει ο επεξεργαστής. Ωραία, άρα εκεί μπορεί να παίξει ρόλο στις επιδόσεις η μνήμη RAM θα μου πείτε. Δεν είναι έτσι όμως, γιατί ο σκληρός δίσκος είναι το πιο αργό κομμάτι της "γραμμής" αυτής, από την στιγμή που ο δίσκος θα διαβάσει τα δεδομένα αυτά μεταφέρονται αστραπιαία από την μνήμη RAM ( η μνήμη RAM ακόμα και οι πολύ παλιές DDR1-400 μπορούνε να μεταφέρουνε αρκετές εκατοντάδες MB ανά δευτερόλεπτο ). Αυτά εν ολίγοις. Ίσως να βγάλουμε ένα άρθρο με περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά αυτό το θέμα στο μέλλον. [bREAK=Αποτελέσματα: Number crunching] Το SuperPi είναι ένα πρόγραμμα που υπολογίζει τον αριθμό π (pi) μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ψηφίων μετά την υποδιαστολή. Ο μέγιστος αριθμός π (pi) που δύναται να μετρήσει αγγίζει τα 32 εκατομμύρια. Όπου π εννοούμε φυσικά τον γνωστό αριθμό 3.14..... (συνεχίζεται επ' άπειρον) ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε την περιφέρεια ενός κύκλου με την διάμετρό του. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας από πολλούς overclockers, προκειμένου να test-άρεις τις επιδόσεις και την σταθερότητα του υπολογιστικού συστήματος. Στην ευρύτερη κοινότητα των overclockers, το SuperPi είναι ένα μέσον επίδειξης των δυνατοτήτων του κάθε overclocker, αφού ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο του άλλου. Όπως όμως προαναφέραμε, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα large tests του SuperPi (16M, 32M) για να δει αν το σύστημά του είναι αρκετά σταθερό σε μία συγκεκριμένη συχνότητα του επεξεργαστή. Αν ο υπολογιστής καταφέρει να μετρήσει επιτυχώς τα π στο τριακοστό δεύτερο εκατομμυριοστό ψηφίο μετά την υποδιαστολή (32M) τότε το σύστημα θεωρείται ότι είναι σταθερό όχι μόνο αναφορικά με τον επεξεργαστή, αλλά και την μνήμη RAM. Εμείς εδώ στο hwbox, επιλέξαμε να το χρησιμοποιήσουμε μιας και πρόκειται από τα διασημότερα προγράμματα (αν όχι το διασημότερο) στην κοινότητα των overclockers. Στο συγκεκριμένο review αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε το 32m Calculation: [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/superpi32.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Tο multi-threaded wPrime χρησιμοποιεί μία παρόμοια προσέγγιση με την μέθοδο του Νεύτωνα προκειμένου να υπολογίζει συναρτήσεις. Έτσι έχουμε την f(x) = x^2 - k (όπου k είναι ο αριθμός που τετραγωνίζουμε), μέχρι η Sgn[f(x)-f'(x)] να μην επαναλαμβάνεται πια, ξεκινώντας ξανά τον υπολογισμό της συνάρτησης με το k/2. Από 'κει και πέρα το πρόγραμμα επικαλείται ξανά την επανάληψη της ίδιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η ακρίβεια του τελικού αποτελέσματος (μία εναλλακτική μέθοδος επαλήθευσης). Στο τελικό στάδιο πράξεων, το πρόγραμμα επιβεβαιώνει ότι ισχύει η ισότητα n(k)^2 = k έτσι ώστε να είναι 100% σίγουρο για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία αυτή επαληθεύεται ανάλογα με το νήμα που θα επιλέξει ο χρήστης. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/wPrime32.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/wPrime1024.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το PiFast δημιουργήθηκε το 2003 από τον Xavier Gourdon, όντας το πιο γρήγορο πρόγραμμα για τα Microsoft Windows εκείνη την χρονική περίοδο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του, μπορεί να υπολογίσει 1 εκατομμύριο ψηφία μετά την υποδιαστολή μέσα σε 3.5 μόλις δευτερόλεπτα, σε έναν επεξεργαστή της κλάσης του Pentium 4 2.4GHz Northwood Socket 478. Βέβαια το μεγαλείο του συγκεκριμένου προγράμματος δεν σταματά εκεί, εφόσον δύναται να υπολογίσει και άλλους αριθμούς που δεν συλλαμβάνει εύκολα ο ανθρώπινος νους, όπως το e (πραγματικός αριθμός που ισούται με το όριο της νιοστής δύναμης του αθροίσματος του 1 με το 1/ν όταν το ν τείνει στο άπειρο) ή η τετραγωνική ρίζα του 2. Προτιμήθηκε από πολλούς overclockers καθώς χρησιμοποιεί ελάχιστη από την μνήμη του συστήματος. Ο Xavier είχε τονίσει χαρακτηριστικά ότι για μερικές δεκάδες MB από την μνήμη του συστήματος, το PiFast υπολογίζει 10 δισεκατομμύρια ψηφία μετά την υποδιαστολή ! [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/pifast.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το Fritz Chess Benchmark είναι ένα μετροπρόγραμμα προσομείωσης Τεχνητής Νοημοσύνης ( A.I. ) ενός chess game ( σκάκι ) το οποίο μετράει τις επιδόσεις του συστήματος μας στον υπολογισμό των κινήσεων των χαρακτήρων που ελέγχει ο υπολογιστής σε μια παρτίδα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι πολυνηματικό ( multi-threaded ) και μπορεί να εκμεταλλευτεί έναν αρκετά μεγάλο αριθμό πυρήνων, συμπεριλαμβανόμενων και των 8 που διαθέτει ο Core i7 920 επεξεργαστής μας. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/fritz.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Αποτελέσματα: A/V Encoding] Ο Lame είναι ο πιο γνωστός και πιο συχνά χρησιμοποιούμενος από τα διάφορα front-end's ( π.χ. Blade MP3 Encoder, Plextor PlexTools, Audiograbber, etc ) MP3 encoder. Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα πρόγραμμα το οποίο μας επιτρέπει να μετατρέπουμε τα RAW PCM / Wave (.wav) αρχεία ήχου μας σε MP3. Θεωρείται ο καλύτερος MP3 encoder από άποψης ποιότητας, ενώ και στο θέμα της ταχύτητας δεν υστερεί ( άλλωστε δεν νομίζω να μας νοιάζει κιόλας, αφού στις πιο "βαριές" ρυθμίσεις ζήτημα είναι να χρειαστεί 30 δευτερόλεπτα για την κωδικοποίηση ενός 4λεπτου τραγουδιού ). Για τις μετρήσεις μας κωδικοποιήσαμε το τραγούδι "Enjoy The Silence" από το αργεντίνικο electronic group "Tanghetto" ( ναι, πρόκειται για remake του γνωστού ομότιτλου τραγουδιού των Depeche Mode ) σε MP3 με joint stereo ήχο, 192kbps bitrate και το quality setting στο 0 ( max quality ) [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/lame.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το Reference της Mainconcept είναι ένα πρόγραμμα για την κωδικοποίηση αρχείων video σε διάφορες μορφές, με υποστήριξη φυσικά για τα νεότερα codecs AVC / AVC Pro / H.264. Το χρησιμοποιήσαμε για να μετατρέψουμε ένα AVI βίντεο 1080p ( 1920x1080 @ 30fps ) σε μορφή H.264 στο Level 5.1 με bitrate 8000kbps & ήχο 5.1 AAC στα 448kbps. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/reference.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Αποτελέσματα στην αρχειοθέτηση: WinRAR & 7-zip] Το WinRAR είναι το πιο διαδεδομένο πρόγραμμα αρχειοθέτησης ( archiving ) της εποχής μας, και σε αυτό συμβάλλει η απλή και ξεκάθαρη επιφάνεια διεπαφής με τον χρήστη καθώς και η μαζική χρήση συμπιεσμένων αρχείων σε .rar μορφή στο διαδίκτυο. Πέραν από ευκολόχρηστο και διαδεδομένο το WinRAR είναι αρκετά γρήγορο, επιτυγχάνει πολύ καλά αποτελέσματα στον τομέα της συμπίεσης και υποστηρίζει και την δημιουργία custom installers με λίγα μόλις click. Χρησιμοποιήσαμε το ενσωματωμένο benchmark για να μετρήσουμε τις επιδόσεις του υπολογιστή μας στην συμπίεση δεδομένων. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/winrarx64.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ένα εναλλακτικό πρόγραμμα για την αρχειοθέτηση είναι το επίσης αρκετά γνωστό πλέον 7-zip. Όπως και το WinRAR, έτσι και το 7-zip διαθέτει το δικό του ενσωματωμένο benchmark το οποίο μετράει τις επιδόσεις του PC μας στην συμπίεση αλλά και την αποσυμπίεση δεδομένων. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/7zipx64.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Αποτελέσματα: δημιουργία 3D content] Το LightWave3D είναι ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την δημιουργία μοντέλων, το rendering αλλά και την δημιουργία animation με αυτά. Χρησιμοποιείται συχνά για την δημιουργία spot της τηλεόρασης, για εφφέ στον κινηματογράφο καθώς και στην παραγωγή μοντέλων για video games. Βγαίνει και σε 64bit ( x64 ) έκδοση για όσους τρέχουνε λειτουργικά x64 και θέλουνε να εκμεταλλευτούνε τις όποιες αυξημένες επιδόσεις και την δυνατότητα χρήσης παραπάνω μνήμης από το λειτουργικό και την εφαρμογή. Για την μέτρηση των επιδόσεων των μνημών στις διάφορες συχνότητες και timings κάναμε το rendering μιας πολύπλοκης σκηνής ( 1 frame ). [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/lightwave.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το Pov-ray είναι ένα πρόγραμμα δημιουργίας τρισδιάστατων εικόνων με την χρήση της τεχνολογίας raytracing. Το raytracing είναι μια βαριά διαδικασία ακόμα και για τους πιο δυνατούς τωρινούς κεντρικούς επεξεργαστές αλλά και για τους επεξεργαστές γραφικών ( GPUs ) και ταυτόχρονα είναι το μέλλον του gaming, όπου με την χρήση του θα έχουμε πιο φωτορεαλιστικά παιχνίδια με ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες με αποτελέσματα που θα ξεγελάνε το μάτι και θα νομίζουμε ότι είναι φωτογραφίες. Χρησιμοποιήσαμε το ενσωματωμένο benchmark ( all cores ) για την μέτρηση των επιδόσεων του συστήματος μας. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/povrayx64.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Αποτελέσματα: Everest Ultimate, MemTach, PC Mark05] To Everest είναι ένα διαγνωστικό πρόγραμμα και παράλληλα ένα δυνατό benchmark.Κατά τη διάρκεια της βελτιστοποίησης και παραμετροποίησης του συστήματός που δουλεύουμε μας παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με αυτό και τον υπερχρονισμό που έχει υποστεί , προηγμένο έλεγχο και παρακολούθηση αυτού αλλά και των υποσυστημάτων του, καθώς και διαγνωστικές δυνατότητες ώστε να δούμε τι αποτέλεσμα είχανε οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν. Στο πακέτο περιέχονται CPU, FPU και memory benchmarks με σκοπό τη μέτρηση της πραγματικής απόδοση του υπολογιστή ώστε να συγκριθεί με αλλά συστήματα ή προηγούμενες ρυθμίσεις στο ίδιο σύστημα. Επιπλέον, η παροχή πληροφοριών σχετικά με το εγκατεστημένο λογισμικό ,το λειτουργικό σύστημα αλλά και την ασφάλεια του υπολογιστή κάνουν το EVEREST ένα περιεκτικό πολυεργαλείο διάγνωσης που προσφέρει συνολικά 100 σελίδες πληροφοριών για το PC σας. Στις screenshots που ακολουθούνε θα βρείτε τα αποτελέσματα από το Cache & Memory Benchmark του νεότερου Everest Ultimate σε όλες τις συχνότητες που δοκιμάσαμε τις μνήμες: <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" align="middle" height="500" width="800"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/adata2/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/adata2/adata.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" align="middle" height="500" width="800"></object> Το Memtach είναι ένα αρκετά παλιό πρόγραμμα μέτρησης των επιδόσεων των μνημών μέσω διαφόρων αλγορίθμων. Ο επεξεργαστής σπάνια κάνει την όποια διαφορά εδώ, επί της ουσίας όλα εξαρτώνται από τις επιδόσεις των μνημών. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/memtach.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Το PC Mark05 είναι ένα benchmark το οποίο μετράει τις επιδόσεις όλου του υπολογιστή μας ( του επεξεργαστή, της μνήμης RAM, του σκληρού δίσκου και της κάρτας γραφικών ) σε διάφορες καθημερινές διεργασίες όπως το bootάρισμα ( loading ) των Windows, το άνοιγμα διάφορων εφαρμογών ( όπως το Microsoft Word, το Excel, το PowerPoint, το Adobe Photoshop, κλπ ), το σκανάρισμα αρχείων για ιούς από το anti-virus, την απεικόνιση 3D γραφικών από την κάρτα γραφικών, την ταχύτητα αντιγραφής και εγγραφής της μνήμης RAM, κλπ με σκοπό να βγάλει ένα γενικό δείκτη ( score ) για τις επιδόσεις του PC μας. Διαθέτει διάφορες σουίτες test ( test suites ) για την μέτρηση είτε όλου του συστήματος είτε κάποιου συγκεκριμένου τμήματος ( π.χ. μόνο τον σκληρό δίσκο με την HDD Test Suite, η μόνο την μνήμη RAM με την Memory Test Suite ). Η "μαμίσια" και επελεγμένη για το παρών τεστ σουίτα είναι η System Test Suite, όπου τεστάρει όλο το σύστημα μας. [flash=http://www.benchzone.com/hwbox/adata/ddr3_2000x_tables/charts/PCmark05.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Επίλογος] Κάπου εδώ θα πρέπει ( επιτέλους! ) να συνοψίσουμε τις εντυπώσεις μας και το τι είδαμε από τις μνήμες και τα διάφορα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε μέσω των μετρήσεων μας για την σχέση των επιδόσεων της μνήμης RAM με τα διάφορα προγράμματα και παιχνίδια. Είμαι σχεδόν απολύτως σίγουρος πως πολλοί από εσάς θα αμφισβητείτε έστω από μέσα σας τα νούμερα λέγοντας αποκλείεται να μην υπήρχε η παραμικρή διαφορά στα games και τα περισσότερα προγράμματα. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες εφαρμογές γραφείου & παιχνίδια οι επιδόσεις των μνημών μας δεν παίζουνε ρόλο από ένα σημείο κι έπειτα ( το σημείο αυτό προφανώς είναι πολύ χαμηλά, δηλαδή οι διαφορές εξαφανίζονται από τα DDR3-1333 και πάνω στις περισσότερες εφαρμογές/παιχνίδια ), και διαφορές που να αξίζουνε έστω κάποια παραπάνω χρήματα που χρειάζεται να δαπανήσει κανείς για ένα καλό set μνήμης RAM υπάρχουνε σε πολύ λίγες "καθημερινές" εφαρμογές και προγράμματα που χρησιμοποιεί ο μέσος χρήστης. Εκεί που δίνουνε κάτι παραπάνω οι μνήμες είναι σε εφαρμογές server ( high load web server, database servers, SAP, κλπ ), αλλά αυτό δεν είναι επί του παρόντος. [img_alt=A-data Xtreme Series DDR3-2000X 6GB Triple Channel Kit Review] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824af759e24394a.jpg[/img_alt] Το επόμενο φυσικό ερώτημα φαντάζομαι είναι το "γιατί να αγοράσει κανείς ένα καλό kit μνημών RAM"... Η απάντηση εξαρτάται από το τι θέλει ο χρήστης και αν πραγματικά το χρειάζεται. Αν είναι ένας απλός χρήστης υπολογιστή που απλά χρησιμοποιεί συχνά πυκνά μια σουίτα γραφείου ( Microsoft Office π.χ. ) και παίζει καμμιά φορά και κανά παιχνίδι, μια χαρά θα κάνει την δουλειά του και με τις φτηνές μνήμες. Αν είναι ένας απαιτητικός gamer και ταυτόχρονα χρησιμοποιεί σχετικά συχνά archivers όπως το WinRAR π.χ. τότε καλό θα ήταν να αγοράσει ένα σχετικά φτηνό overclockable κιτ μνημών όπως π.χ. το A-data DDR3-1333+ triple channel kit. Αν τώρα ασχολείστε σοβαρά με διάφορες βαριές εφαρμογές και χρησιμοποιείτε συχνά αρκετές από αυτές ταυτόχρονα, ενώ κάνετε και ένα καλό overclock στον υπολογιστή σας τότε αξίζει να πάτε σε κάτι κάπως πιο ακριβό, αρκεί να το εκμεταλλευτείτε πραγματικά. Ο σαφώς κερδισμένος της υπόθεσης είναι φυσικά ο extreme overclocker που τρέχει διάφορα μετροπρογράμματα με σκοπό την διάκριση σε διαγωνισμούς overclocking όπως αυτούς του HWbot.org ή γενικώς αρέσκεται να βγάζει δυνατά σκόρ με το σύστημα του, τότε οι A-data Xtreme Series DDR3-2000X θα του δώσουνε την "έξτρα ώθηση" για να μεγιστοποιήσει τα score του και σίγουρα δεν θα τον απογοητεύσουνε με τις overclocking δυνατότητες τους. Αν αναρωτιέστε για την τιμή των μνημών DDR3-2000X αν και δεν έχω την επίσημη τιμή από την ίδια την A-data, προσωπικά περιμένω να τις βρούμε στα ράφια των καταστημάτων κάπου μεταξύ 150-190 ευρώ. Αν μας έρθει η επίσημη απάντηση της A-data όσον αφορά την τιμολόγηση θα την προσθέσουμε στο παρών review. Τα προηγούμενα DDR3 kit της A-data πάντως έρχονταν σε δελεαστικές τιμές, και πιστεύω πως θα συνεχιστεί αυτό με τα kitάκια που δοκιμάσαμε σε αυτό το review. Οι μνήμες κερδίζουνε επάξια τον τίτλο HWbox Top Performance [img_alt=A-data Xtreme Series DDR3-2000X 6GB Triple Channel Kit Review ]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a5da3d217711.jpg[/img_alt] Κλείνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τον Yi-wen Lin & την A-data για την παροχή των μνημών για τις δοκιμές μας! [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824af7420d94df1.swf]quality=high width=300 height=150 parameter=paramete_value

[news_img=MSI ECLIPSE PLUS REVIEW]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b215bf484182.jpg[/news_img] Όταν βγήκαν οι Core i7 στην αγορά, η πρώτη εταιρεία που κατάφερε και μας εξέπληξε με τη μητρική της ήταν η MSI, βγάζοντας πρώτη από όλες μια high-end motherboard για το Intel X58 Express chipset, την πασίγνωστη MSI X58 Eclipse. Λίγο μετά όμως, η μητρική αυτή μπήκε στο περιθώριο, εφόσον οι χρήστες ήθελαν το κάτι παραπάνω από την πλατφόρμα, που ενώ φαινομενικά τα είχε όλα για να τους ικανοποιήσει, της έλειπε κάτι "βασικό" για τα Multi-GPU setups: Τα πολλαπλά PCI-Express x16 lanes. Βέβαια όλοι ξέρουμε ποια είναι η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα - το πασίγνωστο nVIDIA NF200 chip, που δίνει τη δυνατότητα να έχουμε περισσότερες PCI-Express x16 γραμμές, όταν χρησιμοποιούμε πολλές GPU για τα τεστ ή για να απολαμβάνουμε τα παιχνίδια μας. Έτσι, η MSI δεν άργησε και σύντομα βλέπαμε τις ειδήσεις για την MSI X58 Eclipse Plus, μια νέα μητρική που βασιζόταν στην Eclipse αλλά φορούσε το NF200 και ήταν για πολλούς, αισθητά πιο καλαίσθητη με το συνδυασμό του έντονου μπλε και μαύρου χρώματος. Αυτό φυσικά είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει! Για εμάς η ουσία είναι οι απόλυτες επιδόσεις και το κατά πόσο αυτό το τόσο "διάσημο" chip εν τέλει δίνει κάποια σημαντική ώθηση στην απόδοση των καρτών γραφικών, χάρη στα x16 lanes. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που μια μητρική σαν αυτή είναι τόσο ξεχωριστή και δίνει κίνητρο σε κάποιον Power User να την αποκτήσει. [img_alt=MSI ECLIPSE PLUS REVIEW] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b1312aae1120.jpg[/img_alt] Άλλωστε η MSI Eclipse Plus όλοι ξέρουμε ότι απευθύνεται σε όλους τους ενθουσιώδεις χρήστες που θέλουν να έχουνε στα χέρια ότι καλύτερο κυκλοφορεί και δεν μετράνε το κόστος όταν πρόκειται να σβήσουν τη "διψα" τους.Όμως η θεωρία πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με το τι συμβαίνει τελικά στην πράξη.Έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα εδώ?Η πράξη αποκλίνει της θεωρίας?Είναι ικανή η μητρική αυτή να αντέξει ένα μηχάνημα που δεν θα "κολώνει" πουθενά? Διαβάστε τις παρακάτω σελίδες και δείτε τι πραγματικά συμβαίνει με το κορυφαίο αυτό μοντέλο της Micro Star International....... <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> [bREAK=Τεχνικά Χαρακτηριστικά και Σύστημα Δοκιμών] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Για το review αυτό επιλέξαμε κορύφαια hardware parts αφού πρόκειται για μια ακριβή μητρική που αποτελέι την ναυαρχίδα της MSI . Επιλέξαμε επίσης να βάλουμε μια ακόμα μητρική στα τεστ ως μέτρο σύγκρισης.Αυτή είναι η X58 Classified χωρίς το nVidia NF200 chip ώστε να δείτε τι κερδίζεται και τι χάνεται με την ύπαρξη ή την απουσία του ! Ο επεξεργαστής μας είναι ένας Intel Ci7 950 και RAM οι DDR3 G.Skill Trident 1600 CL6 σε διάταξη Triple Channel.Τέλος για τα 3d tests η επιλογή ήτανε μια. Τρεις Gigabyte 260 SOC σε διάταξη 3SLI για επιδόσεις πέρα απο το όρια του φυσιολογικού και το γλυκό όπως λέμε "έδεσε"... :D [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824afdf1ad31b49.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά στα τεχνικά χαρακτηριστικά όπως ακριβώς μας τα δίνει η MSI μέσα στο επίσημο site της. [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b215f0828565.jpg[/img_ALT] [bREAK=Φωτογραφίες της Μητρικής] Η Eclipse PLUS σαν κορυφαίο μοντέλο της MSI εκτός από ικανοποιητικές επιδόσεις (το αν τις έχει θα το δείτε πιο μετά) πρέπει να μαγνητίζει και τα βλέμματα. Αυτό λοιπόν μπορούμε να το επιβαιβεώσουμε και εμείς. Το Βαθύ μπλε σε συνδυασμό με το κλασσικό μαύρο , το διακριτικά αλλά όμορφα Heatshinks βοηθούν ώστε να δημιουργηθεί μια ελκυστική εικόνα. Ακόμα, η εργονομία που διακρίνει το mobo είναι κάτι που αξίζει να αναφερθούμε αφού όλα μοιάζουν να σχεδιάστηκαν πολύ προσεκτικά. Tα αρκετά πλήκτρα κάτω δεξιά (start-reset κ.α.) λύνουν αρκετές φορές τα χέρια (κυρίως των overclocker) .ενώ το D-LED2 παρέχει χρήσιμες πληροφορίες όπως θερμοκρασίες & τάσεις, κάτι που σημαίνει πώς τα πάντα ελέγχονται και τροποποιούνται On The Fly. Τέλος, στο πακέτο περιλαμβάνονται αρκετά "μπιχλιμπίδια" από Sata cables και SLI bridges έως και μια καλή κάρτα ήχου. Απο τα παρελκόμενα το μόνο που ήτανε παράξενο ήτανε GreenPower Genie.Ένας μηχανισμός που παρεμβάλλεται μεταξύ του 24pin και της μητρικής. Χρησιμοποιεί το SM Bus (System Management Bus) και μπορεί να μετρήσει σε πραγματικό χρόνο τις τάσεις 12V, 5V και 3,3V. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται στην οθόνη D-LED 2, στο BIOS αλλά και στο πρόγραμμα της MSI GreenPower Center. Από εκεί και πέρα έχει επιλογή είτε για χειροκίνητη διαχείριση (ακόμα και μέσα από τα windows) των ρευμάτων της μητρικής είτε αν μπει στο αυτόματο να αναγνωρίζει πότε υπάρχει αύξηση της ζητούμενης ενέργειας οπότε να κάνει μεταβολές στα ρεύματα και τις στροφές των ανεμιστήρων προκειμένου να προσδώσει σταθερότητα και σωστή ψύξη στο σύστημα. Αρκετά όμως με τα λόγια,ας μιλήσουν οι εικόνες για μας..... <object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="loader" align="middle" height="500" width="800"><embed base="." flashvars="paramXMLPath=http://reviews.hwbox.gr/jcd/eclipseplus/param.xml" src="http://reviews.hwbox.gr/jcd/eclipseplus/msi.swf" quality="best" bgcolor="#121212" name="loader" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" align="middle" height="500" width="800"> </object> <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> [bREAK=2d Benchmarks] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> 2D Benchmarks SuperPi Το SuperPi είναι ένα πρόγραμμα που υπολογίζει τον αριθμό π (pi) μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ψηφίων μετά την υποδιαστολή. Ο μέγιστος αριθμός π (pi) που δύναται να μετρήσει αγγίζει τα 32 εκατομμύρια. Όπου π εννοούμε φυσικά τον γνωστό αριθμό 3.14..... (συνεχίζεται επ' άπειρον) ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε την περιφέρεια ενός κύκλου με την διάμετρό του. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας από πολλούς overclockers, προκειμένου να test-άρεις τις επιδόσεις και την σταθερότητα του υπολογιστικού συστήματος. Στην ευρύτερη κοινότητα των overclockers, το SuperPi είναι ένα μέσον επίδειξης των δυνατοτήτων του κάθε overclocker, αφού ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο του άλλου. Όπως όμως προαναφέραμε, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα large tests του SuperPi (16M, 32M) για να δει αν το σύστημά του είναι αρκετά σταθερό σε μία συγκεκριμένη συχνότητα του επεξεργαστή. Αν ο υπολογιστής καταφέρει να μετρήσει επιτυχώς τα π στο τριακοστό δεύτερο εκατομμυριοστό ψηφίο μετά την υποδιαστολή (32M) τότε το σύστημα θεωρείται ότι είναι σταθερό όχι μόνο αναφορικά με τον επεξεργαστή, αλλά και την μνήμη RAM. Εμείς εδώ στο hwbox, επιλέξαμε να το χρησιμοποιήσουμε μιας και πρόκειται από τα διασημότερα προγράμματα (αν όχι το διασημότερο) στην κοινότητα των overclockers. PiFast Το PiFast δημιουργήθηκε το 2003 από τον Xavier Gourdon, όντας το πιο γρήγορο πρόγραμμα για τα Microsoft Windows εκείνη την χρονική περίοδο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του, μπορεί να υπολογίσει 1 εκατομμύριο ψηφία μετά την υποδιαστολή μέσα σε 3.5 μόλις δευτερόλεπτα, σε έναν επεξεργαστή της κλάσης του Pentium 4 2.4GHz Northwood Socket 478. Βέβαια το μεγαλείο του συγκεκριμένου προγράμματος δεν σταματά εκεί, εφόσον δύναται να υπολογίσει και άλλους αριθμούς που δεν συλλαμβάνει εύκολα ο ανθρώπινος νους, όπως το e (πραγματικός αριθμός που ισούται με το όριο της νιοστής δύναμης του αθροίσματος του 1 με το 1/ν όταν το ν τείνει στο άπειρο) ή η τετραγωνική ρίζα του 2. Προτιμήθηκε από πολλούς overclockers καθώς χρησιμοποιεί ελάχιστη από την μνήμη του συστήματος. Ο Xavier είχε τονίσει χαρακτηριστικά ότι για μερικές δεκάδες MB από την μνήμη του συστήματος, το PiFast υπολογίζει 10 δισεκατομμύρια ψηφία μετά την υποδιαστολή ! wPrime Tο multi-threaded wPrime χρησιμοποιεί μία παρόμοια προσέγγιση με την μέθοδο του Νεύτωνα προκειμένου να υπολογίζει συναρτήσεις. Έτσι έχουμε την f(x) = x^2 - k (όπου k είναι ο αριθμός που τετραγωνίζουμε), μέχρι η Sgn[f(x)-f'(x)] να μην επαναλαμβάνεται πια, ξεκινώντας ξανά τον υπολογισμό της συνάρτησης με το k/2. Από 'κει και πέρα το πρόγραμμα επικαλείται ξανά την επανάληψη της ίδιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η ακρίβεια του τελικού αποτελέσματος (μία εναλλακτική μέθοδος επαλήθευσης). Στο τελικό στάδιο πράξεων, το πρόγραμμα επιβεβαιώνει ότι ισχύει η ισότητα n(k)^2 = k έτσι ώστε να είναι 100% σίγουρο για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία αυτή επαληθεύεται ανάλογα με το νήμα που θα επιλέξει ο χρήστης. [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464ac7d95d7beb8.jpg[/img_ALT] [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b2029b152267.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b2029b1635f7.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Futuremark Benchmarks] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Futuremark Benchmarks To 3Dmark είναι ένα εργαλείο computer benchmarking που δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε από την Futuremark Corporation (γνωστή και ως MadOnion και Futuremark) για να καθορίζει τις επιδόσεις αρχικά της κάρτας γραφικών και έπειτα του επεξεργαστή. Η Futuremark Corporation από το 1999 που ξεκίνησε με το πρώτο 3DMark (3DMark99) συνεχίζει μέχρι και σήμερα να προσφέρει άπλετη χαρά στους benchmarkers μιας και τα benchmarks της δεν βασίζονται απλά και μόνο στις δυνατότητες του συστήματος, αλλά και στα tweaking skills του κάθε χρήστη. Tα benchmarks που έχουν παραχθεί από την εταιρεία με χρονολογική σειρά είναι τα εξής: 3DMark99, 3DMark99 MAX, XL-R8R (πρόκειται για το πιο απλοποιημένο 3D Benchmark, στο οποίο ο χρήστης παρακολουθεί ένα DirextX 7 demo sequence σε ανάλυση 640x480, το οποίο όμως δεν συνάντησε και μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό της Futuremark), 3DMark2000, 3DMark2001, 3DMark2001 SE, 3DMark03, 3DMark05, 3DMark06, 3DMark Vantage και 3DMarkMobile. Εμείς επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε τα πιο ευρέως διαδεδομένα στην overclocking community, δηλαδή τα 3DMark2001 SE, 3DMark03, 05 & 06. Λίγες τώρα πληροφορίες για το καθένα ξεχωριστά. Το 3DMark2001 SE είναι μία αναβαθμισμένη έκδοση του 3DMark2001 που υποστηρίζει DirectX 8 μαζί με σημαντικά χαρακτηριστικά όπως vertex shaders, pixel shaders και point sprites. Κάνει χρήση της γνωστής (αν και παλιάς πλέον) MAX-FX engine. To 3DMark03 υποστηρίζει πλήρως το DirectX 9.0 και πολλά νέα features. Τα Game Tests που τρέξαμε είναι τα εξής: Wings of Fury (SM1.1 vertex shaders μαζί με μία εξελιγμένη επεξεργασία των function pixels), Battle of Proxycon (SM1.1 vertex shaders / SM1.4 ή 1.1 pixel shaders / stencil shadows), Troll's Lair (χρησιμοποιούνται ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτά του Battle of Proxycon) και Mother Nature (SM1.x & SM2.0 vertex και pixel shaders). Το 3DMark05 είναι όπως και το 3DMark03, με την μόνη διαφορά ότι για να τρέξουν τα game tests προαπαιτείται η ύπαρξη κάρτας γραφικών με υποστήριξη Shader Model 2.0. Στο 3DMark2006, τα graphic tests του 3DMark05 αναβαθμίστηκαν και πλέον υποστηρίζουν και features όπως HDR Rendering, Shadow Mapping, HDR Refraction, HDR Reflection, Depth Fog, Gerstner Wave Function, Heterogeneous Fog, Light Scattering, Cloud Blending, Blinn-Phong Shading Model (γνωστό και ως Strauss Lighting Model) και Subsurface Scattering. To 3DMark Vantage είναι το νεότερο κόσμημα της Futuremark. Σχεδιάστηκε με μοναδικό σκοπό να test-άρει τις DirectX 10 επιδόσεις της κάρτας γραφικών σας. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για το καλύτερο benchmark της Futuremark μέχρι στιγμής, μιας και τα tests σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να ταυτίζονται σε μεγάλο σημείο με τις real-world επιδόσεις της κάρτας. Για να γίνουν τα παραπάνω, αναλαμβάνουν τα ηνία δύο graphics tests, το Jane Nash και το New Calico. Στο πρώτο παρουσιάζεται ένα indoor game scene με πολύπλοκα χαρακτηριστικά, εξομοιώσεις physical GPU, αμέτρητα dynamic lights και complex surface lighting models. Χρησιμοποιούνται ουκ ολίγα hierachical rendering steps, συμπεριλαμβανομένων των: water reflection, water refraction και physics simulation collision map rendering. Στο New Calico έχουμε πολλά κινούμενα rigid objects, αλλά κυρίως ένα τεράστιο πλανήτη με αστεροϊδείς. Αυτό μεταφράζεται σε πολλά instanced αντικείμενα, τρομερή ποικιλία mapping σκιών και local & global ray-tracing effects (parallax occlusion mapping, true impostors και volumetric fog). [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464ab7220cb8afa.jpg[/img_ALT] [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b20b4681ae3b.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Crysis Warhead] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Crysis Warhead Μετά την αναπάντεχη αλλά σίγουρα αναμενόμενη από τους ειδικούς, επιτυχία του Far Cry, η ομάδα της Crytek, δημιουργοί της CryEngine, αποφάσισαν να ξεκινήσουν τη δημιουργία ενός ακόμα παρόμοιου τίτλου, ο οποίος θα τους έδινε τη δυνατότητα να βελτιώσουν ακόμα περισσότερο τα γραφικά της μηχανής τους, αγγίζοντας όσο περισσότερο γίνεται το φωτορεαλισμό. Η Electronic Arts βέβαια, βλέποντας αυτό, τους "έκλεψε" από τη Ubisoft, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το Crysis και η CryEngine 2.0, αφήνοντας τα δικαιώματα του Far Cry εξ' ολοκλήρου στον "αντίπαλο" Publisher (σε εισαγωγικά, γιατί ακούγεται ότι η ΕΑ κατέχει σημαντικό τμήμα της Ubisoft). Το Crysis βγήκε λοιπόν και όντως, στον τομέα των γραφικών ήταν εξαιρετικό. Όμως, οι πωλήσεις του δεν ήταν οι αναμενόμενες για την Crytek, η οποία κατηγόρησε την πειρατεία για τα χαμηλά ποσοστά που έφερε ο τίτλος της στην αγορά. Παρολα αυτά, αυτό δεν την εμπόδισε από το να φτιάξει μια βελτιωμένη έκδοση της μηχανής της, την οποία ενσωμάτωσε στο Crysis Warhead, ένα παιχνίδι που βλέπει τα γεγονότα του original Crysis από τα μάτια του Psycho. Μην περιμένετε κάτι διαφορετικό από το Crysis βέβαια - πάλι Κορεάτες στρατιώτες και εξωγήινους πολεμάμε σε τροπικά και παγωμένα περιβάλλοντα. Βέβαια, το Α.Ι. των αντιπάλων (ειδικά των εξωγήινων) είναι σαφώς βελτιωμένο, οι μάχες πιο καλά σκηνοθετημένες, τα οχήματα καλύτερα στην οδηγική τους συμπεριφορά, αλλά το σημαντικότερο είναι άλλο: τα γραφικά του παιχνιδιού είναι βελτιωμένα, αλλά αυτό είναι πιο ελαφρύ από το Crysis, με τη χρήση αρκετών tweaks που προσέθεσαν οι άνθρωποι της Crytek. Όποιος μπορεί να το παίξει, σίγουρα θα το ευχαριστηθεί γιατί όντως πρόκειται για έναν τίτλο "χάρμα οφθαλμών". [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb40afd.jpg[/img_ALT][flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b2029b14cfe6.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Far Cry 2] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Far Cry 2 Θυμηθείτε 5 χρόνια πριν, όταν το 2004 μαζί με το Half-Life 2 και ένα χρόνο μετά την έκδοση του Doom III, ένα παιχνίδι με το παράξενο όνομα Far Cry από την άγνωστη τότε Γερμανική Crytek κατάφερε να κάνει το "μπαμ", φέρνοντας τη γραφική επανάσταση στα ανοιχτά περιβάλλοντα, κατορθώνοντας να ενθουσιάσει τους PC Gamers ανά τον κόσμο. Όλοι μας θυμόμαστε να περιπλανιόμαστε στις παραλίες και στη ζούγκλα των νησιών του Far Cry με κεντρικό ήρωα τον Jack Carver, ο οποίος μας μετέφερε σε εξωτικά μέρη, γεμάτα και με μεταλλαγμένα πειράματα από έναν ανορθόδοξο επιστήμονα. Αυτά πλέον με το Far Cry 2 αποτελούν παρελθόν. Ο νέος τίτλος της σειράς, φτιαγμένος όχι από την Crytek αλλά από την ίδια τη Ubisoft, χρησιμοποιώντας το καμάρι της που ακούει στο όνομα Dunia Engine (και όχι CryEngine όπως το πρώτο), μας μεταφέρει στις σαβάννες και τα αφιλόξενα περιβάλλοντα της Αφρικής, σε έναν πολύ πιο εξελιγμένο τίτλο από το πρώτο παιχνίδι. Όχι πλέον είναι εντελώς Free Roaming, αλλά η Dunia (η λέξη "κόσμος" στα Αραβικά) στην ουσία έδωσε στους δημιουργούς του παιχνιδιού τη δυνατότητα να φτιάξουν ένα "Grand Theft Auto" στην Αφρική - χωρίς αυτή τη φορά να κυνηγάμε μεταλλαγμένους ή εξωγήινους, αλλά μπαίνοντας στο σώμα διαφορετικών κάθε φορά χαρακτήρων που ο σκοπός τους είναι ένας - να σκοτώσουν τον "Jackal", έναν μεγαλέμπορο όπλων, ο οποίος παίζει σημαντικότατο ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο μέσα στον οποίο βρίσκει ο παίχτης τον εαυτό του εμπλεκόμενο. Μια ίσως και ρεαλιστική άποψη της σημερινής Αφρικής, με το ΑΚ-47 να είναι σύμβολο και τα ματωμένα διαμάντια το νόμισμα - αυτό είναι το Far Cry 2. [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb5fedf.jpg[/img_ALT] [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b20b46816fb9.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Tom Clancy's H.A.W.X.] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Tom Clancy's H.A.W.X. Έχουμε πραγματικά πολύ καιρό να δούμε τίτλους που να αφοσιώνονται στις αερομαχίες μεταξύ των μοντέρνων πολεμικών αεροσκαφών. Από τότε που η Novalogic τα "παράτησε", φαίνεται πως το είδος των διασκεδαστικών air combat flight sims χάθηκε, με μόνο το Ace Combat να μένει ως "σοβαρός" εκπρόσωπός του. Αυτοί που δεν ήθελαν να μπλέξουν με το ρεαλισμό των IL2-Sturmovik και του Jane's F16, απλά θα έπρεπε να αρκεστούν σε παλαιότερους τίτλους. Όχι πια όμως - το H.A.W.X. ήρθε για να μας φέρει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Με αυτόν τον τίτλο, ο Tom Clancy κατάφερε να "ξυπνήσει" από τον ύπνο ένα είδος παιχνιδιού ξεχασμένο και να το κάνει τόσο όμορφο, που όχι μόνο οι οπαδοί του, αλλά και αρκετοί νέοι Gamers μπήκαν στον πειρασμό να το δοκιμάσουν. Το παιχνίδι είναι πραγματικά γεμάτο με δράση - ο χρήστης μπορεί να ελέγξει ένα από τα 50 διαθέσιμα αεροπλάνα που έχει το H.A.W.X. στη συλλογή του, να πετάξει πάνω από εντυπωσιακά αναπαραστημένες πόλεις και περιβάλλοντα, καθώς και να εμπλακεί σε πανέμορφες αερομαχίες, δίνοντας ταυτόχρονα και εντολές στους συμμάχους του, όπως έκανε περίπου και στους τίτλους της σειράς Ghost Recon. Ίσως ο τίτλος που πρόκειται να αναβιώσει ένα για πολλούς, χαμένο είδος παιχνιδιών. [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464a4909cb7cfb1.jpg[/img_ALT] [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b2029b15ff14.swf]quality=high width=800 height=600 parameter=paramete_value [bREAK=Overclockability] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Σε κάθε High End κομμάτι περιμένουμε και θέλουμε να μας δίνει τη δυνατότητα να πάρουμε το κάτι παραπάνω. Η διαδικασία που ακολουθούμε είναι γνωστή σε όλους και είναι ο υπερχρονισμός aka Overclocking. Πρέπει λοιπόν η μητρική ,στην προκειμένη περίπτωση, να έχει να μας δώσει αρκετό BCLK ώστε να υπερχρονίσουμε αρκετά ψηλά τον επεξεργαστή μας και παράλληλα όλο το σύστημα. Η Eclipse Plus τα πήγε μια μια χαρά σε αυτόν τον τομέα με αρκετά υψηλό Bclock, κάτι που σημαίνει αρκετά υψηλά (MHz) ρολόγια και στον επεξεργαστή. Σίγουρα, έχουν περάσει απο τα χέρια μας μητρικές που υπερχονίζουν και υπερχονιζονται υψηλότερα, αξίζει όμως αρκετά για όσους έχουνε π.χ. έναν Intel Ci7 975 και θέλουν να τον ανεβάζουν σε ένα ασφαλές σημέιο με απλές επιλογές και κατανοητές ρυθμίσεις, χωρίς πολύ ψάξιμο ! CPU-Z Validator 3.1 [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b2043ffd4f44.jpg[/img_ALT] [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b20442e33495.jpg[/img_ALT] [bREAK=Θερμοκρασίες Northbridge] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Φωτιά και λάβρα. Αυτές οι λέξεις που περιγράφουν το τι συμβαίνει κάτω από τις εντυπωσιακές ψύκτρες της μητρικής όταν την πιέσαμε. Δεν ξέρω αν έφταιγε η συγκεκριμένη των δοκιμών όμως οι θερμοκρασίες ήταν υπερβολικά υψηλές. Αν αναλογιστεί κανείς ότι σκαρφάλωσαν εκεί πάνω με τη χρήση ανεμιστήρα και με αλλαγή πάστας δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν χωρίς αυτά. Συνιστούμε λοιπόν οπωσδήποτε την αγορά και ενός μικρού έστω ανεμιστήρα γιατί αλλιώς "καήκατε". Φυσικά σε χαμηλά BCLK είναι ανεκτές όμως αν πάτε για πολύ υψηλά ρολόγια τότε θα ήταν καλό να ακολουθήστε την ανωτέρα συμβουλή. [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b20b59ab4cfb.swf]quality=high width=600 height=800 parameter=paramete_value [bREAK=Επίλογος και Συμπεράσματα] <img src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b20bb0210b96.jpg" alt="MSI Eclipse Plus Motherboard Review"> Πλησιάζοντας στο τέλος ήρθε η ώρα να ανακεφαλαιώσουμε και συνοψίσουμε. Οι μετρήσεις που έγιναν ήταν πολλές και οι ώρες με την μητρική ακόμα περισσότερες έτσι ώστε να τη γνωρίσουμε και να τη μάθουμε, και τέλος να μπορούμε να αποφανθούμε σχετικά με το τι ακριβώς μπορέι να προσφέρει η ναυαρχίδα της MSI. Το μεγάλο όπλο της MSI Eclipse PLUS δεν είναι άλλο από το nVidia NF200 Chip χάρη στο οποίο καταφέρνει να δουλεύει και τις τρεις PCI Express θύρες σε πλήρη ισχύ (δηλαδή 16x) ακόμα και όταν πάνω τους υπάρχουν τρεις κάρτες σε διάταξη 3-SLI. Η δύναμη η οποία παρέχεται μέσω ενός τέτοιου setup είναι πραγματικά εντυπωσική. Οτιδήποτε τρισδιάστατο είτε είναι benchmark είτε είναι παιχνίδι μοιάζει να μην έχει ρύθμιση που να κάνει το σύστημα να μην αποδίδει. Ακόμα και σε σύγκριση με την Evga X58 Classified 760 η Eclipse μοιάζει να έχει πάντα το πάνω χέρι στα 3D. Σίγουρα αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για οποιονδήποτε gamer που αναζητάει τις απόλυτες επιδόσεις . Παραπονεμένοι δεν θα μείνουνε και όσοι θέλουν πιο υψηλές συχνότητες από τις εργοστασιακές. Το ~220 Bclk που μπορεί έυκολα να δώσει είναι υπεραρκετό για οποίον δεν ασχολείται με extreme καταστάσεις. Δυστυχώς, όποιος ψάχνει για "στιγμές χαράς" από παιχνίδια με άζωτα και γενικά υπό το μηδέν καταστάσεις, θα πρέπει να διαθέτει επεξεργαστή με υψηλό multi (960-965-975)έτσι ώστε να φτάσει σε πολύ υψηλά Mhz και επομένως υψηλά scores! Το μεγαλύτερο θετικά κατά την άποψή μου έχει να κάνει με την ευκολία και την λιτότητα της συγκεκριμένης μητρικής. Παρ'ότι διαθέτει πάμπολλες επιλογές μέσα στο BIOS για να ρυθμίσεται σχεδόν τα πάντα, παραμένει αρκετά εύκολο το να κάνετε ένα ελαφρύ overclock, να επιλέξεται ποιο υποσυστήματα θα δουλεύουν κ.ο.κ. πράγμα που συναντούσαμε μέχρι τώρα κυρίως σε μητρικές της Asus. [img_ALT=MSI ECLIPSE PLUS REVIEW] http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4824b216562494d1.jpg[/img_ALT] Παράλληλα διακρίναμε και μια αξιοσημείωτη σταθερότητα στο σύστημα μας. Με απλά λόγια αν με τις ρυθμίσεις που βάζαμε το σύστημα άναβε τότε εκεί θα έβγαζε τουλάχιστον κάποια benchmarks (π.χ. Aquamark3). Θα προτιμούσαμε βέβαια να υπήρχε και ένα αντίστοιχο Οverclocking Τοολ μέσα στα windows το οποίο να είναι ελαφρύ και παράλληλα να μπορεί να προσφέρει αρκετές επιλογές (όπως το e-leet της Evga) ώστε να φτάσουμε πραγματικά το σύστημα στα όριά του. Το κακό με το nVidia NF200 είναι ότι κόβει, έστω και λίγο, σε επιδόσεις στα 2D (δισδιάστατα) benchmarks. Σε σύγκριση δηλαδή με την απλή Eclipse SLI (ίδια μητρική ουσιαστικά χωρίς το chip της Nvidia) παρατηρείται διαφορά στους χρόνους. Στα μεγάλα τεστ (Pi 32M) είναι πολύ πιο εμφανής όμως ακόμα και στα μικρά (Pi 1M) είναι έστω και για δέκατα του δευτερολέπτου πίσω. Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου είναι οι θερμοκρασίες της σε κατάσταση υψηλού υπερχρονισμού. Ειλικρινά το Northbridge δείχνει να φλέγεται ενώ ακόμα και με ένα μόνο δίσκο το southbridge είναι αρκετά ζεστό. Οι 80+ βαθμοί σε υψηλά ρολόγια αλλά και σχετικά υψηλό stressάρισμα δεν είναι και ότι καλύτερο.Το σύστημα ψύξης λοιπόν παρότι είναι πανέμορφο θεωρούμε ότι είναι ανεπαρκές (σε στιγμές overclocking όπως προείπαμε) και χρήζει βελτίωσης σε μελλοντικές Χ58 μητρικές ! Τέλος, υπερπλήρες κρίνεται το bundle της μητρικής αφού εκέι μέσα μπορεί κάποιος να βρεί τα πάντα όπως :SLI/CF Bridges, Sata/IDE καλώδια, κάρτα ήχου, D-Led2 κ.α. Ότι λοιπόν θα χρειαστείτε ώστε να εκμεταλλευτείτε στο έπακρο τις δυνατότητες του mobo αυτού υπάρχει μέσα στο κουτί της ! Κάπου εδώ θα κλείσουμε αφού πρώτα όμως δώσουμε στην MSI ECLIPSE PLUS τον τίτλο HWBOX Recommended Product [img_ALT=MSI Eclipse Plus Motherboard Review]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/464b215dc860c5a.jpg[/img_ALT]

[NEWS_IMG=MSI Eclipse Plus Motherboard Review By hwbox.gr]http://reviews.hwbox.gr/news/msi.jpg[/NEWS_IMG]Η ναυαρχίδα της MicroStar International aka Eclipse Plus, εφοδιασμένη με το nVidia nf200 Chip, ικανή για 3-Way SLI & ATi CrossFire X και εξοπλισμένη σαν αστακός περνά δραματικές ώρες από τα χέρια του Crio στα HwBoxLabs. Διαβάστε το review και πέιτε μας την γνώμη σας εδώ !

[wrapleft]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4649dcdf706be33.png[/wrapleft]Τη SilverStone όλοι την ξέρουμε, ενώ και οι περισσότεροι την "αγαπάμε". Είναι αλήθεια πως τα προϊόντα της είναι αρκετά διάσημα στο χώρο των υπολογιστών, μιας και προσφέρει εξαιρετική ποιότητα σε όλους τους τομείς με τους οποίους ασχολείται, από την αγορά των mini-PCs, τα HTPCs, τα Mid-Tower Cases και φυσικά, τα πλέον διάσημα Full-Tower Cases της, τα οποία ουκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση για πανέμορφα Case Mods. Όλοι μας θυμόμαστε το υπέροχο SilverStone TJ07, ένα από τα πιο διάσημα κουτιά στην αγορά, λόγω του πανέμορφου και έξυπνου σχεδιασμού του. Η ομάδα της MurderMod μάλιστα έχει βασίσει τα περισσότερα MurderBox της πάνω στο συγκεκριμένο κουτί, πράγμα που τονίζει ακόμα περισσότερο το λόγο για τον οποίο θεωρείται ένα από τα κορυφαία στις προτιμήσεις μας. Γιατί όμως μιλάμε για το TJ07, όταν το Review μας είναι για το Fortress FΤ01? Ο λόγος είναι πολύ απλός και σίγουρα θα τον διαπιστώσετε και εσείς στις επόμενες σελίδες - το Fortress είναι σε αρκετά σημεία (ειδικότερα στο σχεδιασμό του και στην αρχιτεκτονική του) παρόμοιο με το TJ07, παρόλο που το πρώτο είναι ένα Mid-Tower και το δεύτερο ένα Full-Tower Case. Ποιος ο λόγος που η εταιρεία αποφάσισε να κάνει όμως μια τέτοια κίνηση, αντιγράφοντας στην ουσία τον εαυτό της? Οι λόγοι είναι εύκολο να τους κατανοήσει κάποιος. Καταρχάς η αγορά των Mid-Tower Cases χρειαζόταν κάποιο σοβαρό εκπρόσωπο από τη SilverStone εδώ και καιρό. Στην κατηγορία αυτή παίζει η Lian Li σχεδόν μόνη της (μιλώντας πάντα για κουτιά που πληρούν τις προδιαγραφές ποιότητας που μας έχουν συνηθίσει αυτές οι δύο εταιρείες) και σίγουρα αυτό κάποιοι από την SST θα ήθελαν να αλλάξει. Έτσι, περνάμε στο δεύτερο λόγο για τον οποίο η εταιρεία διάλεξε το TJ07 να "αντιγράψει" - μιλάμε για ένα από τα πιο πετυχημένα και πολυβραβευμένα της κουτιά. Αυτό και μόνο το καθιστά την ιδανική βάση για ένα τέτοιο εγχείρημα. Αλλά υπάρχει και ένας τρίτος λόγος, ο οποίος έχει σχέση με την εξέλιξη μιας νέας τεχνολογίας που ανέπτυξαν για την επίτευξη του καλύτερου Airflow - την εκμετάλλευση της Θετικής Πίεσης (Positive Air Pressure), ώστε να μπορούμε ακόμα και με fanless parts να έχουμε ένα σωστό και αποδοτικό airflow. Αυτήν την τεχνολογία ήδη κάποιοι τη θυμούνται στο Raven, αλλά πρέπει να τονίσουμε ότι ξεκίνησε από το Fortress, όπως είχαμε αναφέρει και στις ειδήσεις μας στο παρελθόν. Με αυτά λοιπόν υπόψιν, καταλήγουμε στο να έχουμε ένα σοβαρό υποψήφιο για το βραβείο του καλύτερου Mid-Tower Case! Ξαφνικά η δουλειά μας έγινε αρκετά δυσκολότερη, μιας και ένα προϊόν που πάει να διεκδικήσει το στέμμα στην κατηγορία του, οφείλουμε να το δούμε όσο πιο αναλυτικά γίνεται, ώστε τα συμπεράσματά μας να είναι τα σωστότερα δυνατά. Μην ανησυχείτε όμως, η ποιότητα που εμείς τουλάχιστον σας έχουμε συνηθίσει, δεν έχει αλλάξει ούτε κατά το ελάχιστο. Ας αφήσουμε τα λόγια λοιπόν κι ας ξεκινήσουμε το Review μας, με τα αναλυτικά χαρακτηριστικά του κουτιού: Specifications <table width="600" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" height="42"><tbody><tr><td width="298" height="21"> </td> </tr> <tr><td align="center"> </td> </tr> <tr> <td colspan="2" valign="top" align="center" height="21"> <link href="http://www.silverstonetek.com.tw/Templates/css_product.css" rel="stylesheet" type="text/css"> <table width="583" border="1" bordercolor="#999999" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td rowspan="4" class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Model No. </td> <td colspan="2" align="center"> SST-FT01B (black) </td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="center"> SST-FT01S (silver) </td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="center"> SST-FT01B-W (black + window) </td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="center"> SST-FT01S-W (silver + window) </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" width="26%" align="left" bgcolor="#cccccc"> Material </td> <td colspan="2" align="center"> 3.0mm ~ 6.0mm uni-body aluminum outer frame and aluminum body </td> </tr> <!--<tr> <td rowspan="2" align="left" bgcolor="#CCCCCC" class="T_spec"> </td> <td colspan="2" align="left"></td> </tr> <tr> <td colspan="2" align="left"> </td> </tr>--> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Motherboard </td> <td colspan="2" align="center"> ATX, Micro ATX </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Multimedia </td> <td colspan="2" align="center"> -- </td> </tr> <tr> <td rowspan="3" class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Drive Bay </td> <td rowspan="2" width="12%" align="left"> External</td> <td width="62%" align="left"> 5.25" x 5 </td> </tr> <tr> <td align="left"> -- </td> </tr> <tr> <td align="left"> Internal</td> <td align="left"> 3.5" x 7 </td> </tr> <tr> <td rowspan="6" class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Cooling System </td> <td align="left"> Front</td> <td align="right"> 1 x 180mm intake fan, 700rpm, 18dBA </td> </tr> <tr> <td align="left"> Rear</td> <td align="left"> 1 x 120mm exhaust fan, 900rpm, 18dBA </td> </tr> <tr> <td align="left"> Side</td> <td align="left"> -- </td> </tr> <tr> <td align="left"> Top</td> <td align="left"> 1 x 180mm intake fan, 700rpm, 18dBA </td> </tr> <tr> <td align="left"> Bottom</td> <td align="left"> -- </td> </tr> <tr> <td align="left"> Internal</td> <td align="left"> -- </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Expansion Slot </td> <td colspan="2"> 7 </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Front I/O Port </td> <td colspan="2" align="left"> USB2.0 x 2 IEEE1394 x 1 Audio x 1 MIC x 1 </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Power Supply </td> <td colspan="2" align="left"> 1 x Optional standard PS2 (ATX) </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Expansion Card </td> <td colspan="2" align="left"> Compatible with expansion card up to 12” </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Net Weight </td> <td colspan="2"> 8.66kg </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Dimension </td> <td colspan="2" align="left"> 211 mm (W) x 486 mm (H) x 494.5 mm (D) </td> </tr> <tr> <td class="T_spec" align="left" bgcolor="#cccccc"> Extra </td> <td colspan="2" align="left"> One CP05 included for single hot-swappable SATA hard drive, additional CP05 can be purchased separately </td> </tr> </tbody></table> <!-- For LC19 , ML02 insert date:960711 --></td></tr></tbody></table> [bREAK=Η ιστορία της SilverStone] Ένα από τα εντυπωσιακότερα στοιχεία για τη SilverStone είναι το πως κατάφερε μια τόσο "νέα" εταιρεία στο χώρο των PC Cases να βρεθεί ανάμεσα στις κορυφαίες θέσεις, έχοντας να αντιμετωπίσει πολύ δυνατούς αντιπάλους. Η αγορά των ακριβών PC Cases από τις αρχές της δεκαετίας έχει αλλάξει σημαντικά, ειδικότερα με την ένταξη των πρώτων Lian Li, τα οποία όντας πλήρως αλουμινένια, προσέφεραν μια ποιότητα απαράμιλλη για τα δεδομένα της εποχής. Όσοι μπορούνε να πάνε περίπου 9-10 χρόνια πριν, θα θυμούνται σίγουρα την επανάσταση που έφερε τότε το CoolerMaster Stacker STC-01, το οποίο ίσως θεωρείται και ο πατέρας αρκετών μοντέρνων κουτιών που βλέπουμε σίγουρα στις αγορές. Με αυτό το κουτί η CM εδραίωσε το όνομά της στην αγορά, ενώ οι κόντρες με τα κουτιά της Lian Li ήταν συνεχείς, ειδικότερα μέσα στα διάφορα forum. Κάπου όμως το 2003 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Τότε δημιουργήθηκε μια νέα εταιρεία με το όνομα SilverStone, η οποία ειδικευόταν περισσότερο στην κατασκευή τροφοδοτικών. Γρήγορα όμως οι υπεύθυνοί της αποφάσισαν να επεκταθούν και στην αγορά των PC Cases, βγάζοντας το 2005 το Temjin TJ07, ένα κουτί ορόσημο για την εταιρεία αλλά και για τους αντιπάλους της. Φυσικά δεν έμεινε μόνο εκεί, αναπτύσσοντας πολλές νέες σειρές κουτιών για HTPC, Mini-PC κ.ο.κ., φτάνοντας σήμερα στο σημείο να διεκδικεί την κορυφή στις αγορές στις οποίες ενεπλάκη (ειδικότερα μάλιστα στα τροφοδοτικά, τα οποίο γενικά θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο). Ας δούμε και λίγο αναλυτικότερα όμως την ιστορία της εταιρείας, με δεδομένα που πήραμε από την επίσημη ιστοσελίδα της: About SilverStone <table width="680" border="1" bordercolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td colspan="4" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" width="83" align="left"></td> <td valign="top" width="41" align="left"> Jan Mar May Jun Jul Oct </td> <td valign="top" width="9" align="left">– – – – – – – </td> <td valign="top" width="521" align="left">SilverStone NVIDIA ESA Certified Chassis, Temjin J10-ESA announced. SilverStone announced its first gaming mouse, later named RAVEN RVM01. SilverStone presented the Fortress FT01, emphasizing the use of “positive air pressure” as preferred airflow management. SilverStone announced TJ10 NVIDIA Special Edition-TJ10B-WNV. SilverStone announced its first chassis with 90° rotated motherboard configuration in theRAVEN RV01. SilverStone announced ZM1200 & ZU1200 to support GTX 280 in 3-way SLI SilverStone won Custom PC 2008 best chassis manufacturer.</td> </tr> <tr> <td colspan="4" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" align="left"></td> <td align="left"> Jan Jun Nov </td> <td align="left">– – –</td> <td valign="top" align="left">SilverStone introduces Sugo SG03 and redefines SFF form factor. SilverStone attains ISO 9001:2000 Certification . SilverStone OP1200 1200W powered the system that broke 3DMark06 world record.</td> </tr> <tr> <td colspan="4" valign="middle" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" align="left"></td> <td valign="top" align="left"> Jun </td> <td valign="top" align="left">–</td> <td valign="top" align="left">SilverStone announces its first liquid cooling device, Tundra TD01</td> </tr> <tr> <td colspan="4" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" align="left"></td> <td valign="top" align="left"> Feb Jun Sep </td> <td valign="top" align="left">– – – </td> <td valign="top" align="left"> SilverStone becomes one of first two PSU manufacturers in the world to receive NVIDIA® SLI™ certification. SilverStone becomes ATIʼs hardware partner as a PSU vendor. SilverStone announces its first chassis built from unibody aluminum frame withTemjin TJ07.</td> </tr> <tr> <td colspan="4" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" align="left"></td> <td valign="top" align="left"> Jan Feb Jun Aug </td> <td valign="top" align="left">– – – – </td> <td align="left">SilverStone introduces its first chassis with integrated VFD in Lascala LC03V. SilverStone Technology GmbH begins business . SilverStoneʼs first cooler, later named Nitrogon NT01, announced . SilverStone introduces Lascala LC10M, its first chassis to include VFD/IR, remote, and multimedia software.</td> </tr> <tr> <td colspan="4" align="right">........................................................................................................................................................................</td> </tr> <tr> <td valign="top" align="left"></td> <td align="left"> May Jul Aug Sep Nov </td> <td align="left"> – – – – –</td> <td align="left">SilverStone Technology founded. SilverStoneʼs first power supplies, Strider ST360/ST400 released. SilverStoneʼs first desktop/HTPC chassis, Lascala LC01 announced. SilverStone Technology Inc. in USA begins business. SilverStoneʼs first tower chassis, Temjin TJ01 announced</td></tr></tbody></table> [bREAK=Positive Air Pressure Design - Airflow] Όπως αναφέραμε και στον πρόλογό μας, το Fortress FT01 χρησιμοποιεί ένα νέο σχεδιασμό, ο οποίος του επιτρέπει να εκμεταλλεύεται το φαινόμενο της θετικής πίεσης μέσα στο κουτί, η οποία στην ουσία "σπρώχνει" τις αέριες μάζες προς τα έξω, βελτιώνοντας το Airflow του κουτιού σημαντικά, σύμφωνα με τα λεγόμενα της εταιρείας. Μάλιστα η SST έχει μια σελίδα αφιερωμένη σε αυτό το φαινόμενο, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ: Positive Air Pressure Design Για ποιο όμως λόγο είναι τόσο σημαντικό αυτό? Όπως αναφέρουν οι μηχανικοί της SilverStone, τα συμβατικά κουτιά έχουν αρνητική πίεση στα σημεία εξόδου του αέρα, που αυτομάτως εγκλωβίζει τον αέρα στο εσωτερικό τους, μετατρέποντας το κουτί σε συσσωρευτή θερμών αέριων μαζών, οι οποίες δεν μπορούν να διαφύγουν, πράγμα που καταστρέφει κάθε μορφή σωστού Airflow. Εδώ όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το FT01 μπορεί ακόμα και χωρίς κανέναν ανεμιστήρα στα parts του PC, όπως μας δείχνουν, να κρατήσει μια ροή αέρα ικανή να κρατήσει τις θερμοκρασίες σε σχετικά φυσιολογικά επίπεδα, κάνοντας το PC μας να λειτουργεί αθόρυβα και αποδοτικά. Ας δούμε και μερικά Video ώστε να το καταλάβουμε καλύτερα: Πως λειτουργεί το Positive Air Pressure Design: [flash=http://www.silverstonetek.com.tw/images/memo/WB080254.swf]quality=high width=435 height=435 parameter=paramete_value Όπως παρατηρείτε, υπάρχουν μερικά παράδοξα στην όλη αρχιτεκτονική. Καταρχάς ο μεγάλος ανεμιστήρας των 18 εκατοστών που βρίσκεται στο πάνω μέρος του κουτιού...βάζει αέρα αντί να βγάζει! Οι περισσότεροι αυτό που θα έκαναν θα ήταν να τον χρησιμοποιούσαν ως εξάτμιση, η SilverStone όμως λέει πως για τη σωστή κατανομή της θετικής πίεσης, ο ανεμιστήρας αυτός πρέπει να εισάγει αέρα στο κουτί! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το παράδοξο - δείτε τον αέρα που εξέρχεται από τις θέσεις των 5.25" Drives και το σημείο κάτω από τον 12άρη πίσω ανεμιστήρα. Μη σας φαίνεται παράξενο, αυτή ακριβώς είναι η επίδραση της θετικής πίεσης. Ο αέρας όντως εξέρχεται από εκείνα τα σημεία, ενώ σε άλλα κουτιά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Αρκετά έξυπνο, αλλά φυσικά πρέπει να δούμε αν είναι και αποδοτικό. Πάμε να δούμε μερικά Video που μας έδωσε η SilverStone: Μια επίδειξη της λειτουργίας του Positive Air Pressure Design: Τα πράγματα που είδαμε είναι όντως πολύ εντυπωσιακά. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως είναι και το κατά πόσο είναι αληθινά. Στις επόμενες σελίδες, θα μπορέσετε να το διαπιστώσετε. [bREAK=To εξωτερικό του κουτιού] Κλασικά λοιπόν όπως πάντα σε Review τέτοιου τύπου, ξεκινάμε την παρουσίασή μας με τις φωτογραφίες από τη συσκευασία με την οποία ήρθε το κουτί μας. Η SilverStone για ακόμα μια φορά προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις με την πρώτη ματιά, έχοντας μια όμορφα σχεδιασμένη συσκευασία, μην ξεχνώντας να αναφέρει αναλυτικά και όλα τα χαρακτηριστικά του Fortress FT01. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Στη συνέχεια ας περάσουμε στο κουτί καθ'αυτό, το οποίο φωτογραφήσαμε από διάφορες γωνίες, ώστε να έχετε μια πλήρη αντίληψη για το πως είναι εμφανισιακά. Αυτό που μπορείτε εύκολα να δείτε είναι ο μονοκόμματος σχεδιασμός του σκελετού του (θα φανεί ακόμα καλύτερα και στις φωτογραφίες από το εσωτερικό τμήμα), ενώ φυσικά και η ομοιότητές του σχεδιαστικά με το TJ07. Όπως σας είπαμε, ήδη αρκετοί το θεωρούν ως το "Mini-TJ07", κάτι που μπορεί μεν να είναι εν μέρει σωστό για το εξωτερικό του τμήμα, όχι όμως και για το εσωτερικό του, όπου οι διαφορές είναι σημαντικά μεγάλες. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Λεπτομέρειες από το εξωτερικό] Αφού είδαμε τα γενικά πλάνα από το κουτί, ας δούμε και μερικές λεπτομέρειες του εξωτερικού του τμήματος. Ξεκινάμε με το διακριτικό πλήκτρο On/Off που βρίσκεται στο εμπρόσθιο μέρος του κουτιού. Όπως θα δείτε και μόνοι σας, πλήκτρο Reset δε βρίσκεται σε εκείνο το σημείο, μιας και οι άνθρωποι της SilverStone διάλεξαν να το τοποθετήσουν στο πάνω μέρος του κουτιού, κοντά στις εξωτερικές θύρες του Fortress. Εδώ εντοπίσαμε και το πρώτο "μειονέκτημα" του κουτιού, μιας και δυστυχώς για ακόμα μια φορά, η θύρα eSATA απουσιάζει, κάτι που ίσως ενοχλήσει ορισμένους. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Συνεχίζοντας θα θέλαμε να σας δείξουμε ένα κοντινό πλάνο από το βουρτσισμένο ανοδειωμένο αλουμίνιο που χρησιμοποιεί το Fortress FT01-BW, το οποίο προσδίδει αυτή τη χαρακτηριστική μεταλλική υφή στο κουτί, τονίζοντας παράλληλα και την κορυφαία του ποιότητα. Κατόπιν περνάμε στον ανεμιστήρα της οροφής του κουτιού, ο οποίος διαθέτει ενσωματωμένο ένα φίλτρο για τη σκόνη, φροντίζοντας να κρατάει το h/w μας ψυχρό αλλά και ταυτόχρονα καθαρό. Τέλος, πάμε στο πίσω μέρος, όπου βλέπουμε τις χαρακτηριστικές τρύπες για τη χρήση υδρόψυξης, καθώς και τον οπίσθιο ανεμιστήρα του κουτιού. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Στην τελευταία μας ματιά στις λεπτομέρειες του εξωτερικού τμήματος του Fortress, παρατηρούμε τα διάτρητα PCI Brackets και το επίσης διάτρητο πίσω τμήμα του κουτιού, κάτω από τον ανεμιστήρα, που όπως τονίσαμε χρησιμεύουν στην καλύτερη κυκλοφορία του αέρα, μέσω της εκμετάλλευσης της θετικής πίεσης που υπάρχει μέσα στο κουτί, ενόσω αυτό είναι σε λειτουργία. Επίσης, κάτι που θέλαμε να τονίσουμε είναι ο πολύ βολικός μηχανισμός που έχει το κουτί για το κλείσιμο των πλαϊνών παραθύρων. Ενώ αυτά εξαρχής στηρίζονται με τις κλασικές Thumbscrews, όταν αυτές αφαιρεθούν, τα Panels μένουν στη θέση τους χάρη στο μηχανισμό του FT01, ο οποίος με μια απλή κίνηση μπορεί να τα κλειδώσει ή και να τα απελευθερώσει. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Το εσωτερικό του κουτιού] Αφού λοιπόν αφαιρέσαμε τα πλαϊνά Panels, μπορέσαμε να ρίξουμε μια καλύτερη ματιά σε αυτά. Προς έκπληξη μας διαπιστώσαμε πως η SilverStone διάλεξε να ηχομονώσει το Fortress με ένα ειδικό afrolex, το οποίο στις δοκιμές μας διαπιστώσαμε πως έκοβε κάποιες συχνότητες (σίγουρα όμως όχι όλες - δεν είναι η δουλειά του να "εξαφανίζει" το θόρυβο). Βέβαια, στο συγκεκριμένο κουτί που μας ήρθε για δοκιμή υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα στη μια γωνία που είχε προσαρμοστεί το afrolex, αλλά δεν ήταν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Για το πλαϊνό παράθυρο δεν έχουμε να πούμε και πολλά, σίγουρα ποιοτικό Plexyglass, όπως άλλωστε και σε όλα τα κουτιά της SilverStone. Τέλος, δείτε και μια λεπτομέρεια από το ελατήριο που διαθέτει ο ειδικός μηχανισμός που συγκρατεί τα Panels. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Σειρά φυσικά έχει το ίδιο το κουτί. Αφού αφαιρέσαμε τα πλαϊνά Panels, είδαμε και για πρώτη φορά το εσωτερικό του, το οποίο είναι εντυπωσιακό εκ πρώτης όψης: Βαμμένο μαύρο εσωτερικό, μονοκόμματος σχεδιασμός, ειδικό Drive Bay για τους σκληρούς μας δίσκους, αντικραδασμικά υλικά στη θέση που μπαίνει το τροφοδοτικό, όλα μοιαζουν τέλεια. Βέβαια, μερικές λεπτομέρειες λείπουν, όπως η τρύπα στο Motherboard Tray, που θα μας εξυπηρετούσε στην εγκατάσταση/απεγκατάσταση ψυκτρών και blocks, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Λεπτομέρειες από το εσωτερικό - Μέρος 1ο] Μια από τις σημαντικότερες σελίδες είναι αυτή και οι δύο επόμενες για το Review μας. Εδώ θα δούμε κάποια πράγματα που προσωπικά θεωρούμε σημαντικά για το κουτί της παρουσίασης αυτής, από τα οποία άλλα είναι θετικά, ενώ άλλα όχι. Ας ξεκινήσουμε με τα απλά - τα παρελκόμενα του κουτιού, καθώς και τα εμπρόσθια αλουμινένια προστατευτικά των 5.25", τα οποία αφαιρούνται με το ξεβίδωμα δύο απλών βιδών από το πλαϊνό μέρος του κουτιού. Η ποιότητσ των προστατευτικών αυτών είναι κορυφαία, αλλά μερικοί θα επιθυμούσαν την ενσωμάτωση ειδικών λειτουργικών προστατευτικών panel, τα οποία δε χαλάνε το αλουμινένιο look του κουτιού, επιτρέποντάς μας να δουλεύουμε και με τα 5.25" drive μας. Όσο για το bundle, μέσα σε αυτό βρίσκουμε τις όποιες βίδες θα χρειαστούμε για την εγκατάσταση του h/w μας, το Manual του Fortress (μπορείτε να το κατεβάσετε και από εδώ: SilverStone FT01 Manual) και έναν adapter από 3-pin καλώδιο τροφοδοσίας σε 4-pin molex. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Πάμε παρακάτω, κοιτώντας αυτή τη φορά το σύστημα που συγκρατεί τα 5.25" drives (ακριβώς ίδιο με αυτό του Raven), καθώς και το σύστημα hot-swap για τους σκληρούς μας δίσκους. Εδώ για ακόμα μια φορά βλέπουμε τη χρήση μόνο ενός hot-swap, πράγμα που ίσως δεν αρέσει σε κάποιους χρήστες που είναι συνηθισμένοι στα κουτιά της Lian Li για παράδειγμα, που μας επιτρέπουν να βάλουμε πολλούς δίσκους σε hot-swap. Όπως και να χει, μικρό είναι το κακό, μιας και την προσοχή μας την κέρδισε περισσότερο το πολύ καλό Cable Management που διαθέτει το κουτί, μέσω πολλαπλών έξυπνα τοποθετημένων οπών σε διάφορα σημεία, από τα οποία θα μπορούν να περνάνε τα διάφορα καλώδια. Όπως θα δείτε και στη συνέχεια, το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και τακτοποιημένο. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Λεπτομέρειες από το εσωτερικό - Μέρος 2ο] Ας περάσουμε τώρα στον εμπρόσθιο και τον πάνω ανεμιστήρα του κουτιού, καθώς και στα ειδικά κλουβιά για τους σκληρούς δίσκους. Οι ανεμιστήρες αυτοι είναι 18 εκατοστών, ενώ και οι δύο εισάγουν αέρα στο κουτί. Η προστασία από τη σκόνη επιτυγχάνεται χάρη στα ειδικά φίλτρα που διαθέτουν, όμως εδώ εντοπίζουμε ένα πρόβλημα. Ενώ το φίλτρο του μπροστινού ανεμιστήρα βγαίνει πανεύκολα, το φίλτρο του συγκεκριμένου ανεμιστήρα για να βγει...πρέπει να λυθεί στην κυριολεξία όλο το κουτί! Σίγουρα όχι κάτι καλό, μιας και αν πιάσει σκόνη θα είναι σχεδόν αδύνατο να καθαριστεί...Σχεδιαστικό λάθος από τη SilverStone εδώ. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Όσον αφορά τα ειδικά drive cages, αυτά είναι σχεδόν ολόιδια με αυτά του Raven. Χωράνε 7 σκληρούς δίσκους, με αντικραδασμικά λάστιχα για τη στήριξή τους και όπως είπαμε, το ένα διαθέτει hot-swap backpanel. Η εγκατάσταση των δίσκων πάνω τους είναι πανεύκολη και πρακτική, μιας και τα όλα τα καλώδια μπορούν να περαστούν από το πίσω μέρος του κουτιού, ώστε να μην εμποδίζουν το Airflow. Όπως θα δείτε, φιλοξένησαν τους δύο Western Digital Raptor της δοκιμής μας με σχετική άνεση, ενώ ο μεγάλος ανεμιστήρας φρόντισε να τους κρατάει ψυχρούς σε όλη τη διάρκεια των τεστ που τρέξαμε. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Εγκαθιστώντας το Hardware - Μέρος 1ο] Φτάσαμε λοιπόν και σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία του Review, που δεν είναι άλλο από την εγκατάσταση του hardware που διαθέτουμε, μέσα στο FT01-BW. Εδώ θα κριθούν πολλά για το νέο δημιούργημα της SilverStone, μιας και οι όποιες δυσκολίες συναντήσουμε θα καταγραφούν, όπως φυσικά και όλα τα θετικά σημεία που παρατηρήσαμε. Όπως θα δείτε, για ακόμα μια φορά το hardware που διαλέξαμε δεν αποτελείται από "απλά" parts, αλλά από αρκετά δυνατά και θερμοκρασιακά ευαίσθητα κομμάτια, τα οποία είναι ιδανικά για τη διεξαγωγή των δοκιμών μας. Μπορεί το Fortress να είναι ένα Mid-Tower, όμως η τιμή του και η ποιότητα κατασκευής του το κάνουν περισσότερο αρεστό στο εξειδικευμένο κοινό, το οποίο σαφώς διαθέτει και πολύ καλό h/w. Ας δούμε αναλυτικά τι χρησιμοποιήσαμε: [flash=http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4649dcc05a6b4ec.swf]quality=high width=800 height=800 parameter=paramete_value Τα λόγια πλέον ήταν περιττά - το λόγο είχαν τα κατσαβίδια και τα tie-wraps, ώστε να εγκαταστήσουμε το h/w μας όσο πιο όμορφα και τακτοποιημένα μπορούσαμε. Εκ πρώτης όψης, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και μας ικανοποίησε πολύ. Το Cable Management έγινε εύκολα και το κουτί έκρυψε σωστά και έξυπνα τα περισσότερα καλώδιά του. Αν μάλιστα ήταν βαμένα μαύρα ορισμένα από αυτά, ίσως και να μην τα διακρίναμε καν. Πολύ καλή δουλειά από τη SilverStone εδώ. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Βέβαια, ένα μικρό μειονέκτημα είναι το ότι πραγματικά δύσκολα νομίζουμε ότι θα μπει μια τακτοποιημένη και "καθαρή" υδρόψυξη στο κουτί αυτό, αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα καθαρά Mid-Tower Case, το οποίο δεν προορίζεται για τέτοια χρήση. Περισσότερο ικανοποιημένοι θα πρέπει να είμαστε, που ψύκτρες σαν την TRUE Black-120 χωράνε με άνεση μέσα του, όπως και οι μεγάλου μήκους κάρτες γραφικών. [bREAK=Εγκαθιστώντας το Hardware - Μέρος 2ο] Κάτι που ίσως προσέξατε στην προηγούμενη σελίδα είναι η αφαίρεση του ενός HDD Drive Bay κατά την εγκατάσταση του h/w. Ποιος ο λόγος που το κάναμε αυτό? Όπως είδατε και στις προηγούμενες σελίδες μας, σε εκείνο το σημείο βρίσκεται ο εμπρόσθιος ανεμιστήρας του κουτιού μας, ο οποίος εάν δεν χρησιμοποιούμε πολλούς σκληρούς δίσκους, απλά χάνει σε απόδοση, μιας και το κλουβί "κόβει" τον αέρα που εισέρχεται στο κουτί. Έτσι, αποφασίσαμε να τον αφαιρέσουμε, μιας και η εταιρεία έξυπνα μας δίνει αυτή τη δυνατότητα. Βέβαια, εδώ έγκειται και ένα μειονέκτημα - μήπως αν έχουμε πολλούς σκληρούς δίσκους, το κουτί δε θα έχει επαρκή ψύξη, καταλήγοντας στο να μετατραπεί σε "φούρνο"? Δυστυχώς αυτό όντως είναι ένα πρόβλημα, αλλά προσωπικά θεωρούμε υπερβολή το να έχει κάποιος 7 σκληρούς δίσκους και τέτοιο h/w, μέσα σε ένα Mid-Tower Case. (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) Μιας και τα εγκαταστήσαμε όλα λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι μας έπιασε και ένα "φωτογραφικό ντελίριο" και αποφασίσαμε να βγάλουμε διάφορα πλάνα από τo hardware που εγκαταστήσαμε, μιας και είχαμε την ευκαιρία. Η αλήθεια είναι ότι ο συνδυασμός της TRUE Black με την ASUS Evolution και μια 9800GX2 σίγουρα είναι όμορφος, οπότε δε χάσαμε χρόνο - ελπίζουμε να σας αρέσει το αποτέλεσμα: (κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση) [bREAK=Θερμοκρασίες - Θόρυβος] Σε αυτή τη σελίδα θα ξεφύγουμε λίγο από τα τετριμμένα. Ενώ το σύνηθες είναι να διαβάζετε για συγκρίσεις με άλλα κουτιά της ίδιας ή και άλλων εταιρειών, εμείς (εγώ προσωπικά) διαλέξαμε κάποιο άλλο δρόμο σε αυτό το Review. Οι λόγοι είναι αρκετοί και αν έχετε όρεξη να τους διαβάσετε, θα καταλάβετε για πιο λόγο επέλεξα να ξεφύγω από το γενικό κανόνα. Όσοι θα θέλατε κάποιο διάγραμμα με θερμοκρασίες και άλλα όμορφα, δε θα το βρείτε εδώ. Καταρχάς, μιας και δεν είχαμε ακριβώς το ίδιο σύστημα στημένο στα προηγούμενα Review μας, τα αποτελέσματα θα ήταν παντελώς πλασματικά. Και να είχαμε με κάποιον τρόπο το ίδιο σύστημα, τα αποτελέσματα πάλι θα ήταν λανθασμένα, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να επιτύχουμε τις ακριβώς ίδιες θερμοκρασίες. Μέχρι να στηθεί λοιπόν πλήρως το εργαστήριό του HWBOX, δε ρισκάρουμε να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα. Εν συνεχεία, πρέπει να αποδεχτούμε μια γενική αλήθεια - όλοι οι χρήστες δεν είναι ίδιοι. Μόνο και μόνο αυτό καταστρέφει την όποια μέθοδο σύγκρισης ενός κουτιού, μιας και το hardware που χρησιμοποιήσαμε εμείς, μπορεί κάλλιστα να μην αντιπροσωπεύει ούτε κατά το ελάχιστο, αυτό που θα βάλει ένας άλλος χρήστης μέσα. Έτσι, μπορεί κάποιος να βάλει αρκετά "ασθενέστερα" parts, τα οποία θα έχουν ως αποτέλεσμα σημαντικά χαμηλότερες θερμοκρασίες - από την άλλη, μπορεί κάποιος άλλος απλά να βάλει ότι καλύτερο γίνεται, με σοβαρή επίπτωση όμως στο Airflow και στη θερμότητα που θα εκλύεται μέσα στο κουτί. Θα μου πείτε, ας είχαμε μια βάση δεδομένων κι ας έκρινε ο χρήστης από μόνος του. Δυστυχώς, η σχολαστικότητά μου είναι αυτή που με απέτρεψε να κάνω κάτι τέτοιο. Και εξηγούμαι: Θυμάστε που αφαιρέσαμε το ένα HDD Cage. Οι διαφορές που είδαμε στη θερμοκρασία του κουτιού με το κλουβί και χωρίς αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ήταν σημαντικές, ειδικά όταν υπήρχαν σκληροί δίσκοι μέσα του. Το Airflow όντως επηρρεαζόταν, πράγμα που εμένα προσωπικά με οδήγησε στη σκέψη να κάνω πολλαπλά τεστ με το κουτί, με 2πλές/3πλές κάρτες γραφικών, με πολλούς σκληρούς δίσκους, με ένα λιτό σύστημα, γενικά καλύπτοντας ένα μεγάλο φάσμα της αγοράς. Δυστυχώς βέβαια, κάτι τέτοιο θα ήταν όχι μόνο απείρως χρονοβόρο, αλλά και δύσκολο να πραγματοποιηθεί, ελλείψει hardware. Για να μην πούμε για την απόλυτη παράβαση του πρώτου "κανόνα" που σας είπαμε περί των περιβαλλοντικών συνθηκών του χώρου της δοκιμής, οι οποίοι με μικρές αλλαγές θα μας έδιναν λανθασμένα αποτελέσματα. Φυσικά, αυτό που αναρρωτιέστε οι περισσότεροι είναι: αποτελέσματα τελικά έχουμε? Ναι, αποτελέσματα υπάρχουν. Υπάρχει μια GX2 που έπιανε ~85°C σε Gaming @ 2560x1600, ενώ ο QX9650 μπορούσε στη στοκ του συχνότητα να κρατηθεί ακόμα και σε Orthos με Priority 9, στους ~55 βαθμούς, με την TRUE Black σκέτη, χωρίς ανεμιστήρα. Οι Raptors ήταν σε όλη τη διάρκεια των τεστ δροσεροί, ενώ το τροφοδοτικό και οι μνήμες μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "χλιαρά" στην αφή. Λίγη όμως σημασία έχουν αυτά κατά τη γνώμη μας, όπως σας είπαμε. Το μόνο σοβαρό συμπέρασμα είναι ότι το Positive Air Pressure Design δουλεύει (νιώθαμε τον αέρα να βγαίνει από τα σημεία που έδειξε η SilverStone στο σχετικό Flash), κάτι που διαπιστώσαμε και από το πως κατάφερε η TRUE Black να συγκρατήσει άνετα τον QX9650. Φαίνεται πως η εταιρεία και στο Raven και στο Fortress κατάφερε να κάνει αυτό που διαφήμιζε, κάνοντας κάτι που πραγματικά δουλεύει σωστά, όπως υποσχέθηκε. Απλά το θέμα είναι ότι εμείς, για να είμαστε όσο αντικειμενικότεροι γίνεται, σας είπαμε ακριβώς πως έχουν τα πράγματα. Αν βάζαμε μια custom 9800GTX+ πάνω στο κουτί με μια T-Rad² και 2 ανεμιστήρες στην TRUE, σε θερμοκρασία δωματίου κάτω από τους 20°C, θα μπορούσαμε να σας δείξουμε θερμοκρασίες εξωπραγματικές και να μείνετε εντυπωσιασμένοι - δεν είναι αυτός ο σκοπός ενός σωστού Review όμως Όσο για το θόρυβο τώρα, εδώ απλά με τις υποκειμενικές μας μετρήσεις, αυτό που "είδαμε" ήταν ότι το κουτί πραγματικά είναι σχεδόν ανύπαρκτο όταν το ανοίγουμε χωρίς τους σκληρούς δίσκους και την κάρτα γραφικών συνδεδεμένα. Αν κάποιος βάλει μέσα στο κουτί αυτό μια αθόρυβη GPU και SSD, ίσως να μην ακούει και τίποτα εκτός από το εξαιρετικά ασθενές φύσημα του αέρα. Βέβαια, με τους Raptors μέσα, σχεδόν τα πάντα επικαλύπτονται, μιας και το ηχομονωτικό φίλτρο που διαθέτει το κουτί μπορεί να κόβει τις υψηλές τους συχνότητες, αλλά το υπόλοιπο γουργουρητό παραμένει (όχι φυσικά σε έντονο βαθμό, χάρη στα αντικραδασμικά λάστιχα πάνω στα οποία βιδώνονται). [bREAK=Επίλογος - Συμπεράσματα] Και κάπου εδώ φτάνουμε στα συμπεράσματά μας από την εμπειρία μας με το Fortress. Το τι σχέση έχει βέβαια το όνομα του κουτιού (fortress-κάστρο/οχυρό) με το ίδιο το κουτί....δεν ξέρουμε, αλλά σίγουρα ξέρουμε ότι η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα βήμα πριν πάρει τον υπότιτλο "Sense - This picture makes none". Πέραν του αστείου του θέματος, πάμε να δούμε αν όντως μας ικανοποίησε το κουτί. Μην ξεχνάτε ότι ίσως στέψουμε και ένα βασιλιά απόψε, το κουτί αυτό παίζει για το στέμμα της κατηγορίας των Mid-Tower Cases. Μας άρεσε τελικά το Fortress? Αφήνοντας τις στέψεις και όλα αυτά, αξίζει πραγματικά κάποιος να επενδύσει πάνω του? Μην ξεχνάμε και την τιμή του, αγγίζει τα 199? - δεν είναι και λίγα. Τα δικαιολογεί? Πιστεύω πως εν μέρει, ναι. Το Fortress FT01-BW με ικανοποίησε αρκετά. Ναι, έχει τα λαθάκια, αλλά δεν είναι τραγικά. Έχει πολύ περισσότερα θετικά να προσφέρει που το κάνουν μια από τις κορυφαίες επιλογές. Πλήρως αλουμινένιο, μπορεί ανά πάσα στιγμή να λυθεί (ελάχιστα ή καθόλου πριτσίνια, σχεδόν αποκλειστικά βίδες παντού), μεγάλοι, αποδοτικοί και αθόρυβοι ανεμιστήρες, είναι ελαφρύ και εύκολο στη μεταφορά, σχεδιαστικά όμορφο και με επιδόσεις αρκετά καλές, για το hardware που διαλέξαμε να του βάλουμε. Βέβαια και πάλι, 199? δεν είναι και λίγα, αλλά υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που θα τα έδιναν, ψάχνοντας για το καλύτερο Mid-Tower Case. Φυσικά, δεν ξεχνάμε ότι στην κατηγορία αυτή παίζουν και τα Cosmos S, με λίγα λεφτά παραπάνω, ή το ATCS-840. Δεν είναι Mid-Tower Cases όμως και από την εμπειρία μας με την αγορά, πολλοί είναι αυτοί με πρόβλημα στο χώρο, που απεχθάνονται τα μεγάλα σε μέγεθος κουτιά. Έτσι, οι πραγματικοί αντίπαλοι είναι η σειρά V1xxx της Lian Li, την οποία ανταγωνίζεται αρκετά καλά το νέο δημιούργημα της SilverStone. Ας δούμε όμως και αναλυτικά τι μας άρεσε και τι όχι, ώστε να τα έχουμε συγκεντρωμένα. --------------------------------- Τι μας άρεσε: - Ποιότητα υλικών κατασκευής - Μονοκόμματος σχεδιασμός του σκελετού - Δυνατότητα εύκολου λυσίματος όλου του κουτιού - Χρήση αθόρυβων και αποδοτικών ανεμιστήρων 18 εκατοστών - Ελαφριά κατασκευή - Αποδοτικό Airflow - Χρήση φίλτρων κατά της σκόνης - Χρήση ηχομονωτικού υλικού στα πλαϊνά παράθυρα - Εύκολη τοποθέτηση των πλαϊνών με τον ειδικό μηχανισμό - Πολύ καλό Cable Management - Χρήση αντικραδασμικού υλικού για τους σκληρούς δίσκους - Χρήση αντικραδασμικού υλικού για το τροφοδοτικό Τι θα θέλαμε να δούμε: - Περισσότερα Hot-Swap Drives - Το φίλτρο του πάνω ανεμιστήρα να έβγαινε πιο εύκολα - Λίγο καλύτερη διαρύθμιση στους σκληρούς δίσκους, ώστε να μην εμποδίζουν το Airflow - Θύρα eSATA στο ειδικό panel Τι βγάζουμε ως τελικό συμπέρασμα λοιπόν, ποια είναι η ετυμηγορία? Σίγουρα πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον κουτί. Μας άρεσε αρκετά και απευθείας είπαμε "Επιτέλους η SilverStone επιστρέφει στον παλιό, καλό της εαυτό". Είναι αλήθεια πως το Raven μας παραξένεψε και ίσως το Fortress, ήρθε να το εξιλεώσει. HWBOX Recommended λοιπόν - αν το βλέπαμε και με μια ελαφρώς χαμηλότερη τιμή, θα είμασταν ακόμα πιο ικανοποιημένοι. .

[wrapleft]http://www.hwbox.gr/geek/gars/images/4/6/types/thumb_12374242150logo.jpg[/wrapleft]Όπως όλοι λοιπον σίγουρα έχετε προσέξει, κάθε μέρα κατακλυζόμαστε από νέες ειδήσεις για τα καινούρια προϊόντα των διάφορων εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και αυτών που ειδικεύονται στην ψύξη των εξαρτημάτων για τους υπολογιστές μας. Εταιρείες όπως η Scythe, η Zalman, η Thermaltake, η Arctic Cooling κ.ο.κ., συνηθίζουν να μας "βομβαρδίζουν" τακτικότατα με Press Releases για τις καινούριες τους ψύκτρες, πράγμα όμως που δεν κάνει, μια από τις πιο αξιοσέβαστες εταιρείες στο χώρο αυτό: η Thermalright. Οι λόγοι που κάτι τέτοιο γίνεται δεν είναι πολλοί ούτε πολύπλοκοι. Σαν πρώτο και βασικότερο μπορούμε να αναφέρουμε το μέγεθος της εταιρείας, που σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει αυτό των άμεσων ανταγωνιστών της. Η Thermalright είναι μια μικρή εταιρεία, χωρίς "άπειρο" budget που θα οδηγούσε σε συνεχείς νέες έρευνες για την ανάπτυξη καινούριων και ακόμα καλύτερων μοντέλων. Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι το λιγοστό τους budget πήγε χαμένο. Αυτό λοιπόν, οδήγησε τους υπεύθυνους της εταιρείας σε δύο αρκετά έξυπνες λύσεις για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού στα ύψη, καθώς και τα νούμερα των πωλήσεων στα επιθυμητά επίπεδα. Η συνταγή απλή - παίρνουμε το ήδη υπάρχον μοντέλο της Thermalright Ultra-120 eXtreme και φτιάχνουμε δύο νέες, συλλεκτικές εκδόσεις της. Η μία ήταν η γνωστή σε όλους μας, TRUE Black 120, η οποία απλά ήταν μια Ultra-120 eXtreme βαμμένη μαύρη μέσω ανοδείωσης, με το εντυπωσιακό αποτέλεσμα να ελκύει αρκετής προσοχής από τους χρήστες και το δημοσιογραφικό κοινό, κερδίζοντας ακριβώς αυτό που ήθελε η εταιρεία - την απαραίτητη δημοσιότητα. Βλέποντας την όλη επιτυχία του εγχειρήματος, φυσικά δεν μπορούσαμε να μείνουμε "μόνο" με την Black. Οι ψίθυροι για μια δεύτερη ανάλογη προσπάθεια είχαν ήδη ξεκινήσει, αλλά σίγουρα λίγοι περίμεναν το αποτέλεσμα: Με μια αιφνιδιαστική κίνηση, η Thermalright έβγαλε στα φώτα της δημοσιότητας στην Computex 2008 την TRUE Copper, ένα ακριβές αντίγραφο της Ultra-120 eXtreme, αλλά κατασκευασμένη εξ' ολοκλήρου από χαλκό ανώτερης ποιότητας και σε περιορισμένο αριθμό κομματιών. Αμέσως όλοι μας σπεύσαμε να μάθουμε το βάρος της συγκεκριμένης ψύκτρας, πράγμα το οποίο μας έφερε αντιμέτωπους με ένα εξωπραγματικό νούμερο: 1.9 κιλά! Δεν πτοούμαστε όμως - η Ελληνική κοινότητα των Overclockers και PC Enthusiasts έχει δείξει αρκετές φορές στο παρελθόν πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει και πόσο έμπειρα μέλη διαθέτει. Για εμάς, η ψύκτρα αυτή αποτελούσε ακόμα μια πρόκληση και έπρεπε οπωσδήποτε να "εξερευνήσουμε" τα μυστικά της. Έτσι κι έγινε. Ένα τυπικό χειμωνιάτικο βράδυ, σε ένα εργαστήρι μέσα στις γειτονιές του Ταύρου, μια ομάδα ανθρώπων από το TheLab.gr και το HWBOX.gr που πήραν στα χέρια τους το αμφιλεγόμενο δημιούργημα της Thermalright, αποφάσισαν να δουν αν όντως ο μύθος γύρω από το όνομά του είναι αληθινός. Είναι όντως η καλύτερη ψύκτρα στην αγορά? Πώς τα πάει κόντρα στην TRUE Black? Αξίζει τελικά αυτά τα χρήματα που ζητάει? Διαβάστε ολόκληρο το Review Εδώ.....

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4649602465e8587.jpg[/WRAPLEFT]H κούραση μπορεί να μας έχει καταβάλλει, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο. Το απόλυτο ίσως Clock-2-Clock συγκριτικό μεταξύ των κορυφαίων λύσεων της AMD και Intel, για τις αρχές του 2009 είναι πλέον πραγματικότητα! Μετά από εκείνο το πολυσυζητημένο Review που είχαμε κάνει για τους Phenom II, τη σκυτάλη πήρε αυτό το συγκριτικό, στο οποίο τεστάραμε τους AMD Phenom X4 (Agena) και AMD Phenom II (Deneb) στα 3.0 GHz μεταξύ τους, όπως και φυσικά τους AMD Phenom II, Intel Core 2 Quad (Yorkfield + Kentsfield) και Intel Core i7 (Bloomfield), στα 3.7 GHz. Τα συμπεράσματα σίγουρα πολλά και χρήσιμα. Περισσότερα δε θα σας πούμε - το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάσετε ολόκληρο το συγκριτικό εδώ. .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1147c7f1741253e.jpg[/WRAPLEFT]Σύμφωνα με Performance Charts απο την ίδια την AMD-ATi τα οποία διέρευσαν απο τον δυκτιακό τόπο του donanimhaber, η AMD θέλει την επερχόμενη HD 4850X2 να είναι απο 8 έως και 34% καλύτερη σε επιδόσεις απο την ναυαρχίδα της nVidia, GTX280 ! Η HD 4850 απο μόνη της κατατάσεται στην μεσαία κατηγορία καρτών γραφικών της ATi, αλλά είναι δυνατόν δύο τέτοιες μαζί να περνάνε σε επιδόσεις το μεγαλύτερο μοντέλο του αντίπλαου στρατοπέδου της nVidia? Η 4850X2 θα έρθει με 2GB GDDR3(η 4870X2 έχει 2GB επίσης αλλά GDDR5) για να έχει και μικρότερο κόστος και ο πυρήνας της θα είναι χρονισμένος στα 625MHz, ενώ σύμφωνα με τις παρακάτω εικόνες η τιμή της θα έιναι κάπου μεταξύ 250? και 290? ! Σύμφωνα με το fudzilla τώρα, η κάρτα αναμένεται να φτάσει στα ράφια των καταστημάτων παγκοσμίως το δέυτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου που μας έρχεται ! Stay hwboxed for more . . . Διαβάστε περισσότερα εδώ & εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/547c429f942b3a.jpg[/WRAPLEFT]Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που απασχολούν τους περισσότερους λάτρεις της τεχνολογίας και των υπολογιστών αυτά τα Χριστούγεννα είναι το αν η AMD θα καταφέρει να ανταγωνιστεί την Intel και τους επεξεργαστές της, με τους ολοκαίνουριους Phenom II που θα λανσάρει στις αγορές μέσα στις επόμενες μέρες. Αυτό που κάναμε λοιπόν εμείς εδώ στο HWBOX.gr ήταν να εξασφαλίσουμε samples από τους νέους CPU, έτσι ώστε να πραγματοποιήσουμε μια παρουσίαση, ή καλύτερα, ένα συγκριτικό μεταξύ των CPU της AMD και της Intel, το οποίο σίγουρα θα σας βοηθήσει να εξάγετε χρήσιμα συμπεράσματα! Μια φωτογραφία από τον Phenom II 940: Διαβάστε όλο το Review εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/548a2f4ef31a6a.png[/WRAPLEFT]Οι ολοκαίνουριοι Core i7 της Intel έχουν μόλις μια εβδομάδα κυκλοφορίας, καθώς και πολλές νέες τεχνολογικές καινοτομίες. QPi, High Speed Interconnect, Integrated Triple Channel Memory Controller, Hyper Threading, Turbo Boost Technology: Είναι αυτά τα νέα χαρακτηριστικά πραγματικά "δυνατά", ώστε να μας προσφέρουν αξιοσημείωτες διαφορές στις επιδόσεις? Δεν ήταν δύσκολο να το διαπιστώσουμε - ένας Core i7 920 και ένας i7 940 που είχαμε στα χέρια μας, ήταν αρκετοί για να τρέξουμε τα τεστ μας. Για να δείτε τα αποτελέσματά τους, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το αναλυτικό Review μας! Διαβάστε το Review εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/4648f64b75c77d0.jpg[/WRAPLEFT]H Thermalright, μια από τις πλέον γνωστές εταιρείες στο χώρο της ψύξης των εξαρτημάτων του υπολογιστή μας, έβγαλε στην αγορά ξανά την κλασική πια ψύκτρα της, Ultra Extreme 120, με μια μικρή διαφορά - η νέα αυτή έκδοση υποστηρίζει τους Intel Core i7 και το νέο LGA1366 Socket τους. Το MADShrimps λοιπόν δεν έχασε καιρό - αμέσως βρήκαν ένα δείγμα της ψύκτρας και το δοκίμασαν πάνω σε μια μητρική για Intel Nehalem. Φυσικά, τεστ δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω του αυστηρού NDA που επικρατεί, αλλά αυτό δε μας αποτρέπει από το να θαυμάσουμε τις φωτογραφίες που τράβηξαν: Διαβάστε όλο το Review εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/548a2f4ef31a6a.png[/WRAPLEFT]Είναι απόλυτα αναμενόμενο ότι το Διαδίκτυο σε λίγες μέρες θα έχει κατακλυστεί από Reviews για τους καινούριους επεξεργαστές της Intel, τους πολυαναμενόμενους Nehalem με τον πυρήνα Bloomfield. Οι καινούριοι επεξεργαστές σύμφωνα με την Intel είναι έτοιμοι να φέρουν ακόμα μια επανάσταση με τις νέες τεχνολογίες που διαθέτουν, αν και πολλοί παραμένουν σκεπτικοί. Ένας από τους λόγους είναι η ονομασία των νέων επεξεργαστών. Το Core i7, που δείχνει να είναι μια απλή αναβάθμιση στη σειρά των Core 2, κάτι που φυσικά δεν ισχυει, υποδεικνύει όπως λένε ότι οι επιδόσεις των CPU αυτών δε θα είναι καταιγιστικά υψηλότερες από των αντίστοιχων σημερινών. Η Κινέζικη ιστοσελίδα του PCOnline.com.cn κατάφερε και πήρε στα χέρια της έναν Core i7 940, που πρόκειται για το μοντέλο των 2.93 GHz, πραγματοποιώντας δοκιμές πάνω του και κόντρα με τον Core 2 Quad QX9770, τον πιο ισχυρό Penryn αυτή τη στιγμή στην αγορά. Τα αποτελέσματα των δοκιμών ήταν άλλοτε εξαιρετικά υπέρ του Nehalem, άλλοτε όμως όχι και τόσο ενθαρρυντικά. Δυστυχώς, καθότι η σελίδα είναι στα Κινέζικα, δεν γνωρίζουμε για το αν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα στις δοκιμές. Όπως και να χει, εμάς μας φάνηκε πως είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον Review, γι αυτό και σας παραθέτουμε αρκετές από τις φωτογραφίες και τις δοκιμές του. Ελπίζουμε να βγάλετε χρήσιμα συμπεράσματα! Φωτογραφίες από τους δύο επεξεργαστές: Ένα σχεδιάγραμμα από την αρχιτεκτονική του Core i7 940: Μερικά διαγράμματα που εξηγούν τη λειτουργία των τεχνολογιών του νέου CPU: Μερικές φωτογραφίες από την Intel X58 μητρική που χρησιμοποιήθηκε στο Review: Τα συστήματα και τα Benchmarks που χρησιμοποιήθηκαν: <table align="center" bgcolor="#cccccc" cellpadding="3" cellspacing="1" width="500"><tbody><tr><td colspan="2" bgcolor="#000000"> Core 2 评测平台 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900" width="96"> CPU </td><td bgcolor="#efefef" width="388"> Intel Core 2 QX9770（400X8=3.2G、12MB L2 Cache ） Intel Core 2 QX9770（344X8.5=2.93G、12MB L2 Cache ） </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 主板 </td><td bgcolor="#efefef"> 华硕 X48 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 内存 </td><td bgcolor="#efefef"> 宇瞻 DDR3-1333 1GB x 2 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 硬盘 </td><td bgcolor="#efefef"> 希捷 7200.10 SATA 500G </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 显卡 </td><td bgcolor="#efefef"> GeForce GTX 260 (576/1998MHz,SP:1242MHz) </td></tr></tbody></table><table align="center" bgcolor="#cccccc" cellpadding="3" cellspacing="1" width="500"><tbody><tr><td colspan="2" bgcolor="#000000"> Core i7 评测平台 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900" width="96"> CPU </td><td bgcolor="#efefef" width="388"> Intel Core i7 Extreme 940（2.93G、8MB L3 Cache ） </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 主板 </td><td bgcolor="#efefef"> Intel X58 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 内存 </td><td bgcolor="#efefef"> 宇瞻 DDR3-1333 1GB x 3 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 硬盘 </td><td bgcolor="#efefef"> 希捷 7200.10 SATA 500G </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 显卡 </td><td bgcolor="#efefef"> GeForce GTX 260 (576/1998MHz,SP:1242MHz) </td></tr></tbody></table><table align="center" bgcolor="#cccccc" cellpadding="3" cellspacing="1" width="500"><tbody><tr><td colspan="2" bgcolor="#000000"> 软件平台 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900" width="94"> 系统软件 </td><td bgcolor="#efefef" width="389"> 　　Windows VISTA Ultimate SP1 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 驱动程序 </td><td bgcolor="#efefef"> NVIDIA显卡：ForceWare 177.98 For Vista 　Intel芯片组：9.0.0.1011 </td></tr><tr><td bgcolor="#cc9900"> 评测软件 </td><td bgcolor="#efefef"> System： Super PI 1.4 Everest Ultimate 4.6 TMPGEnc 4.5 WinRAR 3.71 CINEBENCH R10 Fritz Chess Benchmark 3DMark2006 Ver.110 (DirectX 9) 3DMark Vantage Ver:101 (DirectX 10) Game：(DirectX 10) World In Conflict Company Of Heroes:Opposing Fronts Devil May Cry 4 Game：(DirectX 9) Call OF Duty 4 Half Life 2 EPISODE TWO </td></tr></tbody></table> CPU-z και χρήση 8 πυρήνων στον Task Manager: Τα Benchmarks που έτρεξαν: Ευχαριστούμε το PConline.com.cn για το κατατοπιστικό Review! Διαβάστε περισσότερα εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/547c42855375c4.jpg[/WRAPLEFT]Σε προηγούμενή μας είδηση είχαμε μιλήσει για την έλευση της AMD Radeon HD 4670, που βασίζεται πάνω στον πυρήνα ATI RV730 και αποτελεί το μεγαλύτερο πονοκέφαλο της nVIDIA στη low-midrange κατηγορία, μιας και η GeForce 9500 GT μάλλον δε θα ήταν ικανή να την αντιμετωπίσει. Η ιστοσελίδα IT168 κατάφερε και πήρε μια 4650 και μια 4670 για δοκιμές, για να διαπιστώσει αν όντως οι κάρτες είναι τόσο δυνατές όσο περίμεναν οι fans της AMD. Εν τέλει, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Η 4670 έχει παρόμοιες επιδόσεις με την Radeon HD 3850 512 MB, ενώ είναι σαφέστατα ανώτερη από την 9500 GT. Αυτό φυσικά εξηγεί και το λόγο για τον οποίο η nVIDIA βιάζεται να βγάλει στην αγορά την GeForce 9550 GT, μήπως και καταφέρει να κοντράρει τη νέα λύση της AMD. Έτσι λοιπόν, με ένα 128-bit memory bus και 600 MHz πυρήνα για την 4650 / 750 MHz για τη 4670, η AMD δείχνει να παίρνει τα σκήπτρα πολύ εύκολα σε ακόμα μία κατηγορία τιμής. Το μόνο που μένει να δούμε είναι την απάντηση της nVIDIA. Μια φωτογραφία του RV730: Tα benchmarks που έτρεξαν οι υπεύθυνοι του ΙΤ168: Διαβάστε περισσότερα εδώ . . .

[WRAPLEFT]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/547c429f942b3a.jpg[/WRAPLEFT] Από την ώρα που πρωτολανσαρίστηκαν οι Intel Conroe, η AMD δείχνει μη ανταγωνιστική στον τομέα των επεξεργαστών, χάνοντας συνεχώς όλο και περισσότερο έδαφος. Αυτό το σχεδόν 15% που είχε πάρει από την Intel με τους Athlon64 το έχανε μέρα με τη μέρα, με ραγδαίους ρυθμούς. Μάλιστα, μέσα σε μόλις 6 μήνες η Intel είχε πάλι το 80% της αγοράς, με την AMD τότε να μην έχει καν 4πύρηνη λύση στην αγορά. Οι 4πύρηνοι ήρθαν, αλλά δεν έφεραν αυτό που ο κόσμος περίμενε. Το marketing της Intel όπου επεδείκνυε τη σαφέστατη ανωτερότητα των επεξεργαστών της στο overclocking πέτυχε, πλημμυρίζοντας την αγορά με τους Core 2, αφήνοντας την AMD να ψάχνει να βρει λύση για το TLB bug. Εν τέλει λύση βρέθηκε, αλλά για πολλούς ήταν αργά. Οι Nehalem είναι μερικούς μήνες μακριά και κανείς δε νοιάστηκε για το διορθωμένο bug. Μήπως όμως τώρα είναι η ώρα που η εταιρεία θα κάνει την αντεπίθεσή της? Οι AMD Deneb είναι σχεδόν έτοιμοι για κυκλοφορία, με τα πρώτα δείγματα να είναι αρκετά ενθαρρυντικά. Κάποιοι μιλάνε για πολύ βελτιωμένο overclockability, με σαφέστατα ανώτερες επιδόσεις στα ίδια MHz από τους 65nm Phenom, κάτι που σίγουρα ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Το HardSpell μάλιστα, σε ένα πρώτο Review που πραγματοποίησε, πραγματοποίησε αρκετά τεστ που όλα έδειχναν προς μία κατεύθυνση - υπέρ του Deneb. Οι νέοι επεξεργαστές είναι ταχύτεροι σε clock-to-clock από τους παλιούς Phenom, κάτι που ίσως τους κάνει άξιους να ανταγωνιστούν τους Core της Intel και γιατί όχι λένε κάποιοι, ίσως και τους Nehalem. Προσωπικά βέβαια πιστεύουμε ότι για να χτυπηθούν οι Nehalem θα χρειαστεί κάτι αρκετά διαφορετικό, αφού τα πρώτα δείγματα είναι σχεδόν όσο εντυπωσιακά όσο ήταν αυτά των Conroe. Mια φωτογραφία και ένα CPU-z: Σύγκριση στο 3DMark Vantage: Σύγκριση στο Enemy Territory: Quake Wars: Σύγκριση στο Crysis: Διαβάστε όλο το Review εδώ . . .

[wrapleft]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/547c429f94dee2.jpg[/wrapleft] H CoolerMaster, για ακόμα μια φορά, έβγαλε στην αγορά μια ψύκτρα για τους επεξεργαστές μας, στοχεύοντας στην κορυφή της πυραμίδας, υποσχόμενη ακόμα καλύτερες θερμοκρασίες. Η νέα αυτή ψύκτρα, Hyper Z600, διαθέτει αλουμινένια fins, χάλκινη βάση και heatpipes, όλα επινικελωμένα. Ο 12άρης ανεμιστήρας με τον οποία δοκιμάστηκε είναι 0.13Α, γυρίζει στις 1500 RPM, ενώ το συνολικό βάρος της ψύκτρας φτάνει στα 1.045 γραμμάρια. Την ψύκτρα αυτή, ανέλαβε να την κάνει review η ομάδα του FrostyTech, δίνοντάς μας χρήσιμες πληροφορίες για το πόσο αποτελεσματική είναι η εν λόγω λύση. Το κατατοπιστικότατο review, μπορείτε να το δείτε εδώ Παρακάτω παραθέτουμε εικόνες από τη νέα ψύκτρα: H είδηση στο VR-Zone . . .

[WRAPLEFT]http://www.via.com.tw/en/images/products/graphics/s3_logo.gif[/WRAPLEFT] To γερμανικό site Hardware-Aktuell.com πραγματοποίησε το πρώτο review στη νέα κάρτα της S3, Chrome 430GT. Η νέα αυτή κάρτα αποτελεί μια λύση για low-budget συστήματα, με επιδόσεις εφάμιλλες των 8400 GS και HD 3450 των nVIDIA και ATi αντίστοιχα. Η κάρτα δοκιμάστηκε από τους υπεύθυνους του site σε διάφορα benchmarks και παιχνίδια, εξάγοντας χρήσιμα συμπεράσματα. Το σύστημα της δοκιμής ήταν ένας Intel Core 2 Quad Q6600, η μητρική EVGA nForce 780i, μνήμες Corsair Dominator DDR2-1066 2GB, σκληρός δίσκος Samsung HD250HJ και τροφοδοτικό Enermax Galaxy 1000 Watt. Μια φωτογραφία της κάρτας: Τα αποτελέσματα σε μερικά από τα τεστ που έτρεξαν οι υπεύθυνοι του Hardware-Aktuell.com: Όπως βλέπουμε από τα πρώτα αποτελέσματα, αυτή η "λιτή" κάρτα φαίνεται να συναγωνίζεται επάξια τις nVIDIA και ATi στο χώρο των τρισδιάστατων γραφικών, αν και βέβαια δεν είναι η πλέον κατάλληλη για να παίζει κάποιος βαριά και απαιτητικά παιχνίδια. Σίγουρα όμως, μια ευπρόσδεκτη πρόταση από την S3. Και πάλι ευχαριστούμε το Hardware-Aktuell.com για το κατατοπιστικό review. Διαβάστε περισσότερα εδώ . . .

[wrapleft]http://www.hwbox.gr/attachment.php?attachmentid=895&d=1195220986[/wrapleft]Κυκλοφόρησε το πρώτο review της Radeon HD 3650, της νέας υλοποίησης της AMD-ATI βασισμένης στον πυρήνα RV 635 (55nm). Στο review η 3650 "κάθισε" σε μία ABIT IN9-32X MAX Wi-Fi (nForce 680i SLI) παρέα με έναν Intel Core 2 Extreme X6800 καθώς και Geil DDR2-800 1GB×2 (5-5-5-15-2T). και κοντραρίστηκε τόσο σε stock clocks (725/1600MHz) όσο και o/ced (850/850/2100) με τις HD2600XT 256MB (800/2200MHz), 8600GTS 256MB (675/1450/2000MHz) και 8600GT 256MB (540/1188/1400MHz). [ Διαβάστε περισσότερα εδώ...]