Search the Community

Εκτός από το πρόβλημα με το λογισμικό που οδηγεί σε artifacts και glicthes στο νέο MacBook Pro 2016, χρήστες αναφέρουν και κατά πολύ χαμηλότερη αυτονομία. Στο site της Apple, τα εν λόγω συστήματα αναγράφουν στα specs τους πως η διάρκεια της μπαταρίας μπορεί να φτάσει και τις 10 ώρες σε απλή χρήση. Όμως μερικοί νέοι κάτοχοι του φορητού συστήματος ανέφεραν μέγιστη διάρκεια που μετά βίας άγγιξε τις 3 ώρες στην έκδοση των 15 ιντσών. Με την Apple να προωθεί το νέο MacBook Pro 2016 ως μια συσκευή που δίνει σαφή έμφαση στην αυτονομία (έως και 10 ώρες όπως δηλώνει και στο site της) είναι λογικό αρκετοί χρήστες να μένουν δυσαρεστημένη και η διαφορά από την αναγραφόμενη τιμή αγγίζει το 70%, στη περίπτωση του παραδείγματος παραπάνω. Πηγή.

[NEWS_IMG=HwBox OCZ Test Team Introduction]http://www.hwbox.gr/members/2195-albums497-picture51378.jpg[/NEWS_IMG]Γνωρίστε την ομάδα που θα δοκιμάσει σε βάθος χρόνου 5 x Trion 100 SSD. Η HwBox OCZ Test Team συγκροτήθηκε το καλοκαίρι του 2015 έχοντας κατά νου δύο κύριους στόχους. Αφενός να προσφέρει κάτι που τα review ανά τον κόσμο δεν μπορούν να μεταβιβάσουν, δηλαδή την εμπειρία που αποκομίζουν οι τελικοί καταναλωτές μετά την αγορά ενός προϊόντος, έχοντας αφιερώσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα αξιοποιώντας αυτό. Αφετέρου, διαμέσου της παραπάνω εμπειρίας να μπορέσει να επαληθεύσει ότι η εταιρεία μετά την εξαγορά της από την Toshiba έχει κάνει σημαντικά βήματα στη σωστή κατεύθυνση ώστε να διασφαλίσει υψηλότερα επίπεδα ποιότητας και εν τέλει αξιοπιστίας των προϊόντων της. Αναφορικά με την αξιοπιστία των προϊόντων σίγουρα οι κάτοχοι παλαιότερων μοντέλων SSD της εταιρείας θα θυμούνται τα περίφημα fora, όπου υπήρχαν χιλιάδες post με χρήστες που ανέφεραν bricked/dead/faulty drives. Αυτό αν και οφειλόταν σε παράγοντες που δεν υφίστανται πλέον, όπως η αδυναμία της εταιρείας να διαθέτει πλήρη έλεγχο στην ποιότητα των βασικών υποσυστημάτων του drive (firmware/controller/flash), δεν έπαψε να ακολουθεί την OCZ ακόμη και σήμερα. Μάλιστα είναι σημαντικό να έχει κανείς υπόψη ότι τα περισσότερα προβλήματα εμφανίζονταν εν γένει σε βάθος χρόνου, γεγονός που καθιστά τον εντοπισμό τους από τους reviewer πρακτικά αδύνατο εάν αναλογιστεί κανείς το χρόνο των λιγότερων των 2 εβδομάδων που έχουν στη διάθεσή τους ένα προϊόν. Συζητώντας λοιπόν τα παραπάνω με την OCZ, συμφωνήσαμε στη δημιουργία μιας ομάδας 5 ατόμων οι οποίοι θα δοκιμάσουν για ένα χρόνο ένα OCZ Trion 100 480GB SSD, μεταφέροντας στην κοινότητα την εμπειρία που θα αποκομίσουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ενός μήνα. Στο τέλος κάθε μήνα τα αποτελέσματα των χρηστών θα συγκεντρώνονται σε ένα συγκριτικό news post όπου θα φαίνεται η επιρροή κάθε workload τόσο στη διάρκεια ζωής όσο και στις επιδόσεις του SSD. Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει αρκετά συνοπτικά τα καθημερινά workloads των χρηστών για να πάρετε μια πρώτη ιδέα, ενώ περισσότερες πληροφορίες θα ακολουθήσουν από τους ίδιους τους χρήστες μόλις κάνουν την πρώτη τους ανάρτηση μέσα στις επόμενες ημέρες. Σε αυτήν θα περιγράφονται αναλυτικότερα οι καθημερινές τους εργασίες, η διαδικασία εγκατάστασης καθώς και τα πρώτα αποτελέσματα των drive με την καθαρή εγκατάσταση του λειτουργικού. Τα μέλη που αποτελούν την HwBox OCZ Test Team είναι οι: <ul> <li>caution: Ο οποίος εκτός από την καθημερινή περιήγηση στο Internet, την παρακολούθηση ταινιών καθώς και το περιστασιακό Gaming, ασχολείται με προγραμματισμό και σχεσιακές βάσεις δεδομένων. Διαβάστε Περισσότερα...</li> <li>Cveng: Που όταν δεν σερφάρει στο Internet ασχολείται με σχεδιαστικά προγράμματα τύπου CAD καθώς και την ανάλυση προσομοιωμάτων κτιριακών έργων. Διαβάστε Περισσότερα...</li> <li>GoriLLakoS: Που θα μας μεταφέρει την εμπειρία του από τον mobile χώρο και συγκεκριμένα από ένα Dell Inspiron 7000 το οποίο αποτελεί εργαλείο εργασίας, με το Microsoft Office και το Web Browsing να δεσπόζουν στην καθημερινότητά του.</li> <li>GregEl: Ο Designer της ομάδας. 3D Modeling, σχεδίαση ιστοσελίδων καθώς και περιστασιακό Gaming αποτελούν μέρος τη καθημερινότητάς του, όταν δεν ασχολείται με την πλοήγηση στο διαδίκτυο. Διαβάστε Περισσότερα...</li> <li>Yoshi: Ο οποίος θα μας μεταφέρει την εμπειρία χρήσης ενός ιδιάζοντος Home Theater PC το οποίο τρέχει στο ίδιο drive Windows και Debian και προορίζεται για Android Application Development. Διαβάστε Περισσότερα...</li> </ul>Κλείνοντας την πρώτη αυτή ενημέρωση θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την OCZ, χωρίς την υποστήριξη της οποίας το παραπάνω project δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί. Stay Tuned καθώς το θέμα θα ανανεώνεται με Link προς τα θέματα που θα ανοίξουν οι χρήστες μόλις αυτά γίνουν διαθέσιμα.

[NEWS_IMG=Sandbox: Should I use it or not?]http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/1354d8d1676e21f4.jpg[/NEWS_IMG]Παρατηρώντας κανείς το πως αξιοποιεί τον χρόνο του καθημερινώς στον υπολογιστή του, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει πως το web browsing κατέχει μείζονα θέση ανάμεσα στις εκατοντάδες (εάν όχι χιλιάδες) διαθέσιμες χρήσεις του. Παρατηρούμε, δηλαδή, εφαρμογές υψηλής συνδεσιμότητας, οι οποίες παρά την ευχρηστία τους μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του υπολογιστή μας. Μέχρι πρόσφατα, η αποτροπή κάποιας επίθεσης από hacker προέβλεπε το κλείσιμο όλων των κενών ασφαλείας από τους developers, πράγμα που για να μην τα πολυλογούμε ήταν πρακτικά αδύνατο! Η πιο γνωστή αλλά και αποτελεσματική λύση δόθηκε όταν τελικά οι προγραμματιστές συνειδητοποίησαν ότι το παραπάνω αποτελεί γεγονός. Έτσι προέκυψε το περίφημο Sandbox. Φυσικά δεν μιλάμε για άμμο μέσα σε ένα κουτί, αλλά για software Sandboxes, η χρησιμότητα των οποίων είναι να περιορίσουν την εξάπλωση μιας επίθεσης. Με βάση, λοιπόν, την παραδοχή πως ο κώδικάς τους πάντα θα έχει κάποιο κενό ασφαλείας που θα κάνει την εφαρμογή ευάλωτη, οι developers αποφάσισαν να χωρίσουν τις εφαρμογές τους σε διάφορα τμήματα, με έναν και μόνο στόχο: Ότι συμβαίνει στο Sandbox, μένει στο Sandbox! <center><img style="border-radius: 8px; box-shadow: 4px 4px 12px black;" src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/37825039c98fe8654.jpg" alt="Sandbox: Should I use it or not?" width="" height="" /></center> Για να σας εξηγήσουμε την λειτουργία των Sandboxes θα χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα τον Google Chrome, μιας και είναι το πιο δημοφιλές παράδειγμα εφαρμογής που χρησιμοποιεί το Sandboxing, κάνοντας την ασφάλειά του κάπως ξεχωριστή! Στην ουσία, η Google πήρε τον Chrome και τον χώρισε σε τρία ξεχωριστά κομμάτια. Το main process που συνδέει τα πάντα μεταξύ τους, τα tab process(es) που περιέχουν τις σελίδες αλλά και τον renderer, και τέλος τα pluggin process(es). Όλα αυτά τα τμήματα έχουν τα απαραίτητα δικαιώματα ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν, ενώ ταυτόχρονα λόγω των "χαμηλών" αυτών δικαιωμάτων, καθένα από τμήματα είναι και αρκετά περιορισμένο. Στα παραπάνω, δεν γίνεται να μην συμπληρώσουμε πως όλα τα processes δεν μπορούν στην πραγματικότητα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους...απλά συνυπάρχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Flash content σε ένα website, το οποίο μπορεί να εμφανίζεται μέσα στην σελίδα, οι εφαρμογή που το τρέχει, όμως, παραμένει διαχωρισμένη από τον browser. Ο renderer, δηλαδή, δίνει μόνο τον χώρο που μπορεί να καταλάβει το Flash content, αφήνοντας το Flash pluggin να το εμφανίσει. Αυτή η θετική έλλειψη επικοινωνίας έχει το ακόλουθο αποτέλεσμα: Όταν ένα tab crashάρει ή παραβιαστεί η ασφάλειά του, δεν επηρεάζει τα άλλα tabs αλλά και το σύστημα αυτό καθαυτό. <center><img style="border-radius: 8px; box-shadow: 4px 4px 12px black;" src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/37825039c9900170e.jpg" alt="Sandbox: Should I use it or not?" width="" height="" /></center> Το παραπάνω, εκτός από τον Chrome, υφίσταται και σε έναν μειωμένο βαθμό στον firefox, ο οποίος είναι διαχωρισμένος από third-party pluggins, όπως το Flash. Έτσι, ενώ ο browser είναι συνδυασμένος με τα tabs, και τα δύο είναι διαχωρισμένα από τα pluggins. Η Mozila Foundation, έχει δηλαδή "μεγαλύτερη εμπιστοσύνη" από την Google στον κώδικά της, ρίχνοντας το φταίξιμο ενός κρασαρίσματος στα pluggins. Έτσι, εάν κάποιο από αυτά σταματήσει να λειτουργεί, τότε o browser και τα tabs δεν επηρεάζονται. <center><img style="border-radius: 8px; box-shadow: 4px 4px 12px black;" src="http://www.hwbox.gr/images/imagehosting/37825039c9900c6d7.png" alt="Sandbox: Should I use it or not?" width="" height="" /></center> Σκεπτόμενοι λίγο πρωτοποριακά, μπορούμε να πούμε πως ενώ είναι καλή η στρατηγική του sandboxing, υπάρχουν πολλές άλλες εφαρμογές που δεν χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνική. Έτσι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα virtual box, μέσα στο οποίο μπορούν να τρέχουν οι εφαρμογές, με τις ενέργειές τους να είναι περιορισμένες μόνο σε αυτό το κουτί, αφήνοντας ανεπηρέαστο το σύστημά μας. Σε αυτά τα virtual sandboxes μπορούν να τρέχουν οι browsers ή οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή επιθυμεί ο καθένας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας εφαρμογής είναι το Sandboxie, ενώ φυσικά υπάρχουν και άλλες free και μη υλοποιήσεις. Ολοκληρώνοντας το σύντομο αλλά περιεκτικό αυτό άρθρο, μπορούμε να πούμε πως τα Sandboxes σίγουρα συμβάλουν στην απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματός και των εφαρμογών μας. Παραταύτα, αυτό δεν σημαίνει πως οι developers θα πρέπει να μην συνεχίσουν να αφοσιώνονται στην κάλυψη κενών ασφαλείας των εφαρμογών τους. Ακόμη, είναι απαραίτητο να γνωρίζετε πως τα Sandboxes δεν είναι τέλεια. Ο Chrome συγκεκριμένα, κατάφερε να hackαριστεί στο Pwn2Own 2012 της Google με την χρήση εξαιρετικά δύσκολων hacks. Ανεξάρτητα, όμως, από τα παραπάνω, είναι καλό να υπάρχει ένα backup solution στην περίπτωση that something goes terribly wrong! Διαβάστε περισσότερα εδώ...