Cooler Master MK850 Analog Gaming keyboard Review - Εμπειρία χρήσης & PORTAL

Σελίδα 3 από 3: Εμπειρία χρήσης & PORTAL

• Comments

Μετά από την αρχική εγκατάσταση και τη πρώτη ματιά στα πλήκτρα του, συναντάμε και το κομμάτι του software μέσα από το οποίο μπορούμε πρακτικά να αλλάξουμε αρκετές από τις παραμέτρους του. Εάν δεν έχετε παλιά περιφερειακά της Cooler Master στο setup τότε είναι πιθανό να έχετε μόνο ένα software για τη ρύθμισή τους, το Portal - που όση ώρα γράφονται αυτές οι γραμμές βρίσκεται στην έκδοση 1.5.7. Εκ πρώτης όψεως το λογισμικό είναι το ίδιο με αυτό που είδαμε στο MM830, λίγες εβδομάδες νωρίτερα στην επαφή μας με μερικά περιφερειακά της εταιρίας. Οι ρυθμίσεις του καταλαμβάνουν πέντε συνολικά καρτέλες μέσα στο software και η πρώτη αφορά το Aimpad. Μόλις το ενεργοποιήσουμε έχουμε πρόσβαση σε οκτώ πλήκτρα με δυνατότητα αναλογικού input στα οποία μπορούμε να ρυθμίσουμε την ευαισθησία, που πρακτικά αναφέρεται στο deadzone, το οποίο σημειώνεται ότι είναι μεγάλο σε αυτό το μοντέλο by default, όμως ελεγχόμενο με αυτή την επιλογή αλλά και από τις ρυθμίσεις των Windows. Το μεγαλύτερο ίσως μειονέκτημα σε σχέση με ένα αναλογικό joystick είναι η μικρή ευαισθησία, ή το μεγάλο deadzone εάν θέλετε, που θα γίνει αντιληπτό εάν μιλάμε για παιχνίδια ακριβείας όπως για παράδειγμα simulation. Φυσικά σε αυτή τη περίπτωση δε προτείνουμε τη χρήση του MK850 αλλά μιας τιμονιέρας που είναι ξεκάθαρα ο νικητής σε αυτή τη περίπτωση.

Στη καρτέλα του φωτισμού βλέπουμε ένα interface με άφθονες επιλογές για παραμετροποίηση. Τα εφέ είναι συνολικά 18 ενώ βλέπουμε και την εμφάνιση layers στα οποία μπορούμε να βάλουμε επιλεκτικά σε κάθε πλήκτρο διαφορετικό εφέ, κάτι που το συναντάμε και στον ανταγωνισμό της Cooler Master. Σε εφέ όπως το rainbow wave και το circle spectrum μπορούμε μάλιστα να ρυθμίσουμε και την κατεύθυνση των χρωμάτων στο πληκτρολόγιο φτιάνοντας έτσι αρκετά μοναδικούς συνδυασμούς. Η ρύθμιση της ταχύτητας εδώ είναι χρήσιμη και σε χαμηλές τιμές τα χρώματα αλλάζουν αρκετά ομοιόμορφα που σημαίνει ότι έχουμε έναν ελεγκτή με αρκετά ψηφιακά ‘steps’ που κάνουν την αλλαγή του χρώματος πρακτικά ‘αόρατη’. Η έλλειψη βέβαια ‘αντίδρασης’ του φωτισμού με βάση κάποια θερμοκρασία του συστήματος όπως του επεξεργαστή ή της κάρτας γραφικών είναι σημαντική και θα θέλαμε να υπάρχει, δεδομένου ότι το συναντάμε σε πολύ φθηνότερα μοντέλα του ανταγωνισμού.

Στην καρτέλα mapping μπορούμε να αλλάξουμε τις λειτουργίες όλων των πλήκτρων του, όπως και των δύο ροδελών ενώ οι αλλαγές μας εμφανίζονται με μωβ χρώμα. Για παράδειγμα η αριστερή ροδέλα δεν έχει κάποια λειτουργία και εμείς μπορούμε να της ορίσουμε κάποια όπως για παράδειγμα το scroll πάνω – κάτω σε μια ιστοσελίδα, βολικό εάν δεν έχουμε το ποντίκι κοντά. Αυτό ίσως φανεί σε κάποιον χρήσιμο όταν θέλει να ελέγξει το σύστημά του με τα αναλογικά πλήκτρα του keyboard και να εξομοιώσει κατά κάποιο τρόπο το mouse του με αυτά. Αυτή η καρτέλα λοιπόν μας εμφανίζει όχι μόνο τα τροποποιημένα πλήκτρα αλλά και όσα έχουν παραμετροποιηθεί με μακροεντολές, κάτι που μας πάει στη τέταρτη καρτέλα του λογισμικού.

Εδώ έχουμε τρεις στήλες με την αριστερή να περιλαμβάνει τη λίστα των μακροεντολών που έχουμε φτιάξει ή εισάγει από κάποιο binary αρχείο, τις λειτουργίες που πραγματοποιεί από τη μεσαία στήλη. Μόλις έχουμε καταγράψει τις λειτουργίες μπορούμε από τη τρίτη στήλη να επιλέξουμε γρήγορα το πλήκτρο που θα αντιστοιχήσουμε το macro. Για παράδειγμα έβαλα στην δεξιά αγκύλη τη δυνατότητα να γράψει τη λέξη «hwbox», την οποία ακολουθεί ακριβώς, διατηρώντας φυσικά και το χρονικό κενό ανάμεσα στα πατήματα. Αυτό αλλάζει πάλι από τη μεσαία στήλη επιλέγοντας custom και ρυθμίζοντας τον χρόνο που διαρκεί η κάθε εντολή, μειώνοντας έτσι τον χρόνο που απαιτείται για την εκτέλεσή της. Και αυτό μας μεταφέρει στα προφίλ. Αυτά αποθηκεύονται στο πληκτρολόγιο, στη μνήμη των 512 KB οπότε αρκεί να το ρυθμίσουμε μια φορά, και να το πάρουμε μαζί μας άφοβα, γνωρίζοντας ότι όλες οι ρυθμίσεις του θα μεταφερθούν και σε άλλο PC. Εάν από την άλλη θέλουμε να έχουμε ένα προφίλ ρυθμίσεων για ένα παιχνίδι και μόνο, τότε μπορούμε να πούμε στο software να το φορτώνει με κάποιο συγκεκριμένο .exe που θα του υποδείξουμε από τον browser του.