Search the Community

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα εργαλείο που ανακάλυψα τυχαία στο Internet, Rivnut Insert Tool ή αλλιώς Πριτσιναδόρος για πριτσίνια με σπείρωμα. Πριν από αρκετά χρόνια γύρω στο 1930 η BF Goodrich έφτιαξε τον πρώτο πριτσιναδόρο για χρήση στην βιομηχανία αυτοκινήτων και στην κατασκευή αεροπλάνων. Σήμερα αρκετές δεκαετίες μετά υπάρχουν αμέτρητες εταιρίες που κατασκευάζουν δικές τους εκδοχές εκείνου του πρωτοποριακού για την εποχή εργαλείου. Τον πριτσιναδόρο θα τον βρείτε σε αρκετά Ελληνικά καταστήματα και σε διάφορες τιμές, ξεκινάνε από τα 35 ευρώ και φτάνουν τα 800-1000 ευρώ. Ο πριτσιναδόρος μπορεί να πρεσάρει σπειρώματα διαφόρων διαμέτρων, από 3 mm έως 10-12 mm, ένας πριτσιναδόρος που πρεσάρει μεγάλης διαμέτρου σπειρώματα είναι καλύτερο να είναι καλής ποιότητας μιας και η κόπωση των υλικών είναι μεγάλη κατά την διαδικασία του πρεσαρίσματος και δεν θέλουμε να σπάσει κάτι, ενώ αντίστοιχα αν η χρήση για την οποία προορίζεται είναι για πρεσάρισμα μικρών διαμέτρων (3 και 4 mm) τότε μπορείτε να κάνετε την δουλειά σας και με έναν οικονομικότερο πριτσιναδόρο. Ο πριτσιναδόρος που θα σας παρουσιάσω σήμερα μου κόστισε 35 ευρώ, τον προμηθεύτηκα από ένα μαγαζί στην Σπ. Πάτση όπου μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ενώ πίστευα ότι δεν θα μπορέσω να το βρω στην Ελλάδα διαπύστωσα ότι "βρομάει" ο τόπος από αυτά και τα αναλώσιμα τους. Μπορεί να πρεσάρει σπειρώματα διαμέτρου από 3 έως 6 mm. Στην συσκευασία του έρχεται με όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα για το πρεσάρισμα σπειρωμάτων Μ3 Μ4 Μ5 και Μ6 και ένα κλειδί για την αλλαγή των Mandrells Το Mandrell είναι το εξάρτημα που στην άκρη του έχει το σπείρωμα πάνω στο οποίο βιδώνουμε το πριτσίνι που θέλουμε να πρεσάρουμε. Πίσω από το Mandrell θα συναντήσουμε ένα παξιμάδι, με αυτό το παξιμάδι ανάλογα του πόσο κοντά ή μακριά είναι από το σώμα του εργαλείου μας καθορίζουμε το πόσο σφιχτά θα πρεσαριστεί το πριτσίνι. Αν το πρεσάρουμε λίγο τότε το πριτσίνι δεν θα είναι αρκετά σφικτό πάνω στο υλικό μας ενώ αν το πρεσάρουμε περισσότερο από όσο χρειάζεται τότε κατά πάσα πιθανότητα θα παραμορφώσουμε το σπείρωμα με αποτέλεσμα να το καταστρέψουμε. Μια δύο δοκιμές θα μας δείξουν την κατάλληλη θέση για το σωστό πρεσάρισμα. Τα εργαλεία που θα χρειαστούμε είναι, ένα τρυπάνι, μια μύτη για το τρυπάνι μας, μια πόντα και ένα σφυράκι. Ανοίγουμε μια τρύπα στο υλικό της επιλογής μας, ανάλογα με το μέγεθος των πριτσινιών καθορίζεται και η διάμετρος της τρύπας, εγώ χρησιμοποίησα πριτσίνια Μ3 τα οποία χρειάζονται τρύπα διαμέτρου 5 mm. Καθαρίζουμε την τρύπα από όποια γρέζια και αγριάδες και είναι έτοιμη να δεχτεί το σπείρωμα. Βιδώνουμε το πριτσίνι πάνω στο Mandrell και φροντίζουμε να έχουμε ρυθμίσει το στοπ σε τέτοιο σημείο ώστε να μην χαλάσουμε το πριτσίνι. Πιέζουμε τις 2 λαβές και το πριτσίνι συμπιέζεται προς τα μέσα φέρνοντας το σπείρωμα πιο κοντά στην επιφάνεια και δημιουργώντας μια "φούσκα" ανάμεσα στο κεφάλι του πριτσινιού και το υλικό μας. Τώρα μπορούμε να βιδώσουμε πάνω στο πριτσίνι την βίδα της επιλογής μας. Τα πριτσίνια με σπείρωμα υπάρχουν σε αμέτρητες παραλλαγές. Υπάρχουν αλουμινίου, ατσάλινα, ανοξείδωτα, πλαστικά κτλπ. Υπάρχουν με κεφάλι μικρής διαμέτρου, με φρεζάτο κεφάλι, με φαρδύ κεφάλι που λειτουργεί σαν ροδέλα κτλπ. Υπάρχουν στρογγυλά ( σαν αυτά που χρησιμοποίησα ) υπάρχουν και σε οχτάγωνα για αυξημένη σταθερότητα. Αυτή η μέθοδος έχει τα υπέρ έχει και τα κατά της, προσωπικά όμως πιστεύω ότι τα πλεονεκτήματα είναι περισσότερα για αυτό και ασχολήθηκα με αυτήν την μέθοδο. Το πρώτο και κυριότερο πλεονέκτημα είναι ότι σε περίπτωση που μελλοντικά το σπείρωμα φαγωθεί μπορούμε το κόψουμε και να βάλουμε καινούργιο. Σε λαμαρίνα 1 mm δεν μπορούμε να ανοίξουμε σπείρωμα λόγο του μικρού πάχους του υλικού, μπορούμε όμως να βάλουμε πριτσίνι με σπείρωμα μιας και πιάνουν σε 1mm λαμαρίνα. Σε λαμαρίνα 2mm ενώ το πάχος του υλικού μας επιτρέπει να ανοίξουμε σπείρωμα, το βάθος του σπειρώματος θα είναι πολύ μικρό και έτσι το σπείρωμα μας θα είναι πιο εύκολο να φαγωθεί, τα πριτσίνια έχουν αρκετά βαθύ σπείρωμα που τα καθιστά πιο ανθεκτικά σε σφικτά βιδώματα. Στα αρνητικά τώρα.. το μόνο αρνητικό που βλέπω είναι το μεγάλο κόστος σε αναλώσιμα. Ανάλογα το μέγεθος, το υλικό και την ποιότητα που θα διαλέξουμε τα πριτσίνια κοστίζουν από 80 έως 130 ευρώ τα 1000 κομμάτια, ενώ στην περίπτωση που αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με τον συμβατικό τρόπο ανοίγματος σπειρώματος θα δώσουμε από 8 έως 25 ευρώ για την αγορά ενός κολαούζου και δεν θα χρειαστεί να πληρώσουμε για κάτι άλλο πάρα μόνο για τις βίδες που θα χρησιμοποιήσουμε. Φιλικά, Γιάννης